Στο θεατρικό έργο ενός γνωστού αλλοεθνή συγγραφέα τίθεται η ερώτηση «to be or not to be?». Πολλές μεταφράσεις και ερμηνείες έχουν δοθεί. Σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη, ο συγγραφέας δεν παρουσιάζει ένα δίλημμα για να επιλέξει κάποιος το ένα ή το άλλο, αλλά θέτει 2 ερωτήσεις. Πιο απλά, θέτει το ερώτημα «πώς θέλεις να ζεις;». Δηλαδή να ζεις με το 1) να Είμαι; ή με το 2) να μην Είμαι;
Αμφότερα θέλουν απάντηση. Να Είμαι; Ποιος να είμαι; Και ποιος να μην Είμαι; Σε πιο ελεύθερη μετάφραση, μπορούμε να αντιληφθούμε τις ερωτήσεις ως «να υπάρχω;» και «να μην υπάρχω;». Και πηγαίνοντας και ακόμα παραπέρα, «πώς να υπάρχω;» και «πώς να μην υπάρχω;».
Η ελληνική απάντηση έχει δοθεί εδώ και 2500 χρόνια περίπου. Είναι ανάγλυφα σκαλισμένη σε λευκό μάρμαρο στους Δελφούς: «Γνώθι σεαυτόν». Γνώριζε τον Εαυτό σου. Λιτή δήλωση, απλή και κατανοητή απ’ όλους. Μας καθοδηγεί πώς να ζούμε, πώς να υπάρχουμε. Ποιο είναι το σημαντικό και πρωτεύον στη ζωή μας.
Η γνώση του Εαυτού μας.
Όμως η πλειονότητα των ανθρώπων παρόλο που με κάποιον τρόπο γνωρίζει ή έχει ακούσει αυτή την προγονική ρήση, σφυρίζει αδιάφορα, ξεχνάει και δεν κάνει τίποτα σχετικό. Βολεύεται στην ψευδαίσθηση ότι έτσι είναι τα πράγματα και ζει μίζερα. Ζει το «κάθε πέρσι και καλύτερα».
Είναι λοιπόν απορίας άξιον γιατί η πλειονότητα των ανθρώπων υποφέρει και πονάει; Όχι. Γιατί η καθημερινότητα των περισσότερων ανθρώπων αρέσκεται να εξασκεί το «πώς να μην Είμαι». Αυτό πονάει, έχει επιπτώσεις και πολλαπλές συνέπειες. Περιμένουν κάποιον άλλο να τους σώσει, ελπίζουν να εμφανιστεί ο «Μαυρογιαλούρος» σωτήρας. Μα, δεν υπάρχει αυτός. Όσοι τέτοιοι εμφανίστηκαν το ίδιο αποτέλεσμα έφεραν. Βέβαια κανείς τόσα χρόνια δεν αναζήτησε έναν… Λευκογιαλούρο. Άραγε αυτός υπάρχει; Μήπως είσαι εσύ;
Το να γνωρίσει κάποιος τον Εαυτό του προϋποθέτει να αναλάβει την ευθύνη του και να κάνει κάτι γι’ αυτό. Συνήθως ο κάποιος, μετά από έντονο συλλογισμό, καταλήγει στο «άσ’ το γι’ αύριο», «δεν είναι για μένα αυτά», «μην το κουράζεις το θέμα» κ.λπ.
Αποφεύγει τη γνώση που τον απελευθερώνει από τα δεσμά του πόνου, της μιζέριας και τον φέρνει σε επαφή με τη χαρά και την Αγάπη. Με τη χαρά και την Αγάπη που δεν έχουν προϋποθέσεις. Η ζωή είναι χαρά γιατί, όταν γνωρίζεις τον αληθινό Εαυτό σου, γνωρίζεις την Αγάπη και αυτό σου προσφέρει ανείπωτη χαρά, καθημερινά.
Τι επιλέγεις, λοιπόν; Το «να είμαι;» ή το «να μην είμαι;». Επιλέγεις να είσαι ο αληθινός Εαυτός σου ή επιλέγεις να είσαι ο ψεύτικος, αυτός που δεν είσαι;
Με ποιον Εαυτό θέλεις να ζεις; Ποιον ζεις…;
Η επιλογή είναι δική σου. Τολμάς να την κάνεις;
*Ο Ανδρέας Σταυρόπουλος είναι ο Διευθυντής Εκπαίδευσης της Σφαιρικής Αντιληπτικότητας.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.