Εκτός από τα ψέματα, πονάνε κι οι υποσχέσεις

Υπάρχουν άνθρωποι που περνούν από δίπλα μας και, χωρίς να τους γνωρίζουμε, περιμένουμε κάποια πράγματα από αυτούς, θέτουμε κάποιους στόχους και αναμένουμε για την επίτευξή τους, χωρίς να κατανοούμε πως ο άλλος μπορεί να μην είναι σε θέση να μας δώσει όσα ζητάμε. Δε χρειάζεται να μας κατηγορούμε όμως, αυτό γίνεται υποσυνείδητα. Τους κοιτάμε και μπαμ! Μια λίστα εμφανίζεται από το πουθενά.

Θα μου πείτε παίζουν ρόλο και οι υποσχέσεις που μας δίνει ο καθένας, όμως είναι όντως έτσι; Δεν πρέπει και εμείς να φιλτράρουμε τι είναι εφικτό και τι όχι; Δε χρειάζεται να προσπαθούμε να διακρίνουμε την αλήθεια απʾ την υπερβολή και το ψέμα απʾ την φαντασία;

Πάρτε για παράδειγμα τη γνωστή κυρία που της είχαν υποσχεθεί «λαγούς με πετραχήλια» σε γνωστή εκπομπή, ανενεργού πια καναλιού. Κάπως έτσι φαντάζουμε κι εμείς κάθε φορά που βλέπουμε τις προσδοκίες μας να μην εκπληρώνονται και να καταστρέφονται στο δευτερόλεπτο.

Έχω δώσει κι εγώ ουκ ολίγες υποσχέσεις στη ζωή μου και, χωρίς έκπληξη, δεν μπόρεσα να εκπληρώσω και πολλές. Με έθλιβε πραγματικά το γεγονός ότι έβλεπα δικούς μου ανθρώπους να απογοητεύονται μαζί μου για πράγματα που «θα έπρεπε να κάνω, αλλά δεν έκανα ποτέ». Γι’ αυτό προσπαθώ πια να μην μιλάω πολύ και να αφήνω τις πράξεις μου να συμπληρώνουν τα κενά. Εκτός απʾ τα ψέματα, πονάνε κι οι υποσχέσεις ξέρετε.

Δεν είναι όμορφο να ντύνουμε ανθρώπους ως «checklists» και να περιμένουμε να φερθούν αναλόγως, ακόμη κι αν εκείνοι έχουν αποδεχτεί αυτή την ταμπέλα. Πληγώνουμε κι εμάς κι εκείνους χωρίς αποτέλεσμα και φτάνουμε να αηδιάζουμε ακούγοντας το όνομά τους, είτε εκείνοι είναι οι γονείς μας, είτε η σχέση μας, είτε οι φίλοι μας. Προσπαθούμε να ζούμε όμορφα με τόσα πολλά πρόσωπα να μας φέρνουν ναυτία για λόγους που, εν τέλει, ούτε κι εμείς θυμόμαστε.

Πόσες φορές έχετε αναζητήσει το λόγο για τον οποίο κάποια πράγματα δεν έγιναν έτσι όπως τα φανταζόσασταν, και ρίξατε τέτοιους ανθρώπους κάτω απ’ το στόχαστρο της ευθύνης;

Πόσες φορές περιμένατε κάτι με τόση ανυπομονησία και, όταν συνειδητοποιήσατε πως δεν ικανοποιηθήκατε, γυρίσατε τον κόσμο ανάποδα, επειδή απλά «έτσι σας είχαν πει πως θα συμβεί».

Οι άνθρωποι δεν είμαστε ούτε μάντεις, ούτε χαρτορίχτρες που αξίζουν τα λεφτά που παίρνουν. Αν ξέραμε τι θα συμβεί στο τέλος της ταινίας, τώρα δε θα ήμασταν εδώ να συζητάμε για τόσο ανούσια πράγματα.

Έχουμε ανάγκη, λοιπόν, να υποσχόμαστε μόνο στον εαυτό μας και να προσπαθούμε να μας κάνουμε εμείς χαρούμενοι, γιατί, όσο κυνικό κι αν ακούγεται, δεν μπορείς να βασίζεσαι σε κανέναν για την πορεία που θα πάρει το δικό σου μέλλον.

Οι προσδοκίες μας πρέπει να περιορίζονται στο ένα άτομο, κι αυτό το άτομο να είμαστε εμείς, χωρίς να κάνουμε ποτέ υποχωρήσεις. Αυτό που περιμένουμε από μια σχέση, για παράδειγμα, πρέπει πρώτα να προσπαθούμε εμείς να το καταφέρουμε, χωρίς να μας ενδιαφέρει αν ο άλλος μπορεί να μας το δώσει. Θα τον βοηθήσουμε, γι’ αυτό είμαστε εμείς εκεί στο κάτω-κάτω, έτσι δεν είναι;

Δεν είμαστε μόνο γι’ αυτό εκεί, μην πιάνεστε απ’ τα λόγια μου, απλά προσπαθώ να δίνω όσο πιο απλά παραδείγματα μπορώ, έτσι ώστε να μπορούμε όλοι να βλέπουμε τον εαυτό μας σε κάποιες καταστάσεις. Αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία.

Πρέπει πρώτα να πείσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό πως μπορούμε να φέρουμε κάτι εις πέρας και μετά να μεταφέρουμε αυτό το αίσθημα ικανοποίησης και στους ανθρώπους γύρω μας.

Όσο κι αν δεν πρέπει, ούτε εκείνοι θα σταματήσουν να μας ζητούν πράγματα, ούτε κι εμείς. Απλώς είναι καλό να προσπαθούμε να τα κάνουμε όσο πιο εύκολα δύνανται να γίνουν.

Γιάννης Γιάννος

 ilov

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ