Η κληρονομιά της Αίας – α’

πορεί -εδώ κι αιώνες- να μην υπάρχει πιά στους χάρτες, αλλά η Αία έχει αφήσει κληρονομιά ζώσα. Δεν θα μας αφήσει ο δράκος της έτσι, εύκολα, ν’ αποπλεύσουμε γιά την Ιωλκό!

…Είναι κάποια πράγματα, που με περιπαίζουν μπροστά στα μάτια μου. Δεν τα βλέπω αμέσως (κι ενώ θά ‘πρεπε), αλλά με χρονική καθυστέρηση.
Το καλό είναι πως τα βλέπω τελικά. (Καλό, διότι άλλοι δεν τα βλέπουν καθόλου.)

Έ, λοιπόν, ο δράκος της Αίας δεν ήταν τίποτ’ άλλο, παρά το (ηλεκτρομαγνητικό / αιθερικό) πεδίο του πλέγματος των 12+1 ναών της. Πράγμα που σημαίνει ότι το πλέγμα ήδη λειτουργούσε (καί παρήγαγε αποτελέσματα), πρίν την άφιξη του Φρίξου. Αυτός απλά πρόσφερε το χρυσόμαλλο δέρας του κριαριού του στον «ηλιακό» ναό της Αίας. (Ήλιος-χρυσό.)

Καί τί έκανε το πλέγμα των ναών; Τί το θέλανε;

Πολλά έκανε.

• Ήταν αμυντικό κι επιθετικό όπλο.
• Ήταν αιθερική μηχανή (ευεξία κατοίκων, μικροκλίμα, κτλ).
• Καί πιθανώτατα ήταν επίσης μηχανή ιάσεων, αθανασίας κι επαναφοράς των νεκρών στη ζωή.

Όσον αφορά το τελευταίο, θυμηθείτε πως το μακροκοσμικό κηρύκειο του Ερμή σχετίζεται με το Ηλιακό μας Σύστημα (σύμφωνοι, με κάποιες τροποποιήσεις από τη γεωκεντρική θεώρησή του), καί το μικροκοσμικό με το dna. Το οποίο dna συστρέφεται σε δύο παρακλάδια, σα συμπλεκόμενα φίδια («ανερχόμενο», «κατερχόμενο»).

Υπερβολές τα περί αθανασίας;

Μη δώσετε την απάντηση τώρα.

Περιμένετε πρώτα να δήτε τα κληρονομάκια της Αίας.

1. Τεοτιχουακάν

Ας του ρίξουμε μιά ματιά ακόμη, του τόπου «των τειχών των θεών» (Τεο / τ-ε-ιχου / ακάν). Πρόκειται γιά «Ηλιακό Σύστημα» πολύ μεταγενέστερο της Αίας, αλλά όχι κληρονόμο της. Μακρινό ξαδερφάκι της, θα λέγαμε. Αξίζει, όμως (καί με το παραπάνω) το προσεκτικό μας δεύτερο βλέμμα: τεκμηριώνει όσα λέμε.

Από το λεπτομερές τοπογραφικό του, καταλαβαίνουμε αρκετά.

Βλέπουμε τρεις μεγάλες πυραμίδες (από πάνω προς τα κάτω: του Κετζαλκοάτλ, του Ήλιου, της Σελήνης), καί αμέτρητες μικρότερες. Οι διαδοχικές αποστάσεις των κέντρων των τριών μεγάλων πυραμίδων δίνουν τη χρυσή αναλογία, αν καί με σφάλμα. (Οι κόκκινες γραμμές.)

Καλύτερη προσέγγιση, αν και πάλι όχι ακριβή, έχουν οι αποστάσεις των ιερών, μετρούμενες «πόρτα-πόρτα» επάνω στον κεντρικό δρόμο του οικοδομικού συμπλέγματος. (Οι μπλέ γραμμές.)

Το μάτι μας πιάνει αμέσως τη δωδεκάδα των ναών γύρω από έναν κεντρικό ναό, του Κετζαλκοάτλ εν προκειμένωι:

Εδώ, μάλιστα, βλέπουμε κι άλλον ναό (τον 13ο) ως «κεφαλή». Φαίνεται καθαρά πώς έφτιαξαν πλέγμα 12+1 ναών, καί η μεσαία πυραμίδα είναι απλώς προς τιμήν του Κετζαλκοάτλ. Δεν συμμετέχει στο πλέγμα.

Αλήθεια, αυτός ο Κετζαλκοάτλ, το «φτερωτό φίδι» με καπέλλο με φτερά, που ήρθε από ανατολικά καί δίδαξε τους ιθαγενείς της Κεντρικής Αμερικής, ποιός να είναι; Μήπως ετούτος εδώ ο ωραίος ανήρ;

Ωραίες μόδες είχαν κάποτε! Άκου, «καπέλλο με φτερά»! Άσε που κρατούσαν καί φίδια! Σκέτη κασκαρίκα, η δουλειά! :-) (Κάσκα ρίκα = πλούσια περικεφαλαία.) Αλλά, άμα είσαι θεός, τί πρόβλημα νά ‘χεις με κάτι τέτοια; Αλοίμονο σ’ εμάς, τα φτωχαδάκια, που πληρώνουμε καί φόρους! (Πάει, μας παράτησε ο Κερδώιος …Κετζαλκοάτλ! :-) )

Ώσπου, όμως, να μάθουμε την ταυτότητα του θεού, παρατηρούμε το σχήμα «12+1» σε κυκλική διάταξη μικροτέρων πυραμίδων μπροστά καί στην πυραμίδα της Σελήνης. (Αν καί μερικές μικρές πυραμίδες της δωδεκάδας είναι κατεστραμμένες.)

Εφ’ όσον, τώρα, μάθαμε το κόλπο, περιμένουμε να βρούμε το «12+1» καί κάπου κοντά στην τρίτη μεγάλη πυραμίδα, του Ήλιου. Πράγματι, κι εδώ υφίσταται, αν καί …αρομαροκουκουναροειδώς!

Εδώ έχει τόσες πολλές μικρές πυραμίδες, που όχι μόνο διαλέγουμε όποιες μας …βολεύουν (προσωπικά, στο αράδιασμα των μικρών πυραμίδων δεν βλέπω συγκεκριμένο σχέδιο), αλλά περισσεύουν να βάλουμε καί στη σαλάτα! :-)

Οι παρατηρητικοί, θα έχετε προσέξει πως οι τρείς μεγάλες πυραμίδες έχουν από πέντεεπίπεδα. (Ενταξει, στης Σελήνης μετράμε καί το έδαφος.) Αυτό φυσικά μας θυμίζει ακόμη μία φορά την πεντάλφα καί τη σύνδεσή της με την χρυσή αναλογία. Μ’ άλλα λόγια, οι δημιουργοί του Τεοτιχουακάν γνώριζαν αρκετά πράγματα, απ’ όσα θα περιμέναμε να γνωρίζουν οι ιερείς καί οι σοφοί μιάς φυλής.

Όμως, οι γνώσεις τους είναι ελλιπείς. Γιά παράδειγμα, αν καί παρουσιάζεται τρείς φορές η κυκλική διάταξη του σχήματος «12+1» στους ναούς, η όλη γεωμετρία του Τεοτιχουακάν είναι καθαρά ευθύγραμμη. Ουδείς, δε, αρχαιολόγος μας ενημέρωσε αν πράγματι -με αρχαιολογικά τεκμήρια, εννοείται- οι 12 μικρές πυραμίδες αντιστοιχούν στους δώδεκα πλανήτες. (Υποθέτω πως κανείς τους δεν αναρωτήθηκε ακόμη…)

Εν συνόλωι, οι κατασκευαστές αυτοί φαίνονται αναποφάσιστοι γιά το ποιό είναι το σωστό. Προφανώς κάτι είχε πάρει τ’ αυτί τους από παλιότερους πολιτισμούς. (Τους εξής δύο: ή Ατλαντες, ή Έλληνες. Όχι «παλιότερους πολιτισμούς» γενικώς καί αορίστως. Δεν υπήρχαν άλλοι.) Αλλά, όταν οι πολιτισμοί περιπίπτουν σε βαρβαρότητα, το «κόρπους»(σώμα) των συσσωρευμένων γνώσεων πάντα ακρωτηριάζεται.

Έτσι κι εδώ: οι ενσωματωμένες ιερατικές γνώσεις του Τεοτιχουακάν θυμίζουν «σπασμένο τηλέφωνο». (Καί, πολύ φοβάμαι πως ειδικά οι ιαματικές ιδιότητες του συμπλέγματος αντιστράφηκαν σ’ ανθρωποθυσίες.)

2α. Δρακόπλοια

Οι Βίκινγκς, βάρβαρος λαός κατσαπλιάδων, έμειναν στην Ιστορία (του πρώϊμου Μεσαίωνα) ως ο φόβος κι ο τρόμος των βορείων Ευρωπαϊκών θαλασσών. Ώσπου κατά τα τέλη του 11ου αιώνα μΧ εξεχριστιανίσθησαν, έγιναν (καί) γεωργοί, καί παράτησαν τις επιδρομές.

Επί Βυζαντίου αποτελούσαν μέγα μέρος της φρουράς των Βαράγγων (σωματοφυλακή του αυτοκράτορα), καί σήμερα είναι …εταίροι μας στην «Ενωμένη Ευρώπη». (Καί μας τη λένε κι από πάνω!)

Τέλος πάντων, το θέμα μας είναι πως, γιά τις επιδρομές τους, έμπαιναν στα καράβια τους, που τα λέγανε «ντρακκάρ» (ή ντρεκάρ), «δρακόπλοια» παναπεί, καί διέσχιζαν τα κύματα του Ατλαντικού ατρόμητοι. Αυτά ήσαν μικρά καράβια με πανί καί πλήρωμα έξι έως ογδόντα (ίσως καί παραπάνω) νοματαίους, με τ’ ανάλογα κουπιά. Βλέπουμε ένα δωδεκάκοπο ντρακκάρ σε σύγχρονη ρέπλικα:

Τα ονομάζανε «δρακόπλοια», επειδή χαρακτηριστικό τους ήταν πως η πλώρη τους κατέληγε σε μια ξύλινη σκαλισμένη (καί διακοσμημένη) κεφαλή δράκου.

Νά ‘τος ένας!

Ιδού καί η κάτοψη ενός «τυπικού» δωδεκάκωπου ντρακκάρ:

Παρατηρούμε αμέσως ότι οι θέσεις των κουπιών (άρα, καί των κωπηλατών) είναιτοποθετημένες εναλλάξ, κι όχι αντικρυστά αριστερά-δεξιά. Όπως ακριβώς σε μερικές σημερινές αγωνιστικές λέμβους, πχ στην οκτάκωπο. (Στην εικόνα που ακολουθεί, έχουμεοκτάκωπο μετά πηδαλιούχου.)

Αυτό αμέσως-αμέσως σημαίνει στένεμα του πλάτους του καραβιού, γιά (α) ταχύτητα καί (β) ευελιξία (δηλ. να μπορεί να μπαίνει καί σε στενά ποτάμια). Εφ’ όσον οι Βίκινγκς γιά τις επιδρομές τους έμπαιναν αρκετά μέσα στην ξηρά, η συγκεκριμένη τοπογραφία των θέσεων γιά τα κουπιά απεδείχθη άριστη επιλογή. Αυτή, όμως, συνεπάγεται δύο τινά – αν καί μη ορατά με πρώτη ματιά:

• Το κούνημα της πλώρης αριστερά-δεξιά.

Αυτό το ξέρουμε από τις αγωνιστικές λέμβους. Όσες έχουν τα κουπιά τους τοποθετημένα κατοπτρικώς αριστερά-δεξιά, δεν ταλαντεύουν την πλώρη τους αριστερά-δεξιά. Πηγαίνουν ίσια. Απόλυτα λογικό, διότι η συμμετρία της διάταξης δεν αφήνει χώρο γιά «διαφορά δυναμικού». (Σε διεύθυνση πάνω-κάτω ταλαντεύονται όλες οι πλώρες, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας.) Αντιθέτως, η οκτάκωπος ταλαντεύει τη μούρη της αριστερά-δεξιά σε βαθμό τόσο, ώστε να καθίσταται ορατή η ταλάντωση από τους τηλεθεατές των αγώνων κωπηλασίας.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τα αισθήματα των χωρικών της βόρειας Ευρώπης, όταν έβλεπαν μερικές δεκάδες δρακοκέφαλα να έρχονται προς το μέρος τους, ταλαντευόμενα αριστερά-δεξιά!!!

Αν ήμουν αρχηγός των Βίκινγκς, θα έφτιαχνα τα δρακοκέφαλα με «σπαστή» την κάτω σιαγόνα, καί μέσα στα στόματά τους θα έκρυβα πυριτόλιθους. Κι απάνω στους δράκους θα κρέμαγα κουδουνάκια. Έτσι, οι φτωχοί χωρικοί που θα έβλεπαν τα ντρακκάρ να καταφθάνουν, θα έβλεπαν τις δρακοκεφαλές να βγάζουν φωτιές αριστερά-δεξιά καί να κάνουν δαιμονισμένο θόρυβο.

Αλλά τί να περιμένεις από βαρβάρους! :-) Αυτά τα οπικοακουστικά εφφέ μόνο στις αρχαίες μας τραγωδίες υπήρχαν!

• Η διάταξη των κουπιών στα ντρακκάρ υπονοεί το σώμα του δράκου.

Ακριβώς κατ’ αυτή την έννοια:

Συνεπώς, η ταλάντωση της πλώρης αριστερά-δεξιά, συν το δρακοκέφαλο, συν η «φιδωτή» διάταξη των καθισμάτων των κωπηλατών εξυπονοούν / αναπαριστούν ένα ζωντανό καί κινούμενο «πύρινο» ερπετό.

Συμπτωματικό;

Δεν νομίζω. Δεν νομίζω καθόλου.

Παρ’ ότι η ρομαντική εικόνα των Βίκινγκς οφείλεται σε μυθιστορήματα των τελευταίων δύο αιώνων (καί στο Χόλλυγουντ), ωστόσο αυτοί οι βάρβαροι κάνανε πράγματι κάτι ρομαντικό:κηδεύανε τους νεκρούς αρχηγούς τους μέσα στα πλοία τους! (Ή τον οποιονδήποτε είχε να πληρώσει κόστος πλοίου.) Τοποθετούσαν τον νεκρό σ’ ένα ντρακκάρ καί σπρώχνανε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος προς την κατεύθυνση του δύοντος Ηλίου. Κι όταν το πλοίο ξεμάκραινε μερικές δεκάδες μέτρα απ’ την ακτή, το πλακώνανε στα πυρωμένα βέλη, μέχρι που έπιανε φωτιά καί καιγόταν μαζί με το πτώμα – λουσμένο στις τελευταίες ηλιακές ακτίνες της μέρας.

Η κηδεία μέσα στο πύρ ήταν η κύρια παραλλαγή της τελετής, αν καί συνηθιζόταν καί το θάψιμο ολόκληρου του πλοίου – με τον νεκρό επάνω στο κατάστρωμα, εννοείται. (Έχουν ανασκαφεί -σε πολύ καλή κατάσταση- θαμμένα μερικά ντρακκάρ κηδειών, που σήμερα εκτίθενται σε μουσεία. Εδώ, ένα απ’ αυτά.)

Αυτά τα εθιμικά στοιχεία όντως θυμίζουν καί τις δικές μας νεκρικές πυρές, τα Ηλύσια Πεδία, τις Νήσους των Μακάρων, την εξαγνιστική φωτιά, κτλ κτλ. Πλην όμως, δείχνουν καί το ότι ο δράκος («ηλιακό» ζώο της φωτιάς) δεν έμπαινε τυχαία ως ακρόπρωρο. Δηλαδή, ενισχύεται η υποψία μου πως η συγκεκριμένη διάταξη των κουπιών στα ντρακκάρ ίσως είχε καί συμβολικό χαρακτήρα (πλην του πρακτικού).

Το ντρακκάρ σίγουρα ήταν επιθετικό (κι αμυντικό) όπλο. Όμως, επιπλέον… Άρα γε, να περίμεναν από την αιθερική ενέργεια του δράκου στο πλοίο (μίνι-«ηλιακό σύστημα 12+1») ν’ αναστήσει τον νεκρό;

Όχι οι ιστορικοί Βίκινγκς, κι όχι σε συνειδητό επίπεδο. Μάλλον αρκετά παλιότερα, οι πρόγονοί τους. Κάπου έμαθαν, κάπως, πως γίνονται καί τέτοια πράγματα – κ’ είπαν να τα εφαρμόσουν κι αυτοί.

2β. Τα «ηλιακά πλοία» των Φαραώ

Ακόμη ένας λαός, απ’ αυτούς που «κάτι πήρε τ’ αυτί τους», ήσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι.

Αυτωνών τ’ αυτιά «πήραν» πολλά… Όπως, γιά παράδειγμα, ότι είναι δυνατόν να φτιάξουμε ένα πλήρες αντίγραφο του σώματός μας, έναν κλώνο, καί μετά να «εγγράψουμε» μέσα του την ψυχή/προσωπικότητα του τεθνεώτος.

Εξ ού καί οι ταριχεύσεις των νεκρών τους.

Γιά «12+1» πλέγματα ναών ή πυραμίδων, τώρα, δεν είχαν ακούσει απολύτως τίποτε – ως φαίνεται. Διότι έχουν πιστοποιηθεί από τους αρχαιολόγους ουκ ολίγες πυραμίδες στην Αίγυπτο, αλλ’ αυτές εμφανίζονται σε τριπλέττες. Ουδέποτε σε «δωδεκάδες συν μία».

Στα νεκρικά τους έθιμα, πάντως, συγκαταλέγεται καί το «ηλιακό πλοίο του νεκρού»(σύνδεσμος). Εδώ η μακέττα του πιό καλά διατηρημένου – πρόκειται γιά το νεκρικό πλοίο του Χέοπα:

Υπάρχει καί το ίδιο, αποκατεστημένο, αλλά δεν υπάρχει προφίλ φωτογραφία του της προκοπής. (Είναι στενός ο χώρος του μικρού μουσείου που το στεγάζει, καί το πλοίο δεν το πιάνουν ολόκληρο σε προφίλ οι συνηθισμένοι ευρυγώνιοι φακοί των επισκεπτών. Γι’ αυτό η μόνη φωτογραφία σε προφίλ είναι της μακέττας.)

Πέντε ζευγάρια κουπιά αντικρυστά (όχι έξι), καί κάτι σαν δρακόπρωρο (που δεν είναι). Το σύνολον, κάτι σαν ντρακκάρ – με την ίδια σημασία, του «ηλιακού δράκου» που ίσως αναστήσει τον νεκρό.

Αλλ’ ακόμη ανακριβέστερο μοντέλο.

Φαίνεται καθαρά πως ο πρωταρχικός πυρήνας αυτών των δοξασιών είναι καί παλιότερος, καί ξένος προς την αρχαία Αίγυπτο.

ergdhmerg

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ