Κάποιος να με προσέχει

Οι περισσότεροι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου θα έκαναν τα πάντα προκειμένου να βρουν κάποιον να τους φροντίζει, να τους αναλάβει, να παίρνει αποφάσεις στη θέση τους. Βέβαια δε θα το παραδέχονταν ανοιχτά γιατί κάτι τέτοιο θεωρείται υποτιμητικό, ωστόσο θα υπήρχε σαν επιθυμία μέσα τους.

Κάποιοι το έχουν βρει. Όμως πέρα από το να είναι ασφαλείς, είναι και πραγματικά ικανοποιημένοι;

Που είναι το κακό σ’ όλα αυτά;

Χμ!  Αλήθεια πόσο καλό είναι να υποκαθιστώ κάποιον, κάνω τα πράγματα αντί γι’ αυτόν, στη θέση του;  

Κι αν το κάνω εγώ αντί για σένα,  αυτόματα δε σε υποβιβάζω, δε  σε μειώνω, δε θεωρώ ότι εσύ δεν μπορείς, δεν είσαι ικανός, δεν είσαι αρκετός … οπότε αναλαμβάνω εγώ;

Αλλά πέρα απ’ αυτό που εγώ πιστεύω για σένα, το θέμα είναι ότι το ίδιο πιστεύεις κι εσύ για σένα! 

Σου περνάω ασυνείδητα το μήνυμα ότι δεν μπορείς, κι ότι ακόμα κι αν δοκιμάσεις δε θα τα καταφέρεις ή σίγουρα δεν θα τα καταφέρεις τόσο καλά όσο εγώ.

Έτσι σιγά σιγά χάνεις την αυτοπεποίθησή σου, την δύναμή σου και ουσιαστικά την ελευθερία σου.

Διότι πώς να ξέρει κάποιος ότι μπορεί εφόσον στηρίζεται σε κάποιον άλλο;

Και με ποιον τρόπο να μάθει αν μπορεί εάν δεν επιχειρήσει μόνος του;

Δεν προστατεύουμε ούτε βοηθάμε τα παιδιά μας ενεργώντας εμείς αντί γι’ αυτά.  Δεν βοηθάμε τον άντρα μας, τη γυναίκα μας, τους γονείς μας να ενηλικιωθούν όταν αναλαμβάνουμε εμείς τις δικές τους ευθύνες – γιατί η ημερολογιακή ηλικία απέχει  από το να αποτελεί κριτήριο ενηλικίωσης – .

Νομίζουμε ότι εκπαιδεύουμε μόνο τα παιδιά μας αλλά εκπαιδεύουμε επίσης  όλους γύρο μας μαθαίνοντάς τους να τολμούν να παίρνουν ευθύνες και ρίσκα.  Επιτρέποντάς τους να πονέσουν και να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους όταν κάνουν λάθος.

Πως αλλιώς θα μάθουν αν όχι μέσα από τη δική τους προσωπική εμπειρία; Από τη δική μας; Καλά θα ήταν όμως η κάθε εμπειρία είναι προσωπική και ΔΕΝ μεταδίδεται!!

Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του δρόμο να διανύσει, τη δική του πορεία και τα δικά του μαθήματα που θα πάρει μέσα από τον τρόπο που ο ίδιος ως ψυχή έχει επιλέξει. Ας το σεβαστούμε κι ας μη σταθούμε εμπόδιο στις δοκιμασίες κανενός. 

Ας μην του φτωχύνουμε ασυνείδητα τη ζωή, και προσπαθώντας να τον προστατέψουμε, να του αφαιρέσουμε τη μισή εμπειρία της ζωής αποτρέποντας τον πόνο.

Οι άλλοι δε θέλουν από μας να τους σώσουμε, ούτε τις συμβουλές μας χρειάζονται.  Θέλουν απλά να ξέρουν ότι είμαστε πλάι τους. Μόνο αυτό.

Η καλή μας πρόθεση να τους βοηθήσουμε οδηγεί στο να τους κόψουμε τα φτερά. Στο να τους αδρανοποιήσουμε, στο να τους κάνουμε ανάπηρους κι ανίκανους να διαχειριστούν τις προκλήσεις της ζωής όταν εμείς θα απουσιάζουμε.

Βέβαια αυτός ο ρόλος δίνει σ’ εμάς και στο εγώ μας εξέχουσα θέση, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι τροφής για σκέψη.

Κανείς δεν χρειάζεται κανέναν για να τον υποκαταστήσει. Να τον αγαπάει χρειάζεται κι αυτό καλύπτει τα πάντα….

peacefull-mind

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ