Και αν τα βλέπεις όλα μαύρα, μη ξεχάσεις να αλλάξεις χρώμα…

 


Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Το χριστουγεννιάτικο σκηνικό ξεκίνησε να ξεθωριάζει, όπως η «αλληλεγγύη» και η «αγάπη»… Τα λαμπάκια σιγά, σιγά σβήνουν και μαζί μ’ αυτά και η ελπίδα…
Η αναμονή της νέας χρονιάς πέρασε. Όλα αλλάξανε και όλα τελικά μείνανε ίδια. 

Οι φιλοφρονήσεις και οι αγαθοεργίες έλαβαν τέλος, όπως και τα δώρα που κρύβαμε κάτω απ’ το δέντρο… Τ’ ανοίξαμε, φιληθήκαμε, ευχαριστήσαμε, μόνο που αφήσαμε παραπεταμένο το σημαντικότερο… και δεν είναι άλλο από εκείνο που μας προσφέρθηκε την ώρα που γεννηθήκαμε… η ίδια η ζωή…!!!

«… Την ημέρα που γεννιέται κανείς, του χαρίζουν τον κόσμο σαν δώρο γενεθλίων. Ένα υπέροχο κουτί με εξαίσιες κορδέλες! Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι ν’ ανοίξουν το κουτί.
Κι όσοι το ανοίγουν περιμένουν να βρουν μέσα μόνο το Θαύμα, την Ομορφιά, την Έκσταση. Ξαφνιάζονται που υπάρχει στη Ζωή και ο Πόνος και η Απελπισία, η Μοναξιά και η Σύγχυση. Κι όμως είναι όλα μέρος της Ζωής. Δεν ξέρω για σας όμως εγώ δεν θέλω να χάσω τη ζωή. Θέλω να μάθω το κάθε πραγματάκι που έχει μέσα το κουτί.
Αυτό το μικρό κουτί που λέγεται Πόνος. Τι να κάνουμε, δικό μου είναι κι αυτό, θ ανοίξω λοιπόν τον Πόνο και θα γνωρίσω τον Πόνο.

Κι αυτό το μικρό πακετάκι που λέγεται Μοναξιά. Ξέρετε τι συμβαίνει όταν ανοίγω το πακετάκι που λέγεται Μοναξιά; Γνωρίζω τη Μοναξιά. Κι όταν μου λες ”Νοιώθω μοναξιά”, μπορώ να καταλάβω λιγάκι τη Μοναξιά σου και μπορούμε να καθίσουμε μαζί και να κρατήσουμε ο ένας το μοναχικό χέρι του αλλού.
Θέλω να τα γνωρίσω όλα τα πράγματα μέσα στο κουτί. Γιατί ξέρω ότι έτσι θα γνωρίσω και την Έκσταση. Βρίσκεται εκεί και θα τη βρω.
Ξέρω ότι μπόρεσα να μετατρέψω τον Πόνο σε Χαρά. Κι εσύ μπορείς να το κανείς αυτό.
Μπόρεσα να πάρω την Αγωνιά και να την κάνω Αλήθεια. Κι εσύ μπορείς να το κανείς αυτό.
Δεν υπάρχει τίποτε που να μπορώ να το κάνω εγώ και να μη μπορείς να το κανείς εσύ. Δεν είμαι υπεράνθρωπος. Ότι μπορώ εγώ το μπορείς κι εσύ. Και πολλά πράγματα μπορείς να τα κανείς καλύτερα.
Αν δεν τα έχεις, δεν είναι γιατί δεν τα έχεις. Είναι γιατί δεν προσπαθείς γι αυτά. Βρίσκονται εδώ και είναι δικά σου.
Έχουμε τη μαγική ικανότητα να μετατρέψουμε την Απελπισία σε Ελπίδα. Μπορούμε να σκουπίσουμε τα Δάκρυα και να τα αντικαταστήσουμε με Χαμόγελα.»

Και αν τα βλέπεις όλα μαύρα, μη ξεχάσεις να αλλάξεις χρώμα…. Μην πεις ξανά θα ήθελα να κάνω αυτό. Μπορείς να το κάνεις ακόμα και τώρα!!! Ποτέ δεν είναι αργά. Δοκίμασε το. Ξεφύτρωσε τα αν από το κεφάλι σου και ζήσε. Η ζωή ξεκινάει εκεί που σταματάει ο φόβος. Πίστεψε στον εαυτό σου. Περπάτησε χωρίς δεκανίκια, μπορείς. Κανείς δεν πρόκειται να πιστέψει σε σένα αν δεν πιστέψεις πρώτα εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. Κάθε μέρα μπορείς να καλλιεργείς τον εαυτό σου ολοένα και περισσότερο, να ανακαλύψεις πτυχές σου που μέχρι τώρα δεν ήξερες ή δεν τόλμησες να δεις…

«Για να μπορέσουμε να μάθουμε πρέπει να είμαστε ελεύθεροι, πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να δοκιμάζουμε, να πειραματιζόμαστε να κάνουμε λάθη… Έτσι μαθαίνει κανείς… Καταλαβαίνω τα λάθη σου και κερδίζω από τα δικά μου, μόνο να θυμάσαι να μην κάνεις το ίδιο λάθος δυο φορές….»

 mignatiou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ