ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
Η ψυχή είναι η σφαίρα που εγκλείει όλα τα γεγονότα που πρέπει να συμβούν στην ζωή ενός ανθρώπου, για να μπορέσει αυτός να συγκεντρώσει τα θραύσματα που κατέλειπε ανά τους αιώνες, σε περιοχές και σε ανθρώπους και όταν το σύνολό τους είναι επαρκές να τα ενώσει και πάλι εις όλον.

Η ψυχή είναι ο ουράνιος τόπος όπου τα πνεύματα κατοικούν, οι άγγελοι αναπαύονται και ο Άνθρωπος δοξάζεται, όχι με την έννοια του όντος που υπόκειται της Δημιουργίας και αυτή επενεργεί σε αυτόν, αλλά με την σαφή έννοια του υπερσυνόλου, που ανατρέπει τα γεγονότα και αναγκάζει την Δημιουργία να αναβαθμιστεί. 

Η ψυχή είναι η κατοικία των αοράτων, αυτών που έχουν συμβεί και αυτών που θα συμβούν ακόμα, δέχεται τις επενέργειες του Σύμπαντος, επενεργεί στους κόσμους, εφάπτεται των συνειδήσεων και ακροάζεται τα σαφή αιτήματα των ανθρώπων. 

Άλλοτε ονομάζεται anima, άλλοτε πνεύμα της ζωής, άλλοτε τελείωση ή νιρβάνα και πολλά άλλα, όλα όμως ενώνονται και σχηματίζουν την καλή, παρηγορητική και ζωογόνο έννοια της ψυχής που ακουμπάει τα πάντα, βρίσκει τα πάντα, ακροάζεται τις ανησυχίες των ανθρώπων, βλέπει στα βάθη του είναι τους, ανακαλύπτει τις ενδόμυχες αρετές τους και αποκαλύπτει την ωραιότητα του εσωτερικού τους κόσμου. 

Τι θα κάναμε χωρίς την ψυχή δεν ξέρω. Ίσως να μεταμορφωνόμαστε αίφνης σε διανοητικά ρομπότ, ικανοί για εξαιρετικά πολύπλοκες επεξεργασίες και όμως ανίκανοι να κατανοήσουμε τα πράγματα και να επηρεάσουμε τις εξελίξεις.

Ίσως πάλι απλώς να πεθαίναμε, για να μεταβούμε σε έναν τόπο ερημιάς και οδύνης, από όπου απουσιάζει η ψυχή δηλαδή όλα τα έλλογα πάθη που μας προσωποποιούν και μας ανεβάζουν πάνω από το επίπεδο της νοημοσύνης ενός ενστικτώδους ζώου, που οι αγελαίες συμπεριφορές είναι η μοναδική πραγματικότητα όπου έχει μάθει να ζει.

Ίσως να μην συνέβαινε τίποτα από όλα αυτά και απλώς να περνάγαμε στην βιώσιμη ανυπαρξία, εκείνη την κατάσταση όπου όλα συμβαίνουν, ή δύνανται να συμβούν, και εμείς μόνο τα προσπερνάμε, ή τα αφήνουμε να συμβούν, δίχως την παραμικρή συμμετοχή από μέρους μας. 

Υπάρχουν και άλλες καταστάσεις που δείχνουν την έλλειψη ψυχής και αυτές θα τις απαριθμήσουμε. 

Ίσως η χαρά και η λύπη να μην είχαν πια σαφή όρια, να ήταν απλώς καταστάσεις της πραγματικότητας που μόνο συμβαίνουν και δεν μας αφορούν, άλλοι αισθάνονται, εμείς όχι, άρα η ζωή πια δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, απλώς προχωράει, άχρωμη, άοσμη και ανούσια. 

Ίσως να μην είχαμε διάθεση να αντιδράσουμε, γιατί τα όνειρά μας είχαν σβήσει, οι ελπίδες μας είχαν διαψευσθεί και οι προσδοκίες μας ήταν πια ασπρόμαυρες φωτογραφίες μιας εποχής που πέρασε για πάντα και ουδείς πιστεύει ότι θα ξανασυμβεί. 

Ίσως, τέλος, να καταστρέφαμε τον εαυτό μας, σιγά σιγά και λίγο λίγο, ίσα για να τον διατηρούμε στην ζωή, γιατί φοβόμαστε τον θάνατο και αυτά που μπορεί να φέρει. Ίσως να αποφεύγαμε να σκεφθούμε, να πράξουμε και να ενεργήσουμε, για πράγματα που παλιά αυτονόητα θα προκαλούσαν τις αντιδράσεις μας, θα μας ενεργοποιούσαν και θα μας έσπρωχναν στην δράση. 

Η ψυχή ουδέποτε λειτουργεί αποτρεπτικά, δεν ανέχεται να της υποδείξουμε τι να κάνει και τι όχι, πώς να ενεργήσει στην μία ή στην άλλη κατεύθυνση. Ενεργεί πάντοτε αυθορμήτως και κατά την ελευθέρα της βούληση, με μόνο σκοπό να προσδιορίσει αυτό που χρειάζεται, να το μορφοποιήσει, να το εντοπίσει και να το επιδιώξει.

Μόνο τότε είναι ευτυχής και πλήρης. Και όταν η ψυχή είναι πλήρης έχει την τάση να διογκώνεται, να μεγεθύνεται, να φθάνει στα όριά της και καμιά φορά να τα υπερβαίνει κυρίως όμως να είναι υγιής και απρόσβλητη από την κατάθλιψη, την μάστιγα της εποχής μας.

(Προέρχεται από το βιβλίο: Τα Στοιχεία που ζωογονούν την διάνοια)

Εκδόσεις: Εταιρεία Γνώσης ΛΟΓΟΣ 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ