Ήταν ένας οικογενειάρχης γιόγκι, στην Ινδία, του οποίου η σύζυγος ήταν μια ζωντανή ενσάρκωση της οργής, ακόμα πιο οξύθυμη κι από τη γυναίκα του Σωκράτη.
Ό,τι κι αν έκανε ο γιόγκι δεν την ευχαριστούσε, ούτε της φαινόταν σωστό.
Ακόμα και οι γείτονες συχνά παραπονούνταν για την αψιθυμία της.
Ο γιόγκι, με τη φυσική καλοσύνη του και ασφαλής στην εσωτερική του ηρεμία, υπομονετικά δεν της αντιμιλούσε, ελπίζοντας ότι με τον καιρό θα διορθωνόταν.
Όμως αυτή δεν είχε καμία υπομονή μαζί του και ήταν πεισματικά αποφασισμένη να δώσει τέλος σ’ αυτό που θεωρούσε «παράλογη πνευματικότητα».
Τότε ο γιόγκι πλησίασε τη γυναίκα του και της είπε: «Αγαπημένη κυρία, σ’ αγαπώ πιο πολύ από ποτέ. Ήσουν θεόσταλτη για μένα. Όλο αυτόν τον καιρό μου δίδαξες να είμαι υπομονετικός. Τώρα θεράπευσες την τελευταία μου αδυναμία, την αγάπη και προσκόλληση στα βιβλία και σ’ ένα σπίτι».
Ποιος ή τι μπορεί να διαταράξει τον ήσυχο νου ενός γιόγκι?
– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, από το Ταξίδι προς τη Συνειδητοποίηση του Εαυτού
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.