Υπάρχει μέσα μου κάτι πολύ πραγματικό, ο Εαυτός, αλλά είμαι πάντα κλειστή σε αυτό, απαιτώντας καθετί εξωτερικό να μου το αποδείξει.
Είμαι πάντα στην επιφάνεια, στραμμένη προς τα έξω για να πάρω κάτι ή για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Ωστόσο, υπάρχει ίσως μια άλλη στάση, μια άλλη διάταξη, στην οποία δεν έχω τίποτα να πάρω, έχω μόνο να προσλαμβάνω.
Χρειάζομαι να προσλαμβάνω μιαν εντύπωση, που δεν μπορεί να μου δώσει τίποτα εξωτερικό – μια εντύπωση της ύπαρξης, του Εαυτού μου να έχει ένα νόημα, μια σημασία. Η κίνηση της γνώσης είναι μία κίνηση παραίτησης. Είναι απαραίτητο να ανοίξει κανείς τα χέρια του.
Σε στιγμές μεγαλύτερης προσοχής, έχω μια επίγνωση του ότι “Είμαι εδώ” - ένα βλέμμα, ένα φως, μια συνειδητότητα που γνωρίζει.
Η συνειδητότητα είναι εδώ. Δεν μπορώ να αμφιβάλλω. Και όμως δεν την εμπιστεύομαι, δεν τη νιώθω ως “Εγώ”, ως την ουσιώδη φύση μου. Πιστεύω ότι μπορώ να ψάξω για συνειδητότητα , να βλέπω τη συνειδητότητα, να τη γνωρίζω.
Παίρνουμε τη συνειδητότητα ως ένα αντικείμενο παρατήρησης. Αλλά δεν μπορούμε να δούμε τη συνειδητότητα . Είναι η συνειδητότητα που βλέπει και γνωρίζει. Αυτό το αντιλαμβάνομαι, αν την βιωνω σαν να έρχεται πίσω από το σώμα μου ή από πάνω.
Δεν υπάρχει παρατηρητής, υπάρχει μια γνώση. Ωστόσο, αν βιώνω τη συνειδητότητα σαν μέσα στο σώμα μου, μοιάζει ότι το “Εγώ” είναι το σώμα και η συνειδητότητα μία ιδιότητα του σώματος.
Αρχίζω να νιώθω τι σημαίνει να είμαι αληθινή, δηλαδή, τη στιγμή που η σκέψη μου γνωρίζει την ίδια ως είναι και το αίσθημά μου γνωρίζει το ίδιο ως είναι.
Εμφανίζεται ένα άλλο είδος νόησης - ακίνητο, χωρίς λέξεις, ικανό να περιέχει τη συνηθισμένη μου σκέψη - και υπάρχει ένα αίσθημα της ουσίας μου, όχι ένα αίσθημα της μορφής μου, το οποίο όμως μπορεί να περιέχει τη μορφή.
Τότε έχω μία νέα σκέψη και ένα νέο αίσθημα που βλέπουν το γεγονός, που βλέπουν αυτό που είναι. Έτσι, η μόνη πραγματικότητα για μένα σήμερα είναι στην προσπάθειά μου να είμαι παρούσα στον Εαυτό μου.
Τίποτα άλλο δεν είναι πραγματικό. Όλα διαστρεβλώνεται από το πέπλο του νου μου, που με εμποδίζει να είμαι σε επαφή με τη φύση των πραγμάτων.
Θα πρέπει πρώτα να πάω προς τη φύση μου, ξύπνια στη συνειδητότα του “Εγώ” και να προσέχω μόνο αυτό. Η συνειδητότητα είναι πάντα συνειδητότητα του Εαυτού. Μπορούμε να αποκαλούμε τον Εαυτό όπως θέλουμε - την έδρα της συνειδητότητας, ακόμα και Θεό.
Το θέμα είναι ότι είναι το κέντρο, ο ίδιος ο πυρήνας της ύπαρξής μας, που χωρίς τον οποίο δεν υπάρχει τίποτα. Θα πρέπει να μάθω να συγκεντρώνω την προσοχή μου προς αυτό το κέντρο και να μένω εδώ.
Πρέπει να κατανοώ αυτή την πράξη Παρουσίας, αυτήν την ενεργητική κίνηση Παρουσίας, η οποία πάντα απειλείται από μια παθητική κίνηση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έχω επίγνωση μιας πραγματικότητας που δεν μπορώ να κατέχω. Είναι ο Εαυτός μου, αυτό που είμαι στο βάθος της ύπαρξής μου.
Ωστόσο, αισθάνομαι ότι για να το αναγνωρίζω απαιτείται κάτι από μένα. . . δεν γνωρίζω τι. Αυτή η πραγματικότητα ανήκει σε ένα επίπεδο πρόσληψης που δεν έχω ποτέ εξερευνήσει. Η απληστία μου με χωρίζει από αυτό και με αποτρέπει να κατανοώ την αληθινή μου θέση.
Θέλω πάντα να παίρνω ή να λαμβάνω αυτό που μου οφείλεται, χωρίς να νιώθω τον σεβασμό, που από μόνος του θα επιτρέπει ένα άνοιγμα χωρίς όρους. Αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι αυτό που προσπαθώ να προσεγγίσω δεν είναι μόνο δικό μου, δεν είναι μόνο μέσα μου, αλλά είναι τεράστιο και πολύ πιο ουσιαστικό.
Μπροστά σε αυτό, οι εντάσεις μου αφήνονται η μία μετά την άλλη μέχρι τη στιγμή που νιώθω, σαν δώρο ενότητας, μια συλλεγμένη Παρουσία.
Αυτό φέρνει μαζί του ένα ερώτημα - ένα ερώτημα ύπαρξης. Είναι σε αμφιβολία την κάθε στιγμή, ποτέ ορισμένο, ποτέ εξασφαλισμένο, πάντα τόσο άγνωστο, που να απαιτεί τα πάντα από μένα.
Τώρα υπάρχω με μια αίσθηση μιας μυστηριώδους δύναμης που δεν μπορεί να ονομαστεί, η οποία με οδήγησε σε αυτή την ενότητα. Σε ποια επίδραση ανοίγομαι; . . . Επιθυμώ να γνωρίζω. Είμαι εδώ. Δεν είμαι κλειστή, φυλακισμένη σε ένα μέρος της ύπαρξής μου. Είμαι συνειδητή ότι είμαι ένα σύνολο.
Jeanne de Salzmann «Η πραγματικότητα της ύπαρξης»
Δημητρης Λεοντσινης
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.