Είμαι σούπερ ήρωας

Είμαι σούπερ- ήρωας, σημαίνει ότι δεν ντρέπομαι ποτέ που δεν ξέρω, δεν μπορώ ή δεν θέλω κάτι

Λένε πως κάποτε…
Ο Σινγκ, ο ξυλουργός, κατευθυνόταν με τον μαθητή του προς το βασίλειο του Τσι για ν’ αναλάβει κάποια δουλειά όταν, περνώντας από την πόλη Τσουάν, ανακάλυψε μια βελανιδιά που χρησίμευε ως ιερός τόπος συνάντησης των κατοίκων. Το δέντρο βρισκόταν σ’ ένα βουναλάκι, και τα χαμηλότερα κλαδιά του ήταν τόσο μεγάλα που θα μπορούσαν μ’ αυτά να είχαν φτιάξει ολόκληρα πλοία. Είχε κάπου είκοσι μέτρα ύψος και πάνω από είκοσι μέτρα διάμετρο. Και ήταν τόσο πυκνό, που στη φυλλωσιά του θα μπορούσαν να βρουν καταφύγιο καμιά εκατοστή ζώα.

Ο κόσμος μαζευόταν γύρω από το δέντρο όπως στην πλατεία της αγοράς. Βέβαια, ο ξυλουργός μας ούτε που του έριξε δεύτερη ματιά περνώντας από δίπλα του.
Ο μαθητής, που δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια από πάνω του, πάει στον Σινγκ και του λέει:
«Μάστορα, απ’ τον καιρό που ήρθα κοντά σου δεν έχω ξαναδεί τόσο ωραίο δέντρο. Εσύ, όμως, πέρασες από δίπλα του και δεν του ‘ριξες ούτε μια ματιά».
«Αυτό το δέντρο είναι άχρηστο» απαντάει ο Σινγκ. «Αν έφτιαχνα μ’ αυτό βάρκα, θα βούλιαζε. Αν έφτιαχνα φέρετρα, θα σάπιζαν. Αν το χρησιμοποιούσα για να φτιάξω εργαλεία, θα έσπαζαν την ίδια στιγμή. Αν έφτιαχνα μια πόρτα, θα έβγαζε ρετσίνι. Αν έφτιαχνα δοκάρια, πολύ σύντομα θα τα έτρωγε το σαράκι. Το ξύλο του είναι άχρηστο` δεν κάνει για τίποτα. Γι αυτό έζησε τόσα χρόνια.»

Γυρνάει σπίτι του ο Σινγκ ο ξυλουργός, ξαπλώνει στο κρεβάτι του, και τότε εμφανίζεται στο όνειρό του η ιερή βελανιδιά και του λέει:

«Με τι με συγκρίνεις; Μήπως με συγκρίνεις με τα ωφέλιμα δέντρα, όπως η κερασιά, η αχλαδιά, η πορτοκαλιά, η λεμονιά, η μηλιά και τα άλλα οπωροφόρα; Αυτά υφίστανται πολύ άσχημη μεταχείριση όταν ωριμάζουν τα φρούτα: τους σπάζουν τα μεγάλα κλωνάρια και τα μικρά μένουν ρημαγμένα. Η ίδια τους η χρησιμότητα τους φαρμακώνει τη ζωή. Γι αυτό προκαλούν την προσοχή χυδαίων ανθρώπων που τα κατακόβουν και δεν προφταίνουν να γεράσουν. Έτσι γίνεται με όλα. Πάει πολύς καιρός που προσπαθώ να είμαι άχρηστη, αλλά ακόμα κι έτσι, δεν τα καταφέρνω πάντα. Κάποιες φορές, παραλίγο να τα καταφέρουν να με ξεπαστρέψουν. Τελικά, βέβαια, έφτασα να γίνω τελείως άχρηστη, πράγμα που για μένα αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο. Με ελκύει και με ικανοποιεί ο χώρος που καταλαμβάνω σ’ αυτό το χωριό. Μου είναι πολύ ευχάριστο που μαζεύονται όλοι γύρω μου και σέβονται τον τρόπο μου να διατηρούμαι. Νομίζεις πως αν ήμουν χρήσιμη σε κάτι θα με είχαν αφήσει να φτάσω σ’ αυτήν την ηλικία; Και κάτι ακόμη: τόσο εσύ όσο κι εγώ είμαστε πράγματα και… δεν γίνεται ένα πράγμα να κρίνει ένα άλλο πράγμα. Έπειτα, τι μπορεί να ξέρει ένα θνητό πράγμα σαν κι εσένα για ένα άχρηστο δέντρο όπως εγώ;»
Ξυπνάει ο Σινγκ, ο ξυλουργός, και προσπαθεί να εξηγήσει το όνειρο.

Μπορεί το δέντρο να έχει δίκιο, κι ίσως αυτός να το παρακάνει με τις απαιτήσεις του. Μια απορία μόνο δεν τον αφήνει να πιστέψει απόλυτα τα λόγια του δέντρου:
«Αφού θέλει να είναι άχρηστο, γιατί καμαρώνει τόσο που χρησιμεύει ως ιερός τόπος των κατοίκων;»
Θα επιχειρήσω ν’ απαντήσω σ’ αυτήν την ερώτηση:
Το άχρηστο δέντρο ήταν η κρυμμένη ταυτότητα του ιερού δέντρου.
Ο ήρωας που υπάρχει μέσα στον καθένα μας περιέχει τον άνθρωπο που είναι ο καθένας, κι ο άνθρωπος αυτός είναι περήφανος γι’ αυτό που είναι.
Που ξέρει τι μπορεί να κάνει. Και που ξέρει επίσης – το σπουδαιότερο απ’ όλα, λέω εγώ – τι δεν μπορεί να κάνει.
Είμαι σούπερ-ήρωας, σημαίνει ότι δεν ντρέπομαι ποτέ που δεν ξέρω, δεν μπορώ ή δεν θέλω κάτι.

Η πρόκληση δεν είναι να είσαι κάποιος άλλος.
Η πρόκληση είναι να είσαι ο εαυτός σου.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
ΧΟΡΣΕ ΜΠΟΥΚΑΪ

Εικόνα: Bungie, Moon Tree Hills

lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ