Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΓΚΑΙΤΕ 1 (JOHANN PETER ECKERMANN)

Με μακάριζαν πάντα ως άνθρωπο ευνοημένο από την τύχη· σύμφωνοι, κι εγώ δεν έχω παράπονο απ’ τη ζωή μου. Μόνο που στη βάση δεν υπάρχει παρά μόχθος και σκληρή δουλειά, και μπορώ με κάθε ειλικρίνεια να πω ότι στα εβδομήντα πέντε χρόνια μου δεν έχω περάσει ούτε τέσσερις εβδομάδες πραγματικά ευτυχισμένες. Το αιώνιο σπρώξιμο στον ανήφορο του βράχου, που πρέπει ξανά και ξανά να ανεβαίνει. Στα χρονικά μου θα φανεί καθαρά τι εννοώ. Γιατί απαιτήσεις από τη δραστηριότητα μου υπήρχαν ουκ ολίγες, τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές.
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 1824

Η πραγματική μου ευτυχία είχε τις ρίζες της στην ποιητική σκέψη και δημιουργία μου. Πόσο διαταράσσονταν, περιορίζονταν και παρεμποδίζονταν όμως αυτές από τις εξωτερικές συνθήκες! Αν είχα καταφέρει να κρατήσω μεγαλύτερη απόσταση από τις δημόσιες και επιχειρηματικές ενασχολήσεις και να ζήσω περισσότερο μοναχικά, θα είχα γευτεί περισσότερη ευτυχία και θα είχα πετύχει πολύ περισσότερα ως δημιουργός. Στο πρόσωπό μου όμως φάνηκαν να επαληθεύονται, αμέσως μετά τα έργα μου Γκετς και Βέρθερος, τα λόγια ενός σοφού, που είχε πει: κάθε φορά που έχει κάνει κάποιος κάτι για την ανθρωπότητα, αυτή φροντίζει ευσυνείδητα να τον αποτρέψει από το να το επαναλάβει.
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 1824

Αν μπορούσε κανείς να κάνει την ανθρωπότητα τέλεια, τότε θα μπορούσαμε να διανοηθούμε και μια ιδανική κατάσταση· έτσι όπως έχουν όμως τα πράγματα, θα υπάρχει αιώνια αυτή η ταλάντευση, το ένα μέρος θα υποφέρει, τη στιγμή που το άλλο θα ευημερεί, ο εγωισμός και ο φθόνος θα κάνουν ως μοχθηροί δαίμονες πάντα κουμάντο και η διαμάχη των παρατάξεων δεν θα έχει ποτέ τέλος.
Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 1824

Ακολουθεί β’ μέρος

Η ΣΟΦΙΑ
ΤΟΥ ΓΚΑΙΤΕ
JOHANN PETER
ECKERMANN
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΟΕΣ

lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ