Κλέφτες ονείρων

Κάθεσαι στο μπαλκόνι και κοιτάζεις το ρολόι στον τοίχο. Κάθε λεπτό που περνάει, χάνεται και φεύγει. Αναλογίζεσαι πόσα χάνεις με κάθε πέρασμα του δείκτη. Πόσα έχεις χάσει από τότε που άρχισες να συνειδητοποιείς, ότι ο χρόνος είναι ένας μικρός κλέφτης. Ένας κλέφτης, που σηματοδοτεί κάθε αρχή και κάθε τέλος. Πόσες εμπειρίες μπορείς να μετρήσεις σε χρόνια, μήνες, λεπτά και μετά απλά να μείνουν στην ιστορία. Να γίνουν ένα μέρος από το παρελθόν σου. Δεν μπορείς να τις αλλάξεις, είναι πίσω σου κι όμως τις βλέπεις συνεχώς μπροστά σου. Με μερικές γελάς και άλλες σου προκαλούν δυσφορία. Εύχεσαι να μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Να αλλάξεις τον δρόμο που χάραξες.

Όμως ξέρεις, ότι αυτό θα σε έκανε αυτόματα διαφορετικό άνθρωπο. Ίσως έναν πιο ήρεμο άνθρωπο. Λίγο άτονο, όμως σίγουρα με λιγότερες τύψεις. Αποζητάς αυτές τις λυτρωτικές στιγμές που δεν είχες. Τότε, είναι που πρέπει να αποδεχτείς αυτά που πέρασαν και να κοιτάξεις όλα όσα έρχονται μπροστά. Αλλά κάτι σε κρατάει πίσω. Ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα από σένα και δεν μπορείς να συμβαδίσεις μαζί του. Τα πάντα επιταχύνουν γύρω σου κι εσύ ζεις σε μια στασιμότητα. Νιώθεις να χάνεσαι στις αποφάσεις σου.

Αποφάσεις κατανεμημένες σε στιγμές που σε πνίγουν. Δε μπορείς να αλλάξεις ρυθμό και απλά αφήνεσαι να κυλήσεις μαζί του. Χάνεσαι στα όνειρά σου και φοβάσαι ότι ο χρόνος θα τα κατασπαράξει. Τα καλοκαίρια μοιάζουν πιο μικρά και ο χειμώνας μόνος. Ντρέπεσαι για τον εαυτό σου που αφέθηκε σε αυτή τη δίνη, χωρίς καμιά προσπάθεια. Παραδίδεσαι και απλά περιμένεις σε έναν πλαστό λήθαργο, να δεις την συνέχεια. Υποτάσσεσαι σε αυτόν το ύπουλο κλέφτη των ονείρων σου. 

Όμως πρέπει να ανακαλέσεις τις βάσεις αυτών των χαμένων ονείρων και να βρεις την κινητήριο δύναμή σου. Αυτή που θα σε κάνει να αντιταχθείς σε αυτό που αποκαλούν πεπρωμένο και να ρουφήξεις τη ζωή που έχεις μπροστά σου. Με ότι έχει απομείνει, από τον θλιβερό σου εαυτό, να σηκώσεις ανάστημα και να παλέψεις. Για όλα όσα έχασες και για όλα όσα θέλουν να χάσεις. Να δημιουργήσεις τον δικό σου χρόνο και να χτίσεις καινούργια όνειρα. Πιο ανθεκτικά στη σκληρότητα της ζωής που απλώνεται ανεξέλεγκτα μπροστά σου. Μεγαλειώδη όνειρα, όνειρα που να σε κάνουν να πετάς στα σύννεφα, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή μπορεί να πραγματοποιηθούν. Αρκετά εύπλαστα ώστε να μπορείς να τα κάνεις ότι θέλεις. Όνειρα που θα σε κάνουν να σπάσεις το ρολόι στον τοίχο σου.

_

γράφει η Βασιλική Μεθενίτη

tovivlio

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ