Κάνετε επιτέλους ησυχία… Η χώρα απολαμβάνει τον ύπνο της, χαίρεται βολεμένη στο γλυκό μενεξεδένιο κουκούλι της. Ανπαύεται, αναστενάζει και σαν το μωρό ονειρεύεται αλήθειες. Πόσο πολύ τις έχει ανάγκη… Πόσο πολύ! Αλήθειες, αγάπες και φιλιά θέλει γιατί στον πόνο όλοι γυρνάνε στην στάση έμβυου, όλοι αναπαύονται στην όμορφη ιστορία της μάνας στο γνώριμο χτώτο της στην μυρωδιά της…
Πάψετε επιτέλους την φωνή όλων εκείνων που ταράζουν τον ύπνο μας. Πάρτε τους το κουδούνι και τον εμβόλιμο εφιάλτη που λέει πως ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Πείτε τους επιτέλους να πάψουν. Θυμίστε τους πως το θηρίο που τρώει λαούς και ξερνάει λεφτά πως κοιμάται, πως δεν βρυχάται πια και δεν διατάσει, πως χόρτασε πείτε τους…
Δεν βλέπετε πως ακόμη φοβόμαστε μην έρθουν ’οι άλλοι’’, οι όποιοι ‘’άλλοι’’ και μας φέρουν της δραχμής τα δεινά, του τάλαντου την φτώχεια και την μνά τής οπισθοδρόμησης. Στο ίδιο πλευρό θα μένουμε εμείς, αυτό να τους πείτε. Να μην παλεύουν και να μην προσπαθούν, άδικος κόπος...
Πάρτε το χαμπάρι. Καλύτερα εν μέσω φθοράς, αναμένοντας την έλευση του τραίνου με την πλάτη γερτή, παρά στον φόβο του αγώνα, παρά στην ανασφάλεια της ελευθερίας. Η ελευθερία χριστιανοί θέλει τσαγανό και ρίσκο... Χίλιες φορές λοιπόν, στην γωνία του άμοιρου όνειρου που ταΐζουμε εμείς ο ίδιοι, με τα δικά μας παιδιά, παρά με τον τρόμο του άγνωστου. Άκου απόταξη από τους προστάτες... Για άκου εκεί... Ο εχθρός, που λέτε εσείς έτσι οι αγνώμονες, τουλάχιστον μας είναι γνωστός και δεν είναι κατ’ ανάγκην κακός. Η μπίλια θα κάτσει κάποτε στις μεγάλες τις λεωφόρους και τότε δείτε χαρές…
Σσσς, μην μας ξυπνάτε τώρα που γυρνάμε πλευρό. Πάψετε τα λόγια σας άμυαλοι, τώρα που βλέπουμε τις χαρές να γιορτάζουν στο ελπιδοφόρο ιριδίζον πλεόνασμα και απλώνουμε το χέρι γαληνεμένοι δίκαια, στα υπέροχα λόγια, στα λόγια εκείνα τα γνωστά…
‘’Τέλος τα μνημόνια αδελφοί. Τέλος… Ανάπαυση… Ακούστε τους ψαλμούς άπιστοι… Ακούστε…’’
«Ψηφίστε μας Έλληνες, και όλα θα μείνουν ως έχουν. Οι κλέφτες του χθες που μας εξέπληξαν με την ύπαρξη και την ιταμότητά τους, σώπασαν πια αντιλαμβανόμενοι τα λάθη τους και υποσχέθηκαν τιμιότητα. Σσσς… Αγαλιάσθε… ψηφίστε μας κερδίζοντας το μέρισμα όχι της υποταγής σας, μα εκείνο τής μυαλωμένης επιλογής σας... Οι δράκοι του βορρά μαλάκωσαν σύντροφοι, είδαν τους κόπους σας. Φτάνουν πλέον τα κέρδη τους και λένε ήμαρτον! Μας τείνουν χέρι φιλίας, μας στρώνουν τραπέζι αποδοχής προσφέροντας νέες βοήθειες… Ακούστε τον Σόϊμπλε την Μέρκελ την ίδια ο κόσμος βοά σύμπραξη και αγάπες εκλεκτές, πρωτόγνωρες. Σσσς… οι νέες βοήθειες δεν θα έχουν ανταλλάγματα, δεν θα έχουν μνημόνια, δεν θα έχουν περαιτέρω άδικους φόρους. Δίκαιους μπορεί, αλλά το δίκιο Έλληνα, ποιος δεν το θέλει; Εσύ δεν αγωνίστηκες για αυτό;
Ήσυχα τώρα… Κοιμήσου ήρεμα. Εμείς μεριμνούμε για σε και αν κάποτε σε γελάσαμε μία φορά ή και δύο ή και πολλές και περισσότερες, δεν λέει κάτι αυτό. Ε; Τι και αν πάντα σε κοροϊδεύαμε. Αλλάξαμε… Αλλάξαμε τώρα, ορκιζόμαστε. Στα παραμύθια πάντα ο καλός νικούσε. Πάντα δεν το έκανε; Κι εμείς τι είμαστε; Δεν είμαστε οι χρονίως καλοί; Και τι θαρρείς πως είναι η ζωή; Ένα παραμύθι δεν είναι και δαύτη; Δεν πολεμάμε όλοι μαζί για το καλό; Έλα τώρα, κοιμήσου Έλληνα… και τύχη σου δουλεύει. Μην φοβάσαι, μην τρέμεις, μένεις στο ευρώ μωρό μου! Κοίτα το νόμισμα...!»
Πάψετε επιτέλους την φωνή όλων εκείνων που ταράζουν τον ύπνο μας. Πάρτε τους το κουδούνι και τον εμβόλιμο εφιάλτη που λέει πως ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Πείτε τους επιτέλους να πάψουν. Θυμίστε τους πως το θηρίο που τρώει λαούς και ξερνάει λεφτά πως κοιμάται, πως δεν βρυχάται πια και δεν διατάσει, πως χόρτασε πείτε τους…
Δεν βλέπετε πως ακόμη φοβόμαστε μην έρθουν ’οι άλλοι’’, οι όποιοι ‘’άλλοι’’ και μας φέρουν της δραχμής τα δεινά, του τάλαντου την φτώχεια και την μνά τής οπισθοδρόμησης. Στο ίδιο πλευρό θα μένουμε εμείς, αυτό να τους πείτε. Να μην παλεύουν και να μην προσπαθούν, άδικος κόπος...
Πάρτε το χαμπάρι. Καλύτερα εν μέσω φθοράς, αναμένοντας την έλευση του τραίνου με την πλάτη γερτή, παρά στον φόβο του αγώνα, παρά στην ανασφάλεια της ελευθερίας. Η ελευθερία χριστιανοί θέλει τσαγανό και ρίσκο... Χίλιες φορές λοιπόν, στην γωνία του άμοιρου όνειρου που ταΐζουμε εμείς ο ίδιοι, με τα δικά μας παιδιά, παρά με τον τρόμο του άγνωστου. Άκου απόταξη από τους προστάτες... Για άκου εκεί... Ο εχθρός, που λέτε εσείς έτσι οι αγνώμονες, τουλάχιστον μας είναι γνωστός και δεν είναι κατ’ ανάγκην κακός. Η μπίλια θα κάτσει κάποτε στις μεγάλες τις λεωφόρους και τότε δείτε χαρές…
Σσσς, μην μας ξυπνάτε τώρα που γυρνάμε πλευρό. Πάψετε τα λόγια σας άμυαλοι, τώρα που βλέπουμε τις χαρές να γιορτάζουν στο ελπιδοφόρο ιριδίζον πλεόνασμα και απλώνουμε το χέρι γαληνεμένοι δίκαια, στα υπέροχα λόγια, στα λόγια εκείνα τα γνωστά…
‘’Τέλος τα μνημόνια αδελφοί. Τέλος… Ανάπαυση… Ακούστε τους ψαλμούς άπιστοι… Ακούστε…’’
«Ψηφίστε μας Έλληνες, και όλα θα μείνουν ως έχουν. Οι κλέφτες του χθες που μας εξέπληξαν με την ύπαρξη και την ιταμότητά τους, σώπασαν πια αντιλαμβανόμενοι τα λάθη τους και υποσχέθηκαν τιμιότητα. Σσσς… Αγαλιάσθε… ψηφίστε μας κερδίζοντας το μέρισμα όχι της υποταγής σας, μα εκείνο τής μυαλωμένης επιλογής σας... Οι δράκοι του βορρά μαλάκωσαν σύντροφοι, είδαν τους κόπους σας. Φτάνουν πλέον τα κέρδη τους και λένε ήμαρτον! Μας τείνουν χέρι φιλίας, μας στρώνουν τραπέζι αποδοχής προσφέροντας νέες βοήθειες… Ακούστε τον Σόϊμπλε την Μέρκελ την ίδια ο κόσμος βοά σύμπραξη και αγάπες εκλεκτές, πρωτόγνωρες. Σσσς… οι νέες βοήθειες δεν θα έχουν ανταλλάγματα, δεν θα έχουν μνημόνια, δεν θα έχουν περαιτέρω άδικους φόρους. Δίκαιους μπορεί, αλλά το δίκιο Έλληνα, ποιος δεν το θέλει; Εσύ δεν αγωνίστηκες για αυτό;
Ήσυχα τώρα… Κοιμήσου ήρεμα. Εμείς μεριμνούμε για σε και αν κάποτε σε γελάσαμε μία φορά ή και δύο ή και πολλές και περισσότερες, δεν λέει κάτι αυτό. Ε; Τι και αν πάντα σε κοροϊδεύαμε. Αλλάξαμε… Αλλάξαμε τώρα, ορκιζόμαστε. Στα παραμύθια πάντα ο καλός νικούσε. Πάντα δεν το έκανε; Κι εμείς τι είμαστε; Δεν είμαστε οι χρονίως καλοί; Και τι θαρρείς πως είναι η ζωή; Ένα παραμύθι δεν είναι και δαύτη; Δεν πολεμάμε όλοι μαζί για το καλό; Έλα τώρα, κοιμήσου Έλληνα… και τύχη σου δουλεύει. Μην φοβάσαι, μην τρέμεις, μένεις στο ευρώ μωρό μου! Κοίτα το νόμισμα...!»
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Είμαι από τους "τρελούς"που η κοινή λογική ορίζει να πολεμήσω μέχρις εσχάτων για το φως!Πρώην Καζαντζακική,μετά "τρελή"με τον Καζαντζίδη και τώρα τρία χρόνια με το "φαινόμενο"Καζάκης!Ο πρώτος δάσκαλός μου μού το είπε πως"αν ο κόσμος δε σωθεί ,εγώ θα φταίω"!Κι εγώ πολλά χρόνια πάσχισα πρώτα τον εαυτό μου να σώσω,μέσα μου να ελευθερωθώ...και τώρα τρία χρόνια πασχίζω την πατρίδα μου να σώσω,γιατί πιστεύω στον Έλληνα,στο φιλότιμο,την ανθρωπιά του...αλλά την ξεροκεφαλιά του μόνο δε μπορώ και την εξουσιομανία,που τον ευτελίζει ,τον μικραίνει...Ωστόσο έρχεται ο καιρός,που θα αστράψει μέσα του η λάμψη της αλήθειας και το αίμα του το ίδιο την εκδίκηση θα ζητά!Η καταπονημένη του ψυχή από τον άκρατο φασισμό βάρβαρης εξουσίας στην άλλη όχθη θα τον ρίξει,όπου θα διακρίνει επιτέλους το φως της ελευθερίας μέσα από την ενότητα,της αγάπης μέσα από το έλεος και τη συγχώρεση...κι όλα,μα όλα θα είναι λουσμένα στο φως και το δίκιο!Φτάνει να το θελήσουμε και να το αποφασίσουμε...κι η πίστη πάντα σώζει!
ΑπάντησηΔιαγραφή