Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ -Άϊβανχωφ-

Έχουμε ένα φυσικό σώμα που αποτελείται από όργανα. Αυτό το ξέρουν ακόμη και τα μωρά: ρωτήστε τα πού είναι τα μάτια τους, θα σας τα δείξουν και το στόμα τους, τ' αυτιά τους, η μύτη τους, οι μικρές τους γάμπες, θα σας τα δείξουν επίσης. Αργότερα, στο σχολείο, μαθαίνουν ότι ο άνθρωπος έχει πέντε αισθήσεις (την όραση, την όσφρηση, την ακοή, τη γεύση και την αφή), κι ότι η καθεμιά έχει καθορισμένες λειτουργίες: η λειτουργία και τα αισθήματα της αφής, δεν είναι τα ίδια όπως της γεύσης και της όρασης, κτλ.

Όλες οι σχέσεις του ανθρώπου με τον κόσμο βασίζονται πάνω στις πέντε αισθήσεις, γι' αυτό ζητάει να επωφεληθεί όσο περισσότερο γίνεται από τις δυνατότητές τους, και προπαντός να πολλαπλασιάσει τα αισθήματα που του παρέχουν τα μάτια του, τ' αυτιά του, το δέρμα του κτλ... Μεταξύ των αισθημάτων, μερικά είναι περισσότερο ή λιγότερο αναγκαία και περισσότερο ή λιγότερο έντονα. Ας πάρουμε τη γεύση:


ποιος θα αρνηθεί τα αισθήματα που μας δίνει η γεύση, προπαντός, όταν γευόμαστε ένα γεύμα; Και η αφή... Όταν ένας άντρας και μια γυναίκα χαϊδεύονται, δοκιμάζουν αισθήσεις μεγάλης έντασης• μάλιστα λένε, ότι η σεξουαλική ευχαρίστηση δίνει τα πιο δυνατά αισθήματα, πράγμα που είναι εξάλλου πολύ αμφίβολο. Γενικά, ναι, αυτό είναι αλήθεια, αλλά όχι για όλους: μερικοί καλλιτέχνες, προικισμένοι με μια μεγάλη ευαισθησία της όρασης ή της ακοής, δοκιμάζουν τις πιο έντονες εντυπώσεις, χάρη στα χρώματα και στους ήχους, πολύ περισσότερο παρά με τη σεξουαλική πράξη, που συχνά τους αφήνει αδιάφορους και κρύους.

Καθώς η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι ακόμη τόσο εξελιγμένη, μπορούμε να πούμε ότι η αφή (στην οποία μπορούμε να περιλάβουμε και τη σεξουαλικότητα) και η γεύση, είναι, για την ώρα, οι δύο αισθήσεις που κυβερνούν τον κόσμο. Η όραση, η ακοή και η όσφρηση κρατούν μικρότερη θέση. Υπάρχουν άνθρωποι που οι μυρωδιές, οι ήχοι και τα χρώματα τους αφήνουν αδιάφορους, εκτός αν πρόκειται για το συμφέρον τους: όπως τα ζώα, στα οποία η όσφρηση, η ακοή και η όραση είναι εξαιρετικά αναπτυγμένες επειδή τις έχουν ανάγκη για να προφυλαχθούν και ν' αναζητήσουν την τροφή τους.

Σας μιλώ εδώ για πράγματα που γνωρίζετε ήδη, το κάνω όμως για να ελκύσω την προσοχή σας σε συμπεράσματα όπου ασφαλώς δεν έχετε ποτέ καταλήξει. Εδώ και χιλιετηρίδες, α άνθρωποι εξασκούνται στο να πολλαπλασιάζουν και να αναπτύσσουν τα αισθήματα και τις αντιλήψεις τους με τη χρήση των πέντε τους αισθήσεων, κι αυτό το παιγνίδι πάνω στα πλήκτρα των πέντε αισθήσεων το ονομάζουν καλλιέργεια και πολιτισμό. Ε λοιπόν, είναι λιγάκι φτωχό. Όποιος και να 'ναι ο βαθμός εκλέπτυνσης που μπορούν να φτάσουν, οι πέντε αισθήσεις, θα παραμείνουν πάντα περιορισμένες, γιατί ανήκουν στο φυσικό επίπεδο και επομένως μονάχα το φυσικό επίπεδο θα εξερευνήσουν. Η φύση πρόβλεψε κι άλλα πλήκτρα, σ’ αυτή την κλίμακα... ναι, μια έκτη, μια έβδομη, μια όγδοη αίσθηση, τελείως άλλης έντασης, τελείως άλλης δύναμης. Μονάχα που, για την ώρα, οι άνθρωποι είναι περιορισμένοι στις πέντε αισθήσεις, δε θέλουν ν' αναγνωρίσουν ότι υπάρχουν κι άλλα πεδία για να εξερευνήσουν, να δουν, να αγγίξουν, ν' αναπνεύσουν. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που δεν μπορούν να έχουν καινούργια αισθήματα, πιο εκτεταμένα, πιο πλούσια, πιο λεπτά. . Πώς να εξηγήσει κανείς το ότι μερικά πλάσματα, χωρίς να δώσουν καμιά τροφή σ' αυτές τις πέντε αισθήσεις, έχουν εμπειρίες που τα οδηγούν μέχρι την έκσταση: μια διεύρυνση της συνείδησης, μια εντύπωση πληρότητας, μεγαλείου, απεραντοσύνης;

Πρέπει να δώσουμε στους ανθρώπους να καταλάβουν ότι, αναζητώντας μονάχα να συσσωρεύουν και ν' αναπτύσσουν τις φυσικές τους αισθήσεις, προετοιμάζονται για μεγάλες απογοητεύσεις, γιατί αυτές οι αισθήσεις είναι περιορισμένες. Γιατί; Μα γιατί κάθε όργανο είναι ειδικευμένο: εκπληρώνει μια καθορισμένη λειτουργία και δεν παρέχει παρά τα αισθήματα που αντιστοιχούν στη φύση του. Για να δοκιμάσουμε νέα αισθήματα, πρέπει να απευθυνθούμε σε άλλα όργανα που έχουμε επίσης.

Παρατηρήστε τους ανθρώπους: έχουν τη δυνατότητα να δουν, να γευτούν, να αγγίξουν το καθετί, να αγοράσουν το καθετί, και ωστόσο τους λείπει πάντοτε κάτι. Γιατί; Επειδή δεν ξέρουν ότι, για να γνωρίσουν την πληρότητα, για να ανακαλύψουν αισθήματα εξαιρετικής δύναμης και πλούτου, πρέπει να αρχίσουν να μη στηρίζονται αποκλειστικά πάνω στις πέντε αισθήσεις. Σ' αυτό το πεδίο, οι ανατολικοί είναι ικανοί να κάνουν πειράματα τελείως αδιανόητα για τους δυτικούς. Στις Ινδίες ή στο Θιβέτ, για παράδειγμα, ορισμένοι γιόγκι κατοικούν σε μια τρύπα σκαμμένη μέσα στη γη. Μέσα σ' αυτό το σκοτάδι, & αυτή την απόλυτη σιωπή, δεν υπάρχει πια καμιά τροφή για τις πέντε αισθήσεις, που ο γιόγκι καταφέρνει να αποναρκώσει με το διαλογισμό. Και όταν οι αισθήσεις παύουν να λειτουργούν, δεν απορροφούν πια την ψυχική ενέργεια που προορίζεται για τα αιθέρια κέντρα: τότε αυτά ξυπνούν, και ο γιόγκι αρχίζει να βλέπει, να ακούει, να μυρίζει, να αγγίζει τα ρευστά στοιχεία στις ανώτερες περιοχές. Να λοιπόν με ποιο σκοπό αυτές οι εξαιρετικές υπάρξεις προσπαθούν, από χρόνια τώρα, να καταργήσουν τα αισθήματα της όρασης, της ακοής, της όσφρησης... να σταματήσουν κάθε κίνηση. Μόνη απομένει η σκέψη- κι έπειτα σταματούν ακόμα και τη σκέψη για να ζήσουν σε απόλυτη κοινωνία με τη Θεότητα.

Ο Θεός τοποθέτησε στην ανθρώπινη ψυχή δυνατότητες που μια ζωή υπερβολικά στραμμένη προς τα έξω εμποδίζει να ξυπνήσουν. Άλλωστε, τι κάνετε όταν διαλογίζεστε; Κλείνετε τα μάτια για να μπορέσετε να στρέψετε την προσοχή σας προς τα μέσα... Αλλά σ' αυτό το θέμα θα ήθελα παρ' όλ' αυτά να σας κάνω μια διευκρίνιση. Όταν διαλογίζεστε, μη μένετε πολύ χρόνο με κλειστά τα μάτια` αλλιώς, καθώς δεν είστε ακόμη Ινδοί γιόγκι, κινδυνεύετε να αποκοιμηθείτε. Ανοίγετε τα μάτια σας για μια στιγμή πότε πότε, χωρίς να αφήνεστε να αφαιρεθείτε από αυτό που σας περιβάλλει, ξανακλείνετέ τα, έπειτα ξανανοίγετέ τα και πάλι... Βέβαια, για να διαλογιστούμε, μας συμβουλεύουν γενικά να κλείνουμε τα μάτια, γιατί αυτό μας βοηθάει να απομονωθούμε, να συγκεντρωθούμε, να μην αφηνόμαστε να αφαιρεθούμε. Αλλά αν έχουμε τα μάτια κλειστά για πολύ χρόνο, ο ύπνος καταφτάνει...

Έτσι είναι: ανοίγοντας τα μάτια ξυπνάμε, και κλείνοντας τα μάτια, ετοιμαζόμαστε να κοιμηθούμε. Αυτό είναι μια διαδικασία καταγραμμένη μέσα στον εγκέφαλο εδώ και εκατομμύρια χρόνια και η φύση, που είναι πιστή και αληθινή, λέει: «Κλείνετε τα μάτια; Είναι λοιπόν που θέλετε να κοιμηθείτε. Πολύ καλά, θα το ταχτοποιήσουμε αυτό». Και να που βρίσκεστε βυθισμένος σ' ένα βαθύ «διαλογισμό»! Αντίθετα, όταν ανοίγετε τα μάτια, αυτό είναι το σήμα της αφύπνισης: όλα τίθενται σε κίνηση, αρχίζουν να λειτουργούν, ο εγκέφαλος, τα μπράτσα, οι κνήμες... Ναι, μια μικρή ασήμαντη κίνηση —το άνοιγμα των ματιών— θέτει σε κίνηση έναν ολόκληρο κόσμο!

Αυτό το ζήτημα του ανοίγματος και του κλεισίματος των ματιών είναι πολύ σπουδαίο. Καμιά φορά σας λένε: «Μα, ανοίξτε τα μάτια!». Είναι ένας τρόπος του λέγειν, γιατί τα μάτια σας είναι ανοιχτά. Για ποια μάτια λοιπόν μιλούν; Ε λοιπόν, για άλλα μάτια, που είναι πιο οξυδερκή, που έχουν μια όραση πολύ πιο βαθιά, πιο πνευματική. Τα μάτια του σώματός σας είναι ανοιχτά, ναι, αλλά έχετε κι άλλα μάτια, κι αυτά είναι κλειστά. Εντούτοις, μερικές φορές, το αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχουν, και ότι μπορούν να ανοίξουν.

Αλλά για να μπορέσει κανείς να ανοίξει τα πνευματικά του μάτια, που βλέπουν πιο αιθέριες όψεις της πραγματικότητας, πρέπει να κλείσει τα φυσικά μάτια. Κι άλλες φορές, συμβαίνει το αντίθετο: κλείνοντας τα φυσικά μάτια, κλείνει επίσης και τα πνευματικά μάτια, και ανοίγοντας τα φυσικά μάτια, ανοίγει τα πνευματικά μάτια. Βλέπετε, αυτές είναι πολύ λεπτές αποχρώσεις. Σιγά σιγά θα αρχίσετε όλα αυτά να τα διακρίνετε και να τα χρησιμοποιείτε στην καθημερινή ζωή.

Οι Δυτικοί έφτασαν τη ζωή των πέντε αισθήσεων ως την τελειότητα. Φαντάζονται ότι, με αυτόν τον τρόπο, θα γνωρίσουν τα πάντα... και θα είναι ευτυχισμένοι. Γνωρίζουν πολλά πράγματα, είναι αλήθεια, δοκιμάζουν πολλά αισθήματα, αλλά οι πέντε αισθήσεις καταβροχθίζουν όλη τους την ψυχική ενέργεια και δεν απομένει πια τίποτα για την πνευματική πλευρά. Στη Δύση, οι άνθρωποι ζουν υπερβολικά μέσα στις φυσικές αισθήσεις και δεν έχουν πια ενέργεια να συγκεντρώσουν σε άλλες ικανότητες που θα μπορούσαν να αφυπνισθούν. Υπερβολικές αισθήσεις! «Ζουν»... Βέβαια ζουν, αλλά αυτή είναι μια ζωή που κρύβει την αληθινή ζωή. Αυτό πρέπει να το καταλάβετε και να αποφασίσετε να απομακρύνετε πολλές αισθήσεις που εμποδίζουν μια πραγματική αντίληψη των πραγμάτων.

Σήμερα, η χρήση των ναρκωτικών διαδίδεται συνεχώς και περισσότερο... Από επιθυμία να ξεφύγουν από την ασημαντότητα της καθημερινής ζωής, συνεχώς και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν τη φυγή μέσα στο όπιο, στο χασίς, στη μαριχουάνα, την κοκαΐνη, την ηρωίνη... Όλοι αυτοί που χρησιμοποιούν αυτά τα ναρκωτικά πετυχαίνουν μερικές αισθήσεις διορατικότητας, υπερακοής κτλ... που μπορεί να τους δώσουν την αυταπάτη ότι έφτασαν σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης. Αλλά απατώνται και, μακρόχρονα, χάνουν ακόμη και τις διανοητικές τους ικανότητες και καταστρέφουν την υγεία τους. Τα ναρκωτικά αυτά, παρ' όλο που χρησιμοποιούνται από αιώνες τώρα στην Ανατολή στην Λατινική Αμερική, δεν είναι για να τα συμβουλεύει κανείς. Είναι πολύ βλαβερά για το νευρικό σύστημα.

Ο Ινδοί και οι Θιβετιανοί έχουν μια πολύ μεγάλη γνώση στα βότανα: είναι μια επιστήμη που μεταφέρουν ο ένας στον άλλο εδώ και χιλιετηρίδες. Μερικά, φαίνεται, ότι επιτρέπουν σε όποιον τα τρώει να ζει για εβδομάδες χωρίς τροφή` άλλα, να μένει για μέρες και νύχτες στα χιόνια των Ιμαλαΐων χωρίς να κρυώνει. Αυτά μου είπανε. Δεν τα επαλήθευσα, 

αλλά είναι πιθανά. Πιστεύω στη δύναμη των βοτάνων. Υπάρχουν επίσης παρασκευάσματα πολύ δυνατά, χάρη στα οποία μπορούμε να προκαλέσουμε οράματα και την εξωσωμάτωση. Διαβάζουμε σε ορισμένα βιβλία, ότι στο Μεσαίωνα γνώριζαν μύρα, αλοιφές, με τα οποία οι μάγισσες άλειφαν το σώμα τους για να πάνε στις νυχτερινές τελετές των μάγων. Στην πραγματικότητα, δεν πήγαιναν με το φυσικό τους αλλά με το αστρικό τους σώμα. Μερικοί γιατροί επαλήθευσαν την πραγματικότητα αυτού του φαινομένου. Βρήκαν τις συνταγές —που είναι πολύ δύσκολο να τις εκτελέσει κανείς με ακρίβεια, γιατί τίποτε δεν αναφέρεται γι αυτό πολύ καθαρά— και πειραματίστηκαν με αυτές. Σ' όλες αυτές τις αλοιφές, έβαζαν ουσίες ερεθιστικές που προκαλούσαν την εξωσωμάτωση.

Αλλ' ας αφήσουμε αυτό το ζήτημα. Ήταν μονάχα για να σας πω ότι υπάρχουν προϊόντα εξαιρετικά δυνατά για την προσέγγιση επιπέδων πιο λεπτών από το φυσικό επίπεδο, αλλά τα προϊόντα αυτά συχνά είναι πολύ βλαβερά. Γι' αυτό σας συμβουλεύω να μην τα χρησιμοποιήσετε ποτέ. Η καλύτερη λύση είναι ν' αναζητήσετε όλα αυτά τα αισθήματα πληρότητας, ελευθερίας, ελαφρότητας, χαράς, διεύρυνσης με πνευματικά μέσα. Ορίστε, αυτή είναι η βασιλική οδός. Οι αληθινοί μαθητές δε στηρίζονται σε τίποτε το εξωτερικό. Ξέρουν ότι μέσα τους ο θεός τοποθέτησε όλους τους θησαυρούς και όλα τα πλούτη, όλα τα προϊόντα, απ' όλα τα εργαστήρια και όλα τα φαρμακεία, αρκεί να τα αναζητήσουν και να τα χρησιμοποιήσουν. Θα ήταν κρίμα για σας, να έχετε μείνει δέκα χρόνια, είκοσι χρόνια σε μια Σχολή Μύησης χωρίς ποτέ να μάθετε να αξιοποιείτε τα πλούτη που κατέχετε.

Κάθε όργανο των αισθήσεων, μας προμηθεύει ένα μέρος της γνώσης του κόσμου, και είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε πώς είναι ιεραρχημένες αυτές οι αισθήσεις. Η αφή αφορά μόνο ό,τι είναι στερεό: δεν αγγίζουμε ούτε το αέρινο ούτε το αιθερικό, αγγίζουμε λίγο τα υγρά, αλλά προπαντός τα στερεά. Η γεύση, αυτή είναι ειδικευμένη στα υγρά. Θα πείτε: «Μα όχι, όταν βάζω στο στόμα μου μια καραμέλα, είναι στερεή, κι όμως έχω την αίσθηση του γλυκού...» Α! Θα σας απαντήσω ότι δεν έχετε καλά μελετήσει το θέμα: η γεύση δε λειτουργεί παρά με την προϋπόθεση ότι αυτό που βάζετε στο στόμα σας έχει αρχίσει να ρευστοποιείται, χάρη στο σάλιο. Ας πάρουμε τώρα την όσφρηση. Είναι μια αίσθηση που συλλαμβάνει τις οσμές, δηλαδή τις αέρινες εκπορεύσεις. Η μύτη, λοιπόν, ακόμη σχετίζεται με την ύλη, μια ύλη Βέβαια πιο λεπτή, που τα μόριά της πετούν στον αέρα. Έπειτα, με την ακοή, δεν είναι πια υλικά μόρια, αλλά μονάχα κύματα, δονήσεις.

Το ίδιο συμβαίνει και με την όραση. Με την όραση είμαστε σχεδόν μέσα στον αιθερικό κόσμο. Λοιπόν, βλέπετε, οι πέντε αισθήσεις είναι ιεραρχημένες, από το πιο χονδροειδές στο πιο λεπτό.

Αλλά αν θέλουμε τώρα να εισχωρήσουμε στον αστρικό κόσμο, δεν μπορούμε πια να χρησιμοποιήσουμε τις πέντε αισθήσεις. Χρειάζεται μια άλλη αίσθηση, προσαρμοσμένη, δηλαδή ικανή να συλλαμβάνει μια ύλη ακόμη πιο λεπτή. Όλοι αυτοί που δεν ανάπτυξαν ακόμη αυτή την έκτη αίσθηση δεν μπορούν να ξέρουν ότι υπάρχει μια άλλη ύλη, μια άλλη περιοχή, δεν υποψιάζονται ότι το Σύμπαν διατρέχεται από άλλες δονήσεις που μπορούν να μας προμηθεύσουν αισθήματα πολύ πιο πλατιά και έντονα. Για να αγγίξουμε ένα αντικείμενο, πρέπει να είμαστε πολύ κοντά. Για να το γευτούμε, επίσης. Για να εισπνεύσουμε ένα άρωμα, μπορούμε ήδη να είμαστε σε μια ορισμένη απόσταση. Για να συλλάβουμε έναν ήχο, η απόσταση μπορεί να είναι ακόμα μεγαλύτερη... Και για την όραση ακόμα πιο μεγάλη, γιατί τα μάτια είναι έτσι σχηματισμένα, ώστε να μας επιτρέπουν να δεχόμαστε οδηγίες και πληροφορίες από πολύ μακριά. Βλέπετε πάλι πώς η φύση έχει τόσο σοφά καθιερώσει αυτή την ιεραρχία μεταξύ των πέντε αισθήσεων. Αλλά δε σταμάτησε εκεί, και ώρα, άλλες αισθήσεις πρέπει να μας συνδέουν με περιοχές ακόμη πιο ευρείες και πιο μακρινές.

Όσο η ανθρώπινη ύπαρξη δεν έχει αναπτύξει α όργανα που μπορούν να τη συνδέσουν με περιοχές και οντότητες πιο υψηλές, δε θα γνωρίζει σπουδαία πράγματα. Θα μιλάει, θα γράφει, θα εξηγεί, θα επικρίνει, θα κρίνει, αλλά θα βρίσκεται πάντα μέσα στην πλάνη γιατί δε θα γνωρίζει παρά ένα μέρος της πραγματικότητας. Αν θέλει να γνωρίσει ολόκληρη την πραγματικότητα, πρέπει να εξασκηθεί για να ξυπνήσει άλλες ικανότητες, που είχε πάντα, αλλά που κοιμούνται περιμένοντας να τις χρησιμοποιήσει. Σε μια πολύ παλιά εποχή, όταν ο άνθρωπος δεν είχε ολοκληρωτικά λάβει υπό την κατοχή του το φυσικό του σώμα, η μυσταγωγική παράδοση αναφέρει ότι ζούσε πάντα σε εξωσωμάτωση, έξω από το σώμα του... Στη συνέχεια, όταν το πνεύμα άρχισε να κατεβαίνει προοδευτικά μέσα στην ύλη, ανέπτυξε τις ικανότητες που του επέτρεπαν να εργάζεται πάνω σ' αυτή την ύλη (τις πέντε αισθήσεις), ενώ άφηνε να αμβλύνονται οι υπερβατικές του ικανότητες. Αλλά δεν τις κατέχει ακόμη. Κοιτάξτε τα παιδιά. Κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης περιόδου, μέχρι τα επτά χρόνια, δεν έχουν μπει τελείως μέσα στο φυσικό τους σώμα: αντανακλούν την περίοδο που η ανθρωπότητα βρισκόταν σ' αυτό το στάδιο της εξέλιξης. Την εποχή εκείνη οι άνθρωποι μιλούσαν με τα πνεύματα της φύσης και τις ψυχές των νεκρών, επικοινωνούσαν μαζί τους, τους συναντούσαν, και όταν οι ίδιοι πέθαιναν, δεν ήξεραν αν ήταν πεθαμένοι ή ζωντανοί. Ο αόρατος κόσμος, ο κόσμος των πνευμάτων, ήταν γι' αυτούς η μεγαλύτερη πραγματικότητα. Πετούσαν μέσα στην ατμόσφαιρα σαν να ήταν άυλοι, και πότε- πότε μονάχα επέστρεφαν μέσα στο φυσικό τους σώμα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν ήταν απόλυτα προετοιμασμένοι για να εργαστούν πάνω στην ύλη. Κι όμως, η εξέλιξή τους έπρεπε να περάσει από κει. Σήμερα οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει καταπληκτικά διανοητικά μέσα για να κυριαρχήσουν στην ύλη, αλλά, συγχρόνως, λησμόνησαν την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου, έκοψαν το δεσμό με αυτόν. Σε μερικούς, βέβαια, παρέμεινε μια ανάμνηση από αυτόν, μια διαίσθηση, αλλά οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει.

Υπάρχουν δύο μορφές γνώσης: η νοητική και η πνευματική. Αν μπορούμε, λοιπόν, ν' αναπτύξουμε και τις δύο, είναι ακόμα καλύτερα. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η ίδια η φύση, δηλαδή η Κοσμική Νοημοσύνη, έχει τις βλέψεις της για την εξέλιξη της ανθρωπότητας πρόβλεψε την ανάπτυξη του ανθρώπινου όντος προς τις δύο κατευθύνσεις, την ύλη και το πνεύμα. Αλλά καθώς είναι πολύ δύσκολο να αναπτύξει και τις δύο πλευρές συγχρόνως, του έδωσε αιώνες και χιλιετηρίδες για να εργαστεί σε μια και μοναδική κατεύθυνση, αφήνοντας, ωστόσο, μερικούς δρόμους ανοιχτούς προς την άλλη, ώστε να μην εμποδίσει την πνευματική του εξέλιξη. Λοιπόν, για την εποχή αυτή, το Κοσμικό Πνεύμα αποφάσισε να επιτρέψει στους ανθρώπους ν' αναπτυχθούν στο πεδίο των αισθήσεων, της όρασης, της ακοής, της γεύσης, της αφής κτλ... Τους αφήνει να κατέβουν μέσα στην ύλη για να την κατακτήσουν, να την αγγίξουν, να την εξερευνήσουν, να τη γνωρίσουν, και, προπαντός, να κάνουν μια εργασία με αυτήν.

Μην εκπλήττεστε, έτσι είναι, ένα πέρασμα. Το ανθρώπινο πνεύμα είναι υποχρεωμένο να κατέβει όλο και βαθύτερα μέσα στην ύλη, για να τη γνωρίσει, ως το σημείο να χάσει σχεδόν κάθε ανάμνηση της ουράνιας πατρίδας, όπου ζούσε στο μακρινό παρελθόν. Αλλά γνωρίζοντας όλο και καλύτερα την ύλη, κάνει εκεί πολλές κατακτήσεις, και προπαντός αρχίζει να κυριαρχεί στη δική του ύλη. Για την ώρα, βέβαια, μόνο μια μικρή μειοψηφία είναι ικανή γι' αυτό, αλλά ο σκοπός της γήινης ύπαρξης για τον άνθρωπο είναι να κατεβεί μέσα στο φυσικό σώμα, ώστε να κατακτήσει τις ικανότητές του, και να τις χρησιμοποιήσει για να εργαστεί στον εξωτερικό κόσμο.

Όταν λέω ότι το ανθρώπινο πνεύμα «κατεβαίνει μέσα στην ύλη», υπονοώ, πριν απ' όλα, ότι έρχεται μέσα στο φυσικό σώμα, για να εγκατασταθεί, να το κατακτήσει και να γίνει ο κύριός του. Έπειτα, όταν εγκατασταθεί καλά στο σπίτι του, εργάζεται και επενεργεί, με τη σειρά του, στο εξωτερικό περιβάλλον. Κι εκεί επίσης χειρίζεται τα πράγματα σαν κύριος: μετατρέπει, χτίζει, γκρεμίζει... Αυτή είναι μια ολόκληρη περίοδος ενύλησης, πορείας προς τα κάτω, καθόδου του πνεύματος μέσα στην ύλη. Καθώς όμως το Θείο Πνεύμα έχει μεγαλειώδη σχέδια για το ανθρώπινο ον, δε θα το αφήσει να κατεβαίνει απεριόριστα, να βυθιστεί ολοκληρωτικά, να χάσει κάθε επαφή με τον Ουρανό και να ξεχάσει την καταγωγή του. Μόλις θα έχει φτάσει σ' ένα ικανοποιητικό στάδιο κατοχής του εαυτού του, κυριαρχίας πάνω στον εγκέφαλό του, στα μέλη του και σε όλες του τις ικανότητες και γνώσης όλων των ιδιοτήτων των στοιχείων, τότε, άλλες επιρροές, άλλες δυνάμεις, άλλα ρεύματα θ' αρχίσουν να τον διαπερνούν, να τον υποκινούν και, προοδευτικά, θα ξαναβρεί τις ικανότητες που κατείχε στο μακρινό παρελθόν: θα γνωρίζει συγχρόνως την ύλη και το πνεύμα.

Στη Γένεση αναφέρεται ότι ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν από τον καρπό του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού. Αυτό σημαίνει ότι δε θέλησαν να αρκεστούν να γνωρίζουν το πνεύμα, αλλά ότι θέλησαν επίσης να κατεβούν μέσα στην ύλη. Άρχισαν λοιπόν να κατεβαίνουν, και εκεί, μέσα από τη χαρά και τους πόνους, την υγεία και τις αρρώστιες, μελετούν μάλλον το κακό, εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Από αυτούς εξαρτιόταν να μείνουν ψηλά, στον Παράδεισο, και να τρώνε μονάχα τους καρπούς του Δέντρου της Αιώνιας Ζωής" αλλά, σπρωγμένοι από την περιέργεια, θέλησαν να δουν τι υπήρχε κάτω, και τότε άρχισαν να υποφέρουν από το κρύο, το σκοτάδι, την αρρώστια, το θάνατο.

Και η ανθρωπότητα συνεχίζει ακόμη την κάθοδό της... Μερικές θρησκείες ονομάζουν αυτή την κάθοδο «το προπατορικό αμάρτημα». Αλλά μπορούμε επίσης να το ερμηνεύσουμε σαν μελέτες, μέσα στις οποίες η ανθρώπινη ύπαρξη θέλησε να ριχτεί. Ναι, αυτό το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού, ήταν σπουδές που είχε να κάνει, σπουδές δύσκολες, γιατί ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει μια ύλη όλο και πιο πυκνή. Τι κακό υπάρχει σ' αυτό; Ο ίδιος διάλεξε να κατέβει για να εκπαιδευτεί, και κατέβηκε` τώρα είναι βυθισμένος στις σπουδές του μέχρι το λαιμό και αντιλαμβάνεται μέσα σε τι κόλαση είναι η περιπέτειά του. Για την ώρα μελετάει το κακό, αλλά μια ωραία ημέρα θα ξανανεβεί για να μελετήσει το καλό.

Γνωρίζω τους σκοπούς και τα σχέδια της Κοσμικής Νοημοσύνης, ξέρω ότι μόλις οι άνθρωποι θα έχουν κυριαρχήσει και κατακτήσει την ύλη, χάρη στις πέντε αισθήσεις, θα αρχίσουν και πάλι να ανυψώνονται προς τα ύψη για ν' αναπτύξουν τις πνευματικές τους αισθήσεις. Λοιπόν, αυτοί που εύχονται να προχωρήσουν στο δρόμο της εξέλιξης, ας αρχίσουν να μειώνουν λίγο τις εντυπώσεις που δοκιμάζουν από τις πέντε αισθήσεις και, στο εξής, ας αναζητούν μέσα τους. Μέσα τους, εκεί, υπάρχει απεραντοσύνη, υπάρχει πλούτος, μονάχα πρέπει να ψάξουν!
  ''Η μεταφυσική δομή του ανθρώπου''
 ΑΠΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ