Μαγικό καλοκαίρι

Είναι ένα πραγματικά μαγικό καλοκαίρι αυτό που ζούμε. «Έχουμε δει το Χριστό φαντάρο», που λέει κι ο θυμόσοφος λαός, ο οποίος βλέπει, πλέον, και τον Παύλο Χαϊκάλη υπουργό. Βέβαια, είναι μονοστοχία να συζητάμε μόνο για τον τέως κωμικό (και νυν τραγικό-θυμηθείτε τη δήλωση «Έλληνας γεννιέσαι, δε γίνεσαι), τη στιγμή που στης βουλής τα έδρανα έχουν καθίσει (πιθανόν και κλάσει, που λεγε στην επαναστατική του νιότη ο Ψαρριανός) κωμικοί μεγάλου βεληνεκούς σαν τον Άδωνι, τη Βούλτεψη, το Ντινόπουλο και άλλους. Μια ακόμα απόδειξη της συνέχειας του κράτους. Πάντως, ρε Αλέξη, μπράβο για την επιλογή, γιατί εκείνες τις μέρες του ανασχηματισμού όλοι ανέβαζαν memes με τον Παυλίτο και τη Ντόροθι, την ίδια ώρα που εδραιώνονταν στον κυβερνητικό σχηματισμό οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Πανούσης, Δραγασάκης, Σταθάκης, Μάρδας κλπ. Θα μου πεις ρε Αλέξη, πώς θα εφαρμόσεις τη ΜΝΗΜΟΝΙΑΡΑ σου, ρε μάγκα, χωρίς δαύτους; Πολύ συνωμοσιολογικό, ε Αλέξη;

Μιας και πιάσαμε τις συνωμοσίες, είχαμε και τις φωτιές. «Σκοτεινές δυνάμεις θέλουν το κακό της χώρας». «Επιτήδειοι αποσταθεροποιούν  την κυβέρνηση». Δεν τα είπα εγώ, η Δούρου τα πε. Καλά, και η «Ακρόπολη» και η «Δημοκρατία». Quelle decadence, ρε Ρένα. Τι άλλο πια να αποσταθεροποιηθεί; Και δάκτυλος ποιου να αποσταθεροποιήσει; Του Ντάισεμπλουμ; Του Γιούνκερ; Του Βαγγέλη του Μεϊμαράκη (αποκάλυψη των καλοκαιρινών «φιλικών»); Του Σταύρου; Της Φώφης; Που αν τους ρωτήσεις αν θέλουν εκλογές θα σου απαντήσουν με ένα στόμα ΟΧΙ (100% επιτυχία, όχι κάτι μούφες 62%) μη και χαλάσει η συνταγή; (άκυρο: σκέφτομαι τους κυβερνητικούς όταν σκάσανε οι φωτιές, με το βλέμμα «ποοο ρε μαλάκα μου έχουμε και αυτά. Συγγνώμη, αυτά συμβαίνουν όταν περικόπτεις απ’ όπου βρεις για να πληρώσεις τις δόσεις σου. Ξέρετε, δήμοι, πυροσβεστικές κλπ.) Κάτι λέγαμε για σκοτεινές δυνάμεις. Εγώ, βέβαια, βλέπω κάποιες. Μη αναδασωτέες, λέει, θα κρίνονται περιοχές για λόγους εθνικού συμφέροντος. Όπου «εθνικό συμφέρον» βάλτε την ανάθεση έργων (δε χρειάζεται καν αναφορά ο αποδέκτης), η αξιοποίηση φιλέτων, το real estate. Δε βλέπετε; Θα σας πω εγώ: Das Kapital. Παλαιολιθική η διατύπωση; Ε δεν πειράζει. Κι ας με λέει ο ΑΝΤ1 θιασώτη του σταλινικού ολοκληρωτισμού.


ΑΝΤ1. Έχουν απασφαλίσει οι άνθρωποι. Βέβαια, με έναν μαγικό τρόπο σε κάνουν να μη θες να σπάσεις την οθόνη, όπως αντίστοιχα με το SKAI ή το Mega. Γιατί, όταν βλέπεις τις λεζάντες ως επί το πλείστον γελάς. Ντάξει, εκτός κι αν είσαι συριζοφρουρός πλατφορμόφιλος. Και πού να ξεραν οι διευθυντές προγραμμάτων ότι Iskra (λαφαζανικών πεποιθήσεων σελίδα) σημαίνει σπίθα. Τη σύνδεση Λαφαζάνη-Νομισματοκοπείου-πυρκαγιών θα την είχαν έτοιμη σε χρόνο dt. Κιμ-Γιογκ-Ουν η Ζωή, σταλίνας ο Λάφα, πειραγμένος νάρκισσος ο Βαρουφάκης. Θα μου πεις, όταν σε βρίζει ο Φίλης, σε απειλεί ο Παππάς, σε σημαδεύει ο Αλέξης και σε συζητάνε σαν δακτυλοδεικτούμενο Κουρήδες, Αλαφούζοι και λοιποί (με την ανοχή των κυβερνώντων) από τον ΑΝΤ1 των «ιπτάμενων αναρχικών» τι περίμενες;   

Πάμε και στους Πλατφορμαίους και τους λοιπούς διαφωνούντες των κυβερνητικών και κομματικών κόλπων του ΣΥΡΙΖΑ. Θα εξαιρεθούν κάποιοι από τις βολές στο τέλος. Μας έχετε ταράξει στο ΟΧΙ, ρε μάγκες μου. Δημοψήφισμα; ΟΧΙ. Μνημόνιο; ΟΧΙ. Παραιτείσαι; ΟΧΙ. Δε θέλουμε, λέει, να λήξει η «Πρώτη Φορά Αριστερά». Χάσαμε μια μάχη, λέει, όχι τον πόλεμο. Μπρεστ-Λιτόφσκ, λέει και τρίζουν κάτι κόκαλα. Δεν είχαμε, λέει, σχέδιο Β (όχι του Αλαβάνου, ούτε αυτό βέβαια το χουν). Και τι κάνατε, ρε παιδιά, στο κόμμα 5 μήνες; Εκτός κι αν δε λειτουργούσε το κόμμα και απλά προσφέρατε άρτον και θεάματα με τη διαπραγμάτευση προσμένοντας από τους δανειστές σεβασμό της δημοκρατίας. Κάναμε, λέει κάτι, αλλά δε θέλανε οι άλλοι. Εμ πώς να θέλουνε οι άλλοι, όταν μασουλάγανε όλοι την πιπίλα του ευρωμονόδρομου; Πώς να μιλήσεις για το ελάχιστο της ρήξης με την Ευρωζώνη, όταν καλλιεργείς εδώ και χρόνια την ψευδαίσθηση ότι η λιτότητα μπορεί να πάει περίπατο με εμάς στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ; Δεν το ξέρατε το κόμμα σας, καλοί/ες μου; Το ξέρατε. Δυο φορές, λοιπόν, ακούμε βερεσέ τα ανεπαρκή σας «όχι». Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις. Όπως η Ζωίτσα. Που, αν μη τι άλλο, μέσα απ’ το θεσμικό της ρόλο στα πλαίσια αυτού του ολοκληρωτικού κοινοβουλευτισμού να εκφράσει αυτούς που θεώρησαν πως ο ζυγός των μνημονίων θα έφευγε σύντομα από πάνω τους. Αυταπάτες όλος ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε, λίγοι κι ανάμεσα σε αυτούς και η Ζωή προσπάθησαν μέχρις εσχάτως να σώσουν κάποια προσχήματα. Κι αυτό αξίζει μι αναφορά.

Οπωσδήποτε μαγικό το καλοκαίρι, λοιπόν. Και με μεταμορφώσεις. Σαν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Μια ταχύτατη μετατροπή από αριστερή σοσιαλδημοκρατία σε τίμιο «νεοφιλελέ», που λέει κι ο λαός. Μια εκρηκτική αντίδραση μετουσίωσης της κυβέρνησης της Αριστεράς σε ευρύτατη κοινοβουλευτική «εθνική συναίνεση» στη νέα ΜΝΗΜΟΝΙΑΡΑ.  Το κλειδί, βέβαια, στη μεταμόρφωση αυτή είναι το εξής απλό: η μη αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας (και κατ’ επέκταση η μη αμφισβήτηση των πυλώνων του κοινωνικοοοικονομικού συστήματος, βέβαια). Γιατί και ο τυφλός είδε μετά το δημοψήφισμα ότι Ευρώπη και μνημόνια/λιτότητα πάνε πακέτο. Και ήταν ένα από τα καλά που γίναν από σπόντα αυτό το καλοκαίρι. Το κακό, βέβαια, ήταν η (προδιαγεγραμμένη) προδοσία του ηχηρού ΟΧΙ. Και γι’ αυτή θα κριθεί και από το λαό και από την ιστορία. Και η κρίση θα είναι αμείλικτη. Προς το παρόν, εγχώρια και ξένα media αποθεώνουν τον Αλέξη ως νέο εθνικό ηγέτη. Προς το παρόν, αναπαράγεται σε όλα τα πάνελ από τους καλούς μνημονιακούς Συριζαίους η ρητορική του ΤΙΝΑ (There Is No Altrenative), που την έχουμε ακούσει κι από άλλους. Προς το παρόν, έγινε νοματαίος ο Σταύρος ο Θεοδωράκης. Προς το παρόν, παρακαλάμε να βάλει το χέρι του ο μάγκας ο Βαγγέλης ο Μεϊμαράκης να βάλει το χέρι του μη χάσουμε το χύμα τσίπουρο, μιας και είναι τύπος της πιάτσας. Προς το παρόν, ξανακούγεται αντισυστημικός ο λόγος των πιο σκληρών μαντρόσκυλων του συστήματος, της Χρυσής Αυγής. Και είναι αυτά τα παραπάνω μόνο λίγα από όλα εκείνα για τα οποία η ιστορία θα κρίνει 10 φορές πιο αυστηρά τον Αλέξη και το κόμμα του.

Μαγικό φάνταζε και φαντάζει ακόμα το 62% ΟΧΙ. Μαγικό, όχι μόνο λόγω του εύρους και των συνθηκών που επικράτησαν στο δρόμο για την κάλπη. Μαγικό ήταν και για εκείνους που είχαν απογοητευτεί, που είχαν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο λαϊκό παράγοντα. Και αυτό, ίσως, θα είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη αυτού του καλοκαιριού. Τα μνημόνια δεν περνούν με Zovirax, Αλέξη. Τα μνημόνια, η λιτότητα, η φτώχεια κλπ. αντιμετωπίζονται δραστικά και ανατρέπονται, μόνο όταν ο λαός βγαίνει στο προσκήνιο ο ίδιος και δεν αναθέτει σε Μεσσίες τη μοίρα του. Το έχει δείξει και η ιστορία των αγώνων του λαού μας και τα πολλά παραδείγματα από την παγκόσμια ιστορία. Η ελπίδα είναι εδώ. Απομένει και η πράξη.

 - Μάλφαϊτ

thethreemooges

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ