Η ΕΚΔΊΚΗΣΗ ΤΟΥ ΆΣΣΑΝΤ Ή ΚΆΠΟΙΑΣ ΆΛΛΗΣ ΔΎΝΑΜΗΣ;

 

Γράφει ο Νίκος Τοπούζης*

Τις τελευταίες ημέρες, πρωτοφανείς εκδηλώσεις οργής έχουν… κατακλύσει τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της γειτονικής Τουρκίας. Μεγαλειώδεις διαδηλώσεις, βίαιες και καταστροφικές! Και η αφορμή για όλη αυτή τη βία και καταστροφή; Ένα πάρκο και κάτι δέντρα που προορίζονται για απαλλοτρίωση και μετατροπή σε εμπορικό κέντρο!

Είναι προφανές πως κάτι πολύ βαθύτερο κρύβεται πίσω από όλη αυτή την οργή. Στην προσπάθεια πολλών αναλυτών να βρουν τι κρύβεται και μια μερίδα πολιτών εξεγέρθηκαν εναντίον του πολύ δημοφιλούς κ.Ερντογάν, διαβάσαμε πάρα πολλά άρθρα και επεξηγήσεις για τους λόγους της «εξέγερσης» αυτής. Πολλοί μίλησαν για υποστηρικτές της αντιπολίτευσης, των Κεμαλιστών δηλαδή, που δεν επιθυμούν τη μετατροπή της Τουρκίας σε Ισλαμική Δημοκρατία. Είναι η ειλικρινής αγωνία πολλών εκατομμυρίων πολιτών της γείτονος να μην απολέσει η χώρα τους τα κοσμικά χαρακτηριστικά που τόσο πολύ μόχθησαν να αποκτήσουν τα τελευταία, κυρίως, τριάντα χρόνια.

Μία άλλη μερίδα αναλυτών παραλλήλισε τα γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη με αυτά της Αθήνας το 2007 και το 2011. Όσον αφορά το 2011 μιλάνε για τα ακραία φαινόμενα εμπρησμών και λεηλασιών και όχι για τις υπόλοιπες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που έβγαιναν να διαδηλώσουν ειρηνικά. Αυτή λοιπόν η «σχολή» αναλυτών μιλάει τα «ταξική πάλη». Χρησιμοποιεί τη γνωστή φρασεολογία της αριστεράς αλλά και (σε ορισμένες περιπτώσεις) του αναρχικού χώρου. Μιλάει για τις γνωστές σχέσεις του κ. Ερντογάν με μερίδα πλουτοκρατών στην Τουρκία και όχι άδικα βέβαια. Όντως επί των 11 χρόνων διακυβέρνησης του ισλαμιστή ηγέτη, κάποιοι έχουν γίνει κάτοχοι αμύθητου πλούτου.

Οι δύο πρώτες ομάδες αναλυτών, αν και έχουν δυνατά επιχειρήματα, ξεχνούν κάτι πολύ βασικό. Η Τουρκία δεν είναι κάποιο απομονωμένο νησί, αλλά χώρα που βρίσκεται εντός της διακεκαυμένης ζώνης Β.Αφρική-Μ.Ανατολή-Αν.Μεσόγειος! Οι εξελίξεις στην περιοχή τόσο από την ανακάλυψη και το έντονο ενδιαφέρον για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, όσο και από την «Αραβική Άνοιξη» είναι τόσο ζοφερές που είναι φύσει αδύνατον να μην επηρεάσει τα εσωτερικά της χώρας. Έτσι μια διαφορετική μερίδα αναλυτών μιλάει για την «Τουρκική Άνοιξη» και τα επιχειρήματα τους μάλιστα είναι πολύ πειστικά. Μιλάνε για παρέμβαση από εξωτερικούς παράγοντες, όπως συνέβηκε και στις αραβικές χώρες, με συγκεκριμένα παραδείγματα (πολλαπλά μηνύματα στο διαδίκτυο και SMS που συντόνιζαν τη δράση των εξεγερμένων) και δείχνουν να κατανοούν το διεθνές σκηνικό περισσότερο από συναδέλφους τους των δύο παραπάνω κατηγοριών.

Η κατάσταση είναι τόσο μπλεγμένη που εγώ θα την κοιτάξω αντίστροφα. Θα ρωτήσω το εξής: Ποιος είναι ο κερδισμένος της αποσταθεροποίησης του καθεστώτος της Άγκυρας; Και ποιος ο κερδισμένος που μπορεί να υποκινήσει μια τόσο μεγάλη αντιπαράθεση στο εσωτερικό της Τουρκίας; Ήδη κάποιοι μιλάνε για τον άξονα Ισραήλ-ΗΠΑ. Θέτουν ως επιχείρημα, το οποίο είναι πολύ λογικό, πως ο κ. Ερντογάν δεν είναι αξιόπιστος σύμμαχος, αποτελεί απειλή για το Ισραήλ και δεν πρόκειται να παρέχει οποιαδήποτε διευκόλυνση σε περίπτωση που οι δύο αυτές χώρες αποφασίσουν αν πλήξουν με αεροπορικές επιδρομές το Ιράν. Όντως ο κ. Ερντογάν με τον κ. Νταβούτογλου έχουν το δικό τους όραμα για το μέλλον της Τουρκίας και αυτό δεν συμβαδίζει με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον. Κάτι που δεν θα συνέβαινε αν οι Κεμαλιστές ήταν στο τιμόνι της γείτονος χώρας.

Υπάρχει όμως κάποιος άλλος που κερδίζει και μάλιστα με μεγάλο έπαθλο από την κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Τουρκίας; Η απάντηση είναι σαφώς ΝΑΙ, και αυτός που κερδίζει δεν είναι άλλος από τον άξονα Ιράν-Συρία-Χεμπολάχ! Συγκεκριμένα αυτά τα επεισόδια ήρθαν ως η απάντηση στις προσευχές του κ. Άσσαντ καθώς , αν γενικευτούν, θα κάνουν την Τουρκία να σταματήσει να ασχολείται με την ενίσχυση των ακραίων ισλαμοφασιστών στη Συρία που αντιμάχονται τον κ.Άσσαντ. Χωρίς την τουρκική ενίσχυση, ο Συριακός «εμφύλιος» θα λήξει σύντομα και σίγουρα με νίκη του Μπααθικού καθεστώτος της Δαμασκού. Το Ιράν θα γίνει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης ολόκληρης της Μέσης Ανατολής αφού, μετά το Ιράκ, θα δορυφοροποιήσει και την Συρία! Η δύναμη της ηγεσίας του Ιράν θα εκτείνεται από τα σύνορα με Πακιστάν και Αφγανιστάν, μέχρι τη Μεσόγειο θάλασσα. Το μόνο ερώτημα σε αυτόν τον συλλογισμό είναι αν ο κ.Άσσαντ και το Ιράν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν αυτού του είδους την εκδίκηση έναντι των κυρίων Ερντογάν και Νταβούτογλου. Αυτό που λίγοι μόνο αναλυτές είδαν, και αυτό αποτελεί έκπληξη, είναι οι δύο μεγαλύτερες μειονότητες στην Τουρκία:

1) Τα 20 περίπου εκατομμύρια Κούρδων που προσπαθούν με οποιονδήποτε τρόπο να αποσταθεροποιήσουν την Τουρκία. Ο κ.Άσσαντ παρείχε προνόμια στους Κούρδους της Συρίας αλλά και η οικογένεια Άσσαντ βοηθούσε τον Κουρδικό αγώνα εντός της Τουρκίας και τον κ. Οτσαλάν. Φημολογείται πως ο ηγέτης της Συρίας έχει ήδη συμφωνήσει με τους Κούρδους την παροχή αυτονομίας στο Συριακό Κουρδιστάν με αντάλλαγμα την βοήθεια των Κούρδων κατά των ισλαμοφασιστών.

2) Τα 15 περίπου εκατομμύρια των Αλεβιτών που ζουν εντός της Τουρκίας. Είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα της χώρας, παρακλάδι του Σιιτικού Ισλάμ, και η νούμερο 2 επίσημη απειλή για την Άγκυρα. Για τους Αλεβίτες θα σας παραθέσω ένα μόνο στοιχείο. Η πιο επιφανής οικογένεια Αλεβιτών στον κόσμο, είναι η οικογένεια ΑΣΣΑΝΤ!

Μήπως ο κ.Άσσαντ, μαζί με το Ιράν, ενεργοποίησε τις μυστικές του υπηρεσίες και τόσους μήνες σχεδίαζαν από κοινού την «Τουρκική Άνοιξη»; Όχι μόνο ως εκδίκηση αλλά και ως τον καλύτερο τρόπο να σταματήσει η παροχή υποστήριξης στους ισλαμοφασίστες εντός της Συρίας; Έχει την διοικητική και λογιστική δυνατότητα η Συρία και το Ιράν να προκαλέσουν αυτή την Τουρκική «εγχώρια» κρίση;; Δυστυχώς αδυνατώ να πω… οι επόμενες μέρες ή ακόμη και εβδομάδες θα δείξουν. Το μόνο σίγουρο είναι πως αργά ή γρήγορα οι κ.κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της νέο-οθωμανικής τους εμμονής και πολιτικής!

ο Νίκος Τοπούζης*
*Μέλος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ