Το ελληνικό σχολείο είναι «πολυσυλλεκτικό»… Στην πραγματικότητα είναι ένας πλούσιος «βιότοπος», ένα ασύμμετρο «οικοσύστημα» όπου αναπτύσσονται διάφοροι μικρόκοσμοι ασύμπτωτοι ως προς τη βασική στόχευση της εκπαίδευσης!
Δεν είναι μόνο αυτές οι παράξενες «σκοτεινές» μορφές του yπουργείου Παιδείας και των οργανισμών του. Αν ρίξουμε μια ματιά σε διευθυντές σχολείων και εκπαιδευτικών, θα διαπιστώσουμε πως αντιπροσωπεύουν αυτούς τους διαφορετικούς κόσμους του «βιότοπου».
Ένα τεράστιο ποσοστό (σε σημείο που σκιάζεσαι…) θεωρεί ότι η προσήλωση στη θρησκευτική παράδοση πρέπει να αποτελεί τη βάση της εκπαίδευσης. Ένα άλλο επίσης μεγάλο, έχει απαξιώσει πλήρως τον θεσμό και αξιολογεί τα πάντα μέσα από μία συντεχνιακή υποκουλτούρα.
Κάποιοι άλλοι έχουν μονίμως, στον νου τους την «Εθνική Παιδεία» και υπάρχουν βέβαια και αυτοί που έχουν παραδοθεί πλήρως στον μέσο όρο της μέσης αντίληψης του απόλυτου μέσου Νεοέλληνα. Αυτοί συζητούν στα διαλείμματα για τη Μενεγάκη, τα τούρκικα σίριαλ, ζώδια, αρρώστιες (τρελαίνονται να μιλούν για αρρώστιες…) και για οτιδήποτε δραματοποιείται στις αφηγήσεις τους (πόσο ευεργετική είναι για την εκτόνωση της ανεπάρκειας, η δραματοποίηση!…)
Από την άλλη, υπάρχει η ελπιδοφόρα τάξη των κανονικών ανθρώπων που αποτελούν και την πλειοψηφία.
Δεν παίρνουν όμως πάντα αυτοί τις αποφάσεις. Ούτε στο υπουργείο ούτε στα σχολεία. Αυτοί αγαπούν τη λογική και είμαι βέβαιη ότι όλοι τους πιστεύουν πως ο άνθρωπος -τουλάχιστον αυτόν που εγώ γνωρίζω- δημιουργήθηκε από καυτό ζωηρό σπέρμα και ένα φιλόξενο τρυφερό ωάριο.
Είμαι σίγουρη επίσης ότι στην πλειοψηφία τους, κανείς δεν θα δεχόταν ποτέ τηλεφώνημα από κάποιον εκπρόσωπο της Εκκλησίας για να παρέμβει στο μάθημα της Βιολογίας. Έλα όμως, που δεν αποφασίζουν οι ίδιοι. Ούτε καν οι Βιολόγοι που διδάσκουν το μάθημα.
Σ΄ αυτό λοιπόν το περιβάλλον, αναπαράγεται ο Έλληνας μαθητής. Βιώνοντας συνήθως μια χαώδη διάσταση μεταξύ των δύο αταίριαστων κόσμων: Tου θεωρητικού ορθολογισμού και της επιστήμης από τη μία και από την άλλη της «εθνοθρησκευτικοκεντρικής» επιτήρησης μιας σκοτεινής εξουσίας που παρακολουθεί και επεμβαίνει παντού.
Ο Έλληνας μαθητής μαθαίνει για το σεξ από τα σάιτ της «αγοράς» και η Ελληνίδα μαθήτρια από το Cosmopolitan και το facebook. Ούτε για αντισύλληψη ξέρει, ούτε για αφροδίσια, ούτε για σεβασμό και αντιμετώπιση του άλλου φύλου. Αλλά το χειρότερο είναι πως διαμορφώνει τη σεξουαλική του κουλτούρα, όταν διαπαιδαγωγείται από το σταρ σύστεμ ότι το σεξ είναι «όπλο» για τις γυναίκες και «τρόπαιο» για τους άνδρες. Παραδίνεται λοιπόν, στα συμπλέγματα και στον αγοραίο από το καταναλωτικό σύστημα, σεξισμό, κουβαλώντας μέσα του όλη την «πίκρα» της αποτυχίας και της καταπιεσμένης libido.
Πόση σημασία έχει αν βγήκε το κεφάλαιο της αναπαραγωγής από τη Βιολογία της Ά Γυμνασίου; Και που υπήρχε μήπως ήταν αρκετό; Και ποιος εμποδίζει τον κάθε Βιολόγο να δώσει στο μάθημα τη δική του διάσταση και να το προσαρμόσει στην ενημέρωση και στην αγωγή;
Δύο προσπάθειες για εισαγωγή της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, απέτυχαν. Μία το 2001 και η τελευταία το 2010. Είναι φανερό πως όλο και κάποιοι προσπαθούν από το Υπουργείο να ξεκινήσουν αλλά πάντα εμφανίζεται αυτή η υποχθόνια δύναμη της «ηθικής τάξης».
Συνήθως είναι η Εκκλησία αλλά περισσότερo, είναι αυτοί που φοβούνται να ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα γιατί δεν ξέρουν πώς να το χειριστούν. Ίσως πράγματι, είναι επικίνδυνο να μιλήσει για σεξ στους μαθητές η Γαλλικού που δεν συμπληρώνει ωράριο ή ο «μυστηριώδης» Βιολόγος που κουβαλάει τα δικά του απωθημένα.
Είναι οπωσδήποτε, πολύ δύσκολο να γίνει κουβέντα και σωστός προσανατολισμός από ανειδίκευτο προσωπικό και τυχαίους δασκάλους. Εδώ χρειάζονται ψυχολόγοι, οι οποίοι έπρεπε να βρίσκονται σε κάθε σχολείο και σεξολόγοι, βγαλμένοι ίσως κι από τη σχολή του Ασκητή…
Αλλά τι να λέμε τώρα, σε μια κοινωνία που συνήθισε να τα κρύβει όλα κάτω απ΄το χαλί και να φοβάται και τη σκιά της.
Κι επειδή για άλλη μία φορά, το «εθνικό σύστημα» αδυνατεί να κατανοήσει τη φύση του αληθινού ανθρώπου, η σεξουαλική αγωγή των μαθητών έχει εκχωρηθεί σε όλους τους άλλους, εκτός από το σχολείο. Ενώ ο υπεύθυνος, υποτίθεται, θεσμός της πολιτείας αδιαφορεί, οι νέοι αναπτύσσουν σεξουαλική συμπεριφορά, καθοδηγούμενοι από τη φλυαρία του facebook, του cosmopolitan, της τηλεόρασης, της διαφήμισης και της βιομηχανίας πορνό. Οι επιπτώσεις είναι τραγικές, δεδομένου ότι οι πάντες αναζητούν τρόπο για εκμετάλλευση και διεύρυνσης των πελατειακών τους δικτύων. Ξέρουν καλά οι παραγωγοί κουλτούρας πως το σεξ είναι ένα είδος «ηθικής» αξίας και το εμπορεύονται έντεχνα και αποδοτικά. Η διαφημιστική πορνογραφία βασίζεται στους συνειρμούς και στην αισθητική του σοκ και η βιομηχανία πορνό στις φαντασιώσεις και στην σεξουαλική καταπίεση.
Μέσα σ’ αυτόν τον σεξουαλικά αγοραίο κόσμο, ό,τι όμορφο και ερωτικό υπάρχει στο σεξ, μετατρέπεται, από αξία σε κατάκτηση και επιβολή.
Όλοι μιλούν γι’ αυτό αλλά λιγότεροι το κάνουν. Γελούν πονηρά αλλά δεν ξέρουν γιατί ντρέπονται. Οι μαθήτριες προβάλουν τη σεξουαλικότητά τους ως «δυναμικό» προφίλ επικοινωνίας ή μάλλον, «κυριαρχίας»… Ο σεξισμός βρίσκεται παντού, σε θρανία, τοίχους και χυδαίες συμπεριφορές. Στο ίντερνετ, τα πορνοσάιτ κάνουν χρυσές δουλειές. Η άγνοια τέλος, για προφυλάξεις, δημιουργεί κινδύνους και μπλεξίματα…
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, είναι αυτό που θα είχε ως βασικό αντικείμενο ένα μάθημα σεξουαλικής αγωγής: H κατανόηση και η αντιμετώπιση του αντίθετου φύλου. Η αναγνώριση, ο σεβασμός της διαφορετικότητας και η κουλτούρα της «διαφυλικής συνύπαρξης». Κι αν φαίνεται ότι αυτό δε διδάσκεται, ας ρίξουμε μια ματιά τι γίνεται με τις σχέσεις των δύο φύλων, στο μέλλον, μήπως και καταλάβουμε πως είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να έρθουμε πιο κοντά. Αυτό είχε περισσότερο χρέος να δείξει το σχολείο στους μαθητές και όχι τις νέες στάσεις στο σεξ. Αυτές, είμαι σίγουρος, ότι τις ανακαλύπτουν και μόνοι τους…
Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν ζούμε σ’ έναν κόσμο σεξουαλικά στερημένο ή υποκριτικά «απελευθερωμένο». Μιλάμε με φίλους και κάνουμε συγκρίσεις με τις δικές μας μαθητικές εποχές. Ψάχνουμε να βρούμε ποια γενιά είχε τις καλύτερες «επιδόσεις», εμείς ή οι σύγχρονοι έφηβοι. Νομίζω ότι, ποσοτικά, το ίδιο ήταν τότε και τώρα. Εκείνο που άλλαξε είναι η αφήγηση. Έχω την εντύπωση ότι η φλυαρία είναι που κάνει τη διαφορά και η εμπορευματοποίηση.
Ο άνθρωπος δε θα σταματήσει ποτέ να καθορίζεται από τη λίμπιντο. Έτσι φτιάχτηκε από τον «κατασκευαστή» του κι έτσι πορεύεται με τα ένστικτά του. Κι όποιος νομίζει ότι θα ξεχάσει ποτέ αυτό που έχει ανάμεσα στα πόδια του, είναι βαθιά νυχτωμένος.
Η σεξουαλική αγωγή των νέων πάει πακέτο και με τόσα άλλα που δε γίνονται στο σχολείο. Ας έχουμε υπομονή μήπως κάποτε συμβεί η μεγάλη στροφή προς τα έξω και κατανοήσουμε ότι τα ένστικτα, οι αρχές και οι αξίες των νέων ανθρώπων δεν είναι να τις εμπιστεύεσαι στο καταναλωτικό σύστημα και στην εκμετάλλευση της αγοράς. Έχουμε ανάγκη από περισσότερη ωριμότητα και αλήθειες στη μόρφωση των παιδιών. Το σεξ πάντως, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να το χειρίζονται οι διαφημιστικές εταιρείες και ο σκληρός κόσμος του διαδικτύου. Ο Φρόυντ είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνούσε μαζί μου…
O πόλεμος στα σχολεία, όπως και σε όλα τα υποσυστήματα της ελληνικής πολιτείας δεν μπορεί να κερδηθεί στην κεντρική εξουσία. Μόνο με τις πρωτοβουλίες των ανθρώπων του μικρόκοσμου μπορούν να δοθούν λύσεις. Γι΄ αυτό είναι σημαντικό, να ξυπνήσει επιτέλους, η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών που σέβονται την πνευματικότητά τους και να οργανωθούν καλύτερα στα σχολεία. Να καταλάβουν ότι είναι περισσότεροι από τους άλλους, ότι το «οικοσύστημα» που ανήκουν είναι το σημαντικότερο της κοινωνίας κι ότι έχουν να συνεισφέρουν πολλά στη διάσωση των παιδιών, από την απύθμενη άβυσσο της βλακείας και του σκοταδισμού. Mόνοι τους, στα κρυφά, μην τους πάρει χαμπάρι ο παπάς από τη διπλανή εκκλησία.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.