Ο δρόμος του Μάγου 15ο Μάθημα

Στο βαθμό που γνωρίζετε την αγάπη, γίνεστε η αγάπη.
Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από ένα συναίσθημα. Είναι μια φυσική δύναμη και πρέπει, συνεπώς, να περικλείει την αλήθεια.

Όταν λέτε τη λέξη αγάπη, μπορεί να συλλαμβάνετε την αίσθηση, η ουσία της, όμως, είναι αδύνατο να περιγραφεί.Η πιο αμιγής αγάπη βρίσκεται εκεί που κανείς δεν την περιμένει: στην ελευθερία.

Ο αγνότερος ιππότης της αυλής του Αρθούρου ήταν ο Γκάλαχαντ, παρόλο που, όπως ο βασιλιάς, ήταν κι εκείνος καρπός ενός παράνομου δεσμού. Δεν τον στιγμάτιζε το γεγονός ότι ήταν νόθος γιος του Λάνσελοτ, σαν έφτασε, όμως, η μέρα να διεκδικήσει την καρδιά κάποιας δεσποσύνης, ο Αρθούρος πρόβαλε αντιρρήσεις.

"Δεν μπορώ να σε αφήσω να γίνεις ο εκλεκτός καμιάς ευγενούς κυρίας", δήλωσε συνοφρυωμένος ο βασιλιάς.

Ο Γκάλαχαντ κατακοκκίνισε. "Μα, άρχοντα μου", τραύλισε, "κάθε ιππότης πρέπει να υπηρετεί μια κυρία, προσφέροντάς της την αγνότητα της αγάπης του".

"Τι ξέρεις εσύ από αγάπη;" ρώτησε ο Αρθούρος με τόσο απότομο ύφος, που τα μάγουλα του Γκάλαχαντ βάφτηκαν ακόμη πιο κόκκινα. "Αφού ανυπομονείς, όμως, θα σου φέρω τρεις κυρίες για να διαλέξεις." Την επόμενη κιόλας στιγμή, ο βασιλιάς έστειλε να του φωνάξουν τη Μάργκαρετ, μια ηλικιωμένη υπηρέτρια, με γκρίζα μαλλιά και ελιές στη μύτη. "Θα την υπηρετήσεις από αγάπη, ευγενικέ ιππότη;" απαίτησε να μάθει ο Αρθούρος.

Ο Γκάλαχαντ έμεινε με ανοιχτό το στόμα. "Δεν καταλαβαίνω, άρχοντά μου", κατάφερε να ψελλίσει. Ο Αρθούρος του έριξε μια διεισδυτική ματιά και είπε στη γερόντισσα να φύγει. "Φέρτε την άλλη", διέταξε. Αυτή τη φορά, του έφεραν ένα νεογέννητο κοριτσάκι. "Αν η Μάργκαρετ σου φάνηκε πολύ μεγάλη και άσχημη, τι έχεις να πεις γι' αυτή την αρχοντοπούλα; Κατάγεται από πριγκιπική γενιά και πρέπει να ομολογήσεις ότι είναι πανέμορφη." Το μωρό ήταν πράγματι πολύ χαριτωμένο, αλλά ο Γκάλαχαντ τα είχε τελείως χαμένα. Κούνησε πέρα-δώθε το κεφάλι του.

"Πολύ εκλεκτική αυτή η αγάπη σου", σχολίασε ο Αρθούρος. Έστειλε να φωνάξουν και την τρίτη κυρία, οπότε εμφανίστηκε η Αραμπέλ, ένα γλυκύτατο δωδεκάχρονο κορίτσι. Ο Γκάλαχαντ την κοίταξε και προσπάθησε να πνίξει το θυμό του. "Άρχοντά μου, αυτό είναι ένα κοριτσάκι, που τυχαίνει, μάλιστα, να είναι και η ετεροθαλής αδελφή μου", είπε.

"Ζήτησες μια κυρία για να υπηρετήσεις", είπε ο Αρθούρος, "κι εγώ είχα τη γενναιοδωρία να σου παρουσιάσω τρεις. Τώρα θα πρέπει να διαλέξεις".

Ο Γκάλαχαντ τον κοίταξε κατάπληκτος. "Γιατί με κοροϊδεύεις έτσι;" ρώτησε.

Ο Αρθούρος έκανε μια κίνηση με το χέρι και οι υπηρέτες αποχώρησαν, αφήνοντάς τους μόνους. "Δεν σε κοροϊδεύω", είπε. "Προσπαθώ να σου δείξω κάτι που το διδάχτηκα από τον δάσκαλό μου, τον Μέρλιν."

Ο Γκάλαχαντ είδε το πρόσωπο του βασιλιά να μαλακώνει. "Οι ιππότες μου ισχυρίζονται ότι υπηρετούν τις κυρίες από αγάπη", συνέχισε ο Αρθούρος, "και παρά τους όρκους αγνότητας που δίνουν, πολύ συχνά νιώθουν φλογερό πάθος γι' αυτές που υπηρετούν, έτσι δεν είναι;" Ο Γκάλαχαντ έγνεψε καταφατικά.

"Κι όσο φουντώνει το πάθος τους, τόσο δένονται με τις εκλεκτές της καρδιάς τους και τόσο πιο αφοσιωμένα τις υπηρετούν, έτσι δεν είναι;" ρώτησε ο Αρθούρος κι ο νεαρός ιππότης έγνεψε πάλι. "Ο Μέρλιν μου έμαθε έναν άλλο τρόπο αγάπης", είπε ο βασιλιάς. "Δες την ηλικιωμένη γυναίκα, το μωρό και το κορίτσι που είναι αδελφή σου. Και οι τρεις αποτελούν εκδηλώσεις του θηλυκού στοιχείου και καθώς αλλάζουν οι μορφές τους, αλλάζει μαζί τους κι αυτό που εσύ αποκαλείς αγάπη. Όταν λες πως είσαι ερωτευμένος, αυτό που εννοείς είναι ότι ικανοποιήθηκε κάποια εικόνα που είχες φτιάξει μέσα σου.          

"Έτσι αρχίζει η συναισθηματική εξάρτηση - με την εξάρτηση από μια εικόνα. Ίσως να διατυμπανίζεις την αγάπη σου για μια γυναίκα, αν, όμως, εκείνη σε απατήσει με κάποιον άλλο, η αγάπη σου θα μετατραπεί σε μίσος. Γιατί; Επειδή η εσωτερική σου εικόνα αμαυρώθηκε κι εφόσον αυτή η εικόνα ήταν που είχες εξαρχής αγαπήσει, η προδοσία της σε κάνει έξαλλο από θυμό."

"Και πώς μπορεί να διορθωθεί αυτό;" ρώτησε ο Γκάλαχαντ.

"Κοίτα πέρα από τα αισθήματά σου, που πάντα θα μεταβάλλονται, κι αναρωτήσου τι κρύβεται πίσω απ' το είδωλο σου. Τα είδωλα είναι φανταστικές εικόνες, οι οποίες υπάρχουν για να μας προστατεύουν από κάτι που δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε. Σε αυτή την περίπτωση, είναι το κενό. Στερούμενος αγάπης για τον εαυτό σου, σχηματίζεις μια εικόνα για να καλύψεις το κενό. Γι' αυτό η προδοσία και η απόρριψη στον έρωτα προκαλούν τόσο μεγάλο πόνο - επειδή αποκαλύπτεται η ανοιχτή πληγή της δικής σου ανάγκης."

"Η αγάπη θεωρείται το πιο όμορφο κι εξυψωτικό συναίσθημα κι εσύ την κάνεις να μοιάζει με κάτι απαίσιο", διαμαρτυρήθηκε λυπημένος ο Γκάλαχαντ. Ο Αρθούρος χαμογέλασε. "Εκείνο που περνιέται συνήθως για αγάπη μπορεί να έχει τρομερές συνέπειες, αλλά δεν είναι αυτό το τέλος της ιστορίας. Υπάρχει ένα μυστικό στην αγάπη. Ο Μέρλιν μου το αποκάλυψε πριν πολλά χρόνια κι εγώ σου το μεταδίδω: όταν μπορείς να αγαπάς μια γριά γυναίκα, ένα μωρό κι ένα κοριτσάκι με τον ίδιο τρόπο, θα είσαι ελεύθερος να αγαπήσεις πέρα από τους περιορισμούς της μορφής. Τότε θα αποδεσμευτεί μέσα σου η ουσία της αγάπης, που είναι μια κοσμική δύναμη Θα είσαι δίχως εξαρτήσεις - κι αυτή είναι η σιωπηρή προσταγή στην οποία πρέπει να υπακούει η αγάπη."

ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Όταν ένας μάγος αναφέρεται στην αγάπη, εκείνο που εννοεί είναι σχεδόν το αντίθετο από αυτό που εμείς ονομάζουμε αγάπη. Για μας η αγάπη είναι ένα εξαιρετικά προσωπικό συναίσθημα - για το μάγο είναι μια κοσμική δύναμη. Οι δικοί μας έρωτες σταδιακά ξεθωριάζουν - ο μάγος δεν ερωτεύεται ξαφνικά, αφού βρίσκεται  μόνιμα στη ροή της αγάπης. Όμως, η μεγαλύτερη διαφορά μας έγκειται στην προσκόλληση. Αυτή προκύπτει, κάθε φορά που λέμε, "Σ' αγαπώ επειδή είσαι δικός ή δική μου". Αυτή η μορφή αγάπης δεν είναι παρά μια προέκταση του εγώ, το οποίο πάντοτε σκέφτεται με τους όρους "ο εαυτός μου" ή "το δικό μου".

"Εσείς οι θνητοί μιλάτε γι' αγάπη όταν αισθάνεστε απόλυτα εξαρτημένοι από κάποιο άλλο άτομο", είπε ο Μέρλιν. "Η φαντασίωσή σας είναι είτε να κάνετε κάποιον ολοκληρωτικά δικό σας είτε να γίνετε εσείς κτήμα του. Αλλά οι μάγοι μιλούν γι' αγάπη όταν δεν έχουν καμιά εξάρτηση και κανένα κτήμα."

"Μα αυτό δεν είναι αδιαφορία;" ρώτησε ο Αρθούρος.

Ο Μέρλιν κούνησε αρνητικά το κεφάλι. "Η αδιαφορία δεν εμπεριέχει ούτε ενέργεια ούτε ζωή. Η αγάπη του μάγου είναι απίστευτα ζωντανή και ρέει μαζί με την κοσμική ενέργεια. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να είσαι ένα αδειανό δοχείο. Οι θνητοί είναι τόσο πλήρεις από το εγώ τους, ώστε δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο. Ο μάγος, αντίθετα, είναι απόλυτα άδειος κι έτσι το σύμπαν μπορεί να τον γεμίσει με αγάπη."

Ο τόνος της φωνής του Μέρλιν έγινε πιο απαλός, τρυφερός σχεδόν. "Ο έρωτας είναι μια υπέροχη ευκαιρία που σου δίνεται", είπε. "Συνήθως ζεις πίσω απ' τα ασφαλή τείχη του δικού σου εγώ. Σου αρέσει αυτή η ασφάλεια, η έλλειψη κινδύνων. Όταν ερωτεύεσαι, γκρεμίζονται, προσωρινά τουλάχιστον, τα τείχη. Μένεις εκτεθειμένος και τρωτός, όπως ακριβώς φοβόσουν, αλλά το θυελλώδες συναίσθημα του έρωτα κάνει αυτή την εμπειρία εκστατική κι όχι επώδυνη, όπως περίμενες. Στην καλύτερη περίπτωση, το να ερωτεύεσαι σημαίνει να μοιράζεσαι το άγνωστο με μια άλλη "ψυχή, να είστε και οι δύο πρόθυμοι να γνωρίσετε τη σοφία της αβεβαιότητας."

Οι μάγοι δεν κατατάσσουν τις μορφές αγάπης ανάλογα με τη σπουδαιότητα τους - αυτές είναι μέθοδοι της κρίσης και οι μάγοι δεν κρίνουν. "Αν ο εχθρός σου περάσει από μπροστά σου και σε προσβάλει", είπε ο Μέρλιν, "αυτή είναι μια πράξη αγάπης. Το ένστικτο της αγάπης γεννήθηκε μες στην καρδιά του "εχθρού" σου, για να μετατραπεί, όμως, σε μίσος, μόλις διυλίστηκε από το φίλτρο της μνήμης. Οι παρελθούσες εμπειρίες σου διαστρεβλώνουν το ένστικτο της αγάπης, καθώς ανεβαίνει στην επιφάνεια, αλλά μην αυταπατάσαι: κάθε εκδήλωση θα μπορούσε να είναι εκδήλωση αγάπης, αν την έβρισκες στην πηγή της".

"Μπορεί να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στην αγάπη των θνητών και το είδος της αγάπης που εσύ νιώθεις;" ρώτησε ο Αρθούρος.

"Δεν χρειάζονται γέφυρες, γιατί μόνο ένα είδος αγάπης υπάρχει", αποκρίθηκε ο Μέρλιν. "Η προσωπική αγάπη που αισθάνεσαι για κάποιον άλλο είναι η κοσμική αγάπη σε συμπυκνωμένη μορφή. Η κοσμική αγάπη είναι μια ευρύτερη εκδοχή της προσωπικής αγάπης. Μπορείς να βιώσεις και τις δύο στο έπακρο, αρκεί να επιτρέψεις στον εαυτό σου να είναι ανοιχτός."

ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Ως ένα βαθμό, όλοι επενδύουμε την αγάπη μας σε εικόνες. Κουβαλάμε αυτές τις εικόνες μέσα μας, μέχρι να βρούμε το ταίρι τους στον εξωτερικό κόσμο. Συνήθως -ψάχνουμε είτε για κάποιον που θα αντανακλά τις εικόνες του εαυτού μας είτε για κάποιον ικανό να τις επιδιορθώσει. Ένα είδος αγάπης αποζητά ένα καθρέφτη, ένα άλλο θέλει να προσθέσει κάτι που του λείπει. Και στις δύο περιπτώσεις, υποβόσκει μια αίσθηση ανάγκης. Όταν νιώθετε ελλιπείς, προσπαθείτε να καλύψετε αυτή την έλλειψη μέσω κάποιου άλλου.

"Αν θες να νιώσεις την αγάπη όπως τη νιώθει ο Θεός, πρέπει να γεμίσεις όλα τα κενά σου, γιατί ο Θεός μπορεί να αγαπήσει μόνο μέσα από μια κατάσταση  πληρότητας συμβούλευσε ο Μέρλιν το μαθητή του. Η τελειότητα στην αγάπη σημαίνει να μην υπάρχουν μέσα σας κρυφές αδυναμίες ή πληγές που θέλετε να επουλώσει κάποιος άλλος αντί για σας’’. Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε τα κενά σας, το δεύτερο είναι να τα γεμίσετε με το Είναι. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται συνήθως "μαθαίνω ν' αγαπώ τον εαυτό μου", πρέπει, όμως, να είμαστε προσεκτικοί μ' αυτό τον ορισμό. Συχνά είναι συνώνυμος του "μαθαίνω να αγαπώ την εικόνα που έχω πλάσει για τον εαυτό μου". Στα μάτια του μάγου αυτή η εικόνα δεν είναι παρά το εγώ - είναι η άρνηση που καλύπτει όπως-όπως το κενό του ελλείμματος.

Ένας σωστότερος ορισμός της διαδικασίας θα ήταν, μάθετε να αγαπάτε τον Εαυτό σας, δηλαδή το πνεύμα σας. Αν ρίξετε μια ειλικρινή ματιά στο παρελθόν σας, το οποίο έχει τη μορφή χιλιάδων αποθηκευμένων αναμνήσεων, θα ανακαλύψετε ένα ετερόκλητο σύνολο - ορισμένες εμπειρίες μπορεί να έχουν ξυπνήσει αγάπη για τον εαυτό ή για τους άλλους, πολλές, όμως, όχι. Μνήμες ντροπής, ενοχών, απόρριψης, μίσους, πικρίας κι άλλων αρνητικών συναισθημάτων δεν μπορούν να μετατραπούν σε αγάπη. Αυτές τις εικόνες πρέπει να τις δεχτείτε και να προχωρήσετε σε μια υψηλότερη αίσθηση του Εαυτού, ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με τη μνήμη.

Το μόνο που κάνει η μνήμη είναι να σας φυλακίζει στο ασφυκτικό κελί του προσωπικού σας παρελθόντος. Πέρα από τη μνήμη υπάρχει η ήρεμη εμπειρία του Είναι, η καθαρή επίγνωση, χωρίς περιεχόμενο. Αυτή είναι η περιοχή της αγάπης, η περιοχή του εαυτού σας στην οποία εισέρχεστε μέσω του διαλογισμού. Υπάρχουν πολλές μέθοδοι διαλογισμού: και στην Ανατολή και στη Δύση, η βασική αρχή του είναι ότι έχετε μέσα σας έναν πυρήνα της ύπαρξης, του Είναι, στον οποίο μπορείτε να βρεθείτε, Η πρόσβαση εκεί δεν επιτυγχάνεται με τη σκέψη ή το συναίσθημα. Διαλογισμός σημαίνει να φτάνει κανείς άμεσα σ' αυτή την εσωτερική περιοχή της σιωπής.

Μπορείτε να αποκτήσετε μια γεύση του τι σημαίνει να ξεπερνάει κανείς τις εικόνες που έχει πλάσει, μέσω της ακόλουθης άσκησης: φανταστείτε μια όμορφη γυναίκα ή έναν γοητευτικό άνδρα - κάποιον που για σας εκπροσωπεί το ιδανικό αντικείμενο του έρωτα. Σκιαγραφήστε μες στο μυαλό σας αυτό το είδωλο όσο πιο πιστά μπορείτε κι ύστερα αρχίστε να αλλάζετε το πρόσωπό του ή το πρόσωπο της, κάνοντάς το όλο και πιο γερασμένο ώσπου να χαθεί όλη η ομορφιά και να έχουν μείνει μόνο οι ρυτίδες. Εξακολουθεί να είναι η αγάπη σας το ίδιο έντονη όσο κι όταν ξεκινήσατε την άσκηση; Οι περισσότεροι από μας ανακαλύπτουμε ότι δύσκολα διατηρούμε τα ίδια αισθήματα για ένα γέρικο, ρυτιδιασμένο πρόσωπο. Είναι σωστό, λοιπόν, να μιλάμε γι' αγάπη, όταν μια αλλαγή στην εικόνα και μόνο του άλλου προκαλεί τέτοια μεταστροφή;

"Γιατί μεταβάλλεται η αγάπη;" ρώτησε ο Αρθούρος.

"Γιατί το συναίσθημα της αγάπης εμπεριέχει πάντα και το αντίθετό του. Η δυνατότερη αγάπη που νιώθεις κρύβει πίσω της ένα εξίσου σφοδρό μίσος", είπε ο Μέρλιν. "Η μόνη διαφορά είναι πως η αγάπη έχει ανθίσει, ενώ το μίσος είναι ακόμα ένας σπόρος."   

Δοκιμάστε μια άλλη σχετική άσκηση: ανατρέξτε στο παρελθόν, οπότε κάποιος που αγαπούσατε βαθιά, σας πλήγωσε. Θα μπορούσε να είναι μια στιγμή αδιαφορίας ή μια μικρή προδοσία εκ μέρους του, ακόμα και κάποια πράξη που σας φανέρωσε ότι το αγαπημένο πρόσωπο είχε κι αυτό τις ατέλειές του. Αν είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας, θα θυμηθείτε πόσο αιφνιδιαστικά και βίαια μπορεί να μετατραπεί η αγάπη σε άλλα συναισθήματα. Το μίσος, η ζήλεια, ο πόνος ή η αδιαφορία που ξεπήδησαν από μέσα σας υπήρχαν πάντα εκεί σε μορφή σπόρου, αλλά καλύπτονταν από την αγάπη που προ-τιμούσατε να νιώθετε. Γιατί την προτιμούσατε; Πέρα από την καθαρή απόλαυση, υπάρχει ένας μόνο λόγος: το εγώ. Το είδος της αγάπης που κατευθύνεται προς κάποιον άλλο αφορά στην πραγματικότητα στον εαυτό σας, επειδή εκείνο που τη συντηρεί δεν είναι η αληθινή ουσία του αγαπημένου προσώπου, αλλά κάτι πολύ πιο δεσμευτικό: η δική σας ανάγκη να κατέχετε.

Όταν θεωρείτε ότι κάποιος άλλος είναι δικός σας, έχετε ανακαλύψει απλώς ένα τρόπο απόδρασης από τον εαυτό σας - αποφεύγετε έτσι τους ανομολόγητους φόβους και τις αδυναμίες σας. Αντί να έρχεστε αντιμέτωποι με τον εαυτό σας, κοιτάζεστε στον καθρέφτη της αγάπης κι αντικρίζετε την τελείωση μέσα από τα αισθήματά σας για τον/την αγαπημένη. Κατά τη γνώμη του μάγου, η αγάπη είναι πράγματι ένας τρόπος για να βιώσει κανείς την τελείωση, αυτό, όμως, δεν μπορεί να συμβεί μέσω της φαντασίας. Ο καθρέφτης της αγάπης είναι ένα υπέροχο μονοπάτι απομάκρυνσης από το εγώ, αλλά μόνο αφότου έχετε παραδοθεί στην αγνή ροή του Είναι, που κρύβεται σαν πολύτιμο πετράδι πίσω από κάθε τρυφερό συναίσθημα.

"Να θυμάσαι", είπε ο Μέρλιν, "πως η αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, αλλά μια κοσμική δύναμη και ως τέτοια θα πρέπει να περικλείει την αλήθεια".

Αν μπορέσετε να φτάσετε τόσο βαθιά, θα συνειδητοποιήσετε ότι το κάθε συναίσθημα δεν είναι παρά συγκεκαλυμμένη αγάπη. Η ζήλεια και το μίσος είναι, φαινομενικά, τα αντίθετα της αγάπης, αλλά θα μπορούσε να τα δει κανείς και σαν διαστρεβλωμένους τρόπους επιστροφής στην αγάπη. Το ζηλόφθονο άτομο αποζητά την αγάπη, αλλά το κάνει με διαστρεβλωμένο τρόπο. Εκείνος που μισεί ίσως λαχταράει απεγνωσμένα την αγάπη, αλλά καταφεύγει στο μίσος επειδή δεν μπορεί να την αποκτήσει. Μόλις πάψετε να αντιμετωπίζετε την αγάπη σαν ένα απλό συναίσθημα, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχει μια κοσμική δύναμη που έλκει τους πάντες προς το μέρος της - αυτή είναι η αγάπη του μάγου. Θα πρέπει, λοιπόν, να τιμούμε κάθε εκδήλωση της αγάπης, όσο παραμορφωμένη κι αν είναι αυτή. Παρ' όλο που ελάχιστοι άνθρωποι μπορεί να καταφέρουν να βιώσουν απόλυτα την κοσμική αγάπη, όλοι πορεύονται στο μονοπάτι που οδηγεί σ' αυτήν.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ