Οι αδυναμίες των συγγραφέων αποτελούν μια ενδιαφέρουσα πτυχή της λογοτεχνικής έρευνας. Μερικές από τις πιο συχνές αδυναμίες είναι: ο αλκοολισμός, η τοξικομανία, οι αυτοκτονίες και οι ψυχικές ασθένειες (σχιζοφρένεια, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, διαταραχές άγχους, ψυχώσεις).
Αλμπέρ Καμύ: Ο Αλμπέρ Καμύ ήταν Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος. Γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1913 και πέθανε στις 4 Ιανουαρίου του 1960, σε ηλικία 47 χρονών. Τα σημαντικότερα μυθιστορήματά του είναι ”Η Πανούκλα”, ”Ο Ξένος”. Τα θεατρικά έργα ”Οι δίκαιοι”, ”Ο Καλλιγούλας”. Τα φιλοσοφικά δοκίμια ”Ο επαναστατημένος άνθρωπος”, ”Ο μύθος του Σίσυφου”. Ο Καμύ αρνιόταν να εκφράσει την πίστη του στο Θεό, στην ιστορία ή στη λογική. Ήρθε σε ρήξη με τον Χριστιανισμό, το Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Τάχθηκε ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση.
Η αδυναμία του ήταν οι γυναίκες. Η πρώτη του σύζυγος, Σιμόν Ιέ, ήταν εθισμένη στη μορφίνη. Με την δεύτερη, την πιανίστρια Φρανσίν Φορ, απέκτησε δίδυμα. Παράλληλα διατηρούσε δεσμό, επί 16 χρόνια, με τη διάσημη Ισπανίδα ηθοποιό Μαρία Κασάρες. Έπασχε από φυματίωση, αλλά δεν ήταν η αρρώστια που τον οδήγησε στον θάνατο. Σκοτώθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1969, σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο (Πτι) Βιλμπλεβέν της Υόν, όταν ο οδηγός και συγγενής του στενού του φίλου Γκαλιμάρ, παρεκκλίνει της πορείας του και ρίχνει το αυτοκίνητο σε ένα δέντρο. Οι εφημερίδες της εποχής κάνουν λόγο για υπερβολική ταχύτητα (130 χλμ/ωρα). Αδιαθεσία του οδηγού. Σκάσιμο του λάστιχου. Ο συγγραφέας Ρενέ Ετιάμπλ υποστήριζε ότι το αυτοκίνητο έφταιγε για το θάνατό του, ωστόσο καμία εφημερίδα δεν δημοσίευσε την άποψή του.. Ο Καμύ τάφηκε στο Λουρμαρέν της Βωκλύζ.
Σάρλ Μπωντλαίρ: Ο Σάρλ Μποωντλαίρ ήταν Γάλλος ποιητής. Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 9 απριλίου του 1821 και πέθανε στις 31 αυγούστου του 1867. Το έργο του τον κατέστησε έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της Γαλλικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο ”Δάντης μιας παρηκμασμένης εποχής”, όπως τον αποκάλεσε ο Μπαρμπέ ντ’ Ορεβιγί. Εκπρόσωπος του Ρομαντισμού, αποστρεφόταν τον ρεαλισμό, τον σοσιαλισμό και τον νατουραλισμό.
Οι μεγαλύτερες αδυναμίες του ήταν το όπιο και το ποτό. Τα παρακάτω ποιήματα αντικατοπτρίζουν τις εμμονές του.
Οι μεγαλύτερες αδυναμίες του ήταν το όπιο και το ποτό. Τα παρακάτω ποιήματα αντικατοπτρίζουν τις εμμονές του.
ΜέθαἊν κάποτε στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ, στὸ πράσινο γρασίδι
μιᾶς τάφρου, στὴ μουντὴ μοναξιὰ τοῦ δωματίου σου,
ξυπνήσεις ξεμέθυστος πιά, ῥώτα τὸν ἄνεμο, ῥώτα τὸ κύμα,
τὸ πουλί, τὸ ῥολόι, κάθε τι ποὺ φεύγει,
κάθε τι ποὺ στενάζει, κάθε τι ποὺ κυλάει, ποὺ τραγουδάει,
ποὺ μιλάει· ῥώτα τί ὥρα εἶναι;
Κι ὁ ἄνεμος, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ῥολόι,
θὰ σοῦ ἀπαντήσουν: Εἶναι ἡ ὥρα τῆς μέθης!
Γιὰ νὰ γίνεις ὁ μαρτυρικὸς σκλάβος τοῦ χρόνου,
μέθα· μέθα ἀδιάκοπα!
Ἀλλὰ μὲ τί; Μὲ ῥακή, μὲ κρασί, μὲ ποίηση, μὲ ἀρετή…
-Μὲ ὅ,τι θέλεις, ἀλλὰ μέθα!…
ΜεθύστεΠρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.
Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.
Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου
ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ,
πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί;
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.
Ἀλλὰ μεθύστε.Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ,
στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ,
μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας,
ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο,
ρωτῆστε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ,
τὸ κάθε τι ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ,
ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι,
καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:-Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε!Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρὶς διακοπή!Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.
Τὸ δηλητήριοΤὸ κρασὶ ντύνει καὶ τὴ πιὸ ἄθλια τρώγλη
μὲ λαμπρὴ πολυτέλεια,
τὴ μεταμορφώνει σὲ χρυσὸ παλάτι
μὲ τὶς χρυσές, τὶς πορφυρὲς λάμψεις του
ποὺ μοιάζουν ἥλιο ποὺ δύει στὴν ὁμίχλη.Τὸ ὄπιο μεταμορφώνει τὸ ἀπέραντο
μεγαλώνει τὸ ἀέναο
μακραίνει τὸν καιρό,
ἐπιμηκύνει τὸν καιρό,
βαθαίνει τὴ λαγνεία
καὶ τὶς σκοτεινές,
τὶς ἐρεβώδεις ἡδονὲς
ὁδηγεῖ τὴ ψυχὴ πέρα ἀπ᾿ τὰ σύνορα.Ὅμως ὅλα τοῦτα εἶναι χλωμὰ
μπροστὰ στὸ δηλητήριο ποὺ κυλᾶ
ἀπὸ τὰ μάτια σου -τὰ πράσινά σου μάτια λίμνες
καὶ μέσα τους ριγεῖ ἡ ψυχή μου καὶ ταράζεται
οἱ σκέψεις μου ὀρυμαγδὸς κι ὑψώνονται
πάνω ἀπὸ τὶς πικρὲς ἀβύσσους.Ὅμως ὅλα τοῦτα εἶναι χλωμὰ
μπροστὰ στὸ θαῦμα τὸ ὑπέροχο
τοῦ σάλιου σου ποὺ μὲ σπαράζει
ποὺ ρίχνει στὴ λήθη τὴ ψυχή μου
στὸν ἴλιγγο τὴν παρασύρει δίχως τύψεις
κι ἄπνοη τήνε σέρνει
στὴν ὄχθη τοῦ θανάτου…
Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ: O Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1896 και πέθανε στις 21 Δεκεμβρίου του 1940. Ήταν Αμερικανός συγγραφέας και ένας από τους κύριους εκπροσώπους της αποκαλούμενης ”Χαμένης Γενιάς των Αμερικανών λογοτεχνών”. Ολοκλήρωσε συνολικά τέσσερα μυθιστορήματα και πλήθος διηγημάτων, ενώ το έργο του έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Στη ζωή του αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες. Η γυναίκα του αντιμετώπιζε προβλήματα νευρικής κρίσης (σχιζοφρένεια) τα οποία την οδήγησαν στα νοσοκομεία και στο τέλος σε ιδρύματα.
Ο Φιτζέραλντ υπήρξε αλκοολικός από νεαρή ηλικία. Μια γνώστη φράση του είναι η ακόλουθη: «Πρώτα παίρνεις ένα ποτό, μετά το ποτό παίρνει ένα ποτό, μετά το ποτό παίρνει εσένα». Το γεγονός αυτό, επιδείνωσε την υγεία του, ειδικά κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1930. Το 1940 υπέστη δύο καρδιακές προσβολές. Η τελευταία, προκάλεσε το θάνατό του σε ηλικία 44 ετών στα χέρια της Σίλα Γκρέιαμ. Τάφηκε στο Ρόκβιλ, στον ίδιο τάφο με τη Ζέλντα Φιτζέραλντ το 1947.
Λουίζα Μέι Άλκοτ: Γεννήθηκε στις 29 Νοεμβρίου του 1832 στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ και πέθανε στις 6 Μαρτίου του 1888. Έγραψε πάνω από 30 βιβλία. Μερικά από αυτά είναι: ”Μύθοι λουλουδιών”, ”Ιστορίες νοσοκομείου”, ”Μικρές Κυρίες”, Μικροί Κύριοι” κτλ.Μια ολόκληρη ζωή αντιμετώπιζε προβλήματα οικονομικής φύσεως. Όταν έγραψε το βιβλίο ”Μικρές Κυρίες” απαλλάχτηκε από τα υπέρογκα οικονομικά βάρη. ”Δόξα τω Θεώ, πλήρωσα όλα τα χρέη. Τώρα μπορώ νομίζω να πεθάνω ήσυχη”, είχε πει. Η κυριότερη αδυναμία της ήταν η χρήση μορφίνης. Την χρησιμοποιούσε για να απαλύνει τις παρενέργειες του τυφοειδούς πυρετού που την προσέβαλε ως νοσοκόμα, κατά τον Εμφύλιο πόλεμο των ΗΠΑ. Τα τελευταία χρόνια της επισκιάστηκαν από το θάνατο της αδελφής της Ελίζαμπεθ, της μητέρας της, και της μικρότερης αδελφής της Μέι.
Πηγές:
wikipedia,
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/charles_baudelaire_poems.htm
του Παντελή Λιάκα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.