Αληθινή Ιστορία: Θολωμένος... έρωτας (μέρος α΄)

Το βλέμμα του ήταν τόσο έντονο και διαπεραστικό που νόμιζα ότι με ματιά του μπορούσε να μου σταματήσει την αναπνοή. Με πολιορκούσε στενά, από την πρώτη στιγμή που με γνώρισε και ειλικρινά τα χρόνια που έμεινα μαζί του, κόντεψε να μου κοπεί η ανάσα... Κάτι δε μου άρεσε σ'εκείνον, όμως τίποτα δε μπορούσε να μου δείξει πώς θα χαράμιζα μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου στο πλευρό του... παλεύοντας πολύ σκληρά, με όλο μου το είναι, να γλιτώσω από τα νύχια του!

Κατάφερε να γίνει φίλος με τον αδερφό μου σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ξαφνικά ταίριαζαν οι δραστηριότητές τους απόλυτα κι έτσι έγινε μέλος της παρέας μας. Όπου κι αν πηγαίναμε, εμφανιζόταν μπροστά μου με ένα μαγικό τρόπο, ακόμα κι αν δεν είχε μιλήσει με κάποιον από 'μας στο τηλέφωνο. Ναι, με παρακολουθούσε. Κάθε μου βήμα, κάθε μου κίνηση, κάθε μου επιθυμία...

Είχα περάσει μια βαρβάτη ερωτική απογοήτευση κι αυτό με έκανε περισσότερο ευάλωτη. Με γοήτευσε ο τρόπος του, τα λόγια του, το πόσο νοιαζόταν για μένα και με πρόσεχε. Ήταν σα να ήξερε ανά πάσα στιγμή τα "θέλω" μου. Τελικά ενέδωσα ένα βράδυ στο στενό του μαρκάρισμα και γίναμε ζευγάρι. Όχι από τα κρυφά, ερωτευμένα ζευγαράκια που ζουν στο δικό τους ροζ συννεφάκι, από τα άλλα. Που γνωρίζονται αμέσως οι οικογένειες, οι γονείς αρχίζουν να αποκαλούνται μεταξύ τους "συμπέθεροι" και όλο το πακετάκι μιας σχέσης σε επαρχιακή πόλη. Τα αρραβωνιάσματα έγιναν με δόξα και τιμή σε πολύ, πολύ, πολύ κλειστό οικογενειακό κύκλο.

Στην αρχή περνούσαμε τέλεια! Πηγαίναμε ταξίδια, εκδρομές. Κάναμε πράγματα που οι φίλοι μας ζήλευαν. Βλέπετε είχε πολλά χρήματα που έμοιαζαν να προέρχονται από μια αστείρευτη πηγή. Εκεί πάτησε και μου γέμισε τα μυαλά με ψέματα. Ότι όλοι μας ζηλεύουν και θέλουν το κακό μας. Η ξαδέρφη μου με είχε προειδοποιήσει όταν τον γνώρισε, αλλά είχα τυφλωθεί. "Δεν κάνει αυτός ο άνθρωπος για σένα, πρόσεχε!" μου είπε χωρίς να μασήσει τα λόγια της. Εκείνος κατάλαβε ότι το σχέδιό του θα αποκαλυπτόταν αν συνέχιζα να τη συμβουλεύομαι κι έκανε τα πάντα για να μας απομακρύνει. "Η ξαδέρφη σου σε ζηλεύει, ο ξάδερφος σου σε γουστάρει κρυφά, η κολλητή σου μου την έπεσε όταν πήγες τουαλέτα, οι γονείς σου δε θέλουν μια καλύτερη ζωή για σένα" και χίλια τόσα άλλα παραμύθια, στα οποία ο δράκος ήταν πάντα οι άλλοι κι όχι αυτός.

Κι έτσι έμεινα μόνη μου. Χωρίς φίλους, χωρίς συγγενείς στο πλευρό μου. Κανένας σύμμαχος. Και ξαφνικά όπου πηγαίναμε, ότι κι αν κάναμε η μάνα του, οι αδερφές του, οι γαμπροί του, η γιαγιά... όλοι μαζί μας. Ακόμα και στο super market, όλοι μαζί, όπου οι λίστες για τα ψώνια τσεκάρονταν πρώτα από την... πεθερά.
Οι γονείς μου, άνθρωποι κακοπερασμένοι και φτωχοί, έβλεπαν την περιουσία του και υποχωρούσαν γιατί νόμιζαν ότι θα έχω μια ζωή παραμυθένια. Κι έτσι αποφασίσαμε να συζήσουμε. Τα παράτησα όλα. Το σπίτι μου, τη δουλειά μου, τη γειτονιά μου και όλους όσους με αγαπούσαν μιας και ξαφνικά, με ένα μαγικό τρόπο, όλοι τους με ζήλευαν και ήθελαν το κακό μου. Κι εγώ σαν ηλίθια πίστεψα όλες αυτές τις κακοήθειες και τον ακολούθησα σε ένα τριάρι όπου μέναμε εμείς και όλο του το σόι, κυριολεκτικά. Το ξέρετε το τραγούδι "εφτά νομά σ'ένα δωμά"? Ε, ακριβώς αυτό. Στρωματσάδα κοιμόμασταν όλοι μαζί. Την ημέρα που πέρασα το κατώφλι του πατρικού του σπιτιού, άρχισε ο πραγματικός εφιάλτης...

Όλοι μου το έλεγαν, στα τηλεφωνήματα που έκανα κρυφά στην οικογένεια και τους συγγενείς μου. Ότι δεν είναι φυσιολογικά πράγματα όλ'αυτά και πρέπει να φύγω όσο πιο μακριά μπορώ. Όμως ήταν σα να θόλωνε το μυαλό μου. Σα να μην είχα δικιά μου κρίση. Λες και ήμουν μια άβουλη μαριονέτα στα χέρια εκείνου και της μάνας του. Ναι, μου πέρασε απ' το μυαλό ότι ίσως μου έκαναν μάγια ή μου έριχναν κάποιου είδους ναρκωτικού στο φαγητό. Αλλιώς δε μπορώ να διανοηθώ πώς ανεχόμουν όλ' αυτά τα πράγματα. Και δεν ήταν τόσο το στενό μαρκάρισμα των συγγενών του, όσο η ζήλια του. Ένα τέρας ζήλιας που τον είχε καβαλήσει και του έτρωγε τα σωθικά μέρα με την ημέρα. Κατέληξα να πηγαίνω τουαλέτα με συνοδεία. Τη δικιά του. Έτσι κι αλλιώς δε δούλευε. Μας τάιζε η "μαμά". Όλη μέρα ξωπίσω μου.

Από ένα σημείο και μετά σταματήσαμε να βγαίνουμε από το σπίτι, μην τυχόν με κοιτάξει κανείς ερωτικά. Είχε πλακωθεί στο ξύλο με έναν πρώην μου, μόνο και μόνο επειδή πέρασε έξω από την καφετέρια που ήπιαμε έναν από τους τελευταίους μας καφέδες έξω. Κόπηκαν και οι εκδρομές και τα δώρα, όλα. Ακόμα και το κινητό μου έκοψε και μου πήρε κάρτα με άλλον αριθμό για να μην μπορεί να μου τηλεφωνήσει κανείς. Και φυσικά έλεγχε τα πάντα, κλήσεις και μηνύματα. Κάποιες φορές μάλιστα με ανάγκαζε να μιλάω με τους γονείς ή τα αδέρφια μου σε ανοιχτή ακρόαση προκειμένου να ξέρει τι είπαμε. Μην τυχόν και τολμήσει κανείς να μου βάλει λόγια και σηκωθώ να φύγω.

Ομολογώ ότι από ένα σημείο και μετά, άρχισα να οργανώνω σχέδιο διαφυγής. Σα να ξεθόλωσε το μυαλό μου ξαφνικά και αποφάσισα να δω καθαρά όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου. Δε θα ήταν όμως τόσο εύκολο...

Διάβασε το δεύτερο και τελευταίο μέρος της αληθινής αυτής ιστορίας ΕΔΩ

epaggelmagynaika

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ