Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: Οι μέθοδοι θεραπείας των σεξουαλικών διαταραχών στην αρχαία Κίνα

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Οι μέθοδοι θεραπείας των σεξουαλικών διαταραχών στην αρχαία Κίνα

Σε πλάκες από μπαμπού που χρονολογούνται από την εποχή της δυναστείας των Χαν βρέθηκε ένας κατάλογος με τα επονομαζόμενα <<επτά δεινά>>:

- η γενετήσια ψυχρότητα
- η αδυναμία του πέους
- η απώλεια του Γιν
- η φλεγμονή του όσχεου με ροή υγρών κίτρινου χρώματος
- η ακράτεια ούρων
- η βλεννόρροια
- οι σπερματικέ ροές που συνδέονται με την ευερεθιστικότητα

Οι αρχαίοι είχαν προσπαθήσει να εξηγήσουν την προέλευση αυτών των δεινών με διάφορους τρόπους. Σε μια εργασία υπό τον τίτλο Περί του τρόπου προσέγγισης του Τάο βρίσκουμε ορισμένες εξηγήσεις σχετικά με την αποδυνάμωση του Γιανγκ:

<< Αν το πέος βρίσκεται σε στύση χωρίς να έχει φτάσει στο βέλτιστο μέγεθος, ο λόγος είναι ότι δεν κυκλοφορεί η ζωτική πνοή της σάρκας. Αν υπάρχει στύση αλλά δεν είναι σταθερή, αυτό οφείλεται στο ότι οι μύες υστερούν σε δύναμη.
Αν η στύση είναι σταθερή αλλά η θερμότητα δεν κυριεύει το πέος, ο λόγος είναι ότι η ζωτική πνοή δεν το έχει διαποτίσει. Όταν απουσιάζει η ζωτική πνοή των μυών και επέρχεται συνουσία, υπάρχει κίνδυνος να αποδυναμωθεί το πέος. Αν απουσιάζει η ζωτική πνοή αλλά ο άνδρας επιδίδεται σε σαρκική επαφή, διατρέχει τον κίνδυνο απόφραξης αυτής της πνοής. Η πνοή της σάρκας, η πνοή των μυών και η ζωτική πνοή αποτελούν τις <τρεις εξοχότητες>>.

Πέραν των γιατρικών οι αρχαίοι Κινέζοι είχαν επεξεργαστεί κάθε είδους θεραπεία, είτε σε σχέση με τη θεωρία του Γιν-Γιανγκ είτε σε σχέση με τους μεσημβρινούς είτε επίσης με τις πρακτικές του τσιγκονγκ, του παραδοσιακού τρόπου πνευματικής βελτίωσης και διατήρησης της καλής φυσικής κατάστασης.

Θεωρώντας ότι ορισμένοι άνδρες εμφάνιζαν σεξουαλικές διαταραχές επειδή δεν κατάφερναν να χαλιναγωγήσουν τις σαρκικές ορέξεις τους, επειδή χρησιμοποιούσαν εσφαλμένες μεθόδους συνουσίας, ακατάλληλες στάσεις, επειδή υπερέβαλλαν σε διατροφή ή ποτό ή επίσης επειδή ορισμένοι εξ αυτών δεν πήγαιναν να αφοδεύσουν ή να ουρήσουν, πιεσμένοι καθώς ήταν με την επίδοση σε σαρκικές επαφές, συνιστούσαν να θεραπεύονται ορισμένες σεξουαλικές ανεπάρκειες μέσω της σεξουαλικότητας, προτείνοντας τρόπον τινά να <<διαλυθεί η μέθη με μέθη>>.

Ορισμένες σεξουαλικές θεραπείες της αρχαιότητας παρουσιάζουν εντυπωσιακές ομοιότητες με σύγχρονες θεραπείες , όπως η τεχνική που ονομάζεται <<συσσώρευση των σωματικών υγρών>>, η οποία αναφέρεται στο Εγχειρίδιο της αγνής κοπέλας, σύμφωνα με την οποία ιππεύει η γυναίκα τον άνδρα, διαδικασία που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από τη σύγχρονη σεξολογία σε περιπτώσεις που η γυναίκα αντιμετωπίζει προβλήματα οργασμού.

Το ίδιο εγχειρίδιο περιέχει και άλλες θεραπευτικές υποδείξεις για τα <<επτά δεινά>> του άνδρα. Συμβουλεύει κυρίως το ζευγάρι να υιοθετήσει ειδικές θέσεις για την τέλεση της σεξουαλικής πράξης, στην οποία η γυναίκα παίρνει την πρωτοβουλία τοποθετούμενη πάνω από τον άνδρα.

Αυτές οι στάσεις που στόχο είχαν να θεραπεύσουν διαταραχές της εκσπερμάτωσης των ανδρών, αποτελούν παραδόξως μέρος των θεραπευτικών πρακτικών που προτείνονται από τη δυτική σεξολογία και μας ωθούν να αναρωτηθούμε για τον βαθμό επιτήδευσης των σεξουαλικών συνηθειών στην αρχαία Κίνα.

Επίσης...