Το τραμ της γραμμής αγκομαχά σ έναν απ τους κεντρικότερους δρόμους της πόλης.
Τρεμοπαίζουν τα τζάμια τόσο που νομίζεις πως θα σπάσουν.Θα σπάσουν και θα μπουν στα δυο σου μάτια που βλέπουν τον έξω κόσμο.Σε κάθε στάση κόσμος μπαίνει.Κάνεις δε κατεβαίνει.Είναι σαν μια διαδρομή χωρίς επιστροφή.
Τρεμοπαίζουν τα τζάμια τόσο που νομίζεις πως θα σπάσουν.Θα σπάσουν και θα μπουν στα δυο σου μάτια που βλέπουν τον έξω κόσμο.Σε κάθε στάση κόσμος μπαίνει.Κάνεις δε κατεβαίνει.Είναι σαν μια διαδρομή χωρίς επιστροφή.
”Ελάτε όλοι στο Τρενάκι του τρόμου,επιβιβαστείτε όσο προλαβαίνετε,δε θα το μετανιώσετε”.
Η βόλτα του τρόμου ξεκινά και με το που ακούς το τσιριχτό χτύπημα του εισιτηρίου αντιλαμβάνεσαι πως ο τρόμος δεν είναι απ αυτούς που σε διασκεδάζουν στα Τσίρκα.Είναι πραγματικός.
Ο οδηγός τρέχει,βάζει βιαστικά τις ταχύτητες,πατά με βία τα κουμπιά,στρίβει απρόσεκτα το τιμόνι. Τόση βιασύνη μαζεμένη σε δυο ροζιασμένα χέρια.Σου κλέβει τις στιγμές απ τις σκέψεις σου.Σου κλέβει καμιά φορά και τις ίδιες τις σκέψεις.Άλλοι όρθιοι,άλλοι καθιστοί.
Η βόλτα του τρόμου ξεκινά και με το που ακούς το τσιριχτό χτύπημα του εισιτηρίου αντιλαμβάνεσαι πως ο τρόμος δεν είναι απ αυτούς που σε διασκεδάζουν στα Τσίρκα.Είναι πραγματικός.
Ο οδηγός τρέχει,βάζει βιαστικά τις ταχύτητες,πατά με βία τα κουμπιά,στρίβει απρόσεκτα το τιμόνι. Τόση βιασύνη μαζεμένη σε δυο ροζιασμένα χέρια.Σου κλέβει τις στιγμές απ τις σκέψεις σου.Σου κλέβει καμιά φορά και τις ίδιες τις σκέψεις.Άλλοι όρθιοι,άλλοι καθιστοί.
Οι ήχοι σε αποπροσανατολίζουν.Τα τζάμια πάλι τρίζουν,οι ρόδες κυλούν,τα σύρματα του ρεύματος έφυγαν απ τη θέση τους.Αναγκαστική στάση.Το τρόλεϊ αγκομαχά. Μαζί και οι επιβάτες του.Αν σπάσουν τα τζάμια και μπουν τα θρύψαλα στις κόρες των ματιών σου με τι θα βλέπεις τον έξω κόσμο;;;Με τα μάτια της καρδιάς,ίσως να τον βλέπεις καλύτερα από πριν,ίσως καλύτερα από ποτέ…
Μοιάζει με τη ζωή αυτή η βόλτα.Πολύ βιασύνη,θόρυβος που δε σ αφήνει ν ακούσεις τον εαυτό σου,άνθρωποι αδιάφοροι μεταξύ τους και μάτια τυφλά.Δε μ αρέσει αυτό το σενάριο.Θα το αλλάξω.Μπορώ,είμαι η συγγραφέας,η σκηνοθέτης.Μπορώ;;; Μπορώ!
Η ζωή είναι ο χρόνος και οι εποχές του.Άλλοτε άνοιξη,άλλοτε χειμώνας.Είναι η εναλλαγή απ τη βροχή στον ήλιο κι απ το ηλιοβασίλεμα στη μουντή συννεφιά.Η ζωή θα μπορούσε να πει κανείς είναι φως.Άλλοτε γλυκό,τρεμάμενο αστροφώς,άλλοτε φωτεινό και ζεστό φως ήλιου.Μπορεί πάλι διάχυτη αντηλιά μες τη συννεφιά ή μικρά χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια μες στο σκοτάδι.
Είναι πόρτες.Κλειστές,ανοιχτές,μικρές,μεγάλες,χαλασμένες,κλειδωμένες,χωρίς πόμολο,με ματάκι στο κέντρο…
Είναι
φωτογραφίες,ατέλειωτα άλμπουμ.Κουνημένες,καθαρές,παλιές,νέες,κομμένες,ασπρόμαυρες ή χρωματιστές.Μπορεί να ναι και μια τράπουλα σημαδεμένη.Μια παλιά τράπουλα με ξεβαμμένες τις φιγούρες.Μοιράζονται τα χαρτιά,βλέπεις τα φύλλα,κοιτάς τους συμπαίκτες.Η παρτίδα αρχίζει απ την ώρα που κάθεσαι στο τραπέζι με τη τσόχα.Πρέπει να παίξεις,μπλοφάροντας,ποντάροντας…Πρέπει να μάθεις να παίζεις με τους κανόνες.
Είναι
φωτογραφίες,ατέλειωτα άλμπουμ.Κουνημένες,καθαρές,παλιές,νέες,κομμένες,ασπρόμαυρες ή χρωματιστές.Μπορεί να ναι και μια τράπουλα σημαδεμένη.Μια παλιά τράπουλα με ξεβαμμένες τις φιγούρες.Μοιράζονται τα χαρτιά,βλέπεις τα φύλλα,κοιτάς τους συμπαίκτες.Η παρτίδα αρχίζει απ την ώρα που κάθεσαι στο τραπέζι με τη τσόχα.Πρέπει να παίξεις,μπλοφάροντας,ποντάροντας…Πρέπει να μάθεις να παίζεις με τους κανόνες.
Αλλά να μη γίνεις ένα μ αυτούς.Βάλε τη βούλα σου στη τράπουλα,στο παιχνίδι.Η κέντα δε θα σε βοηθήσει αν πας πάσο.Αλλά υπάρχει πάσο στη παρτίδα αυτή…;;;;;
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.