ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΦΡΙΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ – ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ – ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΣΤΗ ΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ??

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟ ΚΔ:23-28

«Τότε εάν κάποιος είπη προς υμάς: “Ιδού, εδώ είναι ο Χριστός, ή εδώ”, μή πιστεύσητε. Διότι θα εγερθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, και θα δείξει μεγάλα σημάδια και θαύματα, ώστε να πλανήσωσιν, αν είναι δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Ιδού, προείπα προς υμάς. Εάν λοιπόν είπωσι προς υμάς: “Ιδού, εν τή ερήμω είναι”, μή εξέλθητε. “Ιδού, σε μυστικά δωμάτια”, μή πιστεύσητε. Διότι, καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών, και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θα είναι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι όπου είναι το πτώμα, εκεί θα συναχθούν οι αετοί» (κατά Ματθαίο ΚΔ:23-28).

Παράλληλη αναφορά:

Είπε δε προς τους μαθητάς: «Θα έλθουν ημέραι, όταν θα επιθυμήσετε να ίδητε μίαν των ημερών του Υιού του ανθρώπου· και δεν θα δείτε. Και θα σάς πουν: “Ιδού, εδώ είναι, ή, Ιδού εκεί”· μή υπάγητε, μηδ’ ακολουθήσητε. Διότι όπως η αστραπή η αστράπτουσα στον ουρανό λάμπει στον ουρανό, έτσι θα είναι και ο Υιός του ανθρώπου στην ημέρα του. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά, και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης» (κατά Λουκά ΙΖ:22-25).

«Θα έρθει καιρός όταν θα έχω φύγει κατά τον οποίο θα αδημονείτε να δείτε έναν Υιό του ανθρώπου, ή ανθρώπινο σώμα, όπου η κατά Χριστόν Συνειδητότητα θα είναι εκδηλωμένη όπως είναι η μορφή μου. Δεν πρόκειται όμως να το δείτε (επειδή μια τέτοια πλήρης εκδήλωση της κατά Χριστόν Συνειδητότητας όπως είναι ενσαρκωμένη στο σώμα μου συμβαίνει σπάνια, κατά μακρά διαστήματα πολλών, πολλών χρόνων ή αιώνων).

Ο Ιησούς μιλά για τον θεϊκό νόμο της αφοσίωσης στον γκουρού καθώς είναι ο αγγελιοφόρος του Θεού

Αδαείς λάτρεις θα σας πουν: “Κοιτάξτε, έχουμε βρει έναν μεγάλο δάσκαλο εδώ, ή εκεί σε εκείνο τον τόπο”. Βεβαιωθείτε ότι δεν θα ακολουθήσετε αυτούς τους ψευδοπροφήτες ακόμα κι αν επιδεικνύουν εντυπωσιακά σημάδια και θαύματα. Μείνετε προσκολλημένοι στον θεόσταλτο Γκουρού-σωτήρα σας μέσω του οποίου θα λάβετε τη λύτρωση σύμφωνα με το θεϊκό θέσφατο».

Ο Ιησούς επανέλαβε ότι οι αληθινοί πιστοί του θα πρέπει να φυλάγονται από τον πειρασμό να ακούν τους ψευδοπροφήτες που ισχυρίζονται ότι είναι δάσκαλοι όμοιοι με τον Χριστό και επιχειρούν να παρασύρουν οπαδούς με μαγικά ή υπνωτιστικά τεχνάσματα και «θαύματα» που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά πνευματικά άχρηστα ασυνήθιστα επιτεύγματα.

[Τα θαύματα δεν είναι απαραίτητα σημάδι θεϊκής συνειδητοποίησης, όπως αυτό φαίνεται από τα εκπληκτικά επιτεύγματα αρκετών διάσημων θαυματοποιών που ωστόσο στερούνται των βασικών προαπαιτούμενων αληθινής αγιότητας και θεϊκής συνειδητοποίησης. Στην Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι έγραψα: «Η επιδεικτική χρησιμοποίηση ασυνήθιστων δυνάμεων αποδοκιμάζεται από τους Δασκάλους. Ο Πέρσης μυστικιστής Αμπού Σαΐντ (Abu Said) κάποτε γέλασε με κάποιους φακίρηδες (Μουσουλμάνους ασκητές), οι οποίοι ήταν περήφανοι για τις θαυμαστές τους δυνάμεις πάνω στο νερό, τον αέρα και τον χώρο.
»“Κι ένας βάτραχος νιώθει σαν στο σπίτι του μέσα στο νερό!”, είπε ο Αμπού Σαΐντ με ελαφρά περιφρόνηση. “Ο κόρακας και ο γύπας εύκολα πετούν στον αέρα· ο Διάβολος είναι ταυτόχρονα παρών και στην Ανατολή και στη Δύση! Αληθινός άνθρωπος είναι εκείνος που είναι πάντα ενάρετος ανάμεσα στους συνανθρώπους του, που μπορεί να αγοράζει και να πουλά και παρ’ όλα αυτά ποτέ να μην ξεχνά ούτε για μια στιγμή τον Θεό!”».]

Εντούτοις, αν και ο Ιησούς αποκήρυξε τους απατεώνες, ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι η κατά Χριστόν Συνειδητότητα ήταν εκδηλωμένη μόνο στο δικό του σώμα, με το όνομα Ιησούς, και ότι αυτή δεν μπορούσε να είναι εκδηλωμένη σε οποιαδήποτε άλλη όμοια με τον Χριστό ψυχή κάθε εποχής.

Ο Ιησούς, με την απόλυτη ταπεινότητα του συντονισμού με τον Θεό, είπε στους μαθητές του ότι δεν είχαν ανάγκη καμία άλλη πνευματική καθοδήγηση, επειδή σ’ αυτόν εκδηλώθηκε η πληρότητα του Θεού: «Όπως η αστραπή ξεσπά από ένα σημείο του ουρανού και λάμπει μέχρι το πιο μακρινό σημείο, έτσι και η φώτιση της κατά Χριστόν Συνειδητότητας (η αντανάκλαση του Θεού μέσα στη δημιουργία, “υπ’ ουρανόν”) εκδηλώθηκε στο σώμα μου από τη Συμπαντική Συνειδητότητα, πλήρης και απόλυτη όπως ποτέ δεν εκδηλώθηκε σε οποιονδήποτε άλλον της γενιάς αυτής». «Εν τη ημέρα αυτού», κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού, μέσα «εις τον Υιόν του ανθρώπου», την υλική του ζωή, εκδηλώθηκαν στην πράξη οι ύψιστες ιδιότητες του Θεού. Επομένως οι μαθητές δεν είχαν λόγο να αναζητήσουν οποιονδήποτε άλλον προφήτη, μήπως και, διασπώντας την πνευματική τους εστίαση, αθετούσαν τον θεϊκό νόμο της αφοσίωσής τους προς αυτόν, τον θεόσταλτο αγγελιοφόρο τους, τον εντεταλμένο Γκουρού-σωτήρα τους, ο οποίος θα τους φρόντιζε μέχρι να έφταναν στην τελική λύτρωση. Η υπόσχεση του γκουρού, όπως είπε ο Ιησούς στους μαθητές, είναι: «Αν είστε αφοσιωμένοι σ’ εμένα, τότε, ακόμα και όταν το σώμα μου θα χαθεί από τη γη, θα σας καθοδηγώ και θα σας προστατεύω μέσω της πανταχού παρούσας συνειδητότητάς μου».

«Όπως η αστραπή έρχεται από την ανατολή και λάμπει έως τη δύση», το ίδιο και η κατά Χριστόν Συνειδητότητα που εισήλθε στο σώμα του Ιησού και φώτισε ολόκληρο το είναι του και τις διδασκαλίες του θα εξαπλωνόταν για να φωτίσει όχι μόνο τον νου των στενών πιστών του, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα στους αιώνες:

Η αληθινή «Δευτέρα Παρουσία» του Χριστού: στη συνειδητότητα κάθε πιστού

«Αν και το σώμα μου, ο Υιός του ανθρώπου στον οποίο η κατά Χριστόν Συνειδητότητα είναι ενσαρκωμένη, πρέπει να υποστεί διώξεις και σταύρωση και την απόρριψη αυτής της γενιάς, η σπουδαιότητα της ζωής και των διδασκαλιών μου –λόγω της οικουμενικότητας, της πληρότητας, και λόγω του ότι φέρνουν την ολοκλήρωση του ανθρώπου– θα γίνει αποδεκτή αργότερα από ολόκληρο τον κόσμο, όπως η αστραπή που φωτίζει όλο τον ουρανό. Και όπως οι αετοί από μακριά εντοπίζουν ένα κουφάρι και μαζεύονται για να το απολαύσουν, έτσι και οι άνθρωποι από κάθε γωνιά της γης θα βρουν ένα χορταστικό γεύμα στις διδασκαλίες μου, εξαιτίας της κατά Χριστόν ουσίας που απορρέει από τη θυσία της ζωής μου, και θα συγκεντρωθούν γύρω απ’ αυτές για να βιώσουν μέσα στη συνειδητότητά τους την εκδήλωση της κατά Χριστόν Συνειδητότητας, “τον ερχομό του Υιού του ανθρώπου”».

[Οι αναφορές στον Υιό του ανθρώπου θα πρέπει να διαχωρίζονται από τις αναφορές στον Υιό του Θεού. Ο Υιός του Θεού είναι η μακροκοσμική, οικουμενική, πανταχού παρούσα κατά Χριστόν Συνειδητότητα: η αγνή αντανάκλαση του Θεού μέσα σε όλη τη δημιουργία. Ο Υιός του ανθρώπου αναφέρεται στην εκδηλωμένη κατά Χριστόν Συνειδητότητα όπως αυτή βιώνεται και εκδηλώνεται μέσα σε ενσαρκωμένη συνειδητότητα και μέσω αυτής, όπως στη ζωή του Ιησού – ή κάθε εξελιγμένου πιστού που περιοδικά ή μόνιμα υψώνει τη συνειδητότητά του στην κατάσταση της συνειδητοποίησης του Χριστού, στην οποία αντιλαμβάνεται την κατά Χριστόν Συνειδητότητα να αντανακλάται ως η ψυχή του, ή να εκδηλώνεται ως μια θεϊκή μορφή.]

Σε προσωπικό επίπεδο, οι μαθητές έπρεπε να καταλάβουν ότι όποιοι, από οποιαδήποτε γενιά, εσωτερίκευαν τη συνειδητότητά τους σε βαθύ διαλογισμό, θα βίωναν την παρουσία του Υιού του ανθρώπου –μια εκδήλωση της κατά Χριστόν Συνειδητότητας– μέσω του κατά Χριστόν φωτός στο πνευματικό μάτι («η αστραπή που εξέρχεται από ανατολών») φωτίζοντας και προσδίδοντας πνευματικό χαρακτήρα σε όλο το είναι τους («και φαίνεται έως δυσμών»). Οι ψυχές που είναι μεταμορφωμένες μ’ αυτόν τον τρόπο, εξυψωμένες από την υλιστική σωματική συνειδητότητα στην εκλεπτυσμένη συνειδητοποίηση της ψυχής, διαπιστώνουν ότι οι αετοί των επιθυμιών που τρέφονται από τους αισθητήριους πειρασμούς έχουν εξαφανιστεί, και στη θέση τους οι μέχρι τότε μακρινοί αετοί της θεϊκής λαχτάρας προσελκύονται για να απολαύσουν τις αληθινές συνειδητοποιήσεις.

Είναι εξαιρετικά λυπηρό το ότι, λόγω της παρερμηνείας των ανωτέρω εδαφίων, πολλοί θεωρούν ότι ο Ιησούς θα επανέλθει στη γη σαν αστραπή από τον ουρανό. Η κατά Χριστόν Συνειδητότητα για την οποία μίλησε ο Ιησούς μπορεί να έρθει για δεύτερη φορά στον καθένα, οποιαδήποτε στιγμή – υπό τον όρο ότι ο πιστός θα διευρύνει τη συνειδητότητά του μέχρι να μπορέσει να χωρέσει τον άπειρο ωκεανό της κατά Χριστόν Συνειδητότητας. Ακόμα κι αν στέλνονταν στη γη χίλιοι Χριστοί, δεν θα λύτρωναν τους κατοίκους της αν αυτοί οι ίδιοι δεν γίνονταν σαν τον Χριστό, με το να εξαγνίσουν και να διευρύνουν την ατομική τους συνειδητότητα ώστε να λάβουν μέσα σ’ αυτήν τον δεύτερο ερχομό (τη Δευτέρα Παρουσία) της κατά Χριστόν Συνειδητότητας όπως αυτή ήταν εκδηλωμένη στον Ιησού. Είναι μάταιο να περιμένει κάποιος ότι ο Ιησούς θα έρθει ξανά μέσα από τα σύννεφα του ουρανού. Ο Θεός, που είναι ταπεινά λιγόλογος, αν και παντοδύναμος, δεν θα επιτρέψει ποτέ μια τέτοια θεαματική επίδειξη της δόξας Του μπροστά στα ασεβή μάτια φαύλων ανθρώπων. Με ηθική πειθαρχία όμως, με διαρκή λατρευτική προσευχή και με βαθύ διαλογισμό, μπορεί κάποιος να έρθει σε επαφή με τον Θεό σε εσωτερική σιωπή και να Τον νιώσει σαν Πάντα Ανανεούμενη Χαρά. Αυτή η χαρά που γίνεται αισθητή στον διαλογισμό υποδηλώνει επίσης επαφή με την κατά Χριστόν Νοημοσύνη στην ουσιώδη ενότητά της με τον Θεό. Όταν ο πιστός νιώθει τον Θεό και τον αντανακλώμενο Χριστό-Υιό Του ως την αισθητή μακαριότητα του διαλογισμού, θα πρέπει να προσφέρει το γλυκό προσκύνημα της αγάπης του στο άδυτο αυτής της θεϊκής αντίληψης – με όλη την αφοσίωση της καρδιάς, με όλη τη διαίσθηση της ψυχής, με όλη την αδιάσπαστη συγκέντρωση του νου και με όλη τη δύναμη της ζωικής ενέργειας του σώματος. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο πιστός εκπληρώνει την ύψιστη εντολή, τον υπέρτατο νόμο που απαιτείται για να γνωρίσει τον Θεό. Η επαφή μ’ αυτή τη Συνειδητότητα, που βιώνεται στην πάντα ανανεούμενη χαρά του διαλογισμού, θα είναι η πραγματική δευτέρα παρουσία του Χριστού – και θα λάβει χώρα ακριβώς μέσα στην προσωπική συνειδητότητα του πιστού.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟ ΚΔ:29-36

«Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων, ο ήλιος θα σκοτισθεί, και η σελήνη δεν θα δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θα πέσουν από του ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευθούν. Και τότε θα φανεί το σημάδι του Υιού του ανθρώπου εν τώ ουρανώ· και τότε θα θρηνήσουν πάσαι αι φυλαί της γής, και θα δουν τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.
»Και θα αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά μεγάλου ήχου σάλπιγγος· και θα συνάξουν τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.
»Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν· όταν ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός, και εκβλαστάνη τά φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος. Ούτω και σείς, όταν ιδήτε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι, επί τάς θύρας.
»Αληθώς σάς λέγω, δεν θα παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γή θα παρέλθουν, οι δε λόγοι μου δεν θα παρέλθουν. Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνο ο Πατήρ μου» (κατά Ματθαίο ΚΔ:29-36).

Ο Ιησούς προφήτευσε: Αμέσως μετά τα ολέθρια δεινά που θα έχουν κατακλύσει τη γη εξαιτίας του συλλογικού φαύλου κάρμα της, «αρχαί ωδίνων», θα ακολουθήσουν ακόμη μεγαλύτερα δεινά ως επακόλουθο της κλιμάκωσης της φαυλότητας.

Οι παγκόσμιοι όλεθροι και η επακόλουθη πνευματική αφύπνιση του ανθρώπου που προφήτευσε ο Ιησούς

Μέσω των καταστροφικών δονήσεων των εθνών που είναι διάσπαρτα πάνω στη γη, η φυσική αρμονία της θα χαθεί, τόσο που ακόμα και η ενέργεια που δίνει ζωή και το φως του ήλιου και της σελήνης να ελαττωθούν πρόσκαιρα, και μεγάλοι «διάττοντες αστέρες» από μετεωρίτες θα ξεφύγουν από τις τροχιές τους και θα εισέλθουν στην ατμόσφαιρα της γης, προκαλώντας γεωγραφικές διαταράξεις και αυξημένη ανησυχία στον νου των εθνών. Λόγω της διατάραξης που θα προκύψει στις φυσιολογικά ευεργετικές ηλεκτρομαγνητικές ακτίνες του ήλιου και της σελήνης, όλες οι θάλασσες θα αναταράσσονται από φουρτούνες και βίαια παλιρροϊκά κύματα. Η καρδιά και ο νους των υλιστικά σκεπτόμενων ανθρώπων θα καταληφθούν από τρόμο παρατηρώντας αυτές τις αναστατώσεις της γης και την αποδιοργάνωση των ουράνιων δυνάμεων που θα έχουν προέλθει από τις λανθασμένες δονήσεις του ανθρώπου.

[Ο Ιησούς προέβλεπε τα κατακλυσμιαία βάσανα που θα προέκυπταν από το συλλογικό φαύλο κάρμα των λόγω άγνοιας έκλυτων ανθρώπων. Μετά τις επακόλουθες καταστροφές υπάρχει αναπόφευκτα μια αναγέννηση πνευματικής θέρμης ανάμεσα στους μετανοημένους. Τέτοια συμβάντα διαδραματίστηκαν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με μια τραγική ακρίβεια όσον αφορά την περιοδικότητά τους μέσα στους επόμενους αιώνες, κατά τους οποίους ο άνθρωπος επέμεινε να αποκηρύσσει τον πνευματικό νόμο.
(Σημείωση του Εκδότη:) Στο βιβλίο του Catastrophe: An Investigation Into the Origins of the Modern World («Καταστροφή: Μια έρευνα της προέλευσης του σύγχρονου κόσμου», New York: Ballantine Books, 1999), ο Βρετανός δημοσιογράφος David Keys γράφει για ένα τέτοιο περιστατικό του οποίου οι ιδιαιτερότητες θυμίζουν εντυπωσιακά την προφητεία του Ιησού: «Κατά το 535-536 μ.Χ. η ανθρωπότητα επλήγη από μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές που συνέβησαν ποτέ. Το φως και η θερμότητα του ήλιου εμποδίστηκαν κατά πολύ να φτάσουν στη γη για δεκαοκτώ μήνες, και το κλίμα ολόκληρου του πλανήτη άρχισε να αλλάζει ανεξέλεγκτα. Το αποτέλεσμα, άμεσο ή έμμεσο, ήταν ένα κλιματικό χάος, λιμός, μετανάστευση, πόλεμος και μαζικές πολιτικές αλλαγές σε κάθε ήπειρο». Ο συγγραφέας συγκέντρωσε αποδείξεις ότι η αιτία αυτών των αλλαγών ήταν μια γιγαντιαία ηφαιστειακή έκρηξη στην Ινδονησία, η οποία εκτόξευσε έναν τόσο τεράστιο όγκο τέφρας και σκόνης στην ατμόσφαιρα που το κλίμα μεταβλήθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Συνεχίζει λέγοντας:
«Ο Ρωμαίος ιστορικός της εποχής εκείνης Προκόπιος ανέφερε ότι οι κλιματικές αλλαγές ήταν ‘ένας ακραία τρομακτικός οιωνός.’ Περιγράφοντας το κλίμα εκείνης της χρονιάς, ο Προκόπιος έγραψε ότι ‘ο ήλιος έστελνε το φως του χωρίς φωτεινότητα σαν σελήνη για όλο εκείνο το έτος.’ Σύμφωνα με άλλες αναφορές για το συμβάν αυτό, ο ήλιος έγινε ‘θαμπός’ ή ‘σκοτεινός’ για δεκαοκτώ μήνες. Το φως του έλαμπε ‘σαν μια ασθενική σκιά,’ και οι άνθρωποι ήταν τρομοκρατημένοι».
Ο Keys παραθέτει παρόμοιες αναφορές από ιστορικά αρχεία της Αραβίας, της Κίνας, της Ιαπωνίας και άλλων κρατών, καθώς και επιστημονική τεκμηρίωση όπως η ανάλυση των δακτυλίων ανάπτυξης των δέντρων στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, όπου «τα δέντρα ουσιαστικά σταμάτησαν να αναπτύσσονται στα έτη 536 και 542-543» και επανήλθαν στη φυσιολογική ανάπτυξη περισσότερο από είκοσι χρόνια αργότερα.]

Και μετά καθώς οι άνθρωποι, παρατηρώντας αυτές τις προειδοποιήσεις του συμπαντικού νόμου, θα μετανοούν μέσω προσευχής και διαλογισμού, σταδιακά θα πληθαίνουν σε πνευματικότητα και εκείνοι που θα εξελιχθούν επαρκώς θα δουν «το σημάδι του Υιού του ανθρώπου εν τώ ουρανώ», το απτό όραμα (σημάδι) του Χριστού μέσω του ανοίγματος του αφυπνισμένου πνευματικού ματιού που οδηγεί στην κατά Χριστόν Συνειδητότητα. Θα τους παραχωρηθούν οράματα της ενσαρκωμένης κατά Χριστόν Συνειδητότητας, υλοποιημένης από τα μυστήρια της παραδείσιας αστρικής περιοχής των μορφών από φως, εκδηλώνοντας τη δύναμη και τη δόξα της Συμπαντικής Συνειδητότητας. «Και τότε θα θρηνήσουν (θα μετανοήσουν) πάσαι αι φυλαί της γής, και θα ιδούν τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής». Οι αληθινοί πιστοί όλων των εθνών –εκείνοι που θα έχουν μετανοήσει για τα λάθη του παρελθόντος και θα έχουν εξελιχθεί πνευματικά– θα μπορούν να κοιτάξουν μέσα στο πνευματικό μάτι και να υψώσουν τη συνειδητότητα από τις εξωτερικές σωματικές αισθήσεις προς το ανώτατο κέντρο της εσωτερικής θεϊκής αντίληψης στην περιοχή του εγκεφάλου, όπου θα μπορέσουν να δουν την ενσαρκωμένη κατά Χριστόν Συνειδητότητα (τον Ιησού) να εξέρχεται από τα αιθέρια σύννεφα του σκοταδιού των κλειστών ματιών, μέσα στο κατά Χριστόν φως του πνευματικού ματιού με μορφή ακτινοβόλα από φωτεινή ουράνια δύναμη και μεγαλειώδη δόξα.

Οι πιστοί θα βλέπουν επίσης αγγέλους ή λυτρωμένες ψυχές παλλόμενες από τη Συμπαντική Δόνηση («μετά μεγάλου ήχου σάλπιγγος»). Και τέτοιοι πιστοί θα βλέπουν επίσης, στο φως της αφυπνισμένης κατά Χριστόν Συνειδητότητάς τους, μια συγκέντρωση της εκδηλωμένης παρουσίας των λυτρωμένων ψυχών (των «εκλεκτών» ή επιλεγμένων) από τα τέσσερα σημεία, ή τις απώτατες γωνιές της γης, και από τα μακρινά μέρη του αστρικού ουρανού.

Σ’ αυτή την αποκάλυψη στους μαθητές του, και σε κάθε μελλοντικό πιστό, ο Ιησούς μίλησε για την επιστήμη της γιόγκα. «Κοιτάξτε προς τα πάνω και σηκώσατε τάς κεφαλάς σας»: Όταν οι πιστοί θα έχουν κοιτάξει προς τα πάνω, στο πνευματικό μάτι, και θα έχουν υψώσει τη συνειδητότητα στον εγκεφαλικό θρόνο του φωτός (στο σαχασράρα ή χιλιοπέταλο λωτό από ζωή και φως στον εγκέφαλο, που λάμπει όπως χίλιοι ήλιοι από δύναμη και δόξα) θα μπορούν να βλέπουν, μέσω των εκδηλώσεων των προαναφερθέντων οραμάτων, κάποια υλοποιημένη μορφή της κατά Χριστόν Συνειδητότητας, και ίσως δουν λυτρωμένες ψυχές ως αγγέλους στον αστρικό κόσμο. Τότε, τέτοιοι πιστοί θα γνωρίζουν ότι αναπτύχθηκαν πνευματικά επαρκώς ώστε να επίκειται η λύτρωσή τους από τις γήινες δυστυχίες και τις μετενσαρκώσεις –«πλησιάζει η απολύτρωσίς σας»– για να μείνουν για πάντα στη χωρίς θλίψη, χωρίς φόβο, πάντα ανανεούμενη χαρούμενη κατάσταση της Συμπαντικής Συνειδητότητας.

Αυτή η συγκαλυμμένη υπόσχεση που δόθηκε από τον Ιησού έχει προκαλέσει μεγάλη παρανόηση σε πολλούς Χριστιανούς.

Ο Ιησούς δεν θα έρθει από τα σύννεφα για να τιμωρήσει τους αχρείους και να βασιλεύσει σ’ ένα γήινο βασίλειο

Πιστεύουν ότι σίγουρα ο Θεός κυριολεκτικά θα εμφανίσει τον Ιησού μέσα από τα σύννεφα στον ουρανό σε μια περίλαμπρη επίδειξη, και με τη δύναμή Του θα καταστρέψει τους «αμαρτωλούς» (μη συμμορφωμένους) ανθρώπους της γης και θα λυτρώσει επιλεγμένους προσκυνητές. Ο Ιησούς είπε: «Δεν θα παρέλθει η γενεά αύτη, έως ότου γείνωσι πάντα ταύτα». Εντούτοις, πέρασαν είκοσι αιώνες, και ο Ιησούς δεν εμφανίστηκε ακόμα απροκάλυπτα από τα σύννεφα μπροστά στα διάφορα έθνη, τις «φυλές». Ωστόσο, πολλοί αληθινοί πιστοί ανά τους αιώνες είδαν σε εκστατικές καταστάσεις ευλαβικού διαλογισμού τον Ιησού να ξεπροβάλλει μέσα από τα σύννεφα του σκοταδιού των κλειστών ματιών τους, απαστράπτοντα με μεγάλη δύναμη και δόξα. Ο άγιος Φρανσίσκος, που είδε τον Ιησού πολλές φορές και μίλησε μαζί του στα δάση της Ασίζης, μαρτυρεί σε όλη την ανθρωπότητα μέσω της δικής του εμπειρίας –όπως και άλλοι άγιοι– την εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού ότι οι πιστοί κάθε τόπου ή εποχής που μεταστοιχειώνουν τις υλικές επιδιώξεις σε πνευματική ανάπτυξη θα δουν τον Ιησού Χριστό, και αγγέλους και λυτρωμένες ψυχές, στα οράματά τους. Είναι όμως μια θλιβερά μάταιη αναμονή για εκείνους που προσδοκούν να εμφανιστεί ο Ιησούς από τα σύννεφα σε κάποιον μελλοντικό χρόνο για να εγκαθιδρύσει ένα ιδεώδες βασίλειο και να ηγεμονεύσει σ’ αυτό σ’ αυτόν τον κόσμο (ή, γι’ αυτόν τον λόγο, να πάρει μαζί του λίγους εκλεκτούς από τη γη και να τους φέρει σ’ ένα τέτοιο βασίλειο σχεδιασμένο σαν μια ένδοξη γη στον παράδεισο).

Ο Ιησούς βασιλεύει αιώνια στο βασίλειο του Απείρου του Θεού, λυτρώνοντας τις ψυχές που απευθύνονται σ’ αυτόν για βοήθεια στην προσπάθειά τους να βρουν τον δρόμο προς τον Θεό. Είναι μια παράλογη προσδοκία –και μάλιστα ιδιοτελώς αγενής– να θέλει ο άνθρωπος η άπειρη συνειδητότητα μέσα στον Ιησού να βρίσκεται έγκλειστη για πάντα σε μια περιορισμένη μορφή και να βασιλεύει σ’ ένα βασίλειο στη γη (ή στον ουρανό) με υπηκόους λίγους επιλεγμένους από το τεράστιο πλήθος των παιδιών του Θεού, οι μάζες των οποίων (ακόμα ίσως και η αγαπημένη οικογένεια κάποιου) θα είναι αναγκασμένοι μετέπειτα να βασανίζονται αιώνια σε αιώνια καταδίκη. Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι μια πράξη του Παντοδύναμου Θεού που εγώ γνωρίζω, του Οποίου η αγάπη έχει γεμίσει την καρδιά μου, ούτε και η κρίση του τόσο εξαιρετικά συμπονετικού Ιησού ο οποίος συγχώρησε και ευλόγησε εκείνους που είχαν πέσει στην αμαρτία.

Από το σπίτι του στο Άπειρο, ο Ιησούς παρατηρεί με πανταχού παρούσα επίγνωση, μαζί με άλλους αγγέλους και λυτρωμένους Δασκάλους του Θεού, τις υποθέσεις των ανθρώπων και το εύτακτο πεπρωμένο του συμπαντικού θεατρικού έργου. Η παρουσία του Ιησού και των Μεγάλων στην εγγενή κατά Χριστόν Συνειδητότητα ανταποκρίνεται σε κάθε έκκληση της καρδιάς του ανθρώπου, και διατηρεί μια διαρκή έλξη προς τον Θεό στη διελκυστίνδα με τη σατανική δύναμη που επηρεάζει τους ανθρώπους να στρέφονται προς την ύλη. Η λύτρωση είναι κοντά κάθε στιγμή για εκείνους που ελευθερώνουν την ψυχή τους από τα δεσμά της μάγια και κρατούν τη συνειδητότητά τους απορροφημένη από την εξυψωτική δύναμη της θεϊκής μεσολάβησης και της χάρης του Θεού.

Για να δείξει τον τρόπο με τον οποίο ο πιστός μπορεί να αναγνωρίσει τα σημάδια της συνειδητοποίησης του Εαυτού του, ο Ιησούς αναφέρθηκε στα πρώιμα φύλλα της συκιάς που βεβαιώνουν ότι πλησιάζει το καλοκαίρι.

Πώς οι πιστοί μπορούν να αναγνωρίσουν τα σημάδια της επικείμενης λύτρωσης

Έτσι, αντίστοιχα, ένας μαθητής ή ένας ειλικρινής πιστός που βλέπει μέσω του αφυπνισμένου πνευματικού ματιού οποιοδήποτε υλοποιημένο όραμα του Χριστού ή των λυτρωμένων ψυχών ή κάποιας εκδηλωμένης ιδιότητας του Απείρου μπορεί τότε να γνωρίζει μέσω καθαρής διαίσθησης ότι το δέντρο της σωτηρίας του έχει αρχίσει να βγάζει τρυφερά κλαδιά συνειδητοποίησης και φύλλα θεϊκής αντίληψης, και ότι το καλοκαίρι της τελικής λύτρωσής του πλησιάζει.

Ο Ιησούς προέβλεψε ότι ακόμα και η γενιά της εποχής του δεν θα παρέρχονταν πριν κάποιοι να είχαν αρχίσει να βιώνουν εκείνα τα σημάδια της επικείμενης λύτρωσης μέσω των διδασκαλιών του. Για να τονίσει όμως ότι το μήνυμά του ήταν για κάθε εποχή, διαβεβαίωσε ότι η αλήθεια των λόγων του ως μονοπάτι για τη σωτηρία –καθώς ήταν η αντανάκλαση της Συμπαντικής Συνειδητότητας– θα διαρκούσε ακόμα και μετά τη διάλυση της γης και των αστρικών κόσμων. Η αλήθεια και η έκδηλη έκφρασή της, η σοφία, είναι αμετάβλητη και αιώνια. Η δημιουργία και οι δυνάμεις της υπόκειται σε μεταβολές και σε εξαφάνιση. Τα λόγια του Ιησού ενσωματώνουν την αιώνια αλήθεια και επομένως θα διαρκέσουν περισσότερο από την υποτιθέμενη ανθεκτικότητα όλων των δημιουργημένων πραγμάτων.

Όταν ο Ιησούς είπε σχετικά με τα σημάδια που θα έδειχναν ότι ερχόταν η λύτρωση: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος», εξυμνούσε το μοναδικό μεγαλείο του Παντοδύναμου Θεού ο Οποίος και μόνο μπορεί να γνωρίζει συγκεκριμένα πράγματα που είναι κρυμμένα ακόμα και από τους μεγαλύτερους πιστούς Του. Ο Θεός είναι ο μοναδικός Γνώστης, χωρίς να περιορίζεται από τη σχετικότητα του χρόνου και του χώρου, της αιτίας και του αποτελέσματος. Τα πάντα αποκαλύπτονται στη συνειδητότητά Του του Αιώνιου Τώρα, ενώ ακόμα και η ύπαρξη των αγγέλων είναι σχετική, και επιθεωρούν με σκοπό να υπηρετούν την οικουμενική τάξη μέσω του συμπαντικού νόμου. Όπως έχει εξηγηθεί, η ώρα της λύτρωσης ενός ανθρώπου είναι εντελώς απρόβλεπτη, εξαρτώμενη από τη χρήση της ελεύθερης βούλησής του, και υπόκειται στην αποκτημένη πνευματική αξία και στον βαθμό και το βάθος της αφοσίωσης με την οποία διαποτίζει τις προσπάθειές του. Επομένως, εφόσον ο ίδιος ο πιστός καθορίζει την ημέρα και την ώρα της λύτρωσης, σύμφωνα με την πνευματική του θέρμη και την ποιότητα του διαλογισμού, που μπορούν να την επισπεύσουν ή να την καθυστερήσουν, μόνο η Συμπαντική Συνειδητότητα αυτή καθ’ εαυτήν γνωρίζει και μπορεί να προβλέψει αυτήν την ευοίωνη στιγμή. Ωστόσο, οι λυτρωμένες ψυχές που μπορούν να λένε μαζί με τον Ιησού: «Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε ένα», μπορούν να συνειδητοποιήσουν σε μια υπερβατική κατάσταση την παντογνωσία της Συμπαντικής Συνειδητότητας του Θεού. Αυτή η γνώση όμως δεν μπορεί πάντα να σχετίζεται με το εδώ και τώρα ενός κόσμου που προοδεύει αργά, που διέπεται από τον νόμο αιτίας και αποτελέσματος, του οποίου η προοπτική εξαρτάται από όρους.

«Γι’ αυτό προσέχετε, και συνεχώς να προσεύχεστε, να διαλογίζεστε και να φυλάγεστε από τα τεχνάσματα του άστατου νου, ώστε να βλέπετε αν είναι επικεντρωμένος στον Θεό ή όχι. Διότι δεν ξέρετε πότε οι δοκιμασίες και η αυταπάτη θα σας κυριεύσουν και σας δοκιμάσουν ως προς το κατά πόσο είστε άξιοι να λυτρωθείτε».

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟ ΚΔ:37-39

«Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θα είναι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταίς ημέραις ταίς προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ήν ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και δεν ενόησαν, έως ότου ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας· ούτω θα είναι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου» (κατά Ματθαίο ΚΔ:37-39).

Παράλληλη αναφορά:

«Και καθώς έγεινεν εν ταίς ημέραις του Νώε, ούτω θα είναι και εν ταίς ημέραις του Υιού του ανθρώπου. Έτρωγαν, έπιναν, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ’ ήν ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν. Και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας.
»Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταίς ημέραις του Λώτ. Έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, οικοδόμουν. Καθ’ ήν δε ημέραν εξήλθεν ο Λώτ από Σοδόμων, έβρεξε πύρ και θείον απ’ ουρανού, και αφάνισε άπαντας. Έτσι θα είναι καθ’ ήν ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θα φανερωθεί.
»Κατ’ εκείνην την ημέραν όποιος ευρεθή επί του δώματος, και τά σκεύη αυτού εν τή οικία, άς μή καταβή διά να λάβη αυτά. Και όποιος είναι εν τώ αγρώ, ομοίως άς μή επιστρέψη εις τά οπίσω. Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λώτ.
»Όποιος ζητήση να σώση την ζωήν αυτού, θα απολέσει αυτήν. Και όποιος απολέση αυτήν, θα διαφυλάξει αυτήν» (κατά Λουκά ΙΖ:26-33).

«Όπως οι άνθρωποι αψήφησαν την προειδοποίηση του Νώε και συνέχισαν με αδιαφορία τις καθημερινές ασχολίες τους, να τρώνε, να πίνουν και να παντρεύονται με τελετές, έτσι και αυτή η μεθυσμένη από άγνοια γενιά θα με απορρίψει.

«Καθώς εν ταίς ημέραις του Νώε»: η λυπηρή μοίρα των πνευματικά απερίσκεπτων ανθρώπων

Εκείνοι που απαξίωσαν τον Νώε δεν συνειδητοποίησαν το λάθος τους μέχρι που πλημμύρισαν από τον κατακλυσμό, ενώ ο Νώε επέπλεε με ασφάλεια μακριά πάνω στην κορυφή της πλημμύρας. Έτσι και αυτή η απρόσεχτη γενιά δεν θα συνειδητοποιήσει τις συνέπειες της φαυλότητάς της παρά μόνο όταν θα έχω φύγει και θα έχω ανέλθει στη θεϊκή κιβωτό της Συμπαντικής Συνειδητότητας. Με την εξαφάνιση του Νώε, το μοναδικό μέσο ασφάλειας των ανθρώπων έπαψε να υπάρχει. Αντίστοιχα, με τη δική μου εξαφάνιση, οι φαύλοι άνθρωποι αυτής της γενιάς θα έχουν χάσει την ευκαιρία της επίσπευσης της λύτρωσής τους μέσα από την άμεση μεσολάβηση της υλικής παρουσίας μου ανάμεσά τους (η έλευση του Υιού του ανθρώπου), και αντίθετα θα παρασυρθούν μακριά από την πλημμύρα της άγνοιας».

Όπως την εποχή του Νώε, έτσι και σήμερα οι συνηθισμένοι άνθρωποι αφήνουν τον εαυτό τους να πνίγεται από τον κατακλυσμό της αυταπάτης. Αρνούνται κάθε ευκαιρία να λυτρωθούν με το να εισέλθουν στην κιβωτό του διαλογισμού που σχεδιάστηκε σύμφωνα με μια καταξιωμένη μέθοδο τεχνικών που καθορίστηκαν από έναν αληθινό γκουρού που είναι σωτήρας ψυχών. Όπως ο Νώε είχε καθοδηγηθεί θεϊκά να πάρει μαζί του ένα πλήθος αξιόλογων ζώων και το περιστέρι της ειρήνης –και όλες οι ψυχές που βρίσκονταν μέσα στην κιβωτό στη συνέχεια σώθηκαν από τον Κύριο– έτσι και ο πιστός πρέπει να πάρει μέσα στην κιβωτό του διαλογισμού του όλες τις πολύτιμες αντιλήψεις του και τις γήινες εμπειρίες και το περιστέρι της προσδοκίας για να μεταφερθούν στην ασφάλεια της συνειδητοποίησης του Εαυτού του.

«Παρόμοια, την εποχή του Λώτ, οι άνθρωποι αστόχαστα έτρωγαν και έπιναν, αγόραζαν και πουλούσαν, φύτευαν και οικοδομούσαν. Την ίδια ημέρα όμως κατά την οποία ο Κύριος καθοδήγησε τον Λώτ και την οικογένειά του να φύγουν από τα Σόδομα, οι ουρανοί έβρεξαν φωτιά και μετεωρίτες και κατάστρεψαν την πόλη θανατώνοντας όλους τους κατοίκους της (Γένεση ΙΘ:24-25). Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί την ημέρα που το σώμα μου (ο Υιός του ανθρώπου) θα φύγει από τη γη και θα αποκαλυφθεί στους ουρανούς. Η φωτιά της άγνοιας και το θειάφι της δυστυχίας θα πέσουν πάνω σ’ αυτούς που ζούσαν με υλιστικό τρόπο την ώρα που εγώ κήρυττα το βασίλειο του Θεού.

»Την εποχή που θα ακολουθήσει μετά το φρικτό γεγονός της σταύρωσής μου, οι εξελιγμένοι μαθητές που έχουν υψώσει τη συνειδητότητά τους πάνω από το σωματικό σπίτι ας μην κατέβουν από τη Συμπαντική Συνειδητότητα και ταυτιστούν εκ νέου με την ικανοποίηση από σωματικές απολαύσεις. Εκείνος που έχει περιπλανηθεί στα πεδία της κοινωνίας με τον Θεό στη Συμπαντική Συνειδητότητα ας μην επανέλθει στην ταύτιση με την υλική συνειδητότητα όταν η φωνή της πνευματικής προειδοποίησής μου θα σιγήσει. Θυμηθείτε τη γυναίκα του Λωτ, η οποία ήταν κατά κάποιο τρόπο πνευματικά εξελιγμένη και έτρεχε μακριά από τη φωτιά της άγνοιας και από το θειάφι της δυστυχίας: Όταν γύρισε προς τα πίσω και εστίασε την προσοχή της στις σωματικές αισθητήριες εντυπώσεις και επιθυμίες, η πνευματική της ζωή πέτρωσε, δηλαδή καταστράφηκε απολύτως (Γένεση ΙΘ:26).

»Όποιος παραμένει επίμονα επικεντρωμένος στη διαφύλαξη και τη σωτηρία της υλικής του ζωής, θα την χάσει μέσα στη λησμονιά του θανάτου και στην ομίχλη των μετενσαρκώσεων. Όποιος όμως απαρνηθεί τη ζωή του για την αναζήτηση του Θεού στον διαλογισμό θα διαπιστώσει ότι η συνειδητότητα της θνητής ζωής του έχει παραταθεί και έχει διατηρηθεί μέσα στην αιωνιότητα της ζωής της ψυχής του».

Ο Ιησούς προειδοποιεί ότι όποιος φροντίζει υπερβολικά την πρόσκαιρη εκδήλωση της υλικής ζωής του δεν μπορεί να δει την αιώνια ζωή πίσω απ’ αυτήν. Αντίθετα, όποιος είναι προετοιμασμένος να θυσιάσει όλα όσα ανήκουν στην υλική ζωή του, τα οποία από τη φύση τους παρεμποδίζουν και εξαπατούν, με σκοπό να συνειδητοποιήσει το Άπειρο, θα δει ότι η ανθρώπινη ζωή του θα αλλάξει και θα γίνει αιώνια ζωή. 

Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Ioanna Srf

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ