Δυστυχία μας ἐὰν ἑορτάζῃ ἡ μητέρα μας (εἰδικῶς) σήμερα!!!

Δυστυχία μας ἐὰν ἀναμένουμε ὅλες τὶς παγκόσμιες ἑορτὲς γιὰ νὰ θυμηθοῦμε κάτι, ποὺ ὀφείλαμε κάθε στιγμὴ νὰ ἔχουμε ζωντανὸ στὴν ζωή μας.

Δυστυχία μας ἐὰν ἀπαιτεῖται νὰ …προγραμματιζόμεθα γιὰ τὸ ἐὰν θὰ ἑορτάσουμε τὰ αὐτονόητα.

Ἡμέρα παιδιοῦ, μητέρας, πατέρα, λουλουδιοῦ, χαλβᾶ, τραπεζίτου…
Ἀλήθεια, ἡμέρα γιά ἐμᾶς ἔχουμε; Ἡμέρα γιά αὐτούς καί αὐτά πού ἀγαπᾶμε εἰλικρινῶς κι ἐντίμως ἔχουμε; Ἡμέρα γιά νά προσφέρουμε μόνον τήν φιλία μας, μόνοι μας, ἔτσι γιατί μᾶς ἀρέσει, δίχως ὁδηγίες καί χρονικά ὅρια, ἔχουμε;;
Σαφῶς καὶ δὲν ἔχουμε κάτι ἀπὸ αὐτά. Καὶ εἶναι τὰ ἁπλούστερα ὅλων, γιὰ τὰ ὁποία δὲν ἔχουμε χρόνο νὰ καταπιασθοῦμε… Ἤ, ἴσως καὶ δὲν θέλουμε… Ἴσως νὰ ἔχουμε ἤδη κλείσει πολλὰ κεφάλαια τῆς ζωῆς μας καὶ νὰ ὑποκρινόμεθα πὼς ὅλα ἔχουν καλῶς… Ἤ…

Ἀμέτρητα «ἤ…» θὰ μποροῦσα νὰ ἀραδιάσω. 

Ἀν τὶ ὅμως νὰ κάνω …ἀντιπροπαγάνδα στὴν ἰσοπεδωτικὴ προπαγάνδα τῶν ἀνεγκεφάλων, προτιμῶ νὰ κάνω προτάσεις. Προτιμῶ νὰ πάρω τὴν μητέρα μου (αὔριο καὶ μαθαύριο καὶ καθημερινῶς, ὄχι ὅμως σήμερα), μίαν ἀγκαλιά. Προτιμῶ νὰ τῆς μιλήσω ὅσο τρυφερότερα μπορῶ (ὄχι σήμερα εἰδικῶς, ἀλλὰ διαρκῶς)… Προτιμῶ νὰ χαΐδέψω τὸ χέρι τοῦ πατέρα μου. Προτιμῶ νὰ τοὺς συντροφεύσω σὲ ἕναν περίπατο.
Καὶ τέλος πάντων, προτιμῶ, κάθε στιγμὴ καὶ μὲ κάθε εὐκαιρία, νὰ τοὺς δείχνω τὸν σεβασμό μου, τὴν ἀγάπη μου καὶ τὴν τρυφερότητά μου… Ὄχι διότι κάποιος θὰ μοῦ τὸ ὑπενθυμήση, ἀλλὰ γιατὶ ἔτσι αἰσθάνομαι… Γιατὶ ἔτσι μᾶς πρέπει νὰ αἰσθανόμεθα ὅλοι…
Διότι εἶναι κρίμα νὰ γινόμαστε «ἄνθρωποι» ὅταν ἄλλοι μᾶς δίδουν ἐντολές.

Φιλονόη

εἰκόνα

arxisame

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ