Οι άνθρωποι αισθάνονται κάθε πίεση στο σώμα τους, συσσωρεύουν συναισθήματα που πρέπει να εκφραστούν με κάποιο τρόπο. Για παράδειγμα, κάποτε ήρθε να με δει ένας άνθρωπος με μια έντονη κράμπα στο στομάχι, αδημονώντας να λύσει αμέσως το πρόβλημά του.
Ήρθε λίγο νωρίτερα και γι’ αυτό τον ρώτησα: «Μήπως θα θέλατε πρώτα ένα τσάι; Είναι πολύ νωρίς ακόμα».
«Όχι δε θέλω τσάι. Θέλω να μου λύσετε το πρόβλημά μου».
«Τότε θα επιστρέψω σε δέκα λεπτά. Περιμένετε λίγο», πρότεινα.
Έγινε έξαλλος μαζί μου. «Όχι!», φώναξε. «Θέλω να μείνετε εδώ και να με βοηθήσετε με τα προβλήματά μου τώρα αμέσως». Αν και είχα θυμώσει μαζί του, κατάλαβα ότι η κράμπα του θα πρέπει να ήταν ανυπόφορη, κι έτσι τελικά ενέδωσα, αντί να επιμείνω στην αρχική μου απόφαση.
«Πως είναι να έχει κανείς στο στομάχι του μια κράμπα σαν τη δική σας;», ρώτησα. ‘Εμεινε για λίγο σιωπηλός. «Είναι σαν κάτι που προσπαθεί να βγει έξω. Νιώθω μπλοκαρισμένος», απάντησε. Όσο προσπαθούσα να δουλέψω μαζί του, τόσο ένιωθα ανήμπορος να τον βοηθήσω, γιατί ήταν πάρα πολύ μπλοκαρισμένος. Ήταν ένας φαύλος κύκλος. Ήταν επίσης απίστευτα καταπιεστικός. Παρ’ όλα αυτά, συνέχισα τις ερωτήσεις μου, ώσπου στο τέλος άκουσα τον εαυτό μου να λέει με τσιριχτή και κλαψιάρικη φωνή: «Βγάλε με έξω! Δεν αντέχω εδώ μέσα, άφησέ με!».
«Δε σ’ αφήνω», μου απάντησε.
«Βγάλε με έξω», επέμεινα. «Νιώθω πολύ περιορισμένος εδώ μέσα».
«Όχι, επουδενί λόγω», είπε.
«Σε παρακαλώ, άφησέ με. Θέλω να πάω να πιω ένα τσάι. Διψάω!», είπα.
Στο σημείο αυτό αναφώνησε ξαφνικά: «Ωχ, Θεέ μου…» Τότε συνειδητοποίησε τι συνέβαινε, μέσα και έξω. Έμεινε σιωπηλός για λίγο και μετά γύρισε και μου είπε: «Αυτό ακριβώς συμβαίνει στο στομάχι μου. Τώρα το βλέπω. Είναι τα συναισθήματα και οι ανάγκες μου που θέλουν να βγουν έξω και εγώ δεν τ’ αφήνω». Μ’ αυτή την ενόραση, το στομάχι του χαλάρωσε σιγά – σιγά.
Τα σωματικά προβλήματα αυτού του ανθρώπου αντικατοπτρίστηκαν σε μια εξωτερική κατάσταση. Είναι ενδιαφέρον να δούμε πως οι άνθρωποι, ασυνείδητα, δημιουργούν τα εσωτερικά τους προβλήματα στο περιβάλλον τους. Ο τρόπος που υποφέρουν στις σχέσεις τους με τους άλλους είναι και ο τρόπος που υποφέρουν μέσα τους. Ο άνδρας αυτός ήταν τόσο ανυπόμονος, που κατέπνιγε τα αισθήματά του και πάθαινε κράμπες στο στομάχι. Συγχρόνως ήταν μια κράμπα στο στομάχι για τους άλλους. Ακριβώς όπως τα συναισθήματα του στομαχιού του εμποδίζονταν από μια κράμπα, έτσι κι εγώ περιοριζόμουν από τη νευρικότητά του.
Arnold Mindel, Συνομιλώντας με το σώμα που ονειρεύεται, Ελληνικά Γράμματα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.