Raja Star ή Βασιλιάς Αστέρας

Ολόκληρο το σύστημά μας, μετατοπίζει ανεπαίσθητα τηv θέση του μέσα στο διάστημα. Η σχετική απόσταση ανάμεσα στους πλανήτες διατηρείται πάντοτε ίδια και επηρεάζεται από τηv μετατόπιση όλου του συστήματος∙ και η απόσταση ανάμεσα στο τελευταίο και στα άστρα και τους άλλους ήλιους είναι τόσο δυσανάλογη για να παράγει και την πιο ελάχιστα αντιληπτή αλλαγή για τους αιώνες και τις χιλιετηρίδες που έρχονται, που κανένας αστρονόμος δεν θα την αντιληφθεί τηλεσκοπικά, μέχρις ότου ο Δίας και ορισμένοι άλλοι πλανήτες – των οποίων τα μικρά φωτεινά σημεία κρύβονται τώρα από το βλέμμα μας, εκατομμύρια εκατομμυρίων άστρα (γύρω στις 5000 ή 6000) – έξαφνα μας επιτρέψουν να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά σε ορισμένους Ήλιους-Βασιλείς (Raja-Suns) οι οποίοι τώρα κρύβονται.

Ένας τέτοιος βασιλιάς-αστέρας βρίσκεται πίσω ακριβώς από τον Δία, τον οποίο κανείς θνητός φυσικός οφθαλμός δεν έχει δει ποτέ στηv διάρκεια αυτού του Γύρου μας. Εάν μπορούσε να γίνει αντιληπτός, θα εμφανιζόταν μέσω του πιο ισχυρού τηλεσκοπίου που διαθέτουμε, με ενισχυμένη τηv διάμετρό του 10.000 φορές∙ ωστόσο όμως θα εξακολουθούσε να φαίνεται σαν ένα χωρίς διαστάσεις σημείο το οποίο ρίχτηκε στηv σκιά της φωτεινότητας ενός οποιουδήποτε πλανήτη. Παρόλα αυτά, ο κόσμος αυτός είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερος απ’ ότι ο Δίας. Η βίαιη αναστάτωση της ατμόσφαιρας του, ακόμη και οι κόκκινες κηλίδες του που τόσο παραξενεύουν την επιστήμη τελευταία, οφείλεται:

1. Στηv μετατόπιση αυτή, και

2. Στην επίδραση αυτού του Βασιλιά-Αστέρα (Raja-Star).

Στην τωρινή του θέση μέσα στο διάστημα, όσο ανεπαίσθητα μικρή κι αν είναι, οι μεταλλικές ουσίες από τις οποίες κυρίως αποτελείται διαστέλλονται και σταδιακά μεταμορφώνονται σε ρευστά αέριας μορφής – στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν η γη μας και οι 6 αδελφές της σφαίρες πριν από τον 1ο Γύρο – και γίνονται τμήμα της ατμόσφαιράς του.

Απέφυγε να βγάλεις συμπεράσματα από το γεγονός αυτό, αγαπητέ μου μαθητή (“lay” chela), αλλά πρόσεχε μήπως κάνοντάς το θυσιάσεις τον ταπεινό σου εκπαιδευτή και την ίδια την απόκρυφη δοξασία στο βωμό της οργισμένης Θεάς σου – της σύγχρονης επιστήμης.

Το στέμμα του ήλιου είναι ατμόσφαιρα; Κάποιων γνωστών αερίων; Και για ποιο λόγο παίρνει την ακτινική μορφή που πάντοτε παρατηρείται στις εκλείψεις;

Ονόμασέ την χρωμόσφαιρα ή ατμόσφαιρα, ή τίποτε από τα δυο∙ διότι απλά είναι η μαγνητική και πάντοτε παρούσα αύρα του ήλιου, που είναι ορατή από τους αστρονόμους μόνο για λίγες σύντομες στιγμές κατά τηv διάρκεια της έκλειψης, και από ορισμένους από τους μαθητές μας (chelas) όποτε αυτοί το θελήσουν – εφόσον βέβαια έχουν κάποιο κίνητρο. Κάτι αντίστοιχο αυτού που οι αστρονόμοι ονομάζουν “κόκκινες φλόγες στο στέμμα”, μπορεί να ειδωθεί στους κρυστάλλους του Reichenbach ή σε οποιοδήποτε άλλο ισχυρά μαγνητισμένο σώμα.

Η κεφαλή του ανθρώπου σε συνθήκες έντονης έκστασης, όταν όλος ο ηλεκτρισμός του συστήματός του επικεντρώνεται γύρω από τον εγκέφαλο, θα αναπαριστά – ειδικά σε συνθήκες σκότους – ένα τέλειο ομοίωμα του Ήλιου στη διάρκεια τέτοιων περιόδων. Ο πρώτος καλλιτέχνης που ζωγράφισε τα φωτοστέφανα γύρω από τα κεφάλια των Θεών ή των Αγίων του, δεν τα εμπνεύστηκε αλλά τα αναπαράστησε έχοντας ως αυθεντική πηγή του τις εικόνες των ναών και τις ιερές παραδόσεις των αδύτων και των αιθουσών των μυήσεων όπου τέτοιου είδους φαινόμενα συνέβαιναν. Όσο πιο κοντά στο κεφάλι ή στην εκπεμπόμενη από το σώμα αύρα, τόσο πιο ισχυρή και πιο λαμπρή η εκπόρευση (λόγω του υδρογόνου, μας λέει η επιστήμη, στην περίπτωση των φλογών)∙ εξ ου και οι ακανόνιστες κόκκινες φλόγες γύρω από τον Ήλιο ή το “εσωτερικό στέμμα”. Το γεγονός ότι αυτές δεν είναι πάντοτε παρούσες σε αναλογία ίση, δείχνει μόνο την αδιάκοπη διακύμανση της μαγνητικής ύλης και της ενέργειάς της, από την οποία επίσης εξαρτάται η ποικιλία και ο αριθμός των κηλίδων. Κατά τηv διάρκεια των περιόδων μαγνητικής αδράνειας οι κηλίδες εξαφανίζονται ή μάλλον παραμένουν αόρατες. Όσο μακρύτερα εκτοξεύεται η εκπόρευση, τόσο περισσότερο χάνει σε ένταση, μέχρις ότου κοπάσει και σταδιακά σιγοσβήσει∙ εξ ου και το “εξωτερικό στέμμα”, η ακτινική μορφή του οποίου οφείλεται ολοκληρωτικά στο τελευταίο φαινόμενο του οποίου η λαμπρότητα συνεχίζει να υφίσταται λόγω της μαγνητικής φύσης της ύλης και της ηλεκτρικής ενέργειας, και όχι λόγω της υπερθέρμανσης των σωματιδίων όπως ορισμένοι αστρονόμοι υποστηρίζουν. Όλο αυτό είναι τρομερά αντιεπιστημονικό, ωστόσο όμως είναι γεγονός.

Αποσπάσματα της Επιστολής Νο 23b, του βιβλίου «The Mahatma Letters to A. P. Sinnett», σελ.168-169

Ο Ήλιος είναι μια Αντανάκλαση

Ο Ήλιος είναι απλά η αντανάκλαση της τεράστιας “αποθήκης” του Συστήματός μας, στο οποίο μέσα ΟΛΕΣ του οι δυνάμεις παράγονται και διατηρούνται. Ο Ήλιος όντας η καρδιά και ο εγκέφαλος του μικροσκοπικού μας Σύμπαντος, θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τις φωτεινές του κηλίδες – εκείνα τα εκατομμύρια μικρά, έντονα φωτισμένα σώματα από τα οποία η επιφάνεια του ήλιου, μακριά από τις κηλίδες, αποτελείται – με τα αιμοσφαίρια του αίματος των φωτεινών αυτών σωμάτων, αν και ορισμένα από αυτά, όπως σωστά συμπεραίνει η Επιστήμη, είναι τόσο μεγάλα όσο η Ευρώπη. Τα αιμοσφαίρια αυτά είναι η ηλεκτρική και μαγνητική ύλη στην 6η και 7η κατάστασή της. Τι είναι αυτά τα μακρουλά άσπρα ελικοειδή νήματα από τα οποία το ημίφως του Ήλιου συντίθεται; Τι είναι το κεντρικό τμήμα το οποίο φαίνεται σαν μια τεράστια φλόγα που καταλήγει σε πύρινα βέλη, και τι είναι τα διαφανή σύννεφα, ή μάλλον οι υδρατμοί, που σχηματίζονται από λεπτεπίλεπτα νήματα ασημένιου φωτός, τα οποία κρέμονται πάνω από αυτές τις φλόγες; Τι άλλο παρά η ηλεκτρομαγνητική αύρα – το φλογιστό του Ήλιου;

Έτσι, ο Ήλιος που βλέπουμε, δεν είναι ο κεντρικός πλανήτης του μικρού μας Σύμπαντος, παρά μόνο το πέπλο του ή η αντανάκλασή του. Η Επιστήμη έχει ν’ αντιμετωπίσει τρομερές αντιξοότητες στην προσπάθειά της να μελετήσει τον πλανήτη αυτό. Ευτυχώς για μας, τέτοιες αντιξοότητες εμείς δεν έχουμε. Πρώτο και κύριο – οι αδιάκοποι τριγμοί της ατμόσφαιράς μας οι οποίοι τους αποτρέπουν (τους επιστήμονες) από το να κρίνουν σωστά αυτά τα λίγα τα οποία βλέπουν. Τηv δυσχέρεια αυτήv δεν την αντιμετώπισαν ποτέ τους οι Χαλδαίοι και οι Αιγύπτιοι αστρονόμοι∙ ούτε και είναι εμπόδιο για εμάς, αφού διαθέτουμε μέσα εξουδετέρωσης τέτοιων τριγμών, καθώς είμαστε εξοικειωμένοι με όλες τις ακασικές συνθήκες.

Ο Ήλιος βρίθει από υδρατμούς σιδήρου – γεγονός που αποδείχθηκε με το φασματοσκόπιο, και το οποίο δείχνει ότι το φως του στέμματος αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από μια γραμμή στο πράσινο τμήμα του φάσματος, πολύ κοντά στο να συμπίπτει με τηv γραμμή του σιδήρου.

1)            Τα σωματίδια αυτά δεν πέφτουν πάνω στο σώμα του ήλιου, διότι υπάρχουν δυνάμεις που συνυπάρχουν με τηv βαρύτητα και επειδή – μιλώντας στην κυριολεξία – βαρύτητα δεν υπάρχει, παρά μόνο έλξη και άπωση.

2)            Οι διερχόμενοι κομήτες είναι απλά μια οφθαλμαπάτη∙ δεν θα μπορούσαν ποτέ να διέλθουν μέσα από την περιοχή της έλξης χωρίς να καταστραφούν αυτοστιγμεί από εκείνη τηv δύναμη την οποία ούτε καν η δύναμη vril δεν μπορεί να προσεγγίσει ως ιδέα, αφού δεν υπάρχει τίποτα επάνω στη γη που να μπορεί να συγκριθεί μαζί της.

3)            Η φασματική γραμμή μπορεί να μηv μοιάζει πανομοιότυπη με το καλύτερο “φασματοσκόπιο απορρόφησης”. Παρόλα αυτά, το στέμμα περιέχει σίδηρο, όπως επίσης και ατμοποιημένα σωματίδια (ΣτΜ. πλάσμαWink των οποίων τα ονόματα αδυνατώ να μεταφράσω, και μια τέτοια ύλη δεν υπάρχει (όχι στο πλανητικό μας σύστημα, σε οποιοδήποτε βαθμό) παρά μόνο στον ήλιο.

Κάποιες από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις της επιστήμης βρίσκονται στις περιορισμένες αντιλήψεις της γύρω από τοv νόμο της βαρύτητας∙ η άρνησή της ότι η ύλη μπορεί να είναι αστάθμητη∙ ο πρόσφατος όρος που επινόησε για τηv “δύναμη”, και η εξωφρενική και σιωπηρά αποδεκτή ιδέα ότι η δύναμη μπορεί να υπάρχει από μόνη της, ή να δρα περισσότερο κι από τηv ζωή – έξω και ανεξάρτητα από τηv ζωή – ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο παρά μέσω της ύλης… με άλλα λόγια, ότι η δύναμη είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ύλη σε μια από τις ανώτατες καταστάσεις της, τις τελευταίες τρεις στην ανοδική κλίμακα, οι οποίες απορρίπτονται διότι μόνο η επιστήμη δεν γνωρίζει τίποτε απολύτως γι’ αυτές. Η επιστήμη διατηρεί πλήρη άγνοια γύρω από τον συμπαντικό Πρωτέα, τις λειτουργίες του και τηv σημασία του στην οικονομία της φύσης – τοv μαγνητισμό και τον ηλεκτρισμό.

Πείτε στην επιστήμη ότι ακόμη και σ’ εκείνες τις μέρες της παρακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υπήρχαν εν τούτοις άνθρωποι οι οποίοι παρέμεναν απόμακροι από τις ανήθικες μάζες, οι οποίοι γνώριζαν περισσότερα για τον ηλεκτρισμό και τοv μαγνητισμό απ’ ότι εκείνοι (οι άνθρωποι της επιστήμης) γνωρίζουν, και η επιστήμη θα γελάσει μαζί σας με τόση πίκρα, όπως τώρα κάνει με την αγαθή σας αφοσίωση προς εμένα.

Αληθινά, όταν οι αστρονόμοι σας – μιλώντας για την ηλιακή-ύλη – ορίζουν εκείνα τα φώτα και τις φλόγες ως “νέφη ατμοποιημένων σωματιδίων” και ως “αέρια άγνωστα στην επιστήμη” (προτιμότερο!) που καταδιώκονται από ανεμοστρόβιλους και κυκλώνες – ενώ αντίθετα γνωρίζουμε ότι είναι απλά μαγνητική ύλη στηv συνηθισμένη κατάσταση δραστηριότητας – αισθανόμαστε τηv διάθεση να χαμογελάσουμε με νόημα. Μπορεί κανείς να φανταστεί “τις Ηλιακές φλόγες να τρέφονται με αγνή ορυκτή ύλη” – με μετεωρίτες με υψηλά φορτία υδρογόνου που δίνουν στον Ήλιο μια “εκτεταμένη ατμόσφαιρα από αναφλεγμένα αέρια”;

Γνωρίζουμε ότι ο αόρατος ήλιος αποτελείται από αυτό το οποίο ούτε όνομα έχει, ούτε μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε γνωστό στην επιστήμη σας – πάνω στη γη∙ και ότι “η αντανάκλασή του” περιέχει ακόμη λιγότερα απ’ οποιαδήποτε “αέρια”, ορυκτή ύλη ή “πυρ”, παρόλο που ακόμη κι εμείς όταν το πραγματευόμαστε στηv δική σας πολιτισμένη γλώσσα, είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουμε τέτοιες εκφράσεις όπως “ατμοποιημένα σωματίδια” και “μαγνητική ύλη”.

Για να κλείσει το ζήτημα, οι στεμματικές αλλαγές δεν έχουν επίδραση πάνω στο κλίμα της γης, αν και οι κηλίδες έχουν. Ο Ήλιος δεν είναι ούτε στερεή, ούτε υγρή, ούτε καν μια αεριώδης σφαίρα∙ αλλά μια γιγαντιαία μπάλα ηλεκτρομαγνητικών Δυνάμεων – η αποθήκη της συμπαντικής ζωής και κίνησης – από την οποία η τελευταία πάλλεται προς όλες τις κατευθύνσεις, τροφοδοτώντας με τα ίδια υλικά το μικρότατο άτομο της ύλης έως τηv μεγαλύτερη ιδιοφυία μέχρι το τέλος της Maha Yuga.

 Ο Ήλιος του Ηλιακού μας Συστήματος είναι μια Αντανάκλαση του Μεγαλύτερου Βασιλιά Αστέρα (Raja Star)

Αποσπάσματα της Επιστολής Νο 23Β, του βιβλίου «The Mahatma Letters to A. P. Sinnett», σελ.165

r-u-sirius

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ