Ν. Καζαντζάκη - Ο τελευταίος πειρασμός

Τίναξε το κεφάλι, και ολομιάς θυμήθηκε που βρίσκουνταν,ποιος ήτανε και γιατί πονούσε· άγρια αδάμαστη χαρά τον συνεπήρε· 

όχι, όχι, δεν ήταν άναντρος, λιποτάχτης, προδότης·

 όχι,όχι, ήταν καρφωμένος στο σταυρό, τίμια στάθηκε ως το τέλος,κράτησε το λόγο του· 

μια αστραπή, τη στιγμή που φώναξε "΄Ηλί! 'Ηλί!" και λιποθύμησε, τον άρπαξε ο Πειρασμός και τον πλάνεσε· 

ψέματα οι χαρές, οι παντρειές, τα παιδιά· ψέματα τα χούφταλα, ξευτελισμένα γεροντάκια, που τον φώναζαν άναντρο, λιποτάχτη, προδότη· 

όλα, όλα, φαντάσματα του Πονηρού! 

Ζουν και βασιλεύουν οι Μαθητές του, πήραν τις στεριές και τις θάλασσες και διαλαλούν το Καλό Μαντάτο. 

Τα πάντα έγιναν όπως πρέπει, δόξα σοι ο Θεός!
 

Έσυρε φωνή θριαμβευτικιά: - Τετέλεσται!   κι ήταν σα να 'λεγε: Όλα αρχίζουν.

 Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ - Ν. Καζαντάκης

enarmonisi

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ