Αγάπη. Παγίδα ή δώρο της ανθρωπότητας

Αρκετές φορές από τότε που ξεκινήσαμε την επικοινωνία σε αυτό το χώρο, έχω αναφερθεί στην έννοια της αγάπης… Και κάθε φορά που το κάνω, ανακινώ μια ιδιαίτερη δυναμική μέσα σας η οποία έχει πολλαπλές προεκτάσεις… Κι αυτό διότι από μικροί μάθαμε να χρησιμοποιούμε μια λέξη σαν αυτή, χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς τη σημασία της και τη δυναμική της τόσο σε μας τους ίδιους, όσο και στους άλλους γύρω μας ή και στο ίδιο το σύμπαν… Ακόμη και τώρα που ξεκίνησα να γράψω αυτό το άρθρο, νοιώθω αρκετή δυσκολία πώς να τα εκφράσω όλα αυτά, σε λέξεις και νοήματα ικανά να δημιουργήσουν μια πλήρη αντίληψη για αυτή την έννοια… Διότι πράγματι είναι απορίας άξιο, πως συνέβη και ο άνθρωπος για μια έννοια σαν αυτή, χρησιμοποιεί μια μονάχα λέξη…

Μια απορία η οποία γίνεται αντιληπτή μόλις αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε τι πραγματικά συμβαίνει με την «αγάπη»… Τι είναι… πως λειτουργεί… πως γίνεται αντιληπτή στον άνθρωπο και ποια είναι η φύση της… Αν όμως αγνοούμε την πηγή αυτής της έννοιας, είναι αδύνατον να την αντιληφθούμε σε όλο της το βάθος… Μια πηγή που κρατείται κρυφή από την ανθρωπότητα για πάνω από 24.000 χρόνια για λόγους που θα αντιληφθείτε σε λίγο… Διότι αυτό ακριβώς συμβαίνει… Κάποιοι κράτησαν κρυφή αυτή τη γνώση για δικά τους συμφέροντα… Τα οποία θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε μόλις ξεκινήσετε να αποκωδικοποιείτε την φύση αυτής της δύναμης και την πραγματική της διάσταση μέσα στην ολική δημιουργία… Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το ταξίδι μας σε αυτή τη μαγική έννοια που περιέχεται στη λέξη «αγάπη» την οποία ενώ την αναφέρουν όλοι, αγνοούν παντελώς το βάθος και την πηγή της προέλευσής της…

Και για να ξεκινήσουμε ας δούμε από πού προέρχεται αυτή η λέξη. Η λέξη «αγάπη» λοιπόν, προέρχεται από μια άλλη λέξη την οποία ενώ την βρίσκετε συνεχώς μπροστά σας, είναι αδύνατον να την συνδέσετε μαζί της διότι όλοι όσοι την χρησιμοποιείτε αγνοείτε τη φύση και τη λειτουργία της… Όλοι ουδενός εξαιρουμένου… Και αυτό διότι πρώτον μέχρι πρόσφατα ήταν σχεδόν αδύνατον να την κατανοήσετε σαν τέτοια… και δεύτερον διότι αν σας το εξηγούσε κάποιος που γνώριζε σχετικά, θα έπρεπε να σας εξηγήσει και τα υπόλοιπα που σας έκρυβε για τον τρόπο που τη χρησιμοποιούσε… Και η λέξη από την οποία προέρχεται η «αγάπη» είναι η λέξη «άγω» δηλαδή γίνομαι αγωγός, δηλαδή γίνομαι το μέσον από μέσα από το οποίο θα διέλθει κάτι… Η λέξη «αγάπη» δηλαδή, είναι ένα λεκτικό παράγωγο, το οποίο κανονικά θα έπρεπε να χρησιμοποιείται εννοιολογικά με δεκάδες άλλους τρόπους κάθε φορά και όχι μονάχα με μια ξερή λέξη. Τρόπους και παράγωγες λέξεις, οι οποίοι να περικλείουν και την έννοια αλλά και το συναίσθημα το οποίο παράγουν μέσα μας…

Τις λέξεις που θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε για όλα αυτά θα τις πούμε σε λίγο… Προς το παρόν όμως ας δούμε τι ακριβώς σημαίνει η ίδια η λέξη… «Αγάπη» λοιπόν είναι μια κατάσταση κατά την οποία όταν περιέλθει ένα άτομο, γίνεται αγωγός… Δηλαδή τι αγωγός γίνεται; Μέχρι σήμερα τη λέξη «αγωγός» τη χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να περιγράψουμε το μέσον μέσα στο οποίο κινείται ένα υγρό ή ένα ενεργειακό μέσο… Περιγράφουμε για παράδειγμα ένα στρογγυλό σωλήνα μέσα από τον οποίο περνά νερό και τον ονομάζουμε αγωγό νερού… ή ακόμη περιγράφουμε τους μεταλλικούς σωλήνες διαφόρου διατομής, μέσα από τους οποίους διέρχονται ενεργειακά πεδία όπως ηλεκτρονικής μορφής πληροφορίες (data) ή το ηλεκτρικό ρεύμα και τους ονομάζουμε καλούς αγωγούς (όταν αφήνουν να διέλθει ενεργειακό πεδίο) ή κακούς αγωγούς (όταν αποκόπτουν την επικοινωνία μεταξύ δύο ενεργειακών σωμάτων)…

Άρα η «αγάπη» λοιπόν είναι μια κατάσταση και όχι συναίσθημα… Τότε γιατί είναι γνωστή σε μας σαν συναίσθημα και πως μπορεί να συνδεθεί αυτό που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα με αυτό που μαθαίνουμε τώρα … Το ανθρώπινο σώμα αγαπητέ αναγνώστη, είναι ένα τέλειο ενεργειακό πεδίο, το οποίο μπορεί να γίνει αγώγιμο ή όχι, σε κάθε μορφής ενέργεια που υπάρχει στο σύμπαν… Και όχι μόνο αυτό… Η νόηση η οποία διαχειρίζεται το υλικό μας σώμα, δηλαδή η ψυχή μας ή το πνευματικό μας κέντρο το οποίο λειτουργεί μέσω της σύνθεσης λογικής και συναισθήματος, είναι ικανή να γίνεται «ενεργειακή αντλία» λειτουργώντας έτσι με διπλό τρόπο… Να αντλεί ενέργεια από κάπου ή να την διοχετεύει κάπου μέσω της αγωγιμότητας του σώματός της… Στην πραγματικότητα ούτε το σώμα της είναι απαραίτητο… Όμως παρεμβαίνει και μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να επιταχύνει ή να επιβραδύνει τη ροή της ενέργειας αυτής… Το ίδιο το ανθρώπινο σώμα δηλαδή, με την κατάλληλη διεργασία, μπορεί να μετατραπεί σε ένα άριστο αγωγό ενέργειας ο οποίος μπορεί να λειτουργεί αμφίδρομα… Δηλαδή να «στέλνει» ή να «ρουφάει» ενέργεια κάπου ή από κάπου… Κι αυτό το κάπου μπορεί να είναι οτιδήποτε… Μπορεί να είναι ένα άλλο σώμα, μια κατάσταση, ένας οργανισμός από ανθρώπους, ένα έθνος, κράτος, εκκλησία, πλανήτης ή χρόνος… Ναι αγαπητέ μου αναγνώστη… Η νόηση του ανθρώπου, με τη χορηγία του ανθρώπινου σώματος, είναι ένας ενεργειακός εναλλάκτης ο οποίος μπορεί να διαχειρίζεται ενέργεια της οποίας τη ροή, ρυθμίζει η κατάσταση με το όνομα «αγάπη»… Άπειρες ποσότητες ενέργειας, σε απίστευτες ταχύτητες και χρόνους, μπορεί να τις αντλήσει από και προς οπουδήποτε… Και όλο αυτό ορίζεται με την γνωστή σε όλους μας γενική ονομασία «αγάπη»…

Τι περίεργο αλήθεια… Να αγνοούμε μέχρι σήμερα τη φύση της κατάστασης αυτής, ενώ όλοι μα όλοι συμμετέχουμε καθημερινά σε χιλιάδες παραλλαγές της διαδικασίας της… Μιας διαδικασίας που δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε και που κάποιοι εσκεμμένα μας βάζουν άβουλα να την χρησιμοποιούμε προς όφελός τους, ενώ εμείς οι ίδιοι, τα «εργαλεία» τα οποία διαχειρίζονται όλη αυτή την κατάσταση, κοιμόμαστε ύπνο βαθύ αιώνες τώρα… Δηλαδή τι κάνουμε; Το κυριότερο που κάνουμε είναι να «προσαγαπούμε», δηλαδή να κατευθύνουμε -εν αγνοία μας ή μη- ενέργεια προς κάποια σημεία, άτομα ή ομάδες ατόμων οι οποίοι μας το ζητούν… Δεύτερον που κάνουμε είναι να «απαγαπούμε» δηλαδή με τη συμπεριφορά μας να αντλούμε ενέργεια από άτομα για δικό μας ή άλλο συμφέρον, με πλήρη άγνοια η έλλειψη συνείδησης για το τι κάνουμε… Και το τρίτο να «διαγαπούμε» δηλαδή να γινόμαστε αντλίες όπου αντλούμε ενέργεια από μια μεγάλη ομάδα ατόμων και να τη διοχετεύουμε σε ένα μεγάλο έργο ή μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που την χρησιμοποιεί εν αγνοία μας… Είναι μονάχα αυτές οι τρεις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν την κατάσταση της αγάπης; Φυσικά και όχι… Υπάρχει η «παραγάπη» η οποία ισοδυναμεί με «κλέψιμο» ενέργειας από κάπου μετά από παραπλάνηση ή η «αμφαγάπη» η οποία αποτελεί την αμοιβαία ανταλλαγή ενέργειας για παράδειγμα κατά την ερωτική πράξη, όπως και πολλές ακόμη οι οποίες περιγράφουν όλη αυτή την κατάσταση ενεργειακής ανταλλαγής από μας…

Και το συναίσθημα; Αυτό το συναίσθημα της «αγάπης» που γνωρίζουμε πού υπάρχει; Πότε συμβαίνει; Που βρίσκεται, τι είναι και πώς λειτουργεί; Το συναίσθημα αυτό αγαπητέ αναγνώστη, είναι μια εσωτερική γαλήνη ή μια ελαφρά ηδονή που βιώνουμε, όταν το ενεργειακό πεδίο διέρχεται από μέσα μας… Τη στιγμή δηλαδή που η νόησή μας, βρίσκεται στην διαδικασία αγωγής ενέργειας, αυτή η ενέργεια θα διέλθει μέσα από το δικό μας σώμα… Η διέλευση λοιπόν αυτή, θα δημιουργήσει ένα αίσθημα ευφορίας και αγαλλίασης, εσωτερικής γαλήνης και ευδαιμονίας το οποίο καταγράφεται από τις αισθήσεις μας… Όμως όλο αυτό, είναι απλά η καταγραφή της κατάστασης και όχι η κατάσταση αυτή καθ εαυτή… Δηλαδή, οι αισθήσεις από το σώμα μας, καταγράφουν τη διέλευση της ενέργειας μέσω μιας εσωτερικής διαδικασίας που σε μας γίνεται αισθητή από την παραγωγή βιολογικών συστατικών και ουσιών όπως ορμονών, οι οποίες μας αναπτύσσουν το αίσθημα αυτό της χαράς ή την απουσία της…  Δηλαδή η αγάπη την οποία γνωρίζουμε και συζητάμε μέχρι σήμερα, είναι εντελώς άσχετη με την αγάπη σαν κατάσταση; Όχι εντελώς… Υπάρχουν όμως αρκετές διαφορές… Και οι περισσότερες διαφορές αυτές βρίσκονται στον τρόπο που τη διαχειριζόμαστε…

Πως συμβαίνει αυτό… Είδαμε ότι η «αγάπη» είναι κατάσταση ενεργειακής ανταλλαγής και όχι συναίσθημα… Μια κατάσταση στην οποία μπορεί κάποιος να εισέλθει συνειδητά ή ασυνείδητα… Δηλαδή κάποιος μπορεί να γίνει ενεργειακός αγωγός, γνωρίζοντας ακριβώς τι κάνει και για ποιον το κάνει ή πάλι να συμμετέχει σε όλο αυτό έχοντας πλήρη άγνοια… Πως μπορεί να γίνει αυτό… Το βασικό που οφείλουμε να γνωρίζουμε για την αγάπη, είναι ότι η κατάσταση αυτή είναι διαχείριση ενέργειας η οποία μας αφήνει ένα αίσθημα ευφορίας ή ηδονής… Το πρώτο δηλαδή που οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε είναι τι μας συμβαίνει; Θέλουμε να αισθανθούμε απλά το συναίσθημα αυτό της ηδονής λόγω του ότι υπάρχει μέσα μας ένα κενό που προκαλεί εσωτερικό πόνο ή πραγματικά θέλουμε να τροφοδοτήσουμε κάποιον με συμπαντική ενέργεια… Διότι η ενέργεια της αγάπης, είναι η συμπαντική ενέργεια μέσω της οποίας δημιουργούνται τα πάντα… Υλοποιούνται και παίρνουν μορφή, μικρά ή μεγάλα πράγματα, καταστάσεις και οράματα δικά μας ή άλλων… Η τροφοδοσία όμως αυτή γίνεται βουβά, άηχα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και έπαρση… αλλιώς όλη η διαδικασία ακυρώνεται ή ακόμη και αντιστρέφεται… Η κατάσταση της αγάπης δηλαδή είναι μια νοητική κατάσταση στην οποία εισερχόμαστε εμείς, μέσα από την οποία τροφοδοτούμε με συμπαντική ενέργεια όχι τον εαυτό μας, αλλά κάποιον άλλον… άνθρωπο, ζώο, φυτό, κατάσταση, σχέση ή οτιδήποτε…  Είναι ένα δώρο που κάνουμε μέσα από την ψυχή μας, χωρίς να περιμένουμε ανταμοιβή ή εξαργύρωση της πράξης μας με κάποιο τρόπο… Αν υπάρχει αντίτιμο, η όλη διαδικασία είναι κενή… άχρηστη… αφήνοντας και το αντικείμενο της «αγάπης» μας αλλά και εμάς τους ίδιους «άδειους» από ενέργεια και κενούς από συναισθήματα… Και τότε τι συμβαίνει…

Τότε, εμείς, οι οποίοι ξεκινήσαμε αυτή τη διαδικασία της τροφοδοσίας κάποιου, έχοντας όμως στο μυαλό μας κάποιο αντίτιμο μικρό ή μεγάλο, αντιλαμβανόμαστε την ενεργειακή κενότητα στην οποία έχουμε εισέλθει και αντιστρέφουμε τους όρους ζητώντας «ενέργεια» από το «θύμα» μας… Πως γίνεται αυτό… Πλησιάζουμε το θύμα μας και του μιλάμε με λόγια και κινήσεις γλυκά και ευγενικά ώστε να τον ηρεμήσουμε… Αναφέρουμε λέξεις κλειδιά μέσα στις οποίες είναι απαραίτητα η λέξη αγάπη και τον αναγκάζουμε να στρέψει την προσοχή μας επάνω μας… Στην ουσία «ζητιανεύουμε» αγάπη ή «παραγαπούμε» με ένα παραπλανητικό τρόπο ο οποίος αναγκάζει το θύμα να μας συμπαθήσει και να αρχίσει να μας τροφοδοτεί με ενέργεια… Το άτομο εκείνη τη στιγμή αισθάνεται αυτό που του λες, δηλαδή νοιώθει μια εσωτερική γαλήνη και θαλπωρή από τα λόγια σου διότι μετατρέπεται σε «αγωγό ενέργειας»… Όμως στην ουσία εκπαιδεύεται κι αυτός να χρησιμοποιεί αυτό τον γλοιώδη πλάγιο τρόπο της ενεργειακής επαιτείας… Ένα ενεργειακό βαμπίρ, εκπαιδεύει κάποιον άνθρωπο να γίνεται επαίτης αγάπης με ένα τρόπο που θα τον αφήνει στη συνέχεια κενό… Γιατί; Διότι αγνοεί τι κάνει… Η συνείδησή του εκείνη τη στιγμή είναι απούσα και απλά αντιγράφει μια διαδικασία που ακολουθεί ένα ενεργειακό βαμπίρ…

Πως το λέω αυτό; Πως το ξέρω και τολμώ να αναφέρω κάτι τέτοιο για τους ανθρώπους που μιλάνε για αγάπη… Αγαπητέ αναγνώστη, υπάρχει ένας απλό βασικός κανόνας στην ανταλλαγή ενέργειας…  Οι άνθρωποι που γνωρίζουν την αγάπη, είναι πάντοτε γεμάτοι από αγάπη… Και αυτοί αλλά και όσοι είναι δίπλα τους, στον περίγυρό τους… Για αυτό, πριν αποφασίσεις να κρίνεις κάποιον δες τα παιδιά του, την οικογένειά του και τους οικείους του… Οι σχέσεις που έχουν οι άνθρωποι της πραγματικής αγάπης με τα παιδιά τους είναι άριστες σε όλο τους το βάθος… Υπάρχει γύρω τους ένα ενεργειακό πεδίο «γεμάτο» όπου τα πάντα φωνάζουν για υγεία, ζωτικότητα, χαρά και ευημερία… Αντίθετα οι άνθρωποι που μιλάνε για συναίσθημα αγάπης στην ουσία αγνοούν την έννοιά της… Γιατί; Διότι η αγάπη είναι βουβή… ενώ αυτοί φωνάζουν… Δες τη σχέση που έχουν με τα παιδιά τους… Οι περισσότεροι από αυτούς τα έχουν εγκαταλείψει από νωρίς –ουσιαστικά ή υποκριτικά- για προσωπικούς λόγους οι οποίοι βασίζονται σε δικαιολογίες του Εγώ τους… Οι περισσότεροι από αυτούς ζουν ανάμεσα σε ανθρώπους τους οποίους εκμεταλλεύονται με οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο τρόπο…  Εξαρτώνται οι ίδιοι από τους οικείους τους ή αναγκάζουν υποσυνείδητα τους οικείους τους να γίνονται εξαρτημένοι από αυτούς… Οι ίδιοι, είναι πάντα με μια καλή κουβέντα και ένα χαμόγελο για όλους… Τις περισσότερες φορές που θα τους συναντήσεις θα τους βρεις μέσα στη χαρά… Αν τους ρωτήσεις για τον Εαυτό τους και τα συναισθήματα τους θα σου απαντήσουν σαν μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι… Όμως αν κοιτάξεις γύρω τους θα δεις μονάχα καταστροφή… Υποκρισία και καταστροφή η οποία γίνεται ακόμη πιο ηχηρή όταν τους το αναφέρεις και τους φέρεις αντιμέτωπους με τη συνείδησή τους… Εκεί θα καταλάβεις τη μεγάλη απουσία τους…

Γιατί συμβαίνει αυτό με την αγάπη; Σας έχω ξαναπεί για την ενέργεια διατήρησης… Θυμάστε… τη στιγμή της υλοποίησής του δικού μας ή του όποιου σώματος ανθρώπου ή κατάστασης στον αισθητό κόσμο, χρειαζόμαστε ένα ελάχιστο ποσό ενέργειας για να διατηρηθεί σε μορφή, εκείνα τα εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου που εμφανίζεται… Αυτή η ενέργεια της «διατήρησης» είναι συμπαντική και δημιουργείται νοητικά μέσα στην 4^ηδιάσταση… Αν αυτή απουσιάσει, τότε το αντικείμενο της υλοποίησής μας διατρέχει κίνδυνο να αποσταθεροποιηθεί, να καταρρεύσει και σταδιακά να χαθεί από το αισθητό μας πεδίο… Μπορεί όλη αυτή την ανάλυση, οι περισσότεροι που ασχολούνται με την «παραγάπη» δηλαδή την κλοπή ενέργειας από τους άλλους να μη τη γνωρίζουν, όμως γνωρίζουν το αποτέλεσμα… Πως το γνωρίζουν; Οι περισσότεροι από αυτούς, εκπαιδεύτηκαν από τους γονείς τους χωρίς να το συνειδητοποιούν… αντιγράφοντας απλά συμπεριφορές… Πως; Κάνοντάς τα παιδιά τους να εστιάσουν επάνω σε ένα δικό τους όραμά ή στόχο… Είναι κακό να προκαλείς την εστίαση του παιδιού σου σε ένα δικό σου στόχο; Όχι απλά κακό, αλλά εγκληματικό… Και όχι απλά εγκληματικό, αλλά ασυνείδητα εγκληματικό για ολόκληρη την ανθρωπότητα… Γιατί;

Τα παιδιά οφείλεις να τα εκπαιδεύεις να εστιάζονται στο δικό τους στόχο… και όχι στο δικό σου… Ακόμη και αν αφορά το δικό τους μέλλον, η εστίαση στον δικό σου προσωπικό στόχο, τον οποίο απέτυχες εσύ να υλοποιήσεις και τον προσπαθείς τώρα μέσω των παιδιών σου, κάνει τα παιδιά ενεργειακούς επαίτες και συναισθηματικά κενούς ανθρώπους… Πως; Με την αγάπη σου… Με αυτή την γλοιώδη και αρρωστημένη αγάπη η οποία εκπαιδεύει το παιδί να χρησιμοποιεί τους άλλους για δικό του όφελος… Πρώτο βήμα είναι να χειραγωγείς το παιδί σιωπηρά… Το μαθαίνεις να δέχεται και να ενστερνίζεται το στόχο του άλλου, σαν προσωπικό δικό του… Και ύστερα το εκπαιδεύεις να εστιάζει σε αυτόν μέσω της αγάπης των άλλων… Μαθαίνει δηλαδή το παιδί, να αποδέχεται να ακολουθήσει το στόχο του γονιού και ύστερα δέχεται να γίνει αγωγός της δικής του προσωπικής παιδικής αγάπης στα σχέδια του γονιού του… Άβουλα, υποταγμένο, εκπαιδεύεται έτσι ώστε όταν μεγαλώσει να χρησιμοποιεί κάποιο «διπλωματικό» τρόπο ώστε να πείθει τους γύρω του να αγαπήσουν τους σκοπούς του, τους οποίους στη συνέχεια -εισερχόμενοι σε «προσαγάπη»- τους τροφοδοτούν με ενέργεια συνεχώς… Σε κατάσταση δηλαδή τροφοδοσίας ενέργειας…

Η Αγάπη αγαπητέ αναγνώστη, είναι η μόνη δωρεάν ενέργεια, η οποία χρησιμοποιείται αιώνες τώρα από τους εκάστοτε ηγέτες, για να υλοποιήσουν τα έργα τους και τα οράματά τους… Και όλη αυτή η διαδικασία γίνεται ασυνείδητα… Φαντασθείτε εμένα εδώ… Φανταστείτε με να εμφανίζομαι και να σας αρχίζω να σας μιλώ για αγάπη και φως… ένας νους σαν τον δικό μου να σας χειραγωγήσει από την αρχή με λόγια καλοσύνης και συμπόνιας και αγάπης ώστε να στραφείτε με συμπάθεια στο έργο μου… Ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι πάντοτε υποκριτικά ήρεμος και γεμάτος καλοσύνη μέχρι να σας κάνει να αγαπήσετε όλοι αυτό που δημιουργεί… Να το ενστερνιστείτε για δικό σας… Το συναίσθημα της αγάπης που θα αναπτυχθεί μέσα σας σε μια τέτοια διαδικασία, θα σας χαρίσει γαλήνη και ηρεμία… Μια ηρεμία η οποία θα είναι εντελώς άσχετη με τα δικά σας οράματα και τη δική σας ζωή… Γιατί; Διότι θα έχω φροντίσει να σας δημιουργήσω το κατάλληλο φοβικό πεδίο γύρω σας το οποίο θα σας αναγκάζει να καταστρέφετε μόνοι σας όλα τα δικά σας έργα και να εστιάζεστε στα δικά μου… η κενότητα που θα προκύπτει μέσα σας από αυτή την καταστροφή θα είναι το κίνητρο για να έρθετε και να μείνετε κοντά μου…

Ξέρετε πόση ενέργεια μπορώ να αντλήσω από την αγάπη σας; Μπορώ να δημιουργήσω θρησκείες που να διατηρηθούν αυτόματα σε λειτουργία για αιώνες… Μπορώ να δημιουργήσω παγκόσμια κινήματα παράλληλα που όλα να οδηγούν στα δικά μου σχέδια τα οποία αν και θα έχω σχεδιάσει με προσοχή θα σας τα κρατώ κρυφά… Θα ντύνω -τις καταστάσεις που θα θέλω παραπλανητικά να σας οδηγήσω- με ονόματα γαλήνης, ανέλιξης, πνευματικής υπόστασης μέσα από άγνωστες σε σας έννοιες όπως είναι οι διαστάσεις και ο χρόνος… Μπορώ να σας χειραγωγήσω έτσι και να υποτάξω τις συνειδήσεις σας, στέφοντας τη νόησή σας στα δικά μου έργα τα οποία θα έχετε αποδεχθεί στο βάθος τόσο πολύ, ώστε θα σας είναι αδύνατον να αντισταθείτε και να τα αρνηθείτε στα σημεία… Αν σας έχω χειραγωγήσει μέσα στην αγάπη, θα σας έχω κάνει εξαρτημένους από το ενεργειακό μου χάδι… «βαποράκια της αγάπης» σε ένα κόσμο που θα τον έχω σχεδιάσει έτσι ώστε κι αν ακόμη μάθετε λεπτομέρειες των σχεδίων μου θα σας είναι πολύ εύκολο να τις δικαιολογήσετε… Η ζήτηση της εσωτερικής γαλήνης σε ένα εικονικό φοβικό κόσμο είναι γιγαντιαία…

Πολλοί από τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε, έχουν ζήσει όλη τη ζωή τους χωρίς να αγαπήσουν κάποιον πραγματικά… Και αυτό είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσουν από την πρώτη στιγμή… Ακόμη κι εσείς, δημιουργήστε μια λίστα με όλους όσους έχετε ρωτήσει «μ αγαπάς» και ξεκινήστε… Ίσως οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη αυτή τη στιγμή ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία… Του να μην έχουμε αγαπήσει κάποιον ποτέ… Βαρύ ε; Ίσως… Αλλά εδώ οφείλουμε να λέμε τα πράγματα όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι… Και τώρα θα ρωτήσετε… Και τι να κάνω; Σας το ξαναλέω λοιπόν… Η αγάπη είναι βουβή… Έχετε κοιτάξει ποτέ στα μάτια ένα μωράκι ή ένα μικρό ζωάκι; Δοκιμάστε να το «αγαπήσετε» χωρίς αντίτιμο… Χωρίς να περιμένετε αντάλλαγμα από αυτό… Άνευ όρων… Και τη στιγμή που το κάνετε καταγράψτε το συναίσθημα που λαμβάνεται (διότι έτσι το αντιλαμβάνεστε μέσα σας) και αρχίστε να το αναπαράγετε στα πάντα γύρω… Στα λουλούδια, στα πουλιά, στα σύννεφα, στις σταγόνες της βροχής, στο φως του ήλιου, στον διπλανό σας, στο ίδιο σας το σώμα, στον Εαυτό σας… Προσπαθώντας να καταγράφετε πάντα το ίδιο συναίσθημα…

Αρνηθείτε όμως πεισματικά να «αγαπήσετε» κάποιον που σας το ζητάει… Γιατί; Διότι εκείνη τη στιγμή τον καταστρέφετε… τον μετατρέπετε σε βαμπίρ χωρίς να το συνειδητοποιείτε… Και τι να κάνετε; Εκπαιδεύστε τον να αγαπάει απλά πράγματα χωρίς αντίτιμο… Στα μεγάλα σχήματα πάντα υπάρχει αντίτιμο… Η αγάπη σας προς μεγάλες ομάδες κρύβει φοβικά συναισθήματα εγκατάλειψης ή επιβίωσης… ξεχάστε τις… Οι μεγάλες ομάδες μπορούν να σας δώσουν πολλά πράγματα αλλά όχι αγάπη… Ξεκινήστε και εκπαιδεύστε τον Εαυτό σας να αγαπάει τα μικρά από τα οποία είναι αδύνατον να υπάρξει αντίτιμο… Και ύστερα, αγαπήστε χωρίς όρους όλους τους δικούς σας… Ξεκινήστε από τα παιδιά τα δικά σας, των γνωστών σας… των γύρω σας… Είναι τα μόνα που μπορούν να μας μάθουν να αγαπάμε… Να γινόμαστε αγωγοί και να άγουμε ενέργεια προς το στόχο μας… Μια ενέργεια που χαρίζει σε όλα ζωτικότητα και σε μας ευτυχία και γαλήνη… Έτσι απλά, χωρίς να περιμένουμε ένα έπαινο, ένα μπράβο, ένα χάδι… Γιατί το καλύτερο χάδι είναι εκείνο που σου δωρίζεται χωρίς να το απαιτείς… Το καλύτερο χάδι είναι απ τον ίδιο σου τον Εαυτό μέσα σου… Η άνευ όρων αγάπη προς τα πάντα γύρω σου, είναι το χάδι που χαρίζεις μέσα σου… Είναι το μόνο δώρο προς τον Εαυτό σου… δώρο ολόκληρης της ανθρωπότητας προς το μέλλον σου…

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ