Πόσο πολύ θα ‘θελα να μπορούσα να δώσω ελπίδα σε όλους εμάς που χάσαμε την αξιοπρέπειά μας και βρεθήκαμε οι περισσότεροι με το κεφάλι σκυμμένο, ενώ μέχρι χθες δουλεύαμε (μπορεί να γκρινιάζαμε κιόλας), αλλά τουλάχιστον προσφέραμε!!!
Αλλιώς είχα μάθει όλ’ αυτά τα χρόνια. Να σηκώνομαι, να ετοιμάζω το παιδί για το σχολείο και μετά δουλειά. Τώρα, αδιέξοδο! Ατελείωτες ώρες μέσα στο σπίτι καθαρίζοντάς το συνεχώς για να “γεμίσουν” οι ώρες, αλλά και να μη σκέφτομαι από πού και πώς θα βρω χρήματα να συντηρηθούμε με το παιδί. Οι σκέψεις αυτές είναι καθημερινές, επίπονες, επώδυνες. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου λέγοντας πάνω απ’ όλα η υγεία και δόξα τω Θεώ… Μα έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ, έρχεται η ώρα που πρέπει να βγω για ψώνια και ψάχνω σε τσάντες να βρώ “ξεχασμένα” κέρματα, να πάρω τα απαραίτητα τουλάχιστον για το παιδί. Έρχεται η στιγμή που σαν έφηβος μου ζητάει να βγει για έναν καφέ και με ρωτάει επιφυλακτικά αν έχω δύο ευρώ…
Μπα, δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να κατανοήσει την ψυχολογία ενός ανέργου, εκτός αν έχει βιώσει την ανεργία και την ανέχεια. Μόνο αριθμοί είμαστε για κάποιους, δυστυχώς, και σαν αριθμούς μας αντιμετωπίζουν όλοι τους: πολιτικοί, συνδικαλιστικές ενώσεις, στατιστικές εταιρείες, δελτία ειδήσεων κλπ κλπ.
.Ας τους ενημερώσει σας παρακαλώ κάποιος ότι είμαστε άνθρωποι με ψυχή! Που καθημερινά παλεύουμε ξεπερνώντας τα όρια και τις αντοχές μας, έχοντας ακόμα υπομονή για ένα καλύτερο ίσως αύριο. Το χρωστάμε στον εαυτό μας! Είμαστε πολεμιστές, αλλά και ήρωες. Και οι ήρωες δεν πεθαίνουν εύκολα.
Ουσιαστικά τους άλλους λυπάμαι, αυτούς που χάσαν την ψυχή τους. Εμείς αντέχουμε! Και θ’ αντέξουμε, γιατί ξέρουμε τι σημαίνει τελικά να μην έχεις ούτε ψωμί να φας ή να μην έχεις να προσφέρεις στα παιδιά σου.
Καλή δύναμη σε όλους μας!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.