«ΕΡΕΤΗΝ ΧΡΗΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΠΡΙΝ
ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ»
ΠΗΔΑΛΙΟΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ»
Αριστοφάνης: «Ιππής»
Υπάρχει πλέον η ανάγκη του τέλους της απομόνωσης και του τέλους της προσωπικής σοφίας. Υπάρχει η ανάγκη του τέλους του γνώστη αυτού που προτείνει εκ του ασφαλούς, αυτού που εξουσιάζει, που ίσως και να ηδονίζεται πως είναι ”υγιής” ο ίδιος και του τέλους της υπεροψίας και της φαινομενικής αγάπης, που κρύβουν πίσω τους το φόβο της ένωσης και της πραγματικής επαφής.
Υπάρχει η ανάγκη του τέλους των ”θεραπευτών” και η ανάδυση της ισότιμης σχέσης δύο προσώπων που εν εγρήγορση επιλύουν ένα πρόβλημα στο οποίο έχει δοθεί ο τεχνικός όρος: ασθένεια.
Ποιος θα θεραπεύσει, λοιπόν τους θεραπευτές;
Ποίος θα μας προστατέψει από την ημιμάθειά τους και την μικροαστική τους ανάγκη να αναδειχθούν μέσω μιας πολύ ”ΙΝ” κατάστασης όπως είναι η ”θεραπεία” και ποιος θα μας σώσει από την αλαζονεία τους να μας σώσουν σώνει και καλά;
Ποιος θα αναλάβει να τους θεραπεύσει;
Ουδείς αναλαμβάνει τόσο σοβαρές περιπτώσεις.
.Εκτός αν οι ίδιοι αποφασίσουν και αναλάβουν την ευθύνη του εαυτού τους και όχι την ”ευθύνη” άλλων και αντιληφθούν το ταχύτερο σε τι κρίσιμο σημείο βρίσκονται παύοντας εντελώς να χρησιμοποιούν τον πάσχοντα και τον πόνο του άλλου ως εφαλτήριο για τη δική τους εξέλιξη . Εκτός και αν αρχίσουν τη θαρραλέα πρακτική εντατικής ενασχόλησης με τον εαυτό τους, ζητώντας βοήθεια, δημιουργώντας ένα δίκτυο αλληλοβοήθειας, αλλάζοντας δραστικά τα κακώς κείμενα της ζωής τους, αποκτώντας καλύτερες σχέσεις, ρισκάροντας μια ταραχή στην προσωπική τους ζωή για κάποιο διάστημα και δημιουργώντας με τον καιρό μια ουσιαστική έδρα ηρεμίας που θα οδηγήσει σε δημιουργική δράση.
Το να είναι κανείς χαμένος, το να τρέχει από σεμινάριο σε σεμινάριο, το να ερωτοτροπεί με διάφορες τεχνικές μπορεί να είναι εφικτό για την αρχή, αλλά από ένα σημείο κι ύστερα καλό είναι να εστιασθεί εκεί που τον οδηγεί η καρδιά του να εμβαθύνει και με αυξανόμενη συνείδηση να προσφέρει.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά αρχίζει σιγά- σιγά να φαίνεται ότι θα είναι απείρως πιο δύσκολοι για τις εκκολαπτόμενους ”θεραπευτές”.
Υπάρχει η ανάγκη του τέλους των ”θεραπευτών” και η ανάδυση της ισότιμης σχέσης δύο προσώπων που εν εγρήγορση επιλύουν ένα πρόβλημα στο οποίο έχει δοθεί ο τεχνικός όρος: ασθένεια.
Ποιος θα θεραπεύσει, λοιπόν τους θεραπευτές;
Ποίος θα μας προστατέψει από την ημιμάθειά τους και την μικροαστική τους ανάγκη να αναδειχθούν μέσω μιας πολύ ”ΙΝ” κατάστασης όπως είναι η ”θεραπεία” και ποιος θα μας σώσει από την αλαζονεία τους να μας σώσουν σώνει και καλά;
Ποιος θα αναλάβει να τους θεραπεύσει;
Ουδείς αναλαμβάνει τόσο σοβαρές περιπτώσεις.
.Εκτός αν οι ίδιοι αποφασίσουν και αναλάβουν την ευθύνη του εαυτού τους και όχι την ”ευθύνη” άλλων και αντιληφθούν το ταχύτερο σε τι κρίσιμο σημείο βρίσκονται παύοντας εντελώς να χρησιμοποιούν τον πάσχοντα και τον πόνο του άλλου ως εφαλτήριο για τη δική τους εξέλιξη . Εκτός και αν αρχίσουν τη θαρραλέα πρακτική εντατικής ενασχόλησης με τον εαυτό τους, ζητώντας βοήθεια, δημιουργώντας ένα δίκτυο αλληλοβοήθειας, αλλάζοντας δραστικά τα κακώς κείμενα της ζωής τους, αποκτώντας καλύτερες σχέσεις, ρισκάροντας μια ταραχή στην προσωπική τους ζωή για κάποιο διάστημα και δημιουργώντας με τον καιρό μια ουσιαστική έδρα ηρεμίας που θα οδηγήσει σε δημιουργική δράση.
Το να είναι κανείς χαμένος, το να τρέχει από σεμινάριο σε σεμινάριο, το να ερωτοτροπεί με διάφορες τεχνικές μπορεί να είναι εφικτό για την αρχή, αλλά από ένα σημείο κι ύστερα καλό είναι να εστιασθεί εκεί που τον οδηγεί η καρδιά του να εμβαθύνει και με αυξανόμενη συνείδηση να προσφέρει.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά αρχίζει σιγά- σιγά να φαίνεται ότι θα είναι απείρως πιο δύσκολοι για τις εκκολαπτόμενους ”θεραπευτές”.
«ΚΑΙ ΗΚΟΥΣΑ ΦΩΝΗ ΜΕΓΑΛΗ
ΚΑΙ ΕΙΔΩΝ ΜΥΡΙΑΔΑΣ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
ΜΕ ΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ ΑΝΕΩΓΜΕΝΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΚΑΙ Η ΦΩΝΗ ΕΙΠΕΝ:
ΥΠΑΓΕΤΕ ΙΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ
ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΡΙΟΙ ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΑΝ:
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ
ΚΑΙ Η ΦΩΝΗ ΕΙΠΕΝ ΠΑΛΙ:
ΘΕΛΩ ΣΙΓΗ ΚΑΙ ΕΡΓΟ,
ΘΕΛΩ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
ΥΠΑΓΕΤΕ ΙΝΑ ΒΟΗΘΗΣΗΤΕ
ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΗΤΕ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΚΟΤΟΣ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ
ΚΑΙ ΟΙ ΧΕΙΡΕΣ ΠΟΛΛΩΝ ΥΠΕΣΤΑΛΗΣΑΝ
ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ
ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΚΥΚΛΙΚΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΙΝΑ ΕΝ ΣΙΓΗ, ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
ΕΠΙΤΕΛΕΣΟΥΝ»
Ιωάννης Ψάρρας
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.