– Ο Χριστός δεν θα «Πέσει από τα σύννεφα» για να κρίνει δικαίους και αδίκους – αυτά τα λόγια είναι αλληγορικά
«Και τότε θα φανεί το σημάδι του Υιού του ανθρώπου εν τώ ουρανώ, και τότε θα θρηνήσουν πάσαι αι φυλαί της γής, και θα δουν τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (κατά Ματθαίο ΚΔ).
ΠΑΡΑΜΑΧΑΝΣΑ ΓΙΟΓΚΑΝΑΝΤΑ
Είναι εξαιρετικά λυπηρό το ότι, λόγω της παρερμηνείας των ανωτέρω εδαφίων, πολλοί θεωρούν ότι ο Ιησούς θα επανέλθει στη γη σαν αστραπή από τον ουρανό. Η κατά Χριστόν Συνειδητότητα για την οποία μίλησε ο Ιησούς μπορεί να έρθει για δεύτερη φορά στον καθένα, οποιαδήποτε στιγμή – υπό τον όρο ότι ο πιστός θα διευρύνει τη συνειδητότητά του μέχρι να μπορέσει να χωρέσει τον άπειρο ωκεανό της κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Ακόμα κι αν στέλνονταν στη γη χίλιοι Χριστοί, δεν θα λύτρωναν τους κατοίκους της αν αυτοί οι ίδιοι δεν γίνονταν σαν τον Χριστό, με το να εξαγνίσουν και να διευρύνουν την ατομική τους συνειδητότητα ώστε να λάβουν μέσα σ’ αυτήν τον δεύτερο ερχομό (τη Δευτέρα Παρουσία) της κατά Χριστόν Συνειδητότητας όπως αυτή ήταν εκδηλωμένη στον Ιησού.
Είναι μάταιο να περιμένει κάποιος ότι ο Ιησούς θα έρθει ξανά μέσα από τα σύννεφα του ουρανού. Ο Θεός δεν θα επιτρέψει ποτέ μια τέτοια θεαματική επίδειξη της δόξας Του μπροστά στα ασεβή μάτια φαύλων ανθρώπων. Με ηθική πειθαρχία όμως, με διαρκή λατρευτική προσευχή και με βαθύ διαλογισμό, μπορεί κάποιος να έρθει σε επαφή με τον Θεό σε εσωτερική σιωπή και να Τον νιώσει σαν Πάντα Ανανεούμενη Χαρά. Αυτή η χαρά που γίνεται αισθητή στον διαλογισμό υποδηλώνει επίσης επαφή με την κατά Χριστόν Νοημοσύνη στην ουσιώδη ενότητά της με τον Θεό. Όταν ο πιστός νιώθει τον Θεό και τον αντανακλώμενο Χριστό-Υιό Του ως την αισθητή μακαριότητα του διαλογισμού, θα πρέπει να προσφέρει το γλυκό προσκύνημα της αγάπης του στο άδυτο αυτής της θεϊκής αντίληψης – με όλη την αφοσίωση της καρδιάς, με όλη τη διαίσθηση της ψυχής, με όλη την αδιάσπαστη συγκέντρωση του νου και με όλη τη δύναμη της ζωικής ενέργειας του σώματος. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο πιστός εκπληρώνει την ύψιστη εντολή, τον υπέρτατο νόμο που απαιτείται για να γνωρίσει τον Θεό.
Η επαφή μ’ αυτή τη Συνειδητότητα, που βιώνεται στην πάντα ανανεούμενη χαρά του διαλογισμού, θα είναι η πραγματική δευτέρα παρουσία του Χριστού – και θα λάβει χώρα ακριβώς μέσα στην προσωπική συνειδητότητα του πιστού.
Κάθε αληθινός πιστός μπορεί να τον δει ως Ιησού Χριστό ή να τον αντιλαμβάνεται ως ένα με τον Άπειρο Χριστό. Ο Άγος Φραγκίσκος της Ασίζης που γεννήθηκε αιώνες μετά τον Ιησού, συνήθιζε να τον βλέπει κάθε βράδυ στην Ασίζη. Η Αγία Τερέζα της Άβιλα τον αντιλαμβανόταν και σε μορφή και ως τον Άμορφο Χριστό.
Πολυάριθμες θεϊκά συντονισμένες ψυχές Τον έχουν δει. Και σ’ εμένα έχει έρθει πολλές, πολλές φορές – όποτε το επιθυμήσω, παρουσιάζεται σ’ εμένα, με τα θαυμάσια μάτια του στα οποία περιστρέφονται τα σύμπαντα, εκπέμποντας την αγάπη του Θεού που είναι πανταχού παρούσα στην κατά Χριστόν Συνειδητότητα.
Κάθε πιστός του οποίου η νοητική συγκέντρωση είναι πολύ βαθιά και του οποίου η αφοσίωση είναι αγνή και επίμονη, μπορεί να τον δει διεισδύοντας το βλέμμα του μέσα στο πάνσοφο πνευματικό μάτι στο κέντρο της κατά Χριστόν Συνειδητότητας που βρίσκεται στο μέτωπο. Η ένταση και η εμμονή είναι απαραίτητες. Οι περισσότεροι πιστοί προσεύχονται για λίγο, αλλά γρήγορα αποθαρρύνονται και σταματούν. Σε μια τέτοια υποτονική προσπάθεια ο Ιησούς δεν θα ανταποκριθεί. Παρ’ όλα αυτά, ακούει κάθε προσευχή, περιμένοντας να γίνει ο πιστός δεκτικός και να καλωσορίσει την παρουσία του συνειδητά.
Δεν πρόκειται για οραματισμό του ή προσπάθειας να σχηματίσει κάποιος τη μορφή του μέσω της φαντασίας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μια προβολή του υποσυνείδητου νου, όπως οι εικόνες που σχηματίζονται στα νυχτερινά όνειρα – και δεν θα είναι ο Χριστός. Πρέπει κάποιος να προσεύχεται αδιάκοπα, όπως δίδαξε ο Ιησούς. Με την εξάσκηση στην Κρίγια Γιόγκα, τη μεταφορά της συνειδητότητας στο βασίλειο του Θεού μέσα του, και μετά προσευχόμενος συνεχώς να εμφανιστεί ο Χριστός, ο πιστός μπορεί να δει τον πραγματικό Χριστό ακριβώς μπροστά του. Αρχικά θα είναι ένα όραμα αντιληπτό από την αίσθηση της όρασης. Όταν αυτό το όραμα μπορεί να γίνει αντιληπτό με ανοιχτά καθώς και με κλειστά τα μάτια, τότε με μια ακόμη υψηλότερη ανάπτυξη της έντασης της αφοσίωσης και της αυτοσυγκέντρωσης, η παρουσία του Χριστού θα εκδηλωθεί ως μια υλοποιημένη μορφή. Αυτό είναι το τελικό όραμα, στο οποίο ο πιστός μπορεί να αγγίξει το σώμα του Ιησού και να συνομιλήσει μαζί του, το ίδιο αληθινά αν ήταν στη γη.
Ενσαρκωμένος ή μετά την ανάστασή του, ο Ιησούς δεν ήταν μόνο μια φυσική προσωπικότητα, αλλά ένα δοχείο της άπειρης κατά Χριστόν Συνειδητότητας (της αντανάκλασης της νοημοσύνης του Θεού ΜΕΣΑ στη δημιουργία, της νοημοσύνης του Αγίου Πνεύματος που δημιούργησε τα πάντα, το Άγιο Πνεύμα είναι ο «Λόγος»). Όταν ανέστησε τον εαυτό του στο σώμα, ανέστησε επίσης και το πνεύμα του από τον περιορισμό της υλικής μορφής στο πανταχού παρόν Πνεύμα. Σε ενότητα με τον Άπειρο Χριστό, ανασταίνεται σε κάθε νεογέννητο σώμα, και σ’ εσάς και σ’ εμένα, και σε όλους τους ανθρώπους της γης, και σε οτιδήποτε διαθέτει ζωή. Ανασταίνεται στα τρεμοφέγγοντα αστέρια, στους πλανήτες, και στο συμπαντικό μπλε.
Ανασταίνεται σε όλα τα πράγματα που αναφύονται από τη γη – στο γρασίδι και στο τρυφερότατο τριαντάφυλλο. Αισθάνεται την ανάστασή του σε κάθε μορφή που υπάρχει. Είναι αναστημένος σε κάθε ατομικό στοιχείο και κύτταρο του απέραντου σύμπαντος. («Ο Ιησούς είπε: “Είμαι το φως που είναι πάνω απ’ όλα τα πράγματα. Είμαι τα πάντα: από μένα προήλθαν τα πάντα, και σ’ εμένα όλα επιτυγχάνονται. Κόψε ένα κομμάτι ξύλου· είμαι εκεί. Σήκωσε την πέτρα, και θα με βρεις εκεί”» (Ευαγγέλιο του Θωμά, εδάφιο 77).
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο επιθυμεί ο Ιησούς να τον γνωρίζουν οι πιστοί του: όχι να τον περιορίζουν σε μια μορφή, αλλά να κατανοούν την ανάστασή του στην πανταχού παρουσία, να τον αντιλαμβάνονται ως ένα με το Άπειρο Φως της κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Μέσα από το πνευματικό μάτι, ο προσκυνητής μπορεί να βλέπει όχι μόνο τον Χριστό με μορφή, αλλά επίσης τον άμορφο Χριστό που είναι αισθητός μέσα στο αχανές της εσωτερικής αντίληψης, γιατί ο Χριστός είναι ήδη παρών σ’ εκείνο το θεϊκό κέντρο της συνειδητότητας μέσα σε όλες τις ανθρώπινες υπάρξεις. Το να βιώσει ο πιστός τον Χριστό ως τη Συμπαντική Νοημοσύνη είναι κατά πολύ πιο υπέροχο από το να δει απλώς μια εικόνα εμποτισμένη απ’ αυτόν τον Άπειρο Χριστό.
Αυτός είναι ο υπερβατικός Χριστός που είναι ο «Μονογενής Υιός», η μία και μοναδική («μονογενής») αντανάκλαση της Συμπαντικής Συνειδητότητας του Ουράνιου Πατέρα σε ολόκληρη τη δημιουργία.
– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΘΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.