το κουκούλι

Υπήρξαν στιγμές στον βίο μας, εμάς των αγοριών, που ο καθένας έφευγε κρυφά από τον άνθρωπό του, για δυο, τρεις νύχτες σαν κλέφτης  (με περίτεχνα ή θλιβερά ψέμματα), βάζοντας σημάδι στο χάρτη για έναν τόπο όπου πάντα λαχταρούσε να πάει, εκεί που ήταν σίγουρος (ή έτσι ήλπιζε, έτσι σχεδίαζε τουλάχιστον) πως θα υποδυόταν λίγες μέρες κάποιον «άλλον», που θα ‘ταν αόρατος από τον ξεχρωμιασμένο και χλιαρό κόσμο της μαρμότας τριγύρω.

Εκεί κανείς δεν θα μπορούσε να τον δει, ούτε καν ως αύρα, κανείς δεν θα 'ταν μαζί του εκτός από την Βάλια Κέντρου.

Κρυμμένη πίσω από τα μαύρα γυαλιά της σ’ όλη τη διαδρομή, πάλευε να βγάλει απ΄το πρόσωπο τα μαλλιά που τα ΄κανε αλάνι-τουφάνι ο αέρας που τρύπωνε απ΄ τα παράθυρα, έξυνε αφηρημένη το γυμνό της γόνατο ανασηκώνοντας μια στάλα -και δυο, και τρεις- το ύφασμα που προσποιούνταν ότι το έκρυβε, άλλαζε τραγούδια όταν της φαινόταν παράταιρα με τη στιγμή, κατέβαζε το καθρεφτάκι για να βεβαιωθεί -γι ακόμη μια φορά- πως το περίγραμμα των χειλιών της ήταν έτοιμο να υποδεχθεί τον εισβολέα (αχ αυτά τα καθρεφτάκια, σε πόσα πρόθυμα στόματα συνοδηγών ανταπόδωσαν το λάγνο βλέμμα τους), απλωνόταν ως το πίσω κάθισμα για να βρει κάτι μέσα στην τσάντα της, πάντα υπάρχουν αυτά τα χρήσιμα άχρηστα «κάτι» μέσα στις τσάντες τους που μας υπερβαίνουν. Απλωνόταν και η μυρωδιά της, απ΄το λαιμό, τις μασχάλες, τα χέρια, το στήθος της, γινόταν κουκούλι που σε έκλεινε προστατευτικά εντός του. Μέχρι να αποφασίσεις αν θα ξεμυτίσεις από κει μέσα πετώντας ή έρποντας.

Καθένας μας ταξίδεψε, έστω μια φορά, σαν κλεφτρόνι, με συνοδηγό μια Βάλια Κέντρου.Ο,τι όνομα κι αν είχε εκείνη. Μερικοί δεν επιστρέψαν. Άλλοι, πάλι, δεν φύγαν στ' αλήθεια ποτέ. Τους τρώει σιγά σιγά το κουκούλι.

 .....

(αφιερωμένο στον Θάνο Κάππα και την Βάλια Κέντρου  του)

amancalledkkmoiris

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ