Αυτός θα μπορούσε είναι ο δρόμος πάνω από το σπίτι μου, πιτσιρίκο. Αυτή ήταν η βόλτα που κάναμε με το φίλο μας τον Ασίζ στη Βηρυτό, αφού φάγαμε στο εστιατόριό του στην Χάμρα. Ο Ασίζ έχει πικάντικες ιστορίες με τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, αυτή ήταν και η αφορμή να γνωριστούμε στη Βηρυτό τον προηγούμενο χειμώνα.
Το εστιατόριο του Ασίζ έχει γίνει κομμάτια. Χιλιάδες άνθρωποι -από τους πιο ωραίους ανθρώπους που έχω συναντήσει- θα πρέπει να ζήσουν ξανά μέσα στα ερείπια.
Μετά από 10 μήνες πολιτικών αναταραχών, μετά από 30 χρόνια εμφυλίου, η Βηρυτός, οι κάτοικοί της, δέχθηκαν το τελειωτικό χτύπημα. Όχι από την τύχη. Από εγκληματική αδιαφορία που δεν περιορίζεται στο Λίβανο, βασιλεύει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και ενώ εμείς ζούμε τη ζωή μας από τη μια μέρα στην άλλη, τρώμε σε κάποιο εστιατόριο και ίσως λέμε ιστορίες πίνοντας κρασί, είμαστε σε κάποια εξίσωση αριθμοί, είμαστε σε μια πιθανότητα τα θύματα.
Και δυστυχώς, με ευχές και μακάρι δεν γίνεται τίποτα. Δεν μαζεύονται όλα τα μακάρι σε έναν κουβά να γίνονται νόμος του κράτους.
Συγκεκριμένα, για την Ελλάδα, την ίδια στιγμή που ισοπεδώθηκε ένα άλλο λιμάνι της Μεσογείου, δεν υπάρχει νόμος του κράτους για το distressed cargo.
Το λιμάνι του Πειραιά κοντεύει να φθάσει μέσα στα σπίτια μας, οι προβλήτες σε λίγο θα αγγίξουν την Αίγινα και δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για τη διαχείριση του distressed cargo.
Distressed cargo θεωρείται οποιοδήποτε είδος φορτίου πλοίων δεν κατάφερε να φτάσει στον προορισμό του.
Το φορτίο αυτό μπορεί να πωληθεί, να ανακυκλωθεί, μπορεί ακόμα όμως και να πεταχτεί στη θάλασσα υπό προϋποθέσεις – ή και χωρίς- ή εξίσου πιθανό να εγκαταλειφθεί σε κάποιο λιμάνι μέχρι νεωτέρας.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για το ποια είναι η ποσότητα αυτού του φορτίου στα ελληνικά λιμάνια.
Φυσικά, οδηγίες που έχουν εκδοθεί από διεθνείς οργανισμούς υπάρχουν, προτεινόμενες ενέργειες για τους πλοιοκτήτες και τους λιμένες υπάρχουν, αλλά νόμοι δεν υπάρχουν.
Και όπου δεν υπάρχουν νόμοι, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να γίνει το χειρότερο.
Όπως έγινε στη Βηρυτό. Όπως μπορεί να γίνει στον Πειραιά.
στροφορμή
(Αγαπητή φίλη, σε σκέφτηκα όταν έγινε η έκρηξη στην Βηρυτό γιατί θυμήθηκα τα podcast που είχες κάνει από τον Λίβανο, το περασμένο φθινόπωρο. Ελπίζω μετά την τραγωδία στον Λίβανο, οι κυβερνήσεις -και στην Ελλάδα- να ασχοληθούν με πιθανά επικίνδυνα φορτία σαν αυτό. Όσο για την Βηρυτό, θα χτίσουν οι άνθρωποι πάλι τα σπίτια τους και τις ζωές τους. Και εσύ θα πας ξανά. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.