Η μαμά μου έλεγε...

 

Η μαμά μου έλεγε ότι όταν μια μέρα φαντάζει η χειρότερη της ζωής μας, ο κανόνας λέει πως πάντα θα υπάρχουν και χειρότερες. Η μαμά μου έλεγε πως με λίγο ζεστό γαλατάκι και την αγκαλιά της γιατρειά, όλα περνάνε.

Όμως μια μέρα με προειδοποίησε ότι θα έρθει η στιγμή που τα φιλιά της δε θα είναι πια το γιατρικό μου. Που η φωνή της δε θα είναι πια το καταφύγιό μου.

Η μαμά μου ήταν σοφή. Εγώ δεν ξέρω αν την άκουγα πάντα ή φορές φορές αν την άκουγα και πάρα πολύ. Η μαμά μου ώρες ώρες μου χαμογελάει και ώρες ώρες θυμώνει με τις επιλογές μου. Δεν ξέρω σήμερα που διοχετεύει την ενέργειά της. Δεν ξέρω στη ζωή της αν έκανε λάθη. Μου έλεγε όμως πως μόνο αν κάνω εγώ λάθη θα μάθω και πως αν λερωθώ στην αλάνα θα έχω περάσει καλά.

Η μαμά μου έλεγε ότι ο κόσμος μας είναι σκληρός και ύψωνε γύρω μου έναν τοίχο για να με προστατεύσει. Μου έλεγε ότι θα ζήσει για πάντα κοντά μου ή μήπως εννοούσε μέσα μου;


Η μαμά μου είμαι εγώ.

Το γέλιο της, τα λόγια της, ο τρόπος που καθόταν.
Οι συμβουλές της δεν ήταν πάντα ο κανόνας, αλλά η αγκαλιά της ήταν απάντηση για μένα. Το χαμόγελό της ήταν νωχελικό. Κάθε μέρα όμως επαναλαμβάνεται.

"Σ' ευχαριστώ μανούλα μου που κατέβασες όλο τον κόσμο από τον ουρανό για να μου τον χαρίσεις. Σ' ευχαριστώ που μου έμαθες να κάνω λάθη, να σκοντάφτω, μα και να σηκώνομαι ξανά. Σ' ευχαριστώ που ήσουν εκεί".

 enfo

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ