Η Σκιά που κελαηδάει

 Ο άνθρωπος βαδίζει μεμονωμένα προς ένα αχανές μηχανικό και προγραμματισμένο σύστημα το οποίο πλέον δεν του δίνει την δυνατότητα να αποχωριστεί το Μάτριξ/τα δεσμά του.
Στην πορεία της ζωικής ακτίνας του λειτουργεί με την λογική του "τι θα ήθελα στο μέλλον" ή του "τι περνούσα στο παρελθόν" ξεχνώντας την παροντική στιγμή η οποία είναι η υπεύθυνη δημιουργός για την υλοποίηση των συναισθημάτων του.
Το μέσω που έχει χαθεί ή ξεχαστεί είναι αυτό που ο άνθρωπος το χρησιμοποιεί συχνά χωρίς να έχει την επίγνωση της χρήσης/πράξης του..
Αυτή η Μαγική συνουσία που ευδαιμονεί και αγκαλιάζει, είναι η Αιτία της Ύπαρξης αυτού του Σύμπαντος.

Αν αποφασίσουμε να λειτουργήσουμε σε εν'αρμονία καρδιάς με νου ίσως φτάσουμε...

 Αν ο άνθρωπος συνειδητοποιούσε πραγματικά αυτήν την Μαγική στιγμή του Τώρα θα μπορούσε να κατανοήσει πως η ακτίνα πορείας που βάδιζε πριν, ήταν ανώφελη γιατί ξεχνούσε την αιτία της απαρχής που σήμαινε Ενότητα (ας θυμηθούμε λίγο τα χρόνια που ήμασταν μωρά και ας προσπαθήσουμε να νιώσουμε το πως σκεφτόμασταν τότε με τώρα).
Αν η κίνησή μας από την αρχή της ζωτικότητάς μας ήταν "στιγμή προς στιγμή" μια πρόσθεση του παρόντος με την πρώην στιγμή του παρελθόντος (την αρχή), τότε η κάθε στιγμή στην πορεία μας θα αντικατόπτριζε την πρωταρχική αιτία, δεν θα χρειαζόταν να αναρωτιόμαστε και να παιδεύουμε αυτό το εσώτερο πνεύμα μας που δεν το αφήνουμε να δει Ήλιο και Φεγγάρι, απλά θα εξαπλώναμε ένα Υπεργαλαξιακό πλέγμα αγάπης και ενότητας σαν και αυτό που συμβολίζει και εκπέμπει ένα μωρό παιδί, το Αγνό Αγαθό.

Για να απελευθερωθείς πραγματικά θα πρέπει πρώτα να είσαι έτοιμος να αμφισβητήσεις το οτιδήποτε πιστεύεις...

 Θεός είναι μόνο η παροντική στιγμή η οποία είναι η υπεύθυνη δημιουργός αυτού του συλλογικού κόσμου. Όλοι ανήκουμε στον ίδιο χορό, απλά ορισμένοι ξέρουν να χορεύουν, άλλοι όχι και άλλοι απλά δεν θέλουν να χορέψουν. Την Ψυχή δεν σου την παίρνει κανείς, αν θέλεις την μοιράζεσαι, ορισμένοι την μοιράζονται, άλλοι όχι και άλλοι την παρατούν και όπου φύγει, φύγει.
Όπως και να'χει όλα μας ανήκουν γιατί όλα είμαστε εμείς και όταν λέω "Εμείς" δεν αφήνω κανένα πλάσμα απ' έξω, είτε είναι ανθρωποειδές είτε μη.
Ανώτερος μπορεί να είναι και ο μικρότερός σου και αντίστροφα, είναι σχετικότατα αυτά, μιας και δεν μπορούμε να ξέρουμε τι έχει κάποιος μέσα του. Δεν υπάρχει κανείς τιμωρός εκτός από τον ίδιο μας τον εαυτό και ότι παθαίνουμε είτε το θέλουμε είτε όχι, γίνετε με την συγκατάθεσή μας, έτσι γίνετε και μάθημα το πάθημα.
Αν κάποιοι νομίζουν πως υπάρχουν ορισμένοι που μας κλέβουν την ψυχή θα 'πρεπε πρώτα να ρωτήσουν βαθιά τον εαυτό τους, ίσως και να την χαρίζουν χωρίς να το καταλαβαίνουν οι ίδιοι.

Την ζωή σου δεν την χαρίζεις την μοιράζεσαι αν θέλεις, αλλιώς είσαι βλάκας και μισός...

 Η αλλαγή έρχεται μόνο με έναν αποπρογραμματισμό και αυτός χρειάζεται κάποια διαδικασία, ας πούμε, τον σκληρό μας δίσκο να τον ρίξουμε στο καμίνι του Ηφαίστου για να μένει μαλακός, χαλαρός και άχρωμος έτσι ώστε να μπορεί να παίρνει το σχήμα και το χρώμα που κάθε φορά του εκπέμπετε, δεν χρειάζεται κανένας αποθηκευτικός χώρος αν είσαι πραγματικά ελεύθερος.
Δεν χρειάζεται κανείς να σου θυμίζει τι είναι σωστό ή λάθος ίσως και να μην υπάρχει.

Πολλά λόγια δεν χρειάζονται, μόνο ένας θεληματικός χορός και μια σμαραγδένια βελούδινη μελωδία να σε ταξιδεύει στο Όλον. 

Όλα τα άλλα είναι φλούδες λεμονιού και τσόφλια καρύδας...

*** * ***

Ακούστε τώρα κάτι που έχω να σας απολογηθώ:

"Ο Εαυτός μου είναι Εαυτός σου, 

Πανθ'ορά οφθαλμός..

Το Εγώ σου δεν είμαι Εγώ,

είναι φέρετρό σου."

"Το Εγώ σου φαίνεται, μιλάει..

Ο Εαυτός σου όμως είναι η σκιά που κελαηδάει.."

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ