«Υπάρχει κάτι το ιερό, αλλά όχι στα πράγματα που έχει φτιάξει ο άνθρωπος»

Η αρετή είναι ομορφιά και η ομορφιά
είναι αγάπη και χωρίς αγάπη δεν έχεις αρετή κι επομένως
δεν έχεις τάξη. 

Έτσι, λοιπόν, αν το κάνατε τώρα,
όση ώρα ο ομιλητής μιλούσε γι’ αυτό, αν κοιτάζατε τον
ουρανό μ’ όλο σας το είναι, αυτή η ίδια η πράξη του κοι-
τάγματος έχει τη δική της πειθαρχία κι επομένως τη δική
της αρετή, τη δική της τάξη. 

Τότε ο νους φτάνει στο
ύψιστο σημείο απόλυτης τάξης και επομένως, επειδή βρίσκεται
σε απόλυτη τάξη, αυτός ο ίδιος γίνεται ιερός. Δεν
ξέρω αν το καταλαβαίνετε αυτό. Ξέρετε, όταν αγαπάς το
δέντρο, το πουλί, το φως πάνω στο νερό, όταν αγαπάς
το γείτονά σου, τη γυναίκα σου, τον άνδρα σου, χωρίς
ζήλια, μ’ αυτή την αγάπη που ποτέ δεν την έχει αγγίξει
μίσος, όταν υπάρχει αυτή η αγάπη, αυτή η αγάπη από
μόνη της είναι ιερή, δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να
μπορεί να είναι πιο πολύ έτσι.

Υπάρχει, λοιπόν, κάτι το ιερό, αλλά όχι στα πράγματα
που έχει φτιάξει ο άνθρωπος, αλλά σ’ εκείνο που γεννιέται
όταν ο άνθρωπος αποκόψει εντελώς τον εαυτό του
από το παρελθόν, που είναι μνήμη. 

Αυτό δεν σημαίνει
ότι ο άνθρωπος παθαίνει αμνησία, η μνήμη πρέπει να
υπάρχει σε μια ορισμένη περιοχή, αλλά αυτή η μνήμη θα
βρεθεί να είναι μέρος τής όλης κατάστασης στην οποία
δεν υπάρχει σχέση με το παρελθόν. Και αυτό το σταμά-
τημα του παρελθόντος θα μπορέσει να υπάρξει μόνο όταν
δεις τα πράγματα όπως είναι και έρθεις σ’ άμεση επαφή
μαζί τους, όπως μ’ αυτό το εκπληκτικό – ηλιοβασίλεμα
τώρα. Τότε μέσα από αυτή την τάξη, την πειθαρχία, την αρετή, εκεί γεννιέται η αγάπη. 

Η αγάπη έχει τρομερό

πάθος και επομένως δρα αμέσως. Δεν μεσολαβεί χρονικό
κενό ανάμεσα στο βλέπω και κάνω. Και όταν έχεις αυτή
την αγάπη, μπορείς να βάλεις κατά μέρος όλα τα ιερά βιβλία
σου και όλους τους θεούς σου. Και πρέπει να βάλεις
στην άκρη τα ιερά βιβλία σου, τους θεούς σου και τις καθημερινές
σου φιλοδοξίες για να συναντήσεις αυτή την
αγάπη. Αυτή είναι το μόνο ιερό πράγμα που υπάρχει.
Και για να τη συναντήσεις, πρέπει ν’ ανθήσει η καλοσύνη.

Η καλοσύνη — καταλαβαίνετε, κύριοι — η καλοσύνη
μπορεί ν’ ανθήσει μόνο όταν υπάρχει ελευθερία, όχι μέσα
στην παράδοση. Η ανθρωπότητα χρειάζεται αλλαγή,
εσείς χρειάζεστε μια μεγάλη επανάσταση μέσα σας’ η ανθρωπότητα
χρειάζεται αυτή τη μεγάλη επανάσταση (όχι
την οικονομική, την κομουνιστική, τις αιματηρές επαναστάσεις
που επιχείρησε να κάνει ο άνθρωπος στην ιστορία
του και που τον οδήγησαν σε περισσότερη δυστυχία).

Αλλά όντως χρειαζόμαστε μια ριζική, ψυχολογική επανάσταση
και αυτή η επανάσταση είναι τάξη. Και η τάξη είναι
ειρήνη’ και αυτή η τάξη, με την αρετή της και την ειρήνη,
μπορεί να γεννηθεί μόνο όταν έρθετε σε άμεση επαφή
με την αταξία στην καθημερινή σας ζωή. Τότε μέσα
από αυτό θα ανθήσει η καλοσύνη και δεν θα υπάρχει πια
αναζήτηση του ιερού, γιατί αυτό που πράγματι υπάρχει
είναι ιερό.

ΜΑΔΡΑΣ, 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1968

Κρισναμούρτι «Το ξύπνημα της νοημοσύνης» εκδ.Κέδρος

Krishnamurti Library of Athens + 2insight4

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ