Τα πισωγυρίσματα έχουν κι αίσιο τέλος

ΕΥΗ ΔΙΚΑΙΟΥ

Αποφασίζεις να φύγεις, να πας τη ζωή σου ένα βήμα παρακάτω. Αλλάζεις σπίτι, τόπο κατοικίας, παρέες ,ακόμη και γκαρνταρόμπα για να νιώσεις τον αέρα της αλλαγής. Κάτι μέσα σου, όμως, σου ψιθυρίζει, πως τίποτα δεν τέλειωσε ακόμη. Πως πρέπει να το ξανασκεφτείς και να το επαναπροσδιορίσεις. 

Ένα ωραίο πρωινό, ρίχνεις τον εγωισμό σου, παίρνεις μια βαθιά ανάσα κι αποφασίζεις να γυρίσεις και να το φτιάξεις απʾ την αρχή. 

Λένε πως άπαξ και κάτι τελείωσε την πρώτη φορά, είναι καταδικασμένο να τελειώσει και τη δεύτερη. Αυτοί όμως που το λένε, είτε δεν το πάλεψαν όσο θα έπρεπε ή δεν υπολόγισαν τις εξαιρέσεις του κανόνα. 

Τα πισωγυρίσματα είναι για τους ανθρώπους. Είναι αυτά που τους κάνουν πιο αποφασιστικούς, πιο δυνατούς και πιο συνειδητοποιημένους. Δεν πετυχαίνουν πάντα, αλλά όταν πετύχουν η ευχαρίστηση και η ικανοποίηση που σου δίνουν είναι πολύ μεγαλύτερη.  

Δεν ήμουν ποτέ υπέρ στις διαδρομές του «πίσω-μπρος», μέχρι που το έκανα. Δε λέω, ήταν δύσκολο. Ήταν δύσκολο να ρίξω τα μούτρα μου και να παραδεχτώ πως κι εγώ έκανα λάθη, πως φταίξαμε και οι δύο. Ακόμη πιο δύσκολο ήταν να κάνω την πρώτη κίνηση, ακόμη κι αν ήξερα πως δεν έφταιγα εγώ. Το έκανα όμως. Κι ίσως να είναι από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει στη ζωή μου. 

Σίγουρα θα υπάρξουν άνθρωποι εκεί έξω που θα πουν: «Εγώ το δοκίμασα και δεν έπιασε».  

Το πισωγύρισμα θέλει και τους δύο. Πρέπει να γίνεται και από τους δύο, με ειλικρίνεια, παρορμητισμό και συνειδητοποιημένα. Μην προσπαθείς να καταλάβεις πως γίνεται να συνδυάσεις τα δύο τελευταία. Ίσως μόνο αν το ζήσεις στο έπακρο να το νιώσεις. Όσοι το έκαναν καταλαβαίνουν. 

Το να κάνεις ένα βηματάκι μπρος και δύο πίσω δεν είναι πάντα και απαραίτητα κακό. Και στο χορό υπάρχουν τα πίσω βήματα, κι υπάρχουν γιατί είναι η δύναμη της εκτίναξης. Έτσι κι εδώ.Το πίσω βήμα, ίσως να είναι η εκκίνησή σου για κάτι καλύτερο.

Από την άλλη, δε σημαίνει πως θα συμβαίνει πάντα. Κάθε φορά οι άνθρωποι και οι καταστάσεις θα είναι διαφορετικά. Το πότε και για ποιον θα πας πίσω, θα το αποφασίσεις εσύ και μόνο. Δεν αξίζουν όλοι και όλα τις ίδιες ευκαιρίες. 

Γιατί όπως και αν το κάνουμε γυρίζοντας πίσω, αφήνεις κι ένα κομμάτι της ψυχής σου, του χρόνου σου και της ζωής σου και αυτό δεν επιστρέφει ποτέ. 

Είναι αμαρτία, λοιπόν, να γίνεις θρύψαλα για κάτι που δεν ήταν γραφτό να εκπληρωθεί. Και τα πράγματα που δεν είναι της μοίρας, τα καταλαβαίνεις. Έχουν άλλη αύρα, άλλη μυρωδιά κι άλλη αίσθηση. Είναι εκείνα που ναι μεν στενοχωριέσαι που δεν έγιναν, αλλά κάπου μέσα σου ανακουφίστηκες κι όλα.  

Είναι εκείνα που δε σε έκαψαν όσο θα έπρεπε. Απλώς σε ζέσταναν κι όταν πέρασαν σου είχε μείνει μόνο η γλυκιά ανάμνηση της ζέστης, τίποτα περισσότερο. 

Τα πράγματα, όμως, που έπρεπε να μείνουν, δεν τα προσπερνάς. Σου καίνε το δέρμα και το μυαλό, ακόμη κι αν δεν είναι εκεί. Νιώθεις μισός και για κάποιο λόγο ένοχος. Γιʾ αυτό γυρνάς! Γιʾ αυτό ανακατεύεις όλη σου τη ζωή και γυρνάς, για να έχεις ήσυχη αργότερα τη συνείδησή σου πως έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου για να το πραγματοποιήσεις! 

Κάνε, λοιπόν, αυτό το βήμα προς τα πίσω, με τόλμη και τσαμπουκά κι ας μην ξέρεις πως θα καταλήξει. Κάνε το και να αξίζει. Κάνε το για σένα, για τον άνθρωπό σου και για αυτή την ευκαιρία που σε όλου μας χρωστάει η ζωή. Κάνε το για να έχεις κάτι να λες αύριο στα παιδιά σου και στα παιδιά των παιδιών σου. Για να τα μάθεις να μη φοβούνται να περπατάνε στο άγνωστο, ούτε να φοβηθούν να παίξουν με τις πιθανότητες. 

Γιατί ακόμη και το πισωγύρισμα, το μέλλον μας είναι. Και το μέλλον μας δεν είναι τίποτα παραπάνω από την ελπίδα πως αυτό το μαγικό άγνωστο δε θα τελειώσει ποτέ. 

ilov

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ