Δομημένη Διαμεσολάβηση

Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι ένα εστιακό σημείο διαμεσολάβησης, ανάμεσα στον Λόγο-Δημιουργό και το εκδηλωμένο Σύμπαν, τη Δημιουργία. Το σύνολο της κατασκευής του, ενεργό σε διαφορετικά επίπεδα της εκδήλωσης, από την παχυλή ύλη έως το αφηρημένο νοητικό και τα πνευματικά επίπεδα αποκαλύπτει πως αυτή η διαμεσολάβηση διαθέτει δομή, είναι δηλαδή μια δομημένη διαμεσολάβηση που επιτρέπει την παρέμβαση σε διαφορετικά επίπεδα της Δημιουργίας. Το ζήτημα για την ανθρώπινη εξέλιξη ήταν και παραμένει με ποιόν τρόπο χρησιμοποιεί αυτή τη δυνατότητα για παρέμβαση.

Ο κόσμος των ενεργειών

Η ζωή του εσωτεριστή βιώνεται συνειδητά μέσα σε έναν κόσμο ενεργειών. Αυτές οι ενέργειες ήταν και είναι πάντα παρούσες, από τη χαραυγή της Δημιουργίας, σε όλα τα βασίλεια της φύσης. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν έχει πάντα συνείδηση της ύπαρξής τους. Δεν είναι συνειδητός για παράδειγμα της παρουσίας αυτού του ωκεανού ενεργειών όταν υποκύπτει στον ερεθισμό του θυμού και λειτουργεί αποκλειστικά με τη χρήση αστρικής ενέργειας. Όπως δεν κατανοεί ότι η συνεχής χρήση αυτής της ενέργειας επιφέρει αυτό που ο διδάσκαλος Μορύα ονομάζει «οικιακές συνήθειες που θέτουν σε κίνδυνο τον κάτοικο»[1]. 

Μόνο όταν αναγνωρίζει o άνθρωπος πως είναι το αποτέλεσμα της σύνθεσης ενεργειακών μονάδων που υπακούν στη δομή που επιβάλλει μια ισχυρότερη ενέργεια, αυτή της ενοποίησης, αρχίζει να εργάζεται συνειδητά σε έναν κόσμο που παρουσιάζει εν γένει την ίδια δομή και είναι συντεθειμένος με τον ίδιο τρόπο. Το συνειδητά σημαίνει ότι χρησιμοποιεί ενέργειες συγκεκριμένου είδους, ακολουθώντας την ατραπό που θα τον μεταμορφώσει σε πραγματικό αποκρυφιστή. Κατανοεί πως τόσο ο ίδιος, όσο και ο κόσμος στον οποίο ζει, είναι ο ζωντανός, οργανωμένος φορέας εκδήλωσης του πλανητικού Λόγου. Οι ενέργειες που κυκλοφορούν διαρκώς και βρίσκονται σε συνεχή κίνηση κατευθύνονται και ελέγχονται από κέντρο της κεφαλής του Λόγου[2], με τον ίδιο τρόπο που θα έπρεπε να κατευθύνονται και να ελέγχονται οι δυνάμεις που εκδηλώνονται στα όρια του ατομικού μας σύμπαντος από το ατομικό κέντρο της κεφαλής. Η δομή είναι εσωτερική διάρθρωση, η οποία συνδέει τα επί μέρους όμοια ή ανόμοια στοιχεία ενός συνόλου ή συστήματος ή ο τρόπος με τον οποίο είναι δομημένο αυτό το σύστημα[3]. Δεδομένου ότι το πεδίο αναφοράς εδώ είναι το ίδιο το σύμπαν, η κατανόηση αυτών των δυνάμεων που διαρθρώνουν εσωτερικά το σύμπαν είναι κατανόηση της δομής και συνιστά το βασικό θεμέλιο για τη διαμόρφωση μιας δομημένης διαμεσολάβησης του ανθρώπου ανάμεσα στον Λόγο και το δημιούργημά του. Πέρα από την αρχική κατανόηση των ενεργειών, το έργο που πρέπει να γίνει αφορά στην κατά το δυνατόν βαθύτερη γνώση της φύσης και της χρήσης τους, του δυναμικού και του κραδασμού τους[4]. Εκτός από αυτά ο αποκρυφιστής χρειάζεται να μάθει να αναγνωρίζει την πηγή τους και να διακρίνει ανάμεσα σε διαφορετικές δυνάμεις και ενέργειες. Για παράδειγμα, οι προσωπικότητες μάς επηρεάζουν με δυνάμεις που εκπορεύονται από την υλική, τη μορφική τους όψη. Οι ίδιες προσωπικότητες εξαγνισμένες μπορούν να μεταβιβάσουν τις ενέργειες της ψυχής[5]. 

Όσοι επιθυμούν να αναλάβουν το εσωτερικό μονοπάτι χρειάζεται να αναγνωρίσουν κυρίως ότι εργάζονται με δυνάμεις, ότι λειτουργούν μέσα σε δυνάμεις διάχυτες γύρω τους και ότι η ορθή ή λανθασμένη δραστηριότητα στο φυσικό πεδίο δεν είναι παρά η ορθή ή λανθασμένη κατεύθυνση των ρευμάτων της δύναμης. Τούτο βέβαια σημαίνει ότι στην ίδια τη δύναμη δεν υπάρχει κάτι εγγενώς ορθό ή λανθασμένο στην ίδια την ενέργεια που λειτουργεί απρόσωπα[6]. 

Συνεπώς, όλα όσα συμβαίνουν, μαρτυρούν απλώς την ύπαρξη της ενέργειας και την κίνηση των ρευμάτων της δύναμης. Τούτος είναι παράγοντας που δεν πρέπει να ξεχνά κανείς, καθώς η αναγνώριση της ενέργειας και των δυνάμεων είναι ουσιαστική για την κατανόηση της δομημένης πράξης του Λόγου στα πλαίσια ενός εξελισσόμενου σύμπαντος-Δημιουργήματος. Δεν υπάρχει λοιπόν μέσα μας εγγενώς αυτό που θα μας κάνει εστιακό σημείο του μίσους, του φόβου, της αποξένωσης της υπερηφάνειας και άλλων χαρακτηριστικών, που είναι αποτέλεσμα της κακής χρήσης της δυνατότητας του νου για σκέψη και όχι του ίδιου του νοητικού υλικού. Η ενέργεια και οι δυνάμεις παρόλο που διακρίνονται σε διαφορετικούς τύπους, είναι απρόσωπες. Είναι ο τρόπος χειρισμού που τις καθιστά θετικές ή αρνητικές. Τούτο, βέβαια, σημαίνει ότι η καλλιέργεια του πνεύματος, της αγάπης και των άλλων θετικών ιδιοτήτων είναι δυνατόν με την κατάλληλη δομημένη διαμεσολάβηση, ή πράξη όπως είναι απλούστερα γνωστή, να προσφέρει ευρύτατα στο γενικό Καλό, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στους αποκαλούμενους ζηλωτές[7]. 

Θεία δομή – εκδηλωμένη δομή

Η πράξη ως διαμεσολάβηση, όμως είναι, τουλάχιστον για τον ενσαρκωμένο άνθρωπο συνειδητή κατεύθυνση της δύναμης και αυτό χρειάζεται να το γνωρίζει ο αποκρυφιστής που ακολουθεί ήδη το εσωτερικό μονοπάτι. Ο μοναδικός τρόπος για να κατευθύνει κανείς τις δυνάμεις είναι από το ύψος του θείου παρατηρητή, όπως το θέτει ο διδ. Θιβετανός και μέσω της επίτευξης της απόσπασης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο άλλωστε είναι δυνατόν να γίνει η πράξη πραγματική διαμεσολάβηση ανάμεσα στη Θεία Δομή και την Εκδηλωμένη Δομή. 

Είναι αληθές ότι οι περισσότεροι εσωτεριστές, αντιλαμβάνονται την απόσπαση είτε ως αποσύνδεση είτε ως απομάκρυνση. Αν ήταν δυνατή η αντίληψη της πλήρους σημασίας της απόσπασης και της γαλήνης που χρειάζεται να έχει ο παρατηρητής, δεν θα υπήρχε η παραμικρή σπατάλη ενέργειας, ούτε λανθασμένες κινήσεις ή ψευδείς ερμηνείες, ούτε απορίες για τις άγνωστες πτυχές της καθημερινότητας. Επιπλέον, δε θα έβλεπε κανείς τους άλλους μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της προκατάληψης και πάνω απ’ όλα δε θα έκανε λανθασμένη χρήση της δύναμης. Επανειλημμένα σε όλες τις εποχές οι Διδάσκαλοι των εσωτερικών πεδίων διδάσκουν τους μαθητές τους ότι ο αποκρυφιστής εργάζεται μέσα σε έναν κόσμο δυνάμεων. Γίνεται μέσω της εκπαίδευσής του συνειδητός διαμεσολαβητής ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη. Δεδομένου ότι ως δομή εννοούνται τα επαναλαμβανόμενα πρότυπα οργάνωσης που επηρεάζουν τις διαθέσιμες επιλογές μας στον υλικό κόσμο[8] ο αποκρυφιστής είναι συνειδητός διαμεσολαβητής που επηρεάζει τη διάρθωση του δομημένου κόσμου. Δημιουργεί στο υλικό πεδίο αυτό που επιθυμεί, δηλαδή ένα νέο πρότυπο λειτουργίας των πραγμάτων, όπως διαμορφώνεται στη συνείδησή του από τον θεϊκό σπινθήρα που φέρει μέσα του και αντιπροσωπεύει τον μεγάλο θείο Αρχιτέκτονα[9].

Ανταπόκριση στις εξωπλανητικές επιρροές 

Ο άνθρωπος κινείται κυριολεκτικά σε ένα λουτρό δυνάμεων όλων των τύπων και ποιοτήτων. Συντίθεται από ενέργειες σε κάθε τμήμα της εκδηλωμένης ή της ανεκδήλωτης φύσης του, κάτι που τον κάνει να σχετίζεται συνειδητά ή ασυνείδητα με όλες τις άλλες δυνάμεις που τον περιβάλλουν[10]. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνεται ή μάλλον διαισθάνεται -εφόσον είναι συγκεντρωμένος σε υψηλούς εσωτερικούς στόχους- τις ηλεκτρικής φύσης μεταβολές της ενέργειας που εκδηλώνουν υψηλές οντότητες για την αποστολή σκέψεων, όπως τουλάχιστον περιγράφονται στο «Υπεργήινο από τον διδ. Μορύα[11]. 

Κατανοώντας ότι οι ενέργειες είναι το θεμέλιο της ύπαρξής μας, χρειάζεται να σκεφτούμε ότι τέτοιου είδους ενέργειες και δυνάμεις διαχέονται στο πλανητικό μας σύστημα αέναα, δυναμικά και κυκλικά. Έρχονται από όλες τις εξωτερικές πηγές, από άλλα συστήματα ξένα σε κάθε είδους γνωστή πλανητική διάταξη. Η αδυναμία της ανθρωπότητας να κατανοήσει καθετί έξω από το δικό της εννοιολογικό πλαίσιο, αυτό που διαμορφώνεται από τη σύγχρονη επιστήμη, αλλά και από την αστρολογία, είναι και ταυτόχρονα αδυναμία ανταπόκρισης και ενεργοποίησης αυτών των δυνάμεων σε πλανητικό επίπεδο[12]. 

Εδώ ο αποκρυφιστής καλείται ως διαμεσολαβητής να κατανοήσει αυτές τις ενέργειες έξω από τον συνηθισμένο εαυτό του, να τις απορροφήσει και να τις μετουσιώσει σε βαθμό που να γίνονται κατανοητές τουλάχιστον στους ευαίσθητους ψυχικά δέκτες που διαμορφώνουν συλλογικά τη δεκτική πλευρά της ανθρώπινης συλλογικής ψυχής. Με αυτό τον τρόπο προσφέρουν μια ανεκτίμητη υπηρεσία προς την πλευρά της ανταπόκρισης της ανθρωπότητας σε εξωπλανητικές επιδράσεις που σχετίζονται με την εσωτερική της εκπαίδευση την και την εξελικτική της πορεία. Διαμορφώνοντας την εσωτερική της δομή για να διαμεσολαβεί ως υπηρέτης της συλλογικής ψυχής, η ανθρώπινη ύπαρξη γίνεται ένα ζωντανό τάλισμαν, που με επίκεντρο τη λειτουργία της καρδιάς και τη μετουσιωτική της φύση –ως γέφυρα μεταξύ των κόσμων όπως το θέτει ο διδ. Μορύα- καθαγιάζει τον χώρο. Γίνεται με λίγα λόγια ένας αγγελιαφόρος που μπορεί απλά και με το πέρασμά του να ισχυροποιήσει την αύρα του τόπου από τον οποίο διέρχεται[13].

Η θεραπευτική διαμεσολάβησηΗ ενέργεια και οι δυνάμεις συνθέτουν το σύνολο όλων όσων υπάρχουν. Πρόκειται για μία άλλη βασική αρχή πάνω στην οποία είναι χτισμένη η επιστήμη του αποκρυφισμού και την οποία χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ως θεραπευτική τέχνη, από την άποψη ότι η ίδια η ασθένεια είναι μια μορφή ενέργειας, και εκδηλώνεται με δυνάμεις που καταστρέφουν ή παράγουν θάνατο. Από εσωτερική άποψη η ασθένεια είναι ενέργεια που δεν λειτουργεί σύμφωνα με το εξελικτικό σχέδιο. Οι ενέργειες που διαχύνονται στην ανθρώπινη ύπαρξη και συσχετίζονται με τις ζωτικές δυνάμεις της υλικής μας φύσης παράγουν υγιείς, δυνατές και επαρκείς μορφές, από τις οποίες προκύπτει ζωτική δραστηριότητα. Είναι δυνατόν, ωστόσο, οι ίδιες διαχεόμενες ενέργειες, σχετιζόμενες με τις ίδιες ζωτικές δυνάμεις να παράγουν εξαιτίας της δικής μας ανεπάρκειας σημεία τριβής, προκαλώντας πόνο, ασθένεια και οδύνη. Τα ίδια σημεία τριβής είναι δυνατόν να παράγουν δυσκολίες σε καθετί που σχετίζεται με την εκδηλωμένη δομή, όπως τη συζητήσαμε πιο πάνω[14]. 

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να διακρίνει ο αποκρυφιστής τι δεν πηγαίνει καλά στη σχέση που διαμορφώνει το άτομο, η ομάδα, η ανθρωπότητα με τις ενέργειες που την περιβάλλουν και να αποκαθιστά τη ροή εκεί που τα ψυχολογικά συμπλέγματα λειτουργούν ως φράγματα σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο. Το πώς θα το πράξει σχετίζεται με τη δύναμη της διάνοιάς του και την κατανόηση της θεραπείας ως ενεργειακή αποκατάσταση. Δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο παρά ενέργεια σε κίνηση και κάθε σκέψη κατευθύνει ορισμένες όψεις αυτής της ενέργειας, πάντα μέσα στη σφαίρα επιρροής μιας ανώτερης διάνοιας και συνεπώς μιας ανώτερης ενεργειακά σκέψης που μπορεί να κατευθύνει την ενέργεια. Κανείς δεν εργάζεται μόνος στον ωκεανό των ενεργειών. Όλα βρίσκονται σε αλληλοσύνδεση και πολύ περισσότερο οι διαμεσολαβητές, οι οποίοι ενεργοποιούν σε πλανητικό επίπεδο τις ενέργειες που κινούν υψηλότερες διάνοιες, ακόμα και πλανητικοί ή ηλιακοί λόγοι[15].

Η είσοδος σε μια νέα επιστήμη των ενεργειών

Εδώ και αρκετές δεκαετίες η ανθρωπότητα έχει περάσει σε μια νέα εποχή θεωρητικής επανατοποθέτησης και διερεύνησης σε ό,τι αφορά τουλάχιστον στις φυσικές επιστήμες, γεγονός που άσκησε σημαντικές επιδράσεις και στη διάθεση για πειραματισμό σε ιδέες που λίγο πολύ η κλασική επιστήμη θα θεωρούνται άλλοτε εξωφρενικές. Λίγο πολύ η εμβάθυνση στις νέες θεωρίες βοήθησε την ανθρωπότητα να απελευθερώσει τη δύναμη του ατόμου με όσες συνέπειες και αν είχε κάτι τέτοιο σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. 

Στην πραγματικότητα ούτε οι ίδιοι οι επιστήμονες που έκαναν την ανακάλυψη δεν κατόρθωσαν και λίγοι σήμερα κατορθώνουν να συνειδητοποιήσουν ότι η ατομική εποχή χαρακτηρίζεται κυρίως από το γεγονός από τη δημιουργία μιας νέας γλώσσας που σχετίζεται με την ενέργεια, την πανταχού παρούσα ενέργεια και τις δυνάμεις που ξεδιπλώνονται στο ορατό και αόρατο σύμπαν. Πολύ περισσότερο όμως αρνούνται ή μάλλον δεν είναι ικανοί ακόμα να δουν με ποιους τρόπους μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ενέργεια για τη θεραπεία του πλανήτη. Το αποτέλεσμα της άκομψης προσπάθειάς τους παραμένει μάλλον ατυχές και επιβλαβές για το φυσικό περιβάλλον, πολύ περισσότερο για τον άνθρωπο ως φυσική ύπαρξη. 

Είναι βασική ευθύνη του αποκρυφιστή να διαμεσολαβήσει και προς αυτή την κατεύθυνση και τα πρώτα δειλά βήματα από επιστήμονες που αντιλαμβάνονται τον κόσμο με διαφορετικό μάτι είναι ήδη ορατά. Από εκεί κει πέρα χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που εργάζονται εσωτερικά πάνω στον πλανήτη, ενέργειες που δεν μπορούσαν να διεισδύσουν βαθύτερα στην ουσία από το ιεραρχικό επίπεδο ή το επίπεδο της ανώτερης, αφηρημένης διάνοιας, σήμερα είναι δυνατόν να απορροφηθούν σε πυκνότερα αιθερικά ή πυκνότερα ακόμα επίπεδα της παχυλής ύλης και να είναι διαθέσιμα για το σύνολο της πλανητικής ύπαρξης. Από μόνο του το γεγονός κάνει τη δομημένη διαμεσολάβηση πολύ σημαντικότερη από ό,τι πιθανώς μπορούν να υποψιαστούν οι ίδιοι οι διαμεσολαβητές για την εξέλιξη όλων των βασιλείων πάνω στο πρόσωπο της Γης. 

Παραπομπές

[1] Bailey Alice, The Rays and the Initiations ΙΙ ( Section One - The Aspirant and the Mysteries of Initiation), Lucis Trust, σ. 550
[2] Στο ίδιο, σσ. 449, 450. 
[3] «Δομή» στο Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. Ανακτ. 15/12/2012 από http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/
[4] Bailey Alice, A Treatise on White Magic, Lucis Trust, σ. 108. 
[5] Στο ίδιο, σ. 291. 
[6] Στο ίδιο, σ. 297. 
[7] Bailey Alice, The Destiny of Nations, Lucis Trust, σ. 26. 
[8] Barker, Chris 2005, Cultural Studies: Theory and Practice, Sage, London ISBN 0-7619-4156-8, σ. 448.
[9] Bailey Alice, Glamour: A world Problem, Lucis Trust, σσ. 243-244.
[10] Στο ίδιο, σ. 246.
[11] Μορύα 1997, Το Υπεργήινο, Βιβλίο Α’, Κέδρος, Αθήνα, σσ. 30-31
[12] Bailey Alice, Esoteric Astrology, Lucis Trust, σ. 138.
[13] Μορύα 1997, Το Υπεργήινο, Βιβλίο Α’, Κέδρος, Αθήνα, σ. 35
[14] Bailey Alice, Esoteric Healing, Lucis Trust, σσ. 587-88. 
[15] Στο ίδιο, σ. 631

K.K.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ