O Νόμος των Αντιθέτων

Αν ενας άνθρωπος, μιμηθεί συνειδητά την φύση των πραγμάτων, θα χαρακτηριστεί απο τους περισσοτέρους ως..."τρελός", ως αντιφατικός, ως ανισόρροπος, η ως "ασταθής". Κι όμως. Όλα αυτά, είναι η ίδια η φύση. Κι εμείς, είμαστε μικρογραφία Της...
Δεν διαφέρει το νερό απο την φωτιά , η φωτιά απο την Γη, η η Γη απο τον αέρα. Είναι Ένα και ταυτόχρονα 4 διαφορετικά στοιχεία. Αλλά λειτουργούν σαν 1 . Ο Πλανήτης, παρά την ποικιλομορφία του και την τεράστια πολυπλοκότητα του, λειτουργεί σαν συνειδητός οργανισμός , που εχει πλάσει "χαρακτήρα" . Αυτοεξελίσσεται, αυτοαναιρείται, αυτοκαταστρέφεται, ωριμάζει και διαρκώς προσαρμόζεται. Ακριβώς οπως ο άνθρωπος. Ο Πλανήτης, είναι φαινομενικά ίδιος, αλλά ποτέ δεν είναι ίδιος. Ακριβώς όπως ο άνθρωπος Τα πάντα Ρέι. 


Η φύση , είναι αρμονική, ακριβώς γιατί είναι αντιφατική και αυτοαναιρεί τον εαυτό της. Είναι αρμονική, γιατί συνεχώς ρέει και εξελίσσεται. Γιατί , μπορεί να κυριαρχεί ο δυισμός στην φύση, αλλά η φύση δεν λειτουργεί δυαδικά. Δεν επιλέγει ανάμεσα σε 2 οδούς. Είναι ταυτόχρονα και οι 2 δρόμοι. Οι οποίοι κατα τα φαινόμενα είναι 2. Απο 2 , με βαθιά παρατήρηση γίνονται 4 κι απο 4.. 6 κι απο 6...8 ξεδιπλώνοντας ενα μη ορατό και εύκολα αντιληπτό 12εδρο εκδηλώσεων και λειτουργιών. Έξω απο τον πλανήτη μας, στο ηλιακό σύστημα και την τοπική μας γειτονιά, το οποίο επίσης είναι "φύση", υπάρχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με τις λειτουργίες του πλανήτη. Αυτοαναίρεση, αυτοεξέλιξη, συνεχής ροή. Αλλά πάντα, αρμονία. Και το ηλιακό σύστημα, 12εδρο είναι. 2 Αρμονικές εξάδες θηλυκής και Αρσενικής ροπής. Θα μπορούσαμε συμβολικά να πούμε, πως οι Τιτάνες της αρχαίας μυθολογίας, είναι οι νόμοι και οι λειτουργίες του Ηλιακού συστήματος, με αρχηγό τον Κρόνο/Χρόνο στο επίκεντρο (που και τον ίδιο τον Ήλιο κάποια μέρα θα "καταπιεί"), με την σύζυγο του την Ρέα/Ροή και ο Ζεύς/Ζήνας και η Ήρα(Αήρ/Αιθήρ) , είναι η ίδια η Ζωή, εντός του πλανήτη μας, με το εντός του πλανήτη αντίστοιχο 12εδρο. Γιατί όμως ο Ζεύς, συμβολικά, να είναι ανώτερος από τον Κρόνο/Χρόνο ; Διότι η ζωή εντός του πλανήτη Γη, το κυρίαρχο έλλογο είδος, ο άνθρωπος, είναι ικανός να ελέγξει, να εξερευνήσει, η ακόμα και να καταστρέψει , αν το επιλέξει, το ηλιακό σύστημα. Άρα, οι Θεοι των αρχαίων, δεν ηταν απλά και μόνο, προσωποποιήσεις της φύσεως. Ήταν ο ίδιος ο Άνθρωπος. 

Ο Άνθρωπος, εδώ και χιλιάδες χρόνια, προσπαθεί να "σταθεί" ανάμεσα στην ζωώδη και την πνευματική του φύση.

Εντός του ανθρώπου, συντελείται ενας διαχρονικός "πόλεμος", μεταξύ του ζώου και του πνεύματος. Το πνεύμα, ο Λόγος, με ολες τις εκπορεύσεις του , ερμηνεύει, παρατηρεί και αναλύει τον σύμπαντα κόσμο και δίνει "εξηγήσεις" , τόσο για οσα βλέπουμε, οσο και για αυτά που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Προσπαθεί να δει πίσω απο το πέπλο, να εξετάσει τον μηχανισμό και να βρει τρόπους να εναρμονιστεί με αυτόν, προκειμένου είτε ατομικά, είτε συλλογικά, ο άνθρωπος να εξελιχθεί.

Προκειμένου ομως να επέλθει εξέλιξη στο είδος μας, θα πρέπει κάποτε να αρχίσουμε να μιμούμαστε την φύση και να μην τις γυρίζουμε την πλάτη. Όλα οσα χρειαζόμαστε, ολα τα νοήματα, ολες οι προτροπές, ολη η γνώση, είναι μπροστά στα μάτια μας, αρκεί να την παρατηρήσουμε, να αφεθούμε σε εκείνη και να εναρμονιστούμε μαζί της. 

Αν δεν είσαι αντιφατικός λοιπόν, στα μάτια των "μονοφθάλμων" , δεν εχεις κατορθώσει να κατακτήσεις αρμονία με τον Εαυτό σου . Τι είναι σταθερό στην φύση, για να είσαι εσυ με το ζόρι "σταθερός" ; Τι δεν μεταβάλλεται στην φύση, για να μην μεταβάλλεσαι εσυ ; Τι είναι αεικίνητο στην φύση, για να σαι εσυ, η εστω να προσπαθείς να είσαι αεικίνητος ; Η μόνη σταθερά στην φύση, η οποία είναι αεικίνητη και ατάραχη σε τέλεια γαλήνη, είναι η δύναμη του Θανάτου και της Ερημώσεως. Κι ο Άνθρωπος, οσο αναπνέει, υπόκειται στους νόμους του Διός(του πνεύματος της ζωής) και οχι στους Νόμους του Άδου (του πνεύματος του θανάτου). 

Όμως, απο την στιγμή που ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο, έχουμε θέσει τροχιά θανάτου. Η μόνη σταθερά σε αυτή την ζωή, είναι πως με κάποιο τρόπο, μια μέρα, θα πεθάνουμε, αργά η γρήγορα. Η μεγαλύτερη αντίφαση απο ολες, εντός του ίδιου του κόσμου μας. Ένας γιγάντιος μηχανισμός συντήρησης και εξέλιξης της ζωής, ο οποίος ομως , θέλει δεν θέλει, είναι καταδικασμένος να πεθάνει. Ας δούμε λίγο, πως λειτουργει η φύση και να προσπαθήσουμε να το μεταφράσουμε στον "Εδω κόσμο" :

Η Φύση όταν θέλει να αναγεννηθεί, πρώτα παγώνει , νεκρώνει την προηγούμενη περίοδο ζωής και με συνεχή γονιμοποίηση , προετοιμάζεται να αναγεννηθεί. Ο στόχος και το θέλημα της φύσεως ποιός είναι ; Να συντηρείται ενας κύκλος ζωής/θανάτου στο διηνεκές. Για να το πετύχει αυτό η φύση, δημιούργησε εναν ακρως αντιφατικό μα αλληλοσυμπληρούμενο μηχανισμό. Η φύση, δεν λογίζει ως πόλεμο , τις αντιθέσεις της , οπως εμείς οι άνθρωποι, αλλά ως Έρωτα και αρμονία. Τα ζώα, εαν δεν ακολουθήσουν τον κύκλο της τροφικής αλυσίδας και κατ ουσίαν δεν φάει το ενα το άλλο, θα καταστραφεί η συνολική αρμονία της πανίδας και της χλωρίδας ανεπανόρθωτα . Επίσης ομως, εχει φροντίσει, αυτό, να μην γίνεται άλογα και ανεξέλεγκτα. Ά-λογα, είναι τα ίδια τα ζώα, τα οποία ακολουθούν τυφλά και πιστά τα ενστικτα τους . Η Φυση και ο Νόμος, που διέπει τα πάντα ομως, οχι. Επομένως λοιπόν, ο άνθρωπος, οφείλει να ΜΗΝ μιμείται τα ζώα (και την αναγκαστική τους δυαδική εκδήλωση) απο τα οποία είναι εκ φύσεως ανώτερος λόγο του Πνεύματος που διαθέτει , αλλά την ιδια την φύση και το σύμπαν, ως ολοκληρωμένη μικρογραφία τους. Αυτός ο "σκόπελος"του ανθρώπου, να υπερβεί το ζώο εντός του, η να το εξημερώσει, είναι η αιτία ολων των "δεινών" του είδους μας. 

Τα σαρκοφάγα ζώα, υπάρχουν για να τρώνε τα φυτοφάγα. Τα φυτοφάγα ζώα, υπάρχουν για να μειώνουν την πανίδα. Τα έντομα είναι εργάτες και συντηρητές της πανίδας και προετοιμάζουν την δημιουργία της. Ο Άνθρωπος, δεν είναι τίποτα απο τα 3. Ο Άνθρωπος επεξεργάζεται και καλλιεργεί την φύση για τις ανάγκες του , κατα βούληση. Το κάνει δεν το κάνει ομως, η φύση δεν θα χει απολύτως ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα. Άρα ο άνθρωπος, μπορεί να είναι προικισμένος με ένστικτα ως ζώο, προκειμένου να μπορεί να επιβιώσει και να αντέχει, αλλά δεν είναι μέρος η κομμάτι της συντηρήσεως του πλανήτη. Κι ομως, για κάποιον ανόητο και ανεξήγητο λόγο, φέρεται μακράν αγριότερα και ανόητα, απο τα θηρία του φυσικού πλανητικού μηχανισμού. Επιμένει με σθένος να κοιτάει "χαμηλά", ενω η έμφυτη ικανότητα του, που τον κάνει να ξεχωρίζει, είναι να κοιτάει "ψηλά".

Οι δημιουργιστές θα πρέπει κάποτε να εξηγήσουν , αυτή την "αντιφυσική" σταθερά και επίσης να σκεφτούν το ενδεχόμενο, ο άνθρωπος να είναι προιόν διαστημικού αποικισμού , η πειράματος απο ανώτερο ελλογο ον, το οποίο επλασε και τα διάφορα "homo" με πρότυπο ,την ηδη υπάρχουσα ζωή που είχε ο πλανήτης, δίνοντας ομως και πνεύμα, στο δημιούργημα τους.

Έχουμε προγραμματιστεί απο ενα άρρωστο σύστημα, το οποίο μας θέλει "σταθερούς" σε τροχιές προδιαγεγραμμένες και ακρως ελεγχόμενες. Ό,τι "ξεφεύγει" απο την τροχιά, εκτοπίζεται και τσακίζεται .Ταυτόχρονα, η ζωή απαιτεί "μόχθο" και αγώνα για να καρποφορήσουν τα οποια σχέδια η θέλω μας. Και είναι κάποιοι πρόγονοι μας αλλά και εμείς οι ίδιοι που σιωπηρά το αποδεχόμαστε και το προασπιζόμαστε. Ενα τόσο ελλογο ον, οπως ο άνθρωπος, να φέρεται τόσο ηλίθια. 

Θα πρέπει να κατανοήσουμε, ο,τι είμαστε ζώα, αλλά πως την ίδια στιγμή ΔΕΝ είμαστε ζώα. 

Να κατανοήσουμε πως είμαστε τόσο αγέλες , οσο και πλήρως ολοκηρωμένα άτομα. 

Πως θα "πρέπει" να ενώσουμε τις αντιθέσεις σε πνευματικό/ιδεολογικό και βιολογικό επίπεδο, αν θέλουμε να εξελιχθούμε . 

Θα "πρέπει" να μιμηθούμε την φύση, ως συνολικό οργανισμό, μα και τον Όφι, ως το αρχαίγονο σύμβολο Σοφίας και Γνώσης. Να μάθουμε να μεταμορφωνόμαστε , είτε αυτόβουλα, είτε κατ ανάγκη. Όχι ομως απο μικροσυμφέρον η απο πονηριά. Οι περισσότεροι άνθρωποι, αλλάζουν γνώμες η στάση ζωής, βάση συμφέροντος και κέρδους. Είναι κατα τα φαινόμενα μόνο άνθρωποι μεταμορφωμένοι, ενώ μέσα τους κυριαρχεί μόνο μια ροπή. Αυτή της αδηφάγας απληστίας και του ναρκισσισμού. 

Μπορούμε να μιμηθούμε εναν Ήλιο, που αιώνια φωτίζει ,ζωογονεί και θυσιάζεται για την ύπαρξη της ζωής, αλλά μπορούμε να μιμηθούμε και μια μαύρη τρύπα , η οποία πάντα θα αποδομεί και θα απορροφά την ζωή. Αν και το νόημα, δεν είναι να μιμηθούμε την φύση.Αλλά να μάθουμε να την εκδηλώνουμε, απο μέσα, προς τα έξω. Όχι να προγραμματίζουμε το πως "πρέπει" να είμαστε, αλλά να βοηθάμε τον κάθε άνθρωπο απο παιδί, να εκδηλώνει, ο,τι ηδη, υπάρχει μέσα του και να το εξελίσσει. 

Να ζούμε αληθινά και Θεληματικά , οπως αρμόζει , σε ενα πράγματι, ανώτερο Ον.

Αν βέβαια ,είμαστε ανώτεροι κι οχι απλά ενα ηλίθιο πείραμα που κάποια μέρα θα πρέπει να εξαφανιστεί ...

Αντίθεση-Αντίφαση-Σύγκρουση. 

Αρμονία

K.C

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ