Αποσπάσματα που εμπνέουν

Άρχισα πάλι να... ψαχουλεύω τα μικρά μου τετραδιάκια και παλιές δημοσιεύσεις στο facebook με αποσπάσματα βιβλίων που είχα ξεχάσει.. 

Οτιδήποτε μου δίνει έμπνευση, με παρακινεί, μου ζεσταίνει την ψυχή, με προβληματίζει..είναι σαν μια μαγική χρυσόσκονη μέσα στην καθημερινότητα.

Αγκάλιασε σφιχτά τον εαυτό σου. Κρύψου κάτω από το δέρμα σου. 
Μέσα στις χούφτες σου.   
Ζέστανε την ψυχή σου με την ανάσα σου.
Και σκέψου πόσα πράγματα σημαντικά έχεις να κάνεις μόλις περάσει η καταιγίδα...   
Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να φρικάρεις.
Όμως κρατήσου. Μην αφεθείς.
Τα πέντε πράγματα που κρύβεις μέσα σου,υπεράσπισέ τα.
Κάτι θα γίνει. Δεν μπορεί.
Η ζωή ποτέ δεν περιφρόνησε τους εραστές της.
Και κάτι άλλο.  Ίσως πιο ποιητικό.
Φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου. 
Κι ύστερα βρες ενα μικρούλι ξέφωτο και κάθισε ν' απολαύσεις το άρωμά τους. 
Α! Κι αν θέλεις, μην ξεχάσεις πως υπάρχουν πάντα κάποιοι 
που αξίζει να τους προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο!

(Αλκυόνη Παπαδάκη)

****

Συναντάμε κόσμο όπως πορευόμαστε. Ανταλλάσσουμε βλέμματα, χαμόγελα ευγενικά, δυο υποχρεωτικές κουβέντες, για να προσπεράσουμε και να τα πετάξουμε αυτά αμέσως στον κάδο της λησμονιάς. Υπάρχουν μάτια όμως που από το πουθενά εμφανίζονται μια στιγμή μπρος μας, βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν: «Εδώ θα μείνεις», ή «Σε περίμενα». 

(Βαμβουνάκη Μ.)

Η αλήθεια είναι πως δεν ταυτίζομαι με το πρώτο μέρος. Όποιον συναντούσα πάντοτε του έδινα αξία,μέχρι να μου αποδείξει το αντίθετο. Ποτέ δεν λέω κουβέντες υποχρεωτικά, αν δεν τις νιώθω απλώς δεν μιλάω. Και το θεωρώ έντιμο να μου συμπεριφέρονται το ίδιο. Όταν κάτι δεν βγαίνει από την καρδιά σου καλύτερα τελικά να μη το κάνεις.. Προσπερνώ μόνο όταν με κάποιον δεν ταιριάζω κι αυτό μου συμβαίνει συχνά γιατί στην αρχή ενθουσιάζομαι και ύστερα αρχίζω να βλέπω συμπεριφορές και χάσμα επικοινωνίας.. Αλλά ναι.. υπάρχουν μάτια που σε κάνουν να βυθίζεσαι και από την αρχή ξέρεις ότι ήρθαν για να μείνουν.

Aut viam inveniam aut faciam.
(Αννίβας)
  " Ή θα τον βρούμε τον δρόμο, ή θα τον φτιάξουμε."

Αυτή την εικόνα πιθανόν να την έχω ξαναχρησιμοποιήσει εδώ.

Με εμπνέει όμως πολύ. Κάπως έτσι το αισθάνομαι.. Υπάρχει ένα μεγάλο κενό από εκεί που βρίσκομαι μέχρι εκεί που θέλω να φτάσω. Φυσικά υπάρχει υψόμετρο. Τον δρόμο για να φτάσω εκεί τον δημιουργώ σιγά σιγά και έχει τόσο γερή αντοχή που μπορώ να κάτσω πάνω του. Μπορώ μέσα στο σκοτάδι να κοιτάξω ψηλά και να δω τους σχηματισμούς των πουλιών που μας διδάσκουν.. την ελευθερία και την ομαδική συνεργασία. Και μέσα από τα σύννεφα να ξεπροβάλλουν ακτίνες φωτός.

positive-thinking-greece

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ