Οι πεποιθησεις μας δινουν μια αισθηση ταυτοτητας.Μας βοηθανε να τοποθετουμε τον εαυτο μας σε ενα πλαισιο και γινονται βαση για να χτισουμε τις σκεψεις μας και τον τροπο συμπεριφορας μας.Σε δευτερη φαση λειτουργουν ως ζωνη ασφαλειας αναμεσα σε εμας και σε κατι εξωτερικο.
Στην ουσια οι πεποιθησεις ειναι απλως ταμπελες που χρησιμοποιουμε για να αναγνωρισουμε κατι αγνωστο.Τις τοποθετουμε πανω στο ''αγνωστο'' και ειτε προσπαθουμε να τις επιβεβαιωσουμε ειτε να τις απορριψουμε ,σε μια προσπαθεια να φτιαξουμε μια σχεση οικειοτητας ή αποφυγης μαζι του.
Ως ενηλικες το λογικο κομματι του εαυτου μας ειναι ανεπτυγμενο και φιλτραρει σε μεγαλο βαθμο τον τροπο που θα δημιουργησει μια πεποιθηση.Ως παιδια ομως αυτο ειναι εξαιρετικα δυσκολο.Οι λεξεις που ακουμε στην παιδικη ηλικια εχουν μεγαλη βαρυτητα και δυναμικη και αποτυπωνονται βαθια μεσα μας.
Ο παιδικος νους τις πλαθει στην υπερβολη τους και αρχαριος να τις επεξεργαστει τις καταγραφει μεσα του με μορφες και μεγεθη πλασματικα.Μεγαλωνοντας, καποιες τις απορριπτουμε αναγνωριζοντας τες ως ψευδαισθησεις, ενω καποιες αλλες τις κραταμε βαθια μεσα μας και τις τροφοδοτουμε εστω και ασυνειδητα.
Με το περασμα του χρονου οι πεποιθησεις μετατρεπονται σε ενα συμπλεγμα καναλιων με ατελειωτες διακλαδωσεις οπου η αληθεια με την ψευδαισθηση απεχουν ελαχιστα μεταξυ τους και εμεις δυσκολευομαστε να τις ξεχωρισουμε.
Αν φανταστουμε τον εαυτο ,και προσπαθησουμε να φανταστουμε την θεση των πεποιθησεων πανω στον εαυτο αυτες θα λεγαμε οτι βρισκονται στο εξωτερικο περιβλημα του.Στην επιδερμιδα του εαυτου μας.Και οσο πιο μακρια απο το κεντρο του, τοσο περισσοτερες και περιπλοκες με ατελειωτες διακλαδωσεις ειναι και οι πεποιθησεις μας.Οσο ομως εμβαθυνουμε στον εαυτο στοχευοντας στο κεντρο του, ο εαυτος μας ο ιδιος προσπαθει να τις συρρικνωσει ή καλυτερα να τις ενσωματωσει σε εναν δρομο .Εναν δρομο ορατο ,καθαρο και πλατυ .Την Αληθεια.Ο εαυτος προσπαθει να μετατρεψει τις πεποιθησεις σε Αληθειες. Και αυτος ηταν ο σκοπος τους εξαρχης.
Στον πυρηνα μας εχουμε μονο Αληθεια δεν εχουμε πεποιθησεις.Αυτες λειτουργουν απλα ως μεσο ,ως γεφυρες για να εμβαθυνουμε σταδιακα στον εαυτο και να φτασουμε στην Αληθεια μας.Οι πεποιθησεις ειναι εξαιρετικα ευπλαστες, τις διαμορφωνουμε οπως θελουμε συνεχως ,η Αληθεια ομως ειναι παγια,σταθερη και αναλλοιωτη.Μπροστα στην Αληθεια καθε πεποιθηση μας μικρη μεγαλη, χανεται,χανει την δυναμη της.
Οσο λοιπον εμεις αφηνουμε την επιφανεια και εμβαθυνουμε στον εαυτο μας,εκεινος θα προσπαθησει να τις διασπασει για να τις διαχωρισει σε ψευδεις και αληθινες.Οτι δεν μοιαζει στην Αληθεια θα πρεπει να διαλυθει.Επειδη ομως σε μεγαλο βαθμο οι πεποιθησεις μας ,μας εξυπηρετουν δινοντας μας την αισθηση της ταυτοτητας μας, αντιστεκομαστε να τις σπασουμε γιατι ενδομυχα φοβομαστε οτι θα χασουμε ενα μερος της.
Στην επιφανεια του εαυτου διαχειριζομαστε τις πεποιθησεις μας μεσω της νοησης και αισθανομαστε οτι τις ελεγχουμε.Κατω απο την επιφανεια ομως μας ελεγχουν εκεινες.
Ειμαστε ο πιο αυστηρος και ο πιο σκληρος κριτης του εαυτου μας.Και συχνα τετοιες ειναι και οι πεποιθησεις που δημιουργουμε γι αυτον.Και μαλιστα οσο πιο σκληροι οι χαρακτηρισμοι που του αποδιδουμε τοσο πιο πιστευτοι γινονται.Ο αυθεντικος μας εαυτος δεν θα μας αποκαλουσε ποτε αναξιους για παραδειγμα ,γιατι γνωριζει πως αξιζουμε καθε χαρα και ευλογια.Την αναξιοτητα την προκαλει ο ιδιος μας ο νους που εκπαιδευμενος να στηριζει καθε συμπερασμα σε γεγονοτα και επιβεβαιωσεις δεν βρισκει λογους να νιωθει αξιος,οποτε μοιραια νιωθει αναξιος.
Η λεξη που θα μπορουσε να συνοδευει την πεποιθηση ειναι το ''υποθετω'',και η λεξη που θα συνοδευε την Αληθεια το ''γνωριζω''.Με αυτον τον απλο τροπο ισως μπορεσουμε να διαχωρισουμε ως ενα σημειο τις ψευδαισθησεις απο τις αληθειες μεσα μας.Οταν υποθετω ειναι πεποιθηση, οταν γνωριζω ειναι αληθεια!Και επιβαλλεται οι πεποιθησεις μας να ειναι ελαστικες ωστε να επαναπροσδιοριζονται συνεχεια.Ο αυθεντικος μας εαυτος μας καλει συνεχεια να τον γνωρισουμε,το μονο που ζηταει απο εμας ειναι να τον εμπιστευτουμε και να απαγκιστρωθουμε απο την επιφανεια που θα μας ταλαιπωρει με τις ψευδαισθησεις της.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.