Η κληρονομιά της Αίας – β’ 2

χουμε τον καθεδρικό, που λειτουργεί ως «πλέγμα» των δώδεκα ναΐσκων (παρεκκλησίων). Αλλά πώς «ενεργοποιείται»;

Αυτές οι «ενεργοποιήσεις» γίνονται καί στο φυσικό επίπεδο, καί στο αιθερικό. Τα μεν στοιχεία (του φυσικού επιπέδου) είναι κατά κανόνα κρύσταλλοι(βαίτυλοι). Τα δέ, είναι κατά κανόνα επικλήσεις της θεότητας. Εάν, λοιπόν, θεωρήσουμε ότι οι επικλήσεις της θεότητας είναι οι ψαλμοί, ή τα λόγια του ιερέα, τότε πού βρίσκονται οι κρύσταλλοι;

Σε πολλά μέρη, πχ ραμμένοι επάνω στα χρυσά υφάσματα που καλύπτουν τις Άγιες Τράπεζες (κυρίως ναού καί παρεκκλησίων). Ή στα εξώφυλλα των Ευαγγελίων.

Όμως, στους «γοτθικούς» καθεδρικούς οι κρύσταλλοι υπάρχουν καί σε συμβολική μορφή: στα περίφημα βιτρώ. Τα παράθυρα των ναών!

Αυτά είναι έργα καταπληκτικής τέχνης. Γυαλί, σίδερο, πέτρα (όχι καί τόσο σύγχρονος συνδυασμός οικοδομικών υλικών, όπως βλέπετε!), καί σε σπανιώτερες περιπτώσεις (το καί τότε ακριβό) μάρμαρο. Ξεκινάνε από απλές ( ; ) συμμετρικές φόρμες, καί φτάνουν σε σύνθετες ζωγραφικές εικόνες επάνω στο γυαλί.

Εδώ, με μία ταπεινή «σπουδή» του γράφοντος, θα σας δείξω τί «παίζει» μ’ αυτά – ιδίως τα σκέτα γεωμετρικά σχέδια.

Ξεκινάμε με το βασικό σχήμα, τo πάνω μισό μιάς «κύστεως ιχθύος». (Είναι το κίτρινο κομμάτι της εικόνας.)

Δύο τεμνόμενοι κύκλοι, που τέμνονται (κοιτάξτε τη μικρή γωνία του ρόμβου) σε γωνία 60°. Μόνο που εμείς στενεύουμε τον ρόμβο στις 36°. (Ναί, ακριβώς: πρόκειται γιά μιά συγκαλυμμένη κορυφή πεντάλφας.) Αυτό είναι το πλαίσιο, μέσα στο οποίο δουλεύουμε.

Μετά, χρησιμοποιώντας μόνον τον χάρακα (γιά ευθείες) καί τον διαβήτη (γιά κύκλους), δηλαδή τα κλασικά γεωμετρικά όργανα του Πλάτωνα, φτιάχνουμε όποιο (κατά κανόνα εγγεγραμμένο σε κύκλο) σχέδιο μας κατέβει στο κεφάλι – με διάφορα ευθύγραμμα μήκη καί διαφόρων ακτίνων κύκλους. Είτε στην πέτρα, είτε στα τζάμια. Το δικό μου απλό σχέδιο είναι ετούτο εδώ:

Απεικονίζει (υποθέτω, δηλαδή) τη λόγχη του ιππότη, που υπερασπίζεται τον Σταυρό του Κυρίου Ημών. Επί τέσσερα. (Θα ήταν καλό γιά κανένα παρεκκλήσιο των ιπποτών, ξαναϋποθέτω.)

Μιά κάπως πιό εμπνευσμένη παραλλαγή, είναι ετούτη εδώ:

Βλέπετε πως έχουμε ευρεία ελευθερία να παίξουμε με σχήματα καί χρώματα, αρκεί να τηρούμε κάποιους πολύ βασικούς απλούς κανόνες. (Κάνω γιά διδάσκαλος τέκτων; Τί λέτε; ΛΟΛ!!! :-) ) Επάνω, λοιπόν, σ’ αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές, έχουν φτιαχτεί αριστουργήματα. Πχ αφού έφτιαχνε το απλό δικό μου σχήμα, ο αρχιμάστορας μπορεί να έδινε εντολή στους μαρμαράδες να μην αφήσουν λείο το γλυπτό, αλλά να σκαλίσουν περιπλεκόμενους κορμούς φυτών. Εγώ δεν προχώρησα, διότι θ’ απαιτούσε πολλές εργατώρες – που δεν διαθέτω. Όμως…

…Οι παρατηρητικοί θα έχετε ήδη καταλάβει πως τοποθέτησα τα μικρά, σκούρα κόκκινα κυκλάκια, κάπως σαν ηλεκτρόνια σε ομοιοπολικούς δεσμούς. Δεν είναι τυχαία η σύνδεση αυτή. Διότι:

Ένα βιτράϊγ αντιστοιχεί σ’ ένα μόριο.

Πολλά βιτρώ τοποθετημένα κανονικά στη σειρά,…

…αντιστοιχούν σε πολλά μόρια τοποθετημένα κανονικά στη σειρά. Δηλαδή…

…σ’ ένα κρυσταλλικό πλέγμα!

Η μόνη διαφορά της διάταξης των βιτρώ καί του κρυσταλλικού πλέγματος, είναι το μέγεθος. (Το δεύτερο είναι κάτι μύρια φορές μικρότερο απ’ το πρώτο.)

Ακριβώς εκεί βρίσκονται οι (συμβολικοί) κρύσταλλοι «ενεργοποίησης» : πάνω από τους ναΐσκους, στα παράθυρα.

Κι ο δράκος, πού βρίσκεται;

Την απάντηση μας τη δίνει ο Εμμανουήλ Ροΐδης, στην τελευταία σκηνή της «Πάπισσας Ιωάννας» του. Περιγράφει μιά λιτανεία, ως: «…Όλος εκείνος ο απροσμέτρητος ανθρώπινος όφις ήρξατο βραδέως εκτυλισσόμενος.» Σε βίντεο της Χριστουγεννιάτικης λειτουργίας στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ

(…καί προσέξτε την επαναλαμβανόμενη τακτοποιημένη διάταξη

των δομικών στοιχείων του ναού…),

βλέπουμε τον «ανθρώπινο όφι» / δράκο:

Ο δράκος απ’ το στόμα του βγάζει καπνούς καί φωτιές – όπως κάθε δράκος, που σέβεται τον εαυτό του.

Καί κατευθύνεται στον Χρυσό Αμνό.

Τί; Δεν ακούσατε καλά;

Ωραία, ξαναδήτε τον Χρυσό Αμνό…

…στο βάθος του ιερού της Αγίας Καρδιάς.

Αλήθεια, ένας γοτθικός καθεδρικός είναι επιθετικό κι αμυντικό όπλο;

Ρωτήστε αυτόν εδώ τον τύπο:

Θεραπεύει ασθενείς;

Ρωτήστε στη Λούρδη, να σας πουν.

Κι ανασταίνει πεθαμένους;

Ρωτήστε όσους τάφηκαν μέσα σε καθεδρικούς, όπως αυτός εδώ ο λεβέντης.

Αναρωτιέμαι τί να περίμεναν όλοι αυτοί. Τί άλλο, παρά την «ανάστασιν εν σώματι», όπως λέει το δόγμα. Αλλά, πώς ήταν τόσο βέβαιοι; Εννοώ, μήπως είχαν ακουστά τίποτε;…

ergdhmerg

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ