Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, αφήνει θλιμμένους συγγενείς. Πολύ συχνά ο θάνατος ενός ανθρώπου αντιπροσωπεύει μια στιγμή βαθύ πόνου στη ζωή των συγγενών, που δίνει στη ζωή τους έναν εντελώς νέο προσανατολισμό. Όμως, οι συγγενείς, θα έπρεπε να προσπαθούν να ξεπεράσουν το συντομότερο τον πόνο και τη βαθιά θλίψη. Για το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων είναι δύσκολο να αποδεχτούν το θάνατο ενός αγαπητού προσώπου, χωρίς να υποφέρουν για τον αποχωρισμό του.
Μερικοί δεν καταφέρνουν να δεχτούν αυτό το γεγονός, να πιστέψουν στο νόημα αυτού που έχει συμβεί, πριν να το έχουν καταλάβει. Γι' αυτό αισθάνονται πόνο. Η αποδοχή του γεγονότος ότι ο θάνατος ενός αγαπητού προσώπου πάντοτε είναι ένα καλό, έστω και αν προς στιγμή δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε το νόημα, τις περισσότερες φορές είναι δυνατό μόνο μετά από κάποια περίοδο πόνου.
Η ψυχή που έχει επίσης βγει από το σώμα, αισθάνεται αυτό τον πόνο και αυτό την ανακόπτει στην πορεία της, στην εξέλιξή της. Εάν τα πενθούντα πρόσωπα αρπάζονται στο νεκρό σαν να ήταν ιδιοκτησία τους, προσπαθώντας να τον κρατήσουν με την επιθυμία να επιστρέψει, δένουν την ψυχή στη γήινη σφαίρα. Αυτοί, κατά βάθος, σκέφτονται μόνο τους εαυτούς τους και όχι τη σωτηρία εκείνου που λένε πως αγαπάνε τόσο πολύ. Η αγάπη τους και ο πόνος τους είναι στην πραγματικότητα εγωισμός.
Η ψυχές έχουν μια ευαισθησία πολύ πιο υψηλή από τους ανθρώπους. Αυτές υποφέρουν για τον πόνο που δοκιμάζουν οι συγγενείς εξ αιτίας τους.
Οι συγγενείς θα πρέπει, επομένως, να απευθύνουν σκέψεις αγάπης προς την ψυχή που επιστρέφει στον οίκο, παρακαλώντας το Θεό να την καθοδηγήσει στην πορεία εξαγνισμού της. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να κατακρατούνται οι ψυχές με πένθη, θρήνους και ακόμα περισσότερο με άμεσες προς αυτές αιτήσεις.
Αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε πλήρως τη χάρη και την αγάπη του Θεού, θα έπρεπε να χαιρόμαστε ότι, μια αγαπητή μας ψυχή πορεύεται πριν από εμάς στους μεταθανάτιους κόσμους και πως αυτή θα έλθει να μας συναντήσει, όταν και εμείς θα αρχίσουμε το ταξίδι προς τους πνευματικούς κόσμους.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.