Το εκδηλωμένο αληθινό οδηγεί στον εντοπισμό του εσωτερικού ψεύδους, που σκοπό έχει τη σύνθεση του Εαυτού μας.
Έχεις ήδη μπερδευτεί;
Κάθε εσωτερική μετατόπιση και κάθε «άνοιγμα» πέρα από τα φαινόμενα, συνοδεύεται με άπειρες συνειδητοποιήσεις που έχουμε την πρόκληση να εφαρμόσουμε/εκδηλώσουμε στην πράξη, μετρώντας το κόστος, ζυγίζοντας το όφελος, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη του ποιοι Είμαστε.
Ελάχιστοι θα καταλάβουν βιωματικά τη φράση «πονάνε τα μάτια όσο ανοίγουν και βλέπουν» καθώς έχουμε συνηθίσει το λήθαργο που ονομάζουμε ζωή, πείθοντάς μας ότι «είμαστε καλά» (υπάρχουν και χειρότερα). Δεν είναι τυχαία η επιλογή της λέξης «καλά», που χρησιμοποιούμε, για να περιγράψουμε, χωρίς να συνειδητοποιούμε τη μετριότητα που ονομάζουμε φυσιολογική.
Δεν έχουμε όμως καμία δυνατότητα να δούμε, εκτός αν καταφέρουμε να σπάσουμε το «φράγμα» της φαινομενικότητας, το οποίο στηρίζει, δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο, ο τρόπος που σκεφτόμαστε, ο υφιστάμενος προγραμματισμός μας, ο οποίος δεν αλλάζει ούτε αλλοιώνεται, σύμφωνα με την ποσότητα της γνώσης με την οποία φορτίζουμε το νου μας.
Οι παρανοήσεις, ως αποτέλεσμα του προγραμματισμού, είναι τόσες όσες είναι αδύνατον να ξεσκεπαστούν από οποιονδήποτε συγκεκριμένο άνθρωπο, για δυο βασικούς λόγους:
1. Οι περισσότερες είναι εντελώς ατομικές και πρέπει ο καθένας να εισχωρήσει στον δικό του προσωπικό προγραμματισμό, για να εντοπίσει και να διαλύσει τις δικές του αυταπάτες.Τίποτα δεν κατανοούμε πέρα από το προσωπικό, όσο κι αν θέλουμε να υποθέτουμε ότι γνωρίζουμε.
2. Το ζητούμενο δεν είναι και δεν ήταν ποτέ να φανερώσει «κάποιος» («ανώτερος» ή «σοφότερος») το ψέμα, αλλά να γίνουμε εμείς οι ίδιοι φορείς της αλήθειας μας: να συνθέσουμε τον Εαυτό μας. Αυτό δεν θα αλλάζει.
Αυτό που συμβαίνει και εξακολουθεί να εντοπίζει όποιος μπορεί να δει πέρα από το φράγμα της φαινομενικότητας είναι το πλέον φανερό:
Όσα ψέματα κι αν ξεσκεπαστούν, υπάρχουν πολύ περισσότερα ακόμα κρυμμένα (ασυνείδητα).
Όσο αποτελεσματικά κι αν εξηγείται η «φύση» της πραγματικότητας, άλλο τόσο αυτή διαφεύγει από τον υφιστάμενο τρόπο σκέψης μας.
Όσο κι αν αναλύεται το μάτριξ, το ειρωνικό είναι ότι δεν γίνεται αντιληπτό... με τον συνηθισμένο, εκπαιδευμένο τρόπο σκέψεις, που παραπλανά απόλυτα τις αισθήσεις και τον νου.
Είναι τόσο απλό το γιατί συμβαίνει αυτό, που είναι αδύνατον για τον κοινό νου (τρόπο σκέψης) να το εντοπίσει. Και είναι τόσο αληθινό και αμετάκλητο αυτό, που είναι αδύνατον να χωρέσει σε λόγια/λέξεις, που μάθαμε να χρησιμοποιούμε και να αντιλαμβανόμαστε… ήδη καταχωρημένα ανάλογα, από την υφιστάμενη δυαδική συνειδητότητα.
Μόνο αυτοί που σπάνε το φράγμα του χρόνου και του χώρου μπορούν να αντιληφθούν πραγματικά αυτό που συμβαίνει - πέρα από κάθετι υπαρκτό - και αγνοούσαν ενόσω «βρίσκονταν στο όνειρο»… ένα όνειρο που δεν ήταν δικό τους και το αισθάνονταν ως ξένο.
Θα δώσω κάποιες ενδείξεις, για να κατανοήσουμε καλύτερα την πλάνη που συνεχίζει να επικρατεί (σχεδόν ανεπηρέαστη… πρόσεξε: «σχεδόν»).
Πολλοί μοντέρνοι «αφυπνισμένοι» έχουν εντελώς διαστρεβλώσει έννοιες όπως «πνευματικότητα», «αγάπη», «αλήθεια», έχοντας μετατραπεί σε κυνηγοί γνώσεως και «ανώτερων πεδίων», αφήνοντας πίσω τους ανθρώπους, σχέσεις, υλικούς στόχους, επιτεύγματα και πολλά άλλα που δεν «ταιριάζουν» με την νεο-αποκτηθείσα «γνώση» τους.
Παγιδευμένοι ακόμα πολλοί άνθρωποι ουσιαστικά, στις αντιθέσεις του δυαδισμού, ο νους (ο υφιστάμενος προγραμματισμός) έχει την εκπληκτική ικανότητα να προσαρμόζεται, να «μεταλλάσσεται» και να εξειδικεύεται», χωρίς να μπορεί να έχει καμία ιδιότητα ή ικανότητα εντοπισμού του Εαυτού. Θύματα ουσιαστικά, του ίδιου τρόπου σκέψης που παγιδεύει και τους υπόλοιπους, νομίζοντας ότι αυτοί «ξεχωρίζουν».
Παραμένουν εντελώς ανίκανοι να εντοπίσουν οτιδήποτε αληθινό (υφιστάμενο), πίσω από τη φαινομενικότητα. Χαριτολογώντας θα το έλεγα: ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός να περπατούσε δίπλα τους, δεν θα τον έβλεπαν, αν και δηλώνουν οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του. Γιατί, περιμένουν τα ίδια ρούχα, τα ίδια λόγια, το ίδιο παρουσιαστικό με αυτό που φαντάζονται και «ξέρουν». Μα το ίδιο ισχύει για το Βούδα, τον Μωάμεθ, το Σωκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Αϊνστάιν, , τον Ράιχ, τον Κρισναμούρτι, τον Τέσλα, αλλά και τον κάθε «Δάσκαλο» που περιμένουν.
Πίσω από όλες αυτές, μα και πολύ περισσότερες πρακτικές, βρίσκεται κρυμμένος ο τρόπος σκέψης, ο προγραμματισμός, που εξακολουθεί να παραμένει αθέατος και συνεχίζει να παραπλανά συνειδήσεις. Η ουσία εξακολουθεί να βρίσκεται πέρα από εκεί που οι περισσότεροι την ψάχνουν, με τον τρόπο που την ψάχνουν. Η πραγματικότητα εξακολουθεί να παραμένει αθέατη αλλά όσο ποτέ αληθινή, εξακολουθώντας να λειτουργεί... σκέψη με σκέψη, συναίσθημα με συναίσθημα, δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο. Ακριβώς μπροστά στα μάτια μας… εκεί που είναι αδύνατον να δούμε, όσο παραμένουμε «τυφλοί» πιστεύοντας – πέραν πάσης αμφιβολίας – ότι βλέπουμε.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μόνο για έναν και μοναδικό λόγο: για να εστιάσω την προσοχή στην παντοδύναμη προσωπική βούληση και ευθύνη, όσων είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να την αναλάβουν... στον καθένα μας που έχει καταλάβει ή έστω υποψιάζεται, ότι η μοναδική γνώση που έχει ουσία είναι αυτή που μπορούμε να λάβουμε, μόνο μέσω του Εαυτού μας... Και εδώ ξεκινά ακόμα μια πλάνη, που σαρώνει τη «Νέα Σκέψη»... η σταύρωση των δασκάλων... όπως πάντα στους αιώνες...
synthesieautou
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.