Ελλάδα: Φως στο τούνελ ή μια τρύπα στο νερό;

1) Ελλάδα: Φως στο τούνελ ή μια τρύπα στο νερό;
Στην Ελλάδα σχεδόν τα πάντα είναι ακριβότερα από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Στην Ευρώπη σχεδόν τα πάντα είναι ακριβότερα από τις ΗΠΑ. Και διαθέτουν οι ΗΠΑ υψηλότερo κατά κεφαλήν εισόδημα από την Ευρώπη και η Ευρωζώνη από την Ελλάδα. 

Οι φόροι, οι εισφορές και η ρύθμιση των αγορών είναι η βασική αιτία που στην Ελλάδα τα πάντα είναι ακριβότερα από την Ευρώπη και στην Ευρώπη ακριβότερα από τις ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα το 43% το μεικτού μισθού είναι κρατήσεις και εισφορές, ασφαλιστικές και υπέρ τρίτων. Μαζί με τη Γαλλία αυτό είναι το υψηλότερο επίπεδο κρατήσεων στην Ευρώπη.

Παρά τις υψηλές κρατήσεις τα ασφαλιστικά ταμεία μέσω των εισφορών που εισπράττουν δεν μπορούν παρά να καλύψουν περίπου τα δυο τρίτα του συνόλου των συντάξεων και το υπόλοιπο το καλύπτει ο κρατικός προϋπολογισμός μέσω φορολογίας. 

Υπό αυτούς τους όρους όσο και να μειώσουν τους μισθούς στην Ελλάδα η οικονομία δεν πρόκειται να γίνει ανταγωνιστική. 


Στις αυξημένες τιμές συμβάλλουν και οι υψηλοί φόροι όπως ο ΦΠΑ και διάφοροι φόροι στην παραγωγή. Κάποιος ανίδεος ή επιτήδειος υπουργός όταν λύνει ένα πρόβλημα με την επιβολή ενός ειδικού φόρου δεν καταλαβαίνει, ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει, πως ο φόρος αυτός μεταφέρεται αμέσως στην τιμή του προϊόντος και στον καταναλωτή.

Στις αυξήσεις των τιμών συμβάλλουν και τα εκατοντάδες κλειστά επαγγέλματα και οι ρυθμίσεις που δεν βάζουν εμπόδια στον ελεύθερο ανταγωνισμό.

Οι φαρμακοποιοί απαιτούν να μην πωλούνται ουροσυλλέκτες και έμπλαστρα στα σούπερ μάρκετ με την πρόφαση πως κάποιος χωρίς τις απαραίτητες συμβουλές μπορεί να καταπιεί τον ουροσυλλέκτη και να πάθει απόφραξη αεραγωγών ή να τοποθετήσει το έμπλαστρο στο μάτι. 

Οι αυτοκινητιστές απαιτούν να μην παρέχουν τα ξενοδοχεία ανταγωνιστικές υπηρεσίες στους πελάτες τους. Οι μεταφορείς απαιτούν να κυκλοφορούν τα ιδιωτικής χρήσης τα μισά χιλιόμετρα της ζωής τους άδεια για να υπάρχει ικανοποιητικό μεροκάματο για τους ίδιους. 

Τα διυλιστήρια να μην εισάγουν οι εταιρείας εμπορίας καύσιμα σε ανταγωνιστικές τιμές.

Οι δημοσιογράφοι επιβαρύνουν την κοινωνία και την οικονομία με το αγγελιόσημο. Κάθε διαφήμιση που δημοσιεύεται πληρώνει ένα 20% της αξίας της στο ταμείο των δημοσιογράφων. Όταν αγοράζει κάποιος ένα γιαούρτι ή ένα κρασί που έχει διαφημιστεί στην τιμή που πληρώνει περιλαμβάνεται και το κόστος της διαφήμισης, άρα πληρώνει και για τη σύνταξη των δημοσιογράφων. 

Όλα αυτά και εκατοντάδες άλλα παρόμοια αθροίζουν στην Ελλάδα υψηλές τιμές και κόστος παραγωγής που κάνει τα ελληνικά προϊόντα μη ανταγωνιστικά των ξένων και στην ελληνική αγορά για αποτροπή των εισαγωγών και στις διεθνείς αγορές για τόνωση των εξαγωγών.

Υπάρχουν τρεις δρόμοι για να εξορθολογιστούν οι τιμές: Οι δρόμος των «γραφικών», ο δρόμος των «παλαβών» και ο δρόμος της αγοράς.

Γραφικός ήταν ο τρόπος του Κίμωνα Κουλούρη πριν μια δεκαετία όταν φωτογραφιζόταν δίπλα στους πάγκους των λαϊκών.

Παλαβός είναι το τρόπος του Τσάβες και του Μαδούρο όπου με πληθωρισμό πάνω από 50% βγάζει διατάγματα σταθερότητας των τιμών. Όπως είναι φυσικό ανθεί η μαύρη αγορά και οι ελλείψεις βασικών ειδών όπως το χαρτί υγείας. Είναι το μοντέλο που ευαγγελίζεται σαν απάντηση ο κ. Τσίπρας και η λαϊκίζουσα αριστερά και δεξιά.

Και υπάρχει και ο δρόμος της αγοράς. Της εξασφάλισης δημοσιονομικής σταθερότητας στα πλαίσια ενός σταθερού νομίσματος και της δημιουργίας προϋποθέσεων λειτουργείας του ανταγωνισμού. 

Το ελληνικό μοντέλο ήταν χτισμένο πάνω στην πληθωριστική δραχμή όπου το κράτος με το ένα χέρι μοίραζε εισόδημα μέσω προνομίων και με το άλλο τα αφαιρούσε μέσω του πληθωρισμού και της πτώσης της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Φυσικά σε αυτή την αναδιανομή κάποιοι έβγαιναν περισσότερο χαμένοι και δεν ήταν πάντα αυτοί που προσπαθούσαν λιγότερο. 

Σ’ αυτό το σύστημα όμως το μαχαίρι της διανομής εισοδήματος και πλούτου το είχαν οι πολιτικοί προς όφελος των πελατών τους. Αυτοί είναι που διαμαρτύρονται και εμφανίζουν σαν βιτρίνα τα συμφέροντα των αγελαδοτρόφων, των φαρμακοποιών της ελληνικής παραγωγής και απασχόλησης εν γένει.

Το πολυνομοσχέδιο έστω και με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις έφερε 50 αλλαγές από τις 500 που έχει εντοπίσει ο ΟΟΣΑ σε στρεβλώσεις που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία.

Χρειάζονται άλλες 450 τουλάχιστον.

Στη βάση το όλο θέμα είναι απλό. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να επιλέξει αν θέλει να μοιάζει με μια χώρα της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής ή με μια χώρα της Ευρώπης.

Τόσο απλό είναι...



2) Πως φτάσαμε στο "φιάσκο" Μπαλτάκου...
Η στρατηγική της ΝΔ μέχρι τον Φύσσα ήταν η στρατηγική Μπαλτάκου-και η ευθύνη του Σαμαρά απολύτως εμφανής. Μια βαθιά δεξιά βλακεία, καθαρά αντιαστική, που νόμιζε ότι οφείλει να συντηρεί την ΧΑ στην οποία έβλεπε έναν αντικομμουνιστικό μηχανισμό.

Από τον τοίχο του Panayis Panagiotopoulos στο φ/β 

Πολύ σύντομα αλλά ελπίζω προσεκτικά:

1. Ο Σαμαράς έχει ευθύνη σοβαρή που είχε αυτόν το άθλιο φασιστοειδές σε αυτή τη θέση.

2. Η στρατηγική της ΝΔ μέχρι τον Φύσσα ήταν η στρατηγική Μπαλτάκου-και η ευθύνη του Σαμαρά απολύτως εμφανής. Μια βαθιά δεξιά βλακεία, καθαρά αντιαστική, που νόμιζε ότι οφείλει να συντηρεί την ΧΑ στην οποία έβλεπε έναν αντικομμουνιστικό μηχανισμό. 

3. Όταν άλλαξε η στρατηγική (μαζί με την γενική αλλαγή γύρω από το θέμα ΧΑ- και εδώ αυτό αφορά το σύνολο του πολιτικού συστήματος-διότι το αντιμνημόνιο θεωρούσε ότι έχει κέρδος από την παρουσία της και την δυναμική της, δυστυχώς) ο Μπαλτάκος δεν έφυγε, ούτε ακολούθησε την νέα στρατηγική. 

4. Αυτό (το γεγονός ότι ούτε έφυγε ούτε άλλαξε μυαλά) με παραπέμπει και στην ύπαρξη παράκεντρου μέσα στη ΝΔ και όχι μόνο, σε ομηρεία όλου του πολ συστ. Εχουμε εικόνα του παράκεντρου (δεν χρειάζεται να πούμε παραπάνω αλλά μπορεί να είναι η κορυφή του αισμπεργκ).

5. Αν αυτό ισχύει πρέπει να σκεφτούμε μήπως σχετίζεται όχι μόνον με την διαχείριση της εξουσίας αλλά περισσότερο με τα της χρεοκοπίας. Επιχειρηματικά και πολιτικά κλπ.

6. Το Πασόκ έχει ευθύνη αντικειμενική παρότι είχε μέτωπο με τον Μπαλτάκο. Όφειλε να απαιτήσει την αποπομπή του.

7. Η Δημάρ επίσης έχει ευθύνη. Αν είχε εντοπίσει κάτι τέτοιο, έπρεπε να ελέγχει και να παίξει τον πολιτικό ιδεολογικό ρόλο για τον οποίον ήταν στην κυβέρνηση.

8. Η ισχνή πλειοψηφία αυτή δεν μπορεί να σηκώσει εύκολα την συνέχεια. Είναι πιθανό να χρειάζεται ανασυγκρότηση της πλειοψηφίας με άλλα πρόσωπα και με άλλον επικεφαλής. Το άλλο σενάριο είναι οι εκλογές. Οι άδηλες εκλογές. Το τρίτο σενάριο δεν είναι δημοκρατικό και δεν θέλω να πω περισσότερα.

9. Έλεος με την αποδοχή των άθλιων ισχυρισμών της ΧΑ, πάντως. Περί σκευωρίας εις βαρος της.

ΥΓ: η δημοκρατία είναι δρόμος αντοχής και παιχνίδι ψυχραιμίας και εύθραυστο μέγεθος. Μην σπεύδουμε γιατί αν δεν βρεθεί εθνικό μόντους απέναντι απέναντι σε όλο αυτό θα επικρατήσει το μόντους βιβέντι μαζί του, για πολύ. Η υπόθεση έχει μέλλον δυστυχώς.

capital

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ