Για τους νεώτερους που ίσως δεν γνωρίζουν, ο Εκκλησιαστής είναι βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Πήρε αυτό το όνομα από τον Εκκλησιαστή, τον υιό του βασιλιά Δαυίδ, τον Σολομώντα. Αυτός έγραψε όσα περιέχονται στο βιβλίο που φέρνει το όνομά του.Θα αναρωτιέστε, ίσως, γιατί ο Σολομώντας έφερε αυτό το "περίεργο" όνομα ...'Εκκλησιαστής'.
Όλα τα βιβλία που αποτελούν την Παλαιά Διαθήκη, αρχικά ήταν γραμμένα στα εβραϊκά. Στη συνέχεια, από το 280 π.Χ. μέχρι τον 1ο αι. π.Χ. μεταφράστηκαν σταδιακά από 72 μορφωμένους ελληνόγλωσσους Ιουδαίους στα Ελληνικά, που ομιλούντο εκείνη την εποχή στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο Σολομώντας ήταν Μέγας Μύστης και Αρχιερέας στο Ναό του στην Ιερουσαλήμ και το βιβλίο του θα έφερε σαν τίτλο μια λέξη που προφανώς θα υποδείκνυε ότι ήταν "Του Μεγάλου Αρχιερέως". Έτσι, οι μεταφραστές Ιουδαίοι τον απέδωσαν στα ελληνικά με τη λέξη που θεωρούσαν ότι απέδειδε το νόημα. Εκκλησιαστής λοιπόν είναι εκείνος που ασχολείται με τα πάσης φύσεως πνευματικά θέματα.
Στον Εκκλησιαστή υπάρχει ένα εδάφιο, που σας αναφέρω παρακάτω, για να δείτε ότι η ασημένια χορδή ήταν γνωστή στον Μύστη Σολομώντα, μόνο που στο αρχαίο ελληνικό κείμενο αναφέρεται ως «αργυρά άλυσος».
Σε νεοελληνική μετάφραση: «Και να θυμάσαι τον Πλάστη σου στις ημέρες της νιότης σου· πριν έρθουν οι κακές ημέρες, και φτάσουν τα χρόνια στα οποία θα πεις: Δεν έχω ευχαρίστηση σ' αυτά· πριν σκοτιστεί ο ήλιος, και το φως, και το φεγγάρι, και τα αστέρια, και ξαναγυρίσουν τα σύννεφα ύστερα από τη βροχή…
…πριν λυθεί η ασημένια αλυσίδα, …και επιστρέψει το χώμα στη γη, όπως ήταν, και το πνεύμα επιστρέψει στον Θεό, που το έδωσε».
Στην ουσία, η απόσπαση της ασημένιας χορδής από το σώμα είναι το τελικό στάδιο του θανάτου του σώματος. Όταν αυτό συμβεί, είμαστε πλέον σε θέση να καλοδεχτούμε τιςδιευρυμένες καταστάσεις της συνείδησης που υπάρχουν στο υπερπέραν και να αρχίσουμε την πραγματική μας ζωή. Τότε θα είμαστε σε θέση να αρχίσουμε να ζούμεπραγματικά, και τα μυαλά και οι καρδιές μας θα ανοίξουν σε μια πολύ καθαρότερηπραγματικότητα την οποία μπορούμε να εξερευνήσουμε με ενθουσιασμό.
Η ασημένια χορδή μας βοηθά να πραγματοποιούμε τα αιθερικά ταξίδια μας όταν κοιμόμαστε τα βράδια και μας βοηθά επίσης να γινόμαστε αποδέκτες μεγαλύτερης σοφίας, ενώ είμαστε ξύπνιοι. Ένας ανώνυμος δάσκαλος εν πνεύματι, μέσω της BettyBethards, κάνει τη διάκριση μεταξύ των ονειρικών καταστάσεων και της μετά το θάνατο κατάστασης.
«Η μόνη διαφορά μεταξύ της κατάστασης του θανάτου και της κατάστασης του ονείρουείναι ότι η ασημένια χορδή, η οποία μοιάζει πολύ με ομφάλιο λώρο που συνδέει την ψυχήμε το σώμα, αποκόπτεται με το θάνατο. Αυτό το ασημένιο κορδόνι επιτρέπει στο πνεύμα να ταξιδεύει σε διάφορα βασίλεια και πεδία πέρα από το υλικό τα βράδια και ναλαμβάνει υψηλότερες διδασκαλίες.
Στην κατάσταση που ονομάζεται θάνατος, η ενέργεια - το πνεύμα σας - αφήνει το σώμακαι δεν επιστρέφει».
Η ασημένια χορδή είναι η σύνδεση του φυσικού σώματος με το πνευματικό, και ό,τιλαμβάνουμε από την άλλη πλευρά έρχεται μέσα από αυτόν το σύνδεσμο. Όταν το φυσικό σώμα ολοκληρώσει την πορεία του, το αιθερικό σώμα ελευθερώνεται από αυτό με τηναπόσπαση της ασημένιας χορδής, αλλά ενόσω είμαστε ζωντανοί λαμβάνουμεμεγαλύτερη σοφία και διορατικότητα μέσω αυτού του αιθερικού καλωδίου.
Το πνευματικό σώμα ταιριάζει απόλυτα στο σωματικό και κατά τη διάρκεια που είμαστε ξύπνιοι τα δυο τους είναι αχώριστα. Όταν όμως κοιμόμαστε, το πνευματικό σώμα αποσύρεται αλλά παραμένει ενωμένο με το σωματικό με μια μαγνητική χορδή. Είναι μιααληθινή γραμμή ζωής. Η ελαστικότητά της είναι τεράστια μιας και το πνευματικό σώμα μπορεί να ταξιδεύει είτε στη γη είτε σε όλο το πνευματικό πεδίο αλλά υπό κάποιους όρους και περιορισμούς.
Ο Benson αναφέρει ότι η ελαστικότητα της ασημένιας χορδής μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε σε μακρινές αποστάσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου, έστω και αν έχουμε κάποιους περιορισμούς.
«Όσο μεγάλη και αν είναι η απόσταση μεταξύ του κοιμισμένου φυσικού σώματος και τουπροσωρινά ελεύθερου πνευματικού, η μαγνητική χορδή μπορεί να καλύψει την απόστασηεύκολα και τέλεια και χωρίς μείωση της ενεργού υπηρεσίας της, που είναι να στηρίζει τη ζωή στο γήινο σώμα. Η γραμμή ζωής, καθώς αυξάνει το μήκος της, γίνεται υπερβολικάλεπτή και μοιάζει σαν τρίχα».
Το γεγονός ότι μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στις αιθερικές σφαίρες στον ύπνο μας,μας κάνει πολύ τυχερούς. Ακόμα κι αν δεν θυμόμαστε τη συντριπτική πλειοψηφία των εμπειριών μας, είμαστε σε θέση να επανα-εισέλθουμε σε αυτές τις σφαίρες προσωρινά, την επόμενη μέρα. Με διαυγή όνειρα, μπορούμε να έχουμε ακόμη και συνειδητή εμπειρία αυτών των ταξιδιών.
Δεν είμαστε απίστευτα τυχεροί;
Δεν είμαστε απίστευτα τυχεροί;
Και ο Benson συνεχίζει: «Για όσο διάστημα η μαγνητική χορδή παραμένει συνδεδεμένημε το γήινο σώμα, η ζωή θα παραμένει στο φυσικό σώμα. Αλλά από τη στιγμή που η γραμμή ζωής κόβεται, το πνεύμα είναι ελεύθερο να ζήσει στο δικό του στοιχείο, ενώ το φυσικό σώμα θα αποσυντεθεί με τον τρόπο που είναι απόλυτα οικείος σε σας».
Είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε Σπίτι μόλις η γήινη ζωή μας τελειώσει, αλλά για όσο διάστημα η ασημένια χορδή είναι ακόμα ενωμένη, εμείς θα συνεχίσουμε να βιώνουμεσωματικότητα. Τελικά, όλα θα επιστρέψουν στο δικό τους στοιχείο και εμείς θα κάνουμετο ίδιο με την καρδιά μας να ξεχειλίζει από όση αγάπη μπορεί να προσφέρει.
Ο Benson, στη συνέχεια, μας λέει ότι η διαδικασία του θανάτου δεν είναι τόσο φοβερήόσο οι άνθρωποι έχουν κάνει να είναι.
«Ο θάνατος του φυσικού σώματος είναι απλά η αποκοπή της μαγνητικής χορδής και,όσον αφορά το φυσικό σώμα, μοιάζει με τον συνηθισμένο ύπνο. Δεν φαίνεται τίποτα πολύτρομακτικό σε αυτή την απλή διαδικασία, αν δώσετε την ελάχιστη προσοχή σε αυτό».
Δεν υπάρχει τίποτα σχετικά με αυτή τη διαδικασία που θα πρέπει να φοβόμαστε, και εκείνοι που φοβούνται τείνουν να έχουν τη μεγαλύτερη δυσκολία αποδοχής όταν η έρχεται η μετάβαση.
Ο θάνατος είναι μια ήπια διαδικασία που μας απελευθερώνει με λεπτότητα από τα όριατης σωματικότητας, και αν έχουμε αυτό κατά νου, θα απολαύσουμε τη ζωή που ζούμετώρα με την προϋπόθεση ότι η ουσία μας δεν θα πεθάνει ποτέ. Αυτό που είμαστε στον πυρήνα της ύπαρξής μας πάντα θα παραμείνει ανέπαφο, και εφ 'όσον κάνουμε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε, θα είμαστε σε θέση να νιώθουμε τη βαθύτερη ουσία μαςτόσο στη γη όσο και στο πνεύμα.
Η Julia Ames μας λέει ότι κανείς δεν αισθάνεται συνήθως το σπάσιμο της ασημένιας χορδής, όταν ο θάνατος λαμβάνει χώρα.
«Η αποκόλληση της συνειδητότητας από το οίκημα, δεν είναι συνήθως αισθητή από την ψυχή. Με κάποιους είναι διαφορετικά. Νιώθουν κάτι σαν αργή αποκόλληση, σαν να σπάζουν ένα προς ένα τα νήματα που συνδέουν την ψυχή με το οίκημά της. Αλλά η διαδικασία δεν είναι επώδυνη, ακόμα και όταν είναι παρατεταμένη.
Έχω μιλήσει με πολλούς για το θέμα και η πλειοψηφία μου είπε ότι η εμπειρία τουςσυμφωνεί με τη δική μου. Δεν μπορούσε, μάλιστα, κανείς να μου πει ότι θυμόταν την ακριβή στιγμή που το σώμα του χώρισε από την ψυχή του».
Έχω μιλήσει με πολλούς για το θέμα και η πλειοψηφία μου είπε ότι η εμπειρία τουςσυμφωνεί με τη δική μου. Δεν μπορούσε, μάλιστα, κανείς να μου πει ότι θυμόταν την ακριβή στιγμή που το σώμα του χώρισε από την ψυχή του».
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που μας έχουν ήδη δοθεί, πολλοί άνθρωποι δεν νιώθουν τίποτα απολύτως όταν περνούν απέναντι. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται μια ελάφρυνσηκαι ο καθένας αισθάνεται τελικά την διεύρυνση της συνειδητότητας που προκύπτει με το θάνατο, αλλά η ίδια η διαδικασία τείνει να μην γίνεται αντιληπτή επειδή είναι ανώδυνη.
Η Ν. Engholm μας λέει για το ειρηνικό πέρασμα μιας συγκεκριμένης γυναίκας. «Αποκοιμήθηκε», λέει σ’ ένα από τα μηνύματά της: «αποκοιμήθηκε, και η χορδή της ζωήςκόπηκε από τους φίλους μας που παρατηρούσαν, και στη συνέχεια την ξύπνησαν απαλάκαι κοίταξε ψηλά και χαμογέλασε πολύ γλυκά το πρόσωπο ενός που έσκυψε από πάνω της».
Αυτό το άτομο ήταν σε θέση να χαιρετήσει τον ήπιο θάνατό της με το ίδιο επίπεδο χάριτος που της είχαν δείξει οι οδηγοί της, και παρόλο που πολλοί άνθρωποι φοβούνται το θάνατο με αποτέλεσμα να κάνουν τη μετάβασή τους δυσκολότερη, πολλοί άλλοι είναι σε θέση να τον αντιμετωπίσουν κατάματα και ήρεμα να χαιρετήσουν την άλλη πλευρά.
Ο Wellesley Tudor Pole μας λέει για την εμπειρία του, βλέποντας το θάνατο ενός 'ταγματάρχη Π.'
15:15 Δύο πρόσωπα έχουν εμφανιστεί και στέκονται ένα σε κάθε πλευρά του κρεβατιού του ταγματάρχη Π.
15:55 Τα δυο πρόσωπα εφορμούν πάνω από το κρεβάτι και φαίνεται να κόβουν τα «κορδόνια» σε σημεία κοντά στο φυσικό σώμα. Αμέσως βλέπω τη μορφή ή καλύτερα το διπλό του ταγματάρχη Π. να ανυψώνεται περίπου δύο πόδια από την αρχική του θέση, αλλά παραμένει σε οριζόντια θέση και την ίδια στιγμή η καρδιά του σταματά να χτυπά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.