Χρόνος Δύναμης

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, είναι ο Χρόνος Δύναμης, που ο κάθε δημιουργικός άνθρωπος είναι πιο δημιουργικός, που ο χρόνος με κάποιον μαγικό τρόπο διευρύνεται, μεγαλώνει και γίνονται περισσότερα πράγματα στο ίδιο χρονικό πλαίσιο που άλλοι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν ούτε τα βασικά.

Υπάρχει ένα πλαίσιο που αποκαλείται “Χρονισμός” ή “Χρόνος Δύναμης” και τον βρίσκεις μόνο αν κυνηγάς την Δύναμη. Αυτή είναι η ύψιστη ΑΙΤΙΑ και τοποθετεί τον Άνθρωπο-Δημιουργό στην θέση του Δημιουργού-θεού.

Χρόνος Δύναμης. Όπου ο Χρόνος Διευρύνεται, Αξιοποίησε τον.

Αυτό το χρονικό πλαίσιο είναι απολύτως απαραίτητο να εντοπιστεί, για να μπορεί ο δημιουργικός άνθρωπος να το χρησιμοποιεί με επίγνωση και να παράγει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Δεν είναι δύσκολο να το πετύχεις, χρησιμοποίησε την Παρατήρηση του Ολοφάνερου και την Διάκριση,όπως κάνουν όλοι οι μεγάλοι άνθρωποι που τόσο θαυμάζεις τα έργα τους και την σοφία τους.

O χρόνος δεν είναι συνεχής, γραμμικός, όπως νομίζαμε και όπως η καθημερινή ζωή μας δίνει την εντύπωση. Κυλά μόνο κάπου-κάπου, σε στιγμές τόσο μικρές που είναι ανεπαίσθητες στην βιολογία μας, δίνοντας μας την εντύπωση μιας συνεχούς ροής του χρόνου. Είναι λοιπόν διακεκριμένος, κομματιαστός, στροβοσκοπικός και η ταχύτητα με την οποία εκτυλίσσονται οι στιγμές του, είναι διαφορετική σε κάθε πραγματικότητα.

Αυτά που λέμε παρελθόν είναι στην ουσία μια πραγματικότητα όπου οι στιγμές κυλούν πολύ πιο αργά, από ότι στο παρόν μας εδώ και τώρα, ενώ σε αυτό που ονομάζουμε μέλλον οι στιγμές ρέουν με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι στο παρόν.

Έτσι υπάρχουν και τρία όρια ταχυτήτων

Η γνωστή ταχύτητα του φωτός 300.000km/sec (στο παρόν) ή σε επιστημονική μορφή 3·108m/s. και δύο άλλες πολύ μεγαλύτερες, εκ των οποίων η ταχύτερη είναι 3 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός (!!!) και λύνει άμεσα πολλά παράδοξα της Φυσικής, όντας η μόνη που εξηγεί πρόσφατα πειραματικά επιστημονικά αποτελέσματα.

Οι επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός σε ομάδες ηχητικών κυμάτων, καθώς και αρνητικές ομάδες ταχυτήτων του ήχου. Στην τελευταία περίπτωση, η κορυφή του παλμού εξόδου ταξιδεύοντας μέσα από το φίλτρο βρόχου ενεργοποίησε το φίλτρο πριν η κορυφή του παλμού εισόδου να φτάσει στην αρχή του φίλτρου. Οι επιστήμονες απέδειξαν πειραματικά ότι παλμοί του ήχου μπορούν να ταξιδέψουν ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός C.

Η ομάδα του Dr William Robertson από το Middle Tennessee State University επίσης απέδειξε ότι η ταχύτητα των ηχητικών κυμάτων μπορεί να γίνει άπειρη και ακόμη αρνητική. Το πείραμα έγινε με την βοήθεια δύο φοιτητών, ένα καθηγητή γυμνασίου και δύο μαθητές γυμνασίου. Έλαβαν χρηματοδότηση από την υποτροφία NSF STEP (Science, technology, engineering, math Talent Enhancement Program).

Άρα η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν που λέει ότι δεν υπάρχει ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός και πάνω σε αυτό το λάθος έχει βασιστεί ολόκληρη η γνωστή φυσική, απλά είναι μπαρούφα και πλέον σήμερα έχει αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας. «Αν είναι αλήθεια, τότε πραγματικά δεν έχουμε καταλάβει τίποτε για τίποτε» σχολίασε κάποτε ο φυσικός Αλβάρο ντε Ρουχούλα του Cern.

Η θεωρεία της σχετικότητας είναι μια σαχλαμάρα. Η δε κβαντική, έχει ήδη αποδειχθεί ότι είναι μια απλή περιγραφική θεωρεία, μη δυνάμενη να προσδιορίσει-εξηγήσει την ύλη. Το «γιατί αυτό έτσι». π.χ γιατί το ηλεκτρόνιο είναι σταθερό, γιατί έχει τόση μάζα, γιατί σπιν 1/2. Σχέσεις βρήκε η κβαντοφυσική. Αντικατέστησε την αιτιοκρατία με την πιθανοκρατία.

Το χάος όμως, το απρόβλεπτο χάος ΕΙΝΑΙ αιτιοκρατικό – αυστηρά.

Όσον αφορά το χρόνο. Ούτε ο χρόνος, ούτε η μάζα, ούτε το φορτίο, ούτε το πεδίο γνωρίζουμε Τι είναι.

Όχι όχι όχι. Δε μας τα λέει καλά ούτε η κβαντοφυσική!

Η εμπειρία μετράει

Αν νομίζετε ότι η κάθε μέρα της ζωής σας έχει ακριβώς 24 ώρες, πλανάστε πλάνην οικτρά. Όπως είναι γνωστό στους επιστήμονες, η διάρκεια της ημέρας αλλάζει ανά περιόδους εξ αιτίας μεταβολών στην περιστροφή της Γης, αναφέρουν οι νεότερες έρευνες. Τώρα μια μελέτη «μετράει» για πρώτη φορά κάθε πότε ακριβώς συμβαίνει αυτό, εντοπίζοντας μάλιστα έναν «έξτρα», άγνωστο ως τώρα παράγοντα που «παίζει» με το εικοσιτετράωρό μας και φαίνεται να συνδέεται με το μαγνητικό πεδίο της Γης.

Υπάρχουν συγχρόνως τρεις πραγματικότητες που μας αφορούν (παρελθόν, παρόν, μέλλον) αλλά εκτυλίσσονται με διαφορετικές ταχύτητες που δεν μας είναι αισθητές. Το ότι υπάρχουν συγχρόνως και οι τρεις [φρακταλικά] ισχύει μόνο για έναν εξωτερικό παρατηρητή που παρατηρεί το σύνολο, έξω λοιπόν από την δική μας διάσταση πραγματικότητας και επομένως κατανόησης.

Αυτή είναι και η πιο δύσκολη έννοια της θεωρίας και αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά της Δημιουργίας. Δεν υπάρχει λοιπόν ένα μονάχα χρονικό πλαίσιο να ζήσεις και να δημιουργήσεις. Δεν υπάρχει μονάχα το χρονικό πλαίσιο των 24 ωρών, αλλά αυτό μπορεί να διευρυνθεί και ο έξτρα χρόνος που έχει ιδιότητες μαγικές, για την ανθρώπινη φυσιολογία, είναι στην διάθεση σου, αρκεί να μπορέσεις να τον εντοπίσεις και να τον αξιοποιήσεις προς όφελος του Σκοπού σου.

Όταν τον βρεις –είναι εύκολο η άσκηση στο τέλος του άρθρου, σου δείχνει τον τρόπο- να μην ξεχνάς, πως είναι ανόητο να τον αφήνεις ανεκμετάλλευτο ή να τον σπαταλάς σε γελοίες διασκεδάσεις, την στιγμή που  είναι ο χρονισμός δύναμης σου, για να δημιουργήσεις, πιο πολύ και πιο πολλά σε οτιδήποτε επιλέξεις. Επίσης ο Χρόνος Δύναμης, είναι το χρονικό πλαίσιο που θα πεθάνεις, αλλά μονάχα αν έχεις ζήσει σαν πολεμιστής, ας δούμε τι λέει γι αυτό ο Don Juan Matus στα πιο κάτω αποσπάσματα.

[Αυτό είναι το μέρος που θα πεθάνεις. Θα πρέπει να ‘ρθω μαζί σου σ’ αυτόν το λόφο πολλές φορές και κατόπιν θα πρέπει να έρχεσαι μόνος σου ώσπου να κορεσθείς απ’ αυτόν, ώσπου ο λόφος να σε διαποτίσει ολόκληρο. Θα καταλάβεις μόνος σου πότε θα γίνει αυτό. Πάντως, αυτή η κορφή, όπως είναι τώρα θ’ αποτελέσει στο μέλλον το μέρος του τελευταίου σου χορού.

> Το μέρος αυτό είναι ο τελευταίος σου σταθμός. Θα πεθάνεις εδώ, αδιάφορο αν θα βρίσκεσαι εδώ ή όχι. Κάθε πολεμιστής έχει ένα δικό του μέρος για να πεθάνει, ένα μέρος της δικής του προτίμησης που είναι γεμάτο από αξέχαστες αναμνήσεις και σημαδεμένο από σημαντικά γεγονότα. Ένα μέρος όπου έχει παραστεί μάρτυρας θαυμαστών πραγμάτων, όπου του έχουν αποκαλυφθεί μυστικά, κι όπου έχει τοποθετήσει το απόθεμα της προσωπικής του δύναμης.

> Ο πολεμιστής είναι υποχρεωμένος να επιστρέφει στο μέρος της προτίμησής του, κάθε φορά που αιχμαλωτίζει δύναμη, για να την αποθηκέψει εκεί. Επιστρέφει πραγματικά, πεζοπορώντας ή διαμέσου του ονείρου και τελικά, μια μέρα, όταν ο γήινος χρόνος του τελειώσει και νιώσει το άγγιγμα του θανάτου του στον αριστερό του ώμο, το πνεύμα του, που είναι πάντα έτοιμο, πετάει στο μέρος της προτίμησής του κι εκεί ο πολεμιστής χορεύει μέχρι να πεθάνει.

> Κάθε πολεμιστής έχει έναν ξεχωριστό τύπο, μια ξεχωριστή στάση δύναμης την οποία τελειοποιεί σ’ ολόκληρη τη ζωή του. Πρόκειται για ένα είδος χορού, για μια σειρά κινήσεων που κάνει ο πολεμιστής κάτω από την επίδραση της προσωπικής του δύναμης.

> Αν ο πολεμιστής που πεθαίνει έχει περιορισμένη δύναμη, ο χορός του είναι σύντομος. Αν η δύναμή του είναι μεγάλη, ο χορός του είναι εξαίσιος. Ανεξάρτητα όμως από το αν η δύναμή του είναι μικρή ή μεγάλη, ο θάνατος πρέπει να σταθεί και να επιβεβαιώσει τον τελευταίο σταθμό του πολεμιστή στη γη. Ο θάνατος δεν μπορεί να πλήξει τον πολεμιστή που αναμετράει τον μόχθο της ζωής του για τελευταία φορά, μέχρι που να τελειώσει τον χορό του.

– Τα λόγια του Δον Χουάν μου έφεραν ρίγος. Η ησυχία, το λυκόφως, το εξαίσιο τοπίο, όλα έμοιαζαν να έχουν τοποθετηθεί εκεί για να πλαισιώσουν την εικόνα του τελευταίου χορού του πολεμιστή. Μπορείς να με διδάξεις αυτό το χορό παρόλο που δεν είμαι πολεμιστής, τον ρώτησα.

> Κάθε άνθρωπος που κυνηγάει τη «δύναμη» πρέπει να μάθει αυτό το χορό. Δεν μπορώ όμως να σου τον διδάξω εγώ. Σύντομα μάλλον θα έχεις ένα άξιο αντίπαλο και τότε θα σου δείξω την πρώτη κίνηση της «δύναμης». Θα πρέπει να προσθέσεις και άλλες κινήσεις μόνος σου από κει και πέρα. Καθεμιά απ’ αυτές τις νέες κινήσεις πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας πάλης με τη «δύναμη». Έτσι, η στάση του σώματος, η φόρμα που υιοθετεί ο πολεμιστής, είναι στην πραγματικότητα η ιστορία της ζωής του, ένας χορός που αναπτύσσεται όσο εκείνος αναπτύσσει την προσωπική του δύναμη.

– Στέκεται πραγματικά ο θάνατος για να δει έναν πολεμιστή να χορεύει;

> Ο πολεμιστής είναι μονάχα άνθρωπος. Ένας ταπεινός άνθρωπος. Δεν μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια του θανάτου. Αλλά το τέλειο πνεύμα του, που έχει συσσωρεύσει δύναμη ύστερα από εκπληκτικά κατορθώματα, μπορεί σίγουρα να συγκρατήσει τον θάνατό του για μια στιγμή, μια στιγμή αρκετά μεγάλη που θα του επιτρέψει να χαρεί για τελευταία φορά αναπολώντας την δύναμή του. Μπορούμε να πούμε πως πρόκειται για μια χειρονομία που ο θάνατος κάνει μονάχα σ’ εκείνους που έχουν τέλειο πνεύμα.

> Ο θάνατος είναι μια τεράστια υπόθεση. Είναι κάτι περισσότερο από το να κλωτσάς τα πόδια σου και να μουδιάζεις.

-Θα χορέψω κι εγώ στο θάνατό μου, Δον Χουάν;

> Σίγουρα. Κυνηγάς τη “δύναμη” παρόλο που δεν ζεις σαν πολεμιστής ακόμα. Σήμερα ο ήλιος σου έδωσε έναν οιωνό. Οι καλύτερες δουλειές της ζωής σου θα γίνουν προς το τέλος της μέρας. Προφανώς δεν σου αρέσει το γεμάτο νεανικό σφρίγος φως του πρωινού. Δεν σε τραβάει το πρωινό ταξίδι. Προτιμάς τον ήλιο που βασιλεύει, κιτρινωπός και μειλίχιος. Δεν σου αρέσει η λάμψη. Προτιμάς την ανταύγεια. (αυτός είναι ο χρόνος Δύναμης τους πολεμιστή)

> Θα ‘ρθεις λοιπόν και θα χορέψεις στο θάνατό σου πάνω εδώ, σ’ αυτή την κορφή, στο τέλος της ημέρας και καθώς θα χορεύεις τον τελευταίο χορό σου, θα ιστορείς τους αγώνες σου, τις μάχες που κέρδισες και τις μάχες που έχασες. Θα μιλήσεις για τις χαρές και για τα βάσανα που πέρασες αναζητώντας την προσωπική σου δύναμη. Ο χορός σου θα ιστορεί τα μυστικά και τα θαυμάσια πράγματα που αντιμετώπισες στη ζωή σου. Και ο θάνατός σου θα κάθεται εδώ και θα σε παρακολουθεί να χορεύεις.

> Ο ήλιος που θα βασιλεύει, θα λούζει το σώμα σου με φως χωρίς να το καίει, όπως έγινε σήμερα. Ο αέρας θα ‘ναι ήρεμος και γλυκός και η κορφή του λόφου σου θα τρέμει. Καθώς θα ζυγώνεις προς το τέλος του χορού σου, θα κοιτάξεις τον ήλιο γιατί δεν θα τον ξαναδείς ποτέ ούτε ξύπνιος ούτε στο όνειρό σου και τότε ο θάνατός σου θα δείξει προς το νοτιά. Προς την απεραντοσύνη]

Ο άνθρωπος είτε είναι πολεμιστής και ακολουθεί το μονοπάτι της Δύναμης, είτε είναι απλά ένας επιχειρηματίας ή ένας δημιουργός καλλιτέχνης, επιβάλλεται να γνωρίζει ποιά είναι η χρονική στιγμή του θανάτου του, γιατί αυτή η ώρα ( χρονικά) είναι η στιγμή της Δύναμης του. Ονομάζεται Χρόνος Δύναμης. Είναι η χρονική στιγμή που διαθέτει την μεγαλύτερη ποσότητα Δύναμης και μεγάλα αποθέματα Ενέργειας. Αν γνωρίζει ο άνθρωπος σε όλες του τις εκδηλώσεις την δική του “Στιγμή Δύναμης” και φροντίζει, με επίγνωση, να δημιουργεί μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, όσα θέλει να δημιουργεί, μπορεί να χρησιμοποιήσει την διεύρυνση του χρόνου, προς όφελος του.

Είναι το χρονικό πλαίσιο που ο χρόνος από γραμμικός, γίνεται φρακταλικός και εκεί δημιουργούνται τα μαγικά.

Πως να βρεις το δικό σου Χρονισμό Δύναμης;

Χρησιμοποιώντας την Παρατήρηση του Ολοφάνερου, φυσικά την Διάκριση και κάνοντας την παρακάτω άσκηση.

Χαρτί και μολύβι:

> Στοχάσου ποιά χρονική στιγμή ήσουν πολύ δημιουργικός, πια χρονική στιγμή του 24ωρου η διάθεση σου και η δημιουργικότητα του βρίσκονται στα ύψη.
> Τι αποτέλεσμα παρήγαγες αυτή την χρονική στιγμή.
> Γράψε το και σύγκρινε την με άλλες στιγμές προς τα πίσω χρονικά.
> Φτιάξε μια λίστα πηγαίνοντας προς τα πίσω και χρησιμοποιώντας την ευθεία μνήμη.
> Στο τέλος διαβάζοντας την λίστα και χρησιμοποιώντας την Διάκριση μπορείς να βρεις ποιό είναι το δικό σου χρονικό πλαίσιο Δύναμης.

Όταν εντοπίσεις το δικό σου Χρονισμό Δύναμης, να ξέρεις πως μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο καλό είναι να δημιουργείς, δηλ. να είσαι Αιτία και να αποφεύγεις ή να ελέγχεις το να γίνεσαι Αποτέλεσμα.

Αποτέλεσμα θα γίνεις, πάντα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, όταν σε αγγίξει ο Θάνατος σου και μόνο αν έχεις ζήσει την ζωή σου σαν πολεμιστής, διαφορετικά θα πεθάνες σαν κοινός άνθρωπος. Μέχρι τότε χρησιμοποίησε την Δύναμη του Πνεύματος, βρες τον Χρονισμό Δύναμης, που απλόχερα σου δίνεται, αύξησε την Ενέργεια σου και γίνε ο δημιουργός της ζωής σου, αντί περιμένοντας υπομονετικά να είσαι το αποτέλεσμα κάποιου άλλου.

Η ελληνική φιλοσοφία, που έχει διαστρεβλωθεί από χιλιετηρίδες χριστιανικού σκοταδισμού, επιτρέπει την πληροφόρηση, της Δημιουργικότητας του Χρόνου Δύναμης, που μπορεί να παρατηρηθεί τόσο στους γαλαξίες όσο και στα Υποσωματίδια. Είναι δυνατόν και εύκολο πλέον, να εξηγήσουμε τον δεσμό μεταξύ της αρχαίας ελληνικής γραφής και το Διπλό ή Μαγικό Εαυτό που αναφέρεται στην φιλοσοφία του Δον Χουάν. Αυτό μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα ό,τι ο Χρόνος δεν είναι μονοσήμαντος και μας δίνεται η δυνατότητα να προ-καταλαβαίνουμε τα δυνητικά μας μέλλοντα αλλά και να επιλέγουμε, να τα αλλάζουμε κατά το δοκούν.

Αυτή είναι η ύψιστη ΑΙΤΙΑ και τοποθετεί τον Άνθρωπο-Δημιουργό στην θέση του Δημιουργού-Θεού.

***

Απόσπασμα από το βιβλίο της Ηω Αναγνώστου «Ο Κυρίαρχος του Παιχνιδιού»

businesslife

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ