Το σώμα λέει αυτά που αποφεύγει το στόμα.

Το στόμα δεν λέει, δεν μιλάει, δεν έχει μάθει να εκφράζεται. 

Κι όταν εκφράζεται και θέλει να πει την αλήθεια, την φοβάται. 

Γιατί την φοβάται ? 

Γιατί νομίζουμε πως όταν πούμε αλήθεια θα χάσουμε τους ανθρώπους από δίπλα μας. 

Κι έτσι η αλήθεια δεν λέγεται συσσωρεύεται και μετατρέπεται σε λάστιχο. 

Που όσο το τραβάς αυτό τεντώνεται και εσύ νομίζεις ότι έχει περιθώρια. 

Κι όμως δεν έχεις περιθώρια, απλώς το εσωτερικό σου λάστιχο – υπομονή, έχει ελαστικότητα. 

Και κάποτε αυτή η ελαστικότητα δεν υπάρχει και τότε το λάστιχο αυτό ή σε εκτοξεύει με φόρα ή σπάει. 

Όπως και να αντιδράσει το λάστιχο φέρνει μαζί του καταστροφές. 

Όπου οι καταστροφές θα είναι είτε προς τις σχέσεις μας, είτε προς το σώμα μας.

Ο δρόμος της εσωτερικής αλήθειας είναι ένας οδηγός υγείας. 

Αν δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος να του πεις τα εσωτερικά σου κομμάτια, τότε υπάρχει το τετράδιο, κάποτε εμείς το λέγαμε ημερολόγιο.

Εκεί μπορείς να εκφράζεσαι ελεύθερα, να λες όλα όσα σε απασχολούν, όλα όσα σε φοβίζουν, όλα όσα σε θυμώνουν και να κάνεις με τον εαυτό σου συζητήσεις ξανά και ξανά. 

Να βγαίνουν από μέσα σου όλα όσα είναι έτοιμα να γεμίσουν την καρδιά σου και το σώμα σου.

Μάθε στο στόμα σου να μιλά από την αρχή και να λέει την αλήθεια για να μην μιλήσει στο μέλλον το σώμα σου.  

Μη την φοβάσαι την αλήθεια, όταν είναι στην αρχή. Να την φοβηθείς όταν περάσουν χρόνια. 

Τότε έρχεται με φόρα.

Αδειάζουμε την καρδιά μας πριν γεμίζει από καρφιά πόνου. Καθώς τα καρφιά αυτά αδυνατίζουν την καρδιά, αλλάζουν την αναπνοή μας και όλο αυτό φτάνει για να μας προετοιμάσει για μία ασθένεια.

Δωροθέα 

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ