Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΜΑ

Στο άκουσμα της λέξης πολεμιστής η εικόνα που έρχεται ακαριαία στο νου μας είναι ενός ανθρώπου με στολή που πολεμάει και σκοτώνει.

Όμως υπάρχουν και άλλων ειδών πόλεμοι.

Κατά έναν περίεργο τρόπο, ο πόλεμος είχε από τα πανάρχαια χρόνια και έχει μέχρι σήμερα σε ορισμένες παραδόσεις που επιβιώνουν, μια έντονα μεταφυσική η πνευματική σημασία.

Έτσι δεν είναι τυχαίο που στο πέρασμα των αιώνων, δίπλα η πίσω από ξεκάθαρα πολεμικές τεχνικές, εμφανίστηκε ένας ιδιαίτερος δρόμος, πρακτικής αυτογνωσίας και μύησης, ο Δρόμος του Πολεμιστή, που μαζί με την σωματική άσκηση προωθεί και την πνευματική άσκηση, τη μύηση στις ανώτερες αλήθειες, με στόχο την εσωτερική απελευθέρωση του ανθρώπου.

Στη Μπαγκαβάτ Γκιτά, που σημαίνει Θείο Τραγούδι και αποτελεί τμήμα του μεγάλου Ινδικού έπους της Μαχαμπαράτα, ο ήρωας και πολεμιστής Αρτζούνα, μαθητής του θεού Κρίσνα, βρίσκεται σε ένα μεγάλο δίλημμα: να ακολουθήσει το καθήκον του και να πολεμήσει εναντίον των σφετεριστών της βασιλικής εξουσίας του πατέρα του, η οποία του ανήκει, δίνοντας μια μάχη εναντίον συγγενών, φίλων, ακόμα και διδασκάλων του, η να αρνηθεί τη μάχη και τη χρήση της βίας;

Ενώ ο Αρτζούνα διαλογίζεται μπροστά στο πεδίο της μάχης, τις αρνητικές συνέπειες οποιασδήποτε απόφασής του, ο θεός Κρίσνα, διαβάζοντας τους λογισμούς του, του διδάσκει την κάρμα γιόγκα, ΤΗ ΜΗ ΠΡΑΞΗ, ΤΟ ΝΑ ΔΡΑΣ ΑΚΟΥΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ Ή ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΣΟΥ.

Όταν δρας με αυτόν τον τρόπο οι πράξεις σου δεν αφήνουν κανένα (ίχνος) πάνω σου, δεν δημιουργούν (κάρμα), κι επομένως είσαι ελεύθερος από αυτές.

Θα πρέπει λοιπόν ο Αρτζούνα να εκτελέσει το καθήκον του, άλλα ν’ απαρνηθεί συγχρόνως εσωτερικά τα αποτελέσματα της πράξης του.

Ο Κρίσνα αποκαλύπτει ακόμα στον Αρτζούνα ότι η ατομική ψύχη (άτμαν) ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΗ, ΤΑΥΤΟΣΗΜΗ ΜΕ ΤΟ ΜΠΡΑΧΜΑΝ, ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΚΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙ.  Επίσης, του διδάσκει για την ‘’ΜΑΓΙΑ’’, την μεγάλη πλάνη, ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ όλων των φαινομένων, μαζί και του ανθρώπινου παράγοντα και ότι στην πραγματικότητα  Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ.

Οποιαδήποτε έτσι πράξη, μαζί με τα αποτελέσματά της, θα πρέπει να "θυσιαστεί’’ ή να προσφερθεί στον θεό, στον οποίο και τελικά ανήκει.

Ο Δρόμος, λοιπόν, του Πολεμιστή στον Ινδουισμό είναι ο δρόμος της κάρμα γιόγκα, της ανιδιοτελούς πράξης, της πράξης απλώς για την πράξη, χωρίς καμιά προσκόλληση στις απολαβές της, εκτελώντας απλά το καθήκον μας στη ζωή, σε οποιοδήποτε πόστο και να βρισκόμαστε, γνωρίζοντας συγχρόνως τη φασματικότητα όλων των φαινομένων, τόσο της ζωής όσο και του θανάτου, και ότι στην πραγματικότητα το μοναδικό ενεργό πρόσωπο είναι πάντα ο θεός, στον οποίον και πρέπει να αφιερώνουμε τελικά με ευλάβεια και αφοσίωση όλες της πράξεις μας. ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΜΗ ΣΚΟΠΙΜΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΗ ‘’ΜΑΓΙΑ’’, ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, ΝΑ ΔΙΑΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΙΚΩΝ ΓΕΝΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.

Ο Βουδισμός, που αναπτύχτηκε αργότερα στην Ινδία, απέρριψε την ιδέα της ύπαρξης οποιουδήποτε "αντικειμενικού" θεού, όπως επίσης και το ινδουιστικό δόγμα της άφθαρτης, αναλλοίωτης και αθάνατης ατομικής ψυχής, μαζί με την αφοσίωση και την λατρεία μιας προσωπικής θεότητας. Διατήρησε όμως σχεδόν αυτούσιο το δόγμα του κάρμα σαν τον παγκόσμιο νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος και την πεποίθηση ότι κάθε πράξη που εκτελείται χωρίς πρόθεση, χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσμά της, δεν αφήνει κανένα (καρμικό ίχνος) στο δράστη και δεν ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ.

Επιπλέον, για να εκδηλωθεί ένα κάρμα του παρελθόντος στο παρόν, θα πρέπει να συντρέξουν διάφοροι δευτερογενείς παράγοντες που θα παρέχουν γόνιμο έδαφος, ώστε αυτό να καρποφορήσει.

Αν όμως ο πολεμιστής βρίσκεται σε εγρήγορση, μπορεί να αποφύγει αυτήν την εκδήλωση με το να μη δημιουργήσει ποτέ το κατάλληλο έδαφος γι αυτή την καρποφορία.

Η εγρήγορση επομένως, η άμεση παρουσία στο τώρα, παίζει ένα σημαντικότατο ρόλο στο Βουδιστικό Δρόμο του Πολεμιστή.

Επηρεασμένος έτσι από τη βουδιστική διδασκαλία, ο Δρόμος του Πολεμιστή παρουσίασε ένα καινούργιο βάθος και εκφράστηκε στην Κίνα (όπου επηρεάστηκε από τον Ταοϊσμό) με την πολεμική τέχνη των Σαολίν, των περίφημων πολεμιστών μοναχών.

Στην Ιαπωνία (όπου επηρεάστηκε από τον Σιντοισμό), πήρε την μορφή του Μποσίντο η Δρόμο των Σαμουράι, ενώ στο θιβετιανό Βουδισμό ονομάστηκε ο Ιερός Δρόμος του Πολεμιστή της Σαμπάλα, με ιδιαίτερη έμφαση στο άνοιγμα, στη βοήθεια και στο έλεος του πολεμιστή προς όλα τα αισθανόμενα όντα.

ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΣΑΜΠΑΛΑΣ

Στο θιβετιανό Βουδισμό βρίσκουμε μια άλλη παραλλαγή του Δρόμου του Πολεμιστή, επηρεασμένο από τις διδασκαλίες της Μαχαραγιάνα και της Βατζραγιάνα και το δόγμα της Σουνιάτα η (κενότης) όλων των φαινομένων. Η Δύση γνώρισε αυτόν τον δρόμο από τις διδασκαλίες του λάμα Chogyam Trungpa και ιδίως από το περίφημο βιβλίο του ‘’Σαμπάλα, ο Ιερός Δρόμος του Πολεμιστή’’, όπου αποκαλύπτονται τα μυστικά της (φωτισμένης πολεμικότητας).

Στην παράδοση της Σαμπάλα, πολεμιστής δεν είναι κάποιος που εξαπολύει έναν πόλεμο, αλλά ένα γενναίο ον που βγαίνει ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΒΟΥΚΙ ΤΟΥ (ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΖΟΥΜΕ ΟΙΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ), ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, ΕΔΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΗΣΙΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.

Ο πολεμιστής της Σαμπάλα δεν απορρίπτει και δεν δέχεται τίποτε, αλλά ρέει απλώς μαζί με της καταστάσεις. Δεν έχει κανένα φόβο η ελπίδα και βλέπει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι, μέσα στην (κενή) φύση τους.

Βασικό μέλημα του πολεμιστή της Σαμπάλα είναι να αναπτύξει στην καρδιά του την ιδιότητα της αφοβίας και να ανοιχτεί με τρυφερότητα και ευγένεια στον κόσμο γύρω του.

Για να επιτύχει αυτό το βαθύ άνοιγμα, πρέπει να εγκαταλείψει το εγώ του και να αφήσει  να γεννηθεί μέσα του το έλεος. Το έλεος, του δίνει μια αυθόρμητη αφοβία που χαρακτηρίζεται από αφοβία της εξάσκησης της ισχύος του πάνω στους άλλους.

Αυτή η γενναιόδωρη αφοβία του ελέους υπερβαίνει το ζωικό ένστικτο του εγώ του.

Ο πολεμιστής της Σαμπάλα μαθαίνει επίσης πως ν’ αντιμετωπίζει σωστά τα συναισθήματα του, χωρίς να τ’ αποφεύγει, να τα καταπιέζει η να ντρέπεται γι αυτά και χωρίς ν’ ακολουθεί και να παρασύρεται από αυτά.

Και οι δυο αυτοί τρόποι θεωρούνται λανθασμένοι και ο σωστός τρόπος είναι να κάνει κατευθείαν τα συναισθήματα του όπως πραγματικά είναι, κι έτσι να νοιώσει τη (γυμνή) τους ιδιότητα, που είναι απλώς ενέργεια, και ν’ αναγνωρίσει την πραγματική φύση τους, που είναι η κενότητα.

Παρατηρώντας τα συναισθήματα μας έτσι όπως είναι, μετασχηματίζουμε τη σύγχυση που μπορεί να μας φέρνουν, σε υπερβατική σοφία.

 ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΣΚΗΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Βρες ένα ήσυχο μέρος, πάρε δύο, τρεις βαθιές αναπνοές και παρατήρησε πως αισθάνεσαι…

Και σαν πρώτο βήμα νιώσε το συναίσθημα χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα γι αυτό… Νιώσε την ενέργεια, την δύναμη που υπάρχει μέσα του… οποιαδήποτε φυσική αίσθηση νιώθεις… χωρίς ετικέτες, περιγραφές και κρίσεις… παρατήρησε την ενέργεια που υπάρχει μέσα στο συναίσθημα… Η ενέργεια αυτή έχει μία δόνηση… Νιώσε την ενέργεια να πάλλεται μέσα στο σώμα σου… Παρατήρησε την ένταση της ενέργειας, καθώς αυτή πάλλεται μέσα σε όλο σου το σώμα…

Σαν δεύτερο βήμα νιώσε αγάπη για το συναίσθημα, έτσι ακριβώς όπως είναι… Νιώσε αγάπη για την δύναμη που υπάρχει μέσα του… Νιώσε αυτήν την ενέργεια  ως την δύναμη της ζωής… που υπήρχε πριν δημιουργηθεί το Σύμπαν… Καθαρή, αγνή δυναμικότητα, του φυσικού Νόμου…

Και σαν τρίτο βήμα νιώσε Αγάπη και Εκτίμηση για τον εαυτό σου, που νιώθει το συναίσθημα και νιώθει την δύναμη που υπάρχει μέσα του… Νιώσε αυτή την ένταση της ενέργειας σαν δύναμη… Τη δική σου δύναμη…

Αυτή η άσκηση, μπορεί να γίνεται, όσες φορές θέλετε, κατά την διάρκεια της ημέρας, και όταν αρχίσετε να έρχεστε σε επαφή με τα συναισθήματά σας, με έναν αποστασιοποιημένο τρόπο, θα ξέρετε τι να κάνετε, την επόμενη φορά που θα σας κυριεύσει ένα δυνατό συναίσθημα.

Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ KΥΜΑ