Για τον ήρωα μου

Ποτέ δεν ήμουν αυτό που θα έλεγες εύκολο παιδί. Αλλά και ποιο παιδί είναι εύκολο; Εσύ όμως με αγάπησες γι αυτό.
Θέλω να πω ότι σε όλα μου τα τρελά ήσουν εκεί. Να μου κρατάς το χέρι και να ακολουθείς την διαδρομή που χάραζα. Ποτέ δεν προσπάθησες να μου αλλάξεις πορεία, πάντα με άφηνες να πάρω τον δικό μου δρόμο και ύστερα με υποστήριζες, ακόμα και στις λάθος επιλογές. Ποτέ δε σου είπα πόσο το εκτιμάω αυτό.

Θυμάμαι μια φορά, μπερδεμένη από όλο το σκηνικό των πανελληνίων, μου είπες «Αγάπη μου, δεν έχει σημασία τι θα γίνεις, δε χρειάζεται να γίνεις γιατρός ή δικηγόρος, αν θες να γίνεις καθαρίστρια τότε να γίνεις η πιο ευτυχισμένη καθαρίστρια στον κόσμο».
Μου έδωσες δύναμη τότε και ας μην στο είπα. Πάντα εκεί, δίπλα μου, στα πάνω και στα κάτω. Σα μαμά μου, σαν αδερφή μου και σα κολλητή μου.

Πόσες φορές σε στεναχώρησα άραγε; Πόσες φορές σε έκανα να κλάψεις; Ίσως είναι πολλές. Δε σου είπα όμως πόσο λυπάμαι για όλες αυτές τις φορές. Αλλά εσύ ποτέ δε με στεναχωρείς. Μπορεί να με νευριάζεις αλλά δε με στεναχώρησες ποτέ σου. Δεν άφηνες περιθώρια, πάντα έβρισκες την δύναμη να μου δώσεις δίκιο ακόμα και αν δεν είχα. Μη νομίζεις ότι δεν το καταλαβαίνω. Το καταλαβαίνω και το σέβομαι όσο δε φαντάζεσαι.
Αλλά πώς να το ξέρεις αυτό; Λες και στο είπα ποτέ...


Δε θα πω «είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου», γιατί δεν μπορώ να σε συγκρίνω με καμιά. Είσαι αυτή που θέλω, που αγαπώ, που θα ευχόμουν να είχα. Σε θαυμάζω ξέρεις, και ας μην στο λέω. Είσαι δυνατή, και αυθεντική. Έχεις αντέξει πολλά και δεν ξέρω αν γνωρίζεις πόσα αξίζεις. Όλοι οι θησαυροί του κόσμου δεν ισοδυναμούν με την αξία σου. Έχεις τόση πολύ αγάπη μέσα σου που την μοιράζεις όχι μόνο στην οικογένειά σου αλλά σε όλο τον κόσμο.

Δε σου έχω πει ποτέ πόσο αξίζεις για μένα. Κάθε συμβουλή σου είναι διαμάντι για μένα και ας κάνω καμιά φορά ότι δε σε ακούω. Σε κάθε φάση της ζωής μου με έχεις βοηθήσει, ακούγοντάς με, συζητώντας ακόμα και με μια απλή αγκαλιά. Πόσο απλή μπορεί να είναι αυτή η αγκαλιά βέβαια; Μέσα σε αυτή την αγκαλιά νιώθω μια έκρηξη συναισθημάτων. Νιώθω ασφαλής, σίγουρη, νιώθω αγάπη ,χαρά και γαλήνη.

Πολλές φορές που έρχεσαι να με κάνεις αγκαλιά και εγώ δε θέλω, να ξέρεις ότι με σκοτώνει, αλλά ξέρεις τώρα, είμαι νευρόσπασμα. Δε σου έχω πει ποτέ πόσο όμορφη είσαι. Ψηλή, λεπτή και μοντέρνα. Ναι, ναι η μοντέρνα μαμά μου. Ακόμα δε σου έχω πει ποτέ, πόσο περήφανη είμαι για σένα. Για αυτά που έχεις καταφέρει, για τα πράγματα που έχεις τολμήσει, που έχεις ζήσει που έχεις υποστεί. Επίσης, ποτέ δε σου είπα ότι θέλω να γίνω μια μαμά σαν και εσένα, ίδια. Μια μαμά που ξέρει να ακούει, και να καταλαβαίνει, που κρατάει πάντα το χέρι των παιδιών της όσο μακριά και να βρίσκονται, που ξέρει να αγαπάει αληθινά.

Ποτέ δεν σου που είπα συγνώμη για όλες τις φορές που σε στεναχώρησα. Ποτέ δε σου είπα ευχαριστώ για όλα αυτά που έχεις κάνει για μένα.
Λοιπόν μαμά μου, ευχαριστώ που με αγαπάς κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, ευχαριστώ που αντέχεις τα πάντα,ευχαριστώ που μου έμαθες να αγαπάω όλο τον κόσμο ακόμα και αν πολλές φορές γίνεται κακός, ευχαριστώ που με έμαθες να ονειρεύομαι ακόμα και στα δύσκολα, ευχαριστώ που μου έμαθες ότι πάντα υπάρχει ελπίδα, ευχαριστώ που μαζί με την δική μου καρδιά ξέρω ότι χτυπάει άλλη μία με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό, ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα.
Ευχαριστώ που είσαι ο ήρωας μου.

Και τέλος μαμά μου, συγνώμη. Συγνώμη για κάθε δάκρυ που κύλισε στο πρόσωπό σου, συγνώμη για κάθε πόνο που σου χάρισα, συγνώμη αν δε σου έδειξα πόσο πολύ σε θαυμάζω, συγνώμη που ποτέ δεν προσπάθησα να σε καταλάβω εγώ, συγνώμη που έχω υπάρξει τόσο εγωίστρια και θέλω πάντα να περνάει το δικό μου χωρίς να σκέφτομαι εσένα, συγνώμη που δε σου έδειξα πόσο πολύ σε αγαπώ.

Συγνώμη που δεν σου είπα ποτέ συγνώμη... Σε αγαπώ.

enfo

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ