Είναι ο χρόνος σου και λέγεται “μάθημα”

Αφιερωμένο σε σένα που κλείστηκες στον εαυτό σου.
Σε σένα που φοβάσαι και το χάδι πια.
Σε σένα που πιστεύεις πως δεν υπάρχει αγάπη, επειδή ξοδεύτηκες σε ανάξιο σύντροφο.

Έλα να σου μιλήσω γι’ αυτούς τους ανθρώπους.

Αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν στον δρόμο σου για να τους βοηθήσεις να ξεκολλήσουν από τον βούρκο τους. Έδωσες αγάπη και κατανόηση. Δάνεισες τα μάτια σου να δουν τη ζωή διαφορετικά. Σήκωσες τα βάρη τους και ήσουν πάντα εκεί να τους ακούσεις, να τους στηρίξεις.
Και πήραν πήραν πήραν…
Ωραία τους στερέωσες στα πόδια τους.
Κι εσύ;

Τι έγινε με σένα που άδειασες ;
Που πια δεν νιώθεις;
Που πια δεν θες να νιώσεις;
Που τώρα εκείνοι οι άνθρωποι πήραν τα δικά σου αποθέματα δύναμης που με κόπο τα ξαναγέμισες έπειτα από την δική σου πτώση;

Που εκείνοι προχώρησαν αλλά εσύ κόλλησες στο τίποτα .
Σε ένα τίποτα που έγινε τρόπος ζωής σου. Γιατί έφτασες σε σημείο να μένεις απαθής. Γιατί εσύ τους βοήθησες αλλά εσύ τελικά έμεινες αβοήθητη/ος.
Έγινες νερό να ξεδιψάσουν και το δικό σου ποτήρι έστεκε άδειο δίχως ένα χέρι να στο γεμίσει να ξεδιψάσεις κι εσύ.
Έδωσες το φως σου να μπορέσουν να προχωρήσουν στο μονοπάτι τους και κανείς δεν σκέφτηκε να μοιραστεί αυτό το φως μαζί σου να μην μείνεις εσύ πίσω στα δικά σου σκοτάδια.
Σε κάθε πνιγμό τους ήσουν εκεί για να τους δώσεις την πνοή σου, δίχως κανείς να συλλογιστεί οτι τελειώνουν οι δικές σου ανάσες .

Και τώρα η δική σου στιγμή έφτασε.
Είναι η στιγμή της απάθειας.
Δεν θες τίποτα .
Δεν σε νοιάζει τίποτα.
Κι αν δίπλα σου βλέπεις ευτυχισμένα ζευγάρια δεν σε ενοχλεί που είσαι μόνος/η .
Αντίθετα σε ευχαριστεί γιατί δεν έχεις κάτι να περιμένεις .
Γιατί δυστυχώς σε έκαναν να νιώσεις την αχαριστία στο πετσί σου.
Γιατί σου βίασαν την έννοια της αγάπης και δεν πιστεύεις πια σε αυτή .
Γιατί φοβάσαι πως και ο επόμενος άνθρωπος θα έρθει για να σωθεί σκοτώνοντας ακόμα μία φορά εσένα .
Γιατί γιάτρεψες ξανά τις πληγές σου και το έχεις δεδομένο ότι όποιος/α έρθει θα σου τις ανοίξει πάλι .
Έβαλες τσιρότα στην καρδιά σου να σταματήσεις την αιμορραγία και παρόλο που δεν ματώνει πια, τα κρατάς σαν παράσημο για να θυμάσαι τους μίζερους και τους αχάριστους ανθρώπους που πέρασαν .

Μια απάθεια πλέον, που όσο και να σε τρομάζει άλλο τόσο σε ικανοποιεί γιατί είναι η δική σου άμυνα.

Μην σε τρομάζει όμως .
Χρόνος λέγεται. Και είναι ο δικός σου χρόνος με τον εαυτό σου.
Είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι για να μάθεις να τον αγαπάς.
Είναι ο δικός σου χρόνος που αγκαλιάζεις τα λάθη σου και μαθαίνεις από αυτά .
Είναι ο χρόνος που συνειδητοποιείς να μην δίνεις χίλια πράγματα σε ανθρώπους που σου επιστρέφουν τον εαυτό σου σε κομμάτια.
Είναι ο χρόνος που καταλαβαίνεις πως δεν αξίζουν όλοι οι άνθρωποι να δουν το μεγαλείο ψυχής που κρύβεις μέσα σου.

Πάρε το χρόνο σου λοιπόν και να θυμάσαι πως όλα περνούν.
Όλοι έχουμε πάρει τον δικό μας χρόνο και μάθαμε καλά το μάθημά μας.

awakengr

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ